Ζωγραφική με τίτλο "quelques mots d'amo…" από Sophie Neirynck, Αυθεντικά έργα τέχνης, Λάδι

quelques mots d'amour toi et moi (2006) Ζωγραφική από Sophie Neirynck

Πουλήθηκε

Πωλείται από το Sophie Neirynck

Ψηφιακή αδειοδότηση

Αυτή η εικόνα είναι διαθέσιμη για λήψη με άδεια χρήσης

Άδεια Web

32,11 $

Άδεια πολυμέσων

128,44 $

Εμπορική άδεια

267,58 $

Μέγιστη ανάλυση: 500 x 334 px

Λήψη αμέσως μετά την αγορά

Οι καλλιτέχνες πληρώνουν τα δικαιώματα τους για κάθε πώληση

Πωλείται από το Sophie Neirynck

Αυθεντικά έργα τέχνης Ζωγραφική, Λάδι

Ταξινόμηση έργων τέχνης

Αυθεντικά έργα τέχνης

Τα πρωτότυπα έργα τέχνης είναι κάθε έργο που θεωρείται αυθεντικό και όχι αντίγραφο ή απομίμηση των πρωτότυπων έργων ενός καλλιτέχνη. Τα πρωτότυπα έργα τέχνης μπορεί να είναι οποιοσδήποτε τύπος ζωγραφικής, γλυπτικής, παράστασης ή άλλων μέσων. Υπάρχουν πολλοί τύποι πρωτότυπων μέσων. Τα μικτά μέσα περιλαμβάνουν χρώματα λαδιού, ακρυλικά και ακουαρέλα. Για πίνακες εργαστηρίων που μαρτυρούν τη χειροτεχνία, αυτή η απόδοση πρέπει να είναι πιο αποχρωματισμένη. Αν και μπορεί να είναι λιγότερο πολύτιμα για διάφορους λόγους, οι αναπαραγωγές και τα αντίγραφα είχαν τεράστιο αντίκτυπο στην εμπειρία μας. Προσεγγίζουν ένα ευρύτερο κοινό από τα πρωτότυπα και ενεργούν ως τονωτικό κατά της εμπορευματοποίησης. Το πρωτότυπο έργο θα μπορούσε επίσης να αναφέρεται στο πρώτο έργο, το οποίο προηγείται πάντα όλων των άλλων. Μπορεί επίσης να αναφέρεται σε ένα πρωτότυπο ή ένα μοντέλο από το οποίο μπορούν να γίνουν και άλλα έργα. Κάθε έργο έχει μεγάλες ομοιότητες με το πρωτότυπο.
Διαστάσεις Ύψος 39,4in, Πλάτος 47,2in
Κατηγορίες ΠΙΝΑΚΕΣ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗΣ κάτω των 5.000 $ Αφηρημένη

Σχετικά με αυτό το έργο τέχνης: Ταξινόμηση, Τεχνικές & Στυλ Λάδι Βαφή που αποτελείται από χρωστικές που συνδέονται με λινέλαιο ή γαρίφαλα. Η παραδοσιακή τεχνική[...]

Sophie Neirynck

Γαλλία

A l’origine, le véritable abstrait, celui qui a crée la transition, le choc des peintures, et des cultures, ressemblait plus à « géométrie chromatique » (bien que déjà ici les couleurs primaires sont un tantinet travaillées) qu’à « Fusionnelle »;

Il fallait une cassure et le but recherché n’était visiblement pas le même.

En quelques mots, ce n’était pas les sentiments, les émotions qui guidaient l’artiste mais bien plus l’instinct et le désir de rompre avec l’académisme culturelle. Le phénomène fut le même en littérature, dans la mode et en musique.

Mais très vite ce mode d’expression a montré ses limites, répititions, remplacement d’un académisme par un autre (surréalisme mort né), bref, récupération par un système qui a le don de s’auto-réguler pour survivre.

Alors que faire… revenir aux sources ? Regagner le troupeau ? L’aventure se réécrit et se renouvelle,. Que manquait -il à l’abstrait pour en faire un art populaire, une prise du pouvoir en lui redéfinissant sa « pseudo » indépendance?

Il lui manquait les déclinaisons, le travail surréaliste de la matière.
Certains prendront le figuratif qu’ils mêleront à leurs abstraits conventionnels et d’autres, comme moi, prefèreront établir des déclinaisons variables sur l’émotion, les sentiments, la vie, en faisant de leurs peintures ou sculptures une véritable musique. Une gamme sans cesse retravaillée, un exercice dépassant l’exercice du style pour devenir une fusion avec l’âme dite, le cœur et la VIE;

Alors les peintures et les sculptures ne sont plus simplement des objets de cissions, des démarqueurs de sociétés rétrogrades enlisées dans ses propres contradictions mais deviennent une pure partition musicale, presque un opéra ou se marient les codas, les ouvertures, les envolées picturales vers l’emotion palpable.

Ces peintures et sculptures là rapprochent l’extra visuel du populaire qui retrouve enfin ses marques et peut battre la mesure…

L’abstrait devient AUDIBLE et peut prendre son nom d’abstrait lyrique…