Τι είναι η αφελής τέχνη και πώς ορίζετε την αφελή τέχνη; Η ζωγραφική του σηκού είναι ένα στυλ τέχνης που ξεκίνησε από καλλιτέχνες όπως ο Henri Rousseau που δεν γνώριζε πολλά για την τέχνη. Τις περισσότερες φορές, η ναυπηγική τέχνη ορίζεται ως εικαστική τέχνη που φτιάχνεται από κάποιον που δεν έχει την εκπαίδευση και την εκπαίδευση που έχει ένας επαγγελματίας καλλιτέχνης. Όταν ένας επαγγελματίας καλλιτέχνης προσπαθεί να αντιγράψει αυτό το στυλ, συχνά ονομάζεται «πρωτογονισμός».
Η Nave art ορίζεται συνήθως ως εικαστική τέχνη που φτιάχνεται από κάποιον που δεν έχει την επίσημη εκπαίδευση και εκπαίδευση που έχει ένας επαγγελματίας καλλιτέχνης (στην ανατομία, την ιστορία της τέχνης, την τεχνική, την προοπτική, τους τρόπους όρασης). Όταν ένας εκπαιδευμένος καλλιτέχνης προσπαθεί να αντιγράψει αυτό το στυλ, μερικές φορές ονομάζεται πρωτογονισμός, τέχνη ψευδο-ναύλων ή ψεύτικη τέχνη ναύλων.
Σε αντίθεση με τη λαϊκή τέχνη, η ναυπηγική τέχνη δεν χρειάζεται να προέρχεται από ένα συγκεκριμένο λαϊκό πολιτιστικό πλαίσιο ή παράδοση. Στην πραγματικότητα, τουλάχιστον στις προηγμένες οικονομίες και μετά την επανάσταση της εκτύπωσης, είναι αδύνατο να μην γνωρίζουμε για την τοπική παράδοση καλών τεχνών, η οποία έχει εξαπλωθεί μέσω των δημοφιλών έντυπων και άλλων μέσων. Οι αφελείς καλλιτέχνες γνωρίζουν για τις συμβάσεις «καλών τεχνών», όπως η γραφική προοπτική και οι συμβάσεις σύνθεσης, αλλά δεν μπορούν ή δεν τις χρησιμοποιούν στο μέγιστο των δυνατοτήτων τους. Η outsider art (ονομάζεται επίσης «art brut»), από την άλλη πλευρά, αναφέρεται σε έργα που προέρχονται από παρόμοιο υπόβαθρο, αλλά έχουν ελάχιστη σχέση με τον mainstream κόσμο της τέχνης.
Η ναυπηγική τέχνη είναι γνωστή για το ότι είναι απλή και ειλικρινής σαν παιδί, και γι' αυτό συχνά αντιγράφεται. Αυτό το είδος ζωγραφικής έχει συνήθως ένα επίπεδο στυλ σχεδίασης και έναν απλό τρόπο εμφάνισης βάθους. Ο Henri Rousseau, ένας Γάλλος μετα-ιμπρεσιονιστής που έζησε από το 1844 έως το 1910 και τον ανακάλυψε ο Πάμπλο Πικάσο, ήταν ένας από τους σημαντικότερους ζωγράφους της «αφελούς τέχνης».
Υπήρξε κάποια διαφωνία σχετικά με το τι σημαίνει ο όρος και πού "καταλήγει" με άλλους όρους όπως η λαϊκή τέχνη και η τέχνη από έξω. Η τέχνη του σηκού χρησιμοποιείται συνήθως για να περιγράψει έργα καλών τεχνών που έγιναν από αυτοδίδακτους καλλιτέχνες, όπως πίνακες ζωγραφικής και γλυπτά. Η λαϊκή τέχνη, από την άλλη, αναφέρεται σε πράγματα που μπορούν να χρησιμοποιηθούν στην καθημερινή ζωή. Αλλά αυτή η διαφορά έχει υποστηριχθεί. Το «επαρχιακό» είναι μια άλλη λέξη που μπορεί να χρησιμοποιηθεί, ειδικά για πίνακες ζωγραφικής και κτίρια. Χρησιμοποιείται ως επί το πλείστον για να περιγράψει έργα καλλιτεχνών που είχαν κάποια παραδοσιακή εκπαίδευση αλλά το έργο των οποίων υπολείπεται των μητροπολιτικών ή δικαστικών προτύπων κατά λάθος.
Οι άνθρωποι συχνά σκέφτονται την τέχνη του ναού ως έργο ενός ξένου που δεν είχε (ή δεν είχε πολύ) εκπαίδευση ή πτυχίο. Πριν από τον 20ο αιώνα, αυτό ίσχυε, αλλά τώρα υπάρχουν σχολές αφελούς τέχνης. Η αφελής τέχνη είναι πλέον ένα πλήρως αναγνωρισμένο είδος τέχνης που μπορεί να δει κανείς σε γκαλερί σε όλο τον κόσμο.
Τα χαρακτηριστικά της ναυπηγικής τέχνης δεν ταιριάζουν καλά με τις επίσημες πτυχές της ζωγραφικής, ειδικά όταν δεν τηρούνται οι τρεις κανόνες της προοπτικής (όπως περιγράφονται από τους Progressive Painters of the Renaissance):
Εδώ είναι τα αποτελέσματα:
Οι άνθρωποι λένε ότι η αφελής τέχνη είναι εύκολο να εντοπιστεί γιατί δεν είναι περίπλοκη. Έχει γίνει τόσο δημοφιλές και γνωστό, όμως, που πολλά παραδείγματα θα μπορούσαν να ονομαστούν «ψευδοαφελή».
Η τέχνη "Pseudo nave" ή "faux nave" είναι το έργο ενός καλλιτέχνη που είναι περισσότερο μιμητικός ή αυτοσυνείδητος και του οποίου το έργο φαίνεται περισσότερο αντιγραμμένο παρά πρωτότυπο. Η τέχνη «Nave» είναι το έργο ενός καλλιτέχνη που δεν πήγε σε σχολή τέχνης ή ακαδημία, όπως ο Henri Rousseau ή ο Alfred Wallis.
Δεδομένου ότι ο αυτοδιδακτισμός έχει γίνει πιο δημοφιλής ως τρόπος μάθησης στη σύγχρονη εποχή, η αυστηρή αφέλεια δεν είναι πιθανό να βρεθεί στους σύγχρονους καλλιτέχνες. Στους ζωντανούς καλλιτέχνες δεν αρέσουν πάντα οι αφελείς κατηγοριοποιήσεις, αλλά αυτό είναι πιθανό να αλλάξει καθώς γίνονται γνωστά πιο αξιοπρεπή σήματα. Τώρα υπάρχουν μουσεία αφελούς τέχνης στο Kecskemét της Ουγγαρίας. Kovaica, Σερβία; Ρίγα, Λετονία; Jaen, Ισπανία; Ρίο ντε Τζανέιρο, Βραζιλία; Vicq, Γαλλία; και το Παρίσι. Οι Gary Bunt, Lyle Carbajal, Gabe Langholtz, Gigi Mills, Barbara Olsen, Paine Proffitt και Alain Thomas είναι όλοι αγγλόφωνοι ζωντανοί καλλιτέχνες που παραδέχονται ότι έχουν αφελές στυλ.
Η "πρωτόγονη τέχνη" είναι ένας άλλος όρος που χρησιμοποιούν συχνά άτομα που δεν έχουν σπουδάσει τέχνη για να την περιγράψουν. Ιστορικά, ωστόσο, έχει χρησιμοποιηθεί περισσότερο για να περιγράψει την τέχνη από πολιτισμούς που η δυτική ακαδημαϊκή κοινότητα έχει θεωρήσει "πρωτόγονη" κοινωνικά ή τεχνολογικά, όπως η τέχνη των ιθαγενών της Αμερικής, της υποσαχάριας Αφρικής και των νησιών του Ειρηνικού (βλ. Φυλετική τέχνη). Αυτό είναι διαφορετικό από το «πρωτόγονο» κίνημα, με αυτογνωσία που ονομάζεται «πρωτογονισμός». Η λαϊκή τέχνη είναι ένας άλλος όρος που μοιάζει με την ναυπηγική τέχνη αλλά όχι το ίδιο πράγμα.
Υπάρχουν επίσης οι όροι «ναυισμός» και «πρωτογονισμός», που συνήθως χρησιμοποιούνται για να περιγράψουν επαγγελματίες ζωγράφους που χρησιμοποιούν την τέχνη του ναυτικού ως στυλ τους (όπως ο Paul Gauguin, ο Mikhail Larionov, ο Paul Klee).
Η τέχνη του σηκού χρησιμοποιείται μερικές φορές για να περιγράψει την τέχνη που έγινε από ανθρώπους χωρίς επαγγελματική κατάρτιση ή πτυχία. Πριν από τον 20ο αιώνα, αυτό ίσχυε, αλλά τώρα υπάρχουν ακαδημίες για τη ζωγραφική του ναού. Τώρα, η αφελής τέχνη είναι μια πολύ γνωστή μορφή τέχνης που μπορεί να δει κανείς σε γκαλερί σε όλο τον κόσμο. Τα επίσημα μέρη της ζωγραφικής είναι παράξενα παρόμοια με τα πράγματα που συνθέτουν την τέχνη του ναού, ειδικά όταν πρόκειται για μη τήρηση των τριών κανόνων της προοπτικής.
-Όσο τα πράγματα απομακρύνονται, τα μεγέθη τους μικραίνουν.
-Καθώς απομακρύνεστε από ένα χρώμα, αυτό γίνεται λιγότερο ζωντανό.
-Καθώς απομακρύνεστε, οι λεπτομέρειες γίνονται λιγότερο σαφείς.
Ένα από τα αποτελέσματα είναι ότι τα αποτελέσματα της προοπτικής είναι λανθασμένα από γεωμετρική άποψη. Δεν υπάρχει αποδυνάμωση του φόντου σε κανένα από τα σχέδια της σύνθεσης και υπάρχουν πολλά μοτίβα. Η ίδια προσοχή δόθηκε σε όλες τις λεπτομέρειες, ακόμα και σε εκείνες στο φόντο που θα έπρεπε να είναι πιο σκούρες.
Οι άνθρωποι λένε ότι η ναυπηγική τέχνη είναι εύκολο να αναγνωριστεί επειδή δεν έχει πολλές λεπτομέρειες. Αλλά επειδή έχει γίνει ένα τόσο γνωστό στυλ, πολλά κομμάτια μπορούν να ενταχθούν στις κατηγορίες ψευδο-ναύλων ή Πρωτογονισμού. Ο αυτοδιδακτισμός γίνεται πιο δημοφιλής ως τρόπος μάθησης, επομένως η αυστηρή αφέλεια δεν είναι κάτι που βλέπετε συχνά στους καλλιτέχνες σήμερα.
Οι ζωντανοί καλλιτέχνες μπορεί να μην δέχονται πάντα απλές κατηγοριοποιήσεις, αλλά αυτό είναι πιθανό να αλλάξει καθώς διατίθενται πιο αξιοπρεπή σήματα.
Contemporary art is a vibrant constellation of artistic expressions. This creative universe encompasses a wide array of mediums, from paintings, sculpture, and photography to drawing, printmaking, textile art, and digital art, each medium a star shining with its own distinct radiance. Artists use diverse supports and materials to bring their visions to life, such as canvas, wood, metal, and even innovative digital canvases for the creation of virtual masterpieces.
A contemporary painting, for instance, may weave its story through the masterful strokes of acrylic or oil, while a contemporary sculpture might sing its song in the language of stone, bronze, or found objects. The photographic arts capture and manipulate light to produce striking images, while printmaking employs techniques like lithography and screen-printing to produce multiples of a single, impactful image. Textile art plays with fabrics and fibers, whereas digital art pushes the boundaries of creation with innovative technology.
The allure of contemporary art lies in its boundary-pushing nature, its relentless quest for experimentation and its constant reflection of the evolving human experience. This boundless creativity, coupled with its strong social and personal commentary, makes every piece of contemporary art a unique emblem of its time, a mirror held up to the realities and dreams of our complex world. It whispers to us, moves us, provokes thought, and kindles a deep emotional response, stirring the soul of anyone willing to listen. It is, indeed, the language of emotions and ideas, spoken in the dialect of our era.
The story of contemporary art unfolds in the mid-20th century, marked by seismic shifts in artistic expression. Post-World War II, around the 1950s and 1960s, artists began experimenting beyond traditional confines, challenging the norms of what art could be. This revolutionary epoch birthed myriad new movements and artistic forms such as abstract expressionism, pop art, and minimalism. Paintings, once confined by realism, embraced abstraction, as artists used color and form to express emotions and ideas. Notable periods like the advent of pop art in the late 1950s and early 1960s saw artworks mimicking popular culture and mass media, reflecting society’s shifting focus.
The sculptural arts, too, witnessed a metamorphosis. Sculptors started to experiment with new materials and forms, often creating artworks that interacted with the viewer and the surrounding space, fostering a sense of engagement. Drawing, a timeless practice, also evolved, with artists incorporating innovative techniques and concepts to redefine its role in contemporary art.
Photography, a relatively new medium, emerged as a powerful tool in the contemporary art landscape. Born in the 19th century, it truly came into its own in the latter half of the 20th century, blurring the lines between fine art and documentation. Printmaking, a practice dating back to ancient times, saw renewed interest and experimentation with techniques like lithography, etching, and screen printing gaining prominence.
The realm of textile art expanded dramatically, as artists began to appreciate the versatility and tactile quality of fabric and fibers. Artists began using textiles to challenge the boundaries between fine art, craft, and design.
The dawn of digital technology in the late 20th century heralded a new age for contemporary art. Digital art emerged as artists started leveraging new technologies to create immersive, interactive experiences, often blurring the line between the virtual and the physical world.
Through these transformative periods, the essence of contemporary art has remained the same: a dynamic, evolving reflection of the times we live in, continually pushing boundaries and embracing the new, always questioning, always exploring.
As we navigate through the 21st century, the dynamic landscape of contemporary art continues to evolve and expand, reflecting our ever-changing world. Contemporary paintings, once primarily confined to two-dimensional canvases, now embrace a multitude of forms and techniques, ranging from mixed media installations to digital creations, each piece a rich a weaving of thoughts, emotions, and narratives. Sculpture, too, has ventured far beyond traditional stone and bronze, with artists incorporating light, sound, and even motion, embodying the ephemerality and flux of the modern world.
Photography, in the hands of contemporary artists, has expanded its horizons, seamlessly blending with digital technology to create breathtaking imagery that challenges our perception of reality. Drawing, as well, has transcended the borders of paper, incorporating multimedia elements and exploratory techniques to redefine its role in the artistic discourse. Printmaking continues to flourish, with contemporary artists using traditional methods in innovative ways to deliver potent social and personal commentaries.
Textile art, once considered a craft, now holds a prominent place in the contemporary art world, with artists using it to explore issues of identity, tradition, and cultural heritage. Meanwhile, digital art, the newest member of the contemporary art family, has revolutionized the way we create and interact with art, presenting immersive experiences that blur the boundary between the virtual and the physical.
These diverse forms of contemporary art hold significant value in the current art market, not only due to their aesthetic appeal but also their ability to encapsulate and communicate complex ideas and emotions. Collectors, curators, and art lovers worldwide seek these works, drawn to their inherent dynamism, their innovative use of materials, and their eloquent expressions of our shared human experience. As a testimonial to our times, these contemporary artworks encapsulate the pulse of our society and the resonance of individual voices, forever etching our collective narrative into the annals of art history.
As we delve into the vibrant realm of contemporary art, we encounter an array of artists who shape this dynamic field. Each a master in their medium - painting, sculpture, photography, drawing, printmaking, textile, or digital art - they push artistic boundaries, reflecting our era and challenging perceptions. Let’s explore these remarkable contributors and their groundbreaking works.
1. Gerhard Richter - Known for his multi-faceted approach to painting, Richter challenges the boundaries of the medium, masterfully oscillating between abstract and photorealistic styles. His works, whether featuring squeegee-pulled pigments or blurred photographic images, engage in a fascinating dialogue with perception.
2. Jeff Koons - A significant figure in contemporary sculpture, Koons crafts monumental pieces that explore themes of consumerism, taste, and popular culture. His iconic balloon animals, constructed in mirror-polished stainless steel, captivate with their playful yet profound commentary.
3. Cindy Sherman - An acclaimed photographer, Sherman uses her lens to explore identity and societal roles, particularly of women. Renowned for her conceptual self-portraits, she assumes myriad characters, pushing the boundaries of photography as a medium of artistic expression.
4. David Hockney - Hockney, with his prolific output spanning six decades, is a pivotal figure in contemporary drawing. His bold use of color and playful exploration of perspective convey an intoxicating sense of joy and an unabashed celebration of life.
5. Kiki Smith - An innovative printmaker, Smith’s work explores the human condition, particularly the female body and its social and cultural connotations. Her etchings and lithographs speak to universal experiences of life, death, and transformation.
6. El Anatsui - A master of textile art, Anatsui creates stunning tapestry-like installations from discarded bottle caps and aluminum scraps. These shimmering, flexible sculptures blend traditional African aesthetic with contemporary art sensibilities, speaking to themes of consumption, waste, and the interconnectedness of our world.
7. Rafael Lozano-Hemmer - A leading figure in digital art, Lozano-Hemmer utilizes technology to create interactive installations that blend architecture and performance art. His work, often participatory in nature, explores themes of surveillance, privacy, and the relationship between people and their environments.
The contemporary art landscape is a dynamic patchwork of diverse expressions and groundbreaking ideas, each artwork a unique dialog with its audience. Here are a selection of some renowned contemporary artworks, spanning various media such as painting, sculpture, photography, drawing, printmaking, textile art, and digital art, that have profoundly influenced this vibrant movement.
"Cloud Gate" by Anish Kapoor, 2006 - This monumental stainless steel sculpture, also known as "The Bean," mirrors and distorts the Chicago skyline and onlookers in its seamless, liquid-like surface, creating an interactive experience that blurs the line between the artwork and the viewer.
"Marilyn Diptych" by Andy Warhol, 1962 - An iconic piece of pop art, this silkscreen painting features fifty images of Marilyn Monroe. Half brightly colored, half in black and white, it reflects the dichotomy of celebrity life and its influence on popular culture.
"Rhein II" by Andreas Gursky, 1999 - This photographic artwork, a digitally-altered image of the Rhine River, is celebrated for its minimalist aesthetic. It strips the landscape to its bare essentials, invoking a sense of tranquility and vastness.
"Black Square" by Kazimir Malevich, 1915 - A revolutionary painting in the realm of abstract art, this piece, featuring nothing more than a black square on a white field, challenges traditional notions of representation, symbolizing a new era in artistic expression.
"Puppy" by Jeff Koons, 1992 - This giant sculpture, a West Highland Terrier blanketed in flowering plants, explores themes of innocence, consumer culture, and the interplay between high art and kitsch. It’s a delightful blend of traditional sculpture and garden craft.
"Re-projection: Hoerengracht" by Ed and Nancy Kienholz, 1983-1988 - A room-sized tableau representing Amsterdam’s red-light district, this work combines elements of sculpture, painting, lighting, and found objects. It engages viewers in a stark commentary on commodification and objectification.
"Untitled" (Your body is a battleground) by Barbara Kruger, 1989 - This photomontage, combining black-and-white photography with impactful text, explores issues of feminism, identity, and power. Its potent, confrontational message is a prime example of the power of text in contemporary visual art.
"For the Love of God" by Damien Hirst, 2007 - This sculpture, a platinum cast of a human skull encrusted with 8,601 diamonds, probes themes of mortality, value, and the human fascination with luxury and decadence. It’s a compelling blend of macabre and magnificence.
"Physical impossibility of Death in the Mind of Someone Living" by Damien Hirst, 1991 - This artwork, featuring a tiger shark preserved in formaldehyde, blurs the line between traditional sculpture and biological specimen. It prompts viewers to contemplate mortality and nature’s ferocity.
"One and Three Chairs" by Joseph Kosuth, 1965 - A piece of conceptual art, it presents a physical chair, a photograph of a chair, and a dictionary definition of a chair, thus exploring the relationship between language, picture, and referent in art.
These pieces, in their diversity, exemplify the rich tapestry of contemporary art, each piece a unique commentary on our world and a testament to the limitless potential of creative expression.
