Automne (2022) Γλυπτική από Olivier Goupil Artbre

Ο Olivier Goupil είναι ένας σύγχρονος Γάλλος γλύπτης που εμβαθύνει στη μελέτη των δέντρων, των περίπλοκων φράκταλ τους και της αρμονικής ύπαρξης των δασικών οικοσυστημάτων. Το μέσο που επέλεξε είναι το ανακυκλωμένο σύρμα χαλκού που προέρχεται από βιομηχανικά υλικά, μαζί με το πλήρες φάσμα των φυσικών διαβρώσεων του.

Το καλλιτεχνικό ταξίδι του Goupil επικεντρώνεται γύρω από ένα μοναδικό θέμα – τα δέντρα – με την σχεδόν άπειρη ποικιλία μορφών και συνθέσεων. Χρησιμοποιεί ένα φαινομενικά απλό μέσο, ​​χάλκινο σύρμα, το οποίο ωστόσο αποπνέει μια αίσθηση αρχοντιάς και μπορεί να διαμορφωθεί σε περίπλοκα σχήματα με ελάχιστα εργαλεία. Αυτό που αναζητά σε αυτή τη νέα καλλιτεχνική έκφραση είναι μια αίσθηση απλότητας, η οποία γίνεται πιο εμφανής όταν κάποιος μετατοπίζει την εστίασή του από το ίδιο το γλυπτό στις σκιές που ρίχνει όλη την ημέρα. Πρόκειται για μια αξιοσημείωτη μεταμόρφωση, όπου η αλληλεπίδραση του φωτός και των απλών γραμμαρίων βιομηχανικών απορριμμάτων δημιουργούν απίστευτα ρεαλιστικές αναπαραστάσεις της φύσης.

Στις πρώτες φάσεις της καλλιτεχνικής του εξερεύνησης, ο Goupil αντλούσε μεγάλη ευχαρίστηση από την ώθηση των πλαστικών ορίων του χαλκού. Στόχος του ήταν να συλλάβει την ουσία των διαφορετικών ειδών δέντρων σε όλη την ποικιλομορφία και την εξέλιξή τους με την πάροδο του χρόνου. Χρησιμοποιώντας καλώδια με διάμετρο από 0,18 έως 4 mm, βρέθηκε σε θέση να δημιουργήσει μέρη διαφορετικών μεγεθών και να επιτύχει ένα ευρύ φάσμα καλλιτεχνικών αποτελεσμάτων. Επιπλέον, πειραματίστηκε με διεργασίες διάβρωσης που του επέτρεψαν να προσδώσει διαφορετικές αποχρώσεις βερντίγκρι και μπλε στον χαλκό ή να ρυθμίσει την εγγενή φωτεινότητα του φυσικού χαλκού, οδηγώντας σε βαθύτερο καφέ και, τελικά, ένα ματ μαύρο που θυμίζει σκιές.

Μέσα από τα γλυπτά του από δέντρα, ο Goupil εμβαθύνει στη συλλογική μνήμη των εποχών, την ανθεκτικότητα στους ισχυρούς ανέμους, το γήινο άρωμα μετά τις βροχοπτώσεις και τις αρχιτεκτονικές αποχρώσεις των διαφορετικών ειδών δέντρων. Προσεγγίζει την τέχνη του μέσα από μια συσσωρευτική διαδικασία, ξεκινώντας από τη βάση και περνώντας κάθε χάλκινο κλώνο μέσα από το δέντρο, από τις ρίζες μέχρι τα κλαδιά. Το δημιουργικό του ταξίδι βαδίζει τη λεπτή γραμμή μεταξύ πιστής αναπαραγωγής και ολοκληρωτικού αυτοσχεδιασμού. Απολαμβάνει τις διαδοχικές φάσεις των φαινομενικά χαοτικών διευθετήσεων καθώς δεκάδες ή χιλιάδες νήματα ευθυγραμμίζονται σταδιακά προς την απόλυτη αναζήτησή του: αποτυπώνοντας ένα κομμάτι της συναισθηματικής σύνδεσης που νιώθει όταν κοιτάζει αληθινά δέντρα.

Η προσπάθεια να αρθρωθεί αυτή η βαθιά σχέση με τα δέντρα μοιάζει σχεδόν με προδοσία, γιατί μας προσκαλούν στον σιωπηλό κόσμο τους. Πολύ πριν καταναλώσουμε μητρικό γάλα, είναι το οξυγόνο που μας παρέχουν που γεμίζει τους πνεύμονές μας, ξεκινώντας μια ανείπωτη, δια βίου ανταλλαγή. Το δάσος, εξελίσσοντας διαρκώς και διατηρώντας τη λεπτή ισορροπία του, στεγάζει ένα πλήθος διαφορετικών όντων που τόσο το αποτελούν όσο και το διαμορφώνουν. Συγκριτικά, η ανθρώπινη κοινωνική μας ανάπτυξη φαίνεται πιο χαοτική και, ίσως, λιγότερο ανεκτική και βιώσιμη. Παρουσία δέντρων, βρίσκουμε ένα μάθημα που μπορεί να έχουμε παραβλέψει.

Το δέντρο ξεπερνά τις γενιές και τους πολιτισμούς, σχεδόν στα όρια του καθολικού. Έχει γίνει απολιτική, εξομολογητική και ασεξουαλική, παρόλο που κάποτε συμβόλιζε τον άξονα του κόσμου, συνδέοντας την ανθρωπότητα με τη σοφία. Αυτή η σοφία συχνά μας διαφεύγει, αφήνοντάς μας την αίσθηση ότι είναι τα κενά διαστήματα ανάμεσα στα νήματα του χαλκού που ο Goupil πρέπει να προσπαθήσει να σμιλέψει, πασχίζοντας να αιχμαλωτίσει την ουσία των δέντρων που σιωπηλά μας καλούν στον κόσμο τους.

• Ιθαγένεια: ΓΑΛΛΊΑ
• Ημερομηνία γεννήσεως : άγνωστη ημερομηνία
• καλλιτεχνική τομείς: Έργα επαγγελματιών καλλιτεχνών,
• Ομάδες: Επαγγελματίας Καλλιτέχνης Σύγχρονοι Γάλλοι Καλλιτέχνες