Τι σας ενέπνευσε να δημιουργήσετε έργα τέχνης και να γίνετε καλλιτέχνης; (γεγονότα, συναισθήματα, εμπειρίες...)
Ως έφηβος, στη δεκαετία του '90, με γοήτευε εντελώς η κουλτούρα του skate και του hip-hop. Είδα σε αυτό έναν τρόπο ζωής εμποτισμένο με ελευθερία, υπέρβαση του εαυτού, υπέρβαση και δημιουργικότητα. Ξεκίνησα το γκράφιτι για να εκφράσω τα συναισθήματά μου, αντλώντας έμπνευση από καλλιτέχνες γκράφιτι από συνεργεία του Παρισιού και της Νέας Υόρκης και πιο συγκεκριμένα από τον Lee Quinones.
Το blase μου «Hu/Lie», μια συστολή του «Humanity is a lie», γεννήθηκε από αυτή την περίοδο και το κράτησα μετά γιατί σηματοδοτεί τις καλλιτεχνικές μου καταβολές.
Σταδιακά, με ενδιέφερε η ιστορία της τέχνης και η άπειρη ποικιλομορφία των δημιουργιών, συμπεριλαμβανομένων των εγκαταστάσεων και των χάπενινγκ, που αντιπροσώπευαν για μένα μια ανεξάντλητη πηγή εκφραστικότητας.
Ποιο είναι το καλλιτεχνικό σου υπόβαθρο, οι τεχνικές και τα θέματα με τα οποία έχεις πειραματιστεί μέχρι τώρα;
Μπήκα στη Σχολή Πλαστικών Τεχνών στο Στρασβούργο όπου μπόρεσα να αγγίξω διάφορα μέσα, συμπεριλαμβανομένης της ζωγραφικής και της μηχανικής γλυπτικής. Ήταν πολύ πλούσιο σε μαθήματα και από αυτή την περίοδο άρχισα να θεωρητικοποιώ την καλλιτεχνική μου πρακτική και να επενδύω πλήρως στην αισθητική και τεχνική έρευνα.
Επένδυσα πολύ στη δουλειά του υλικού και πιο συγκεκριμένα στη συναρμολόγηση ξύλου και μετάλλου που αρνήθηκα σε εφήμερες εγκαταστάσεις σε ασυνήθιστους εξωτερικούς χώρους όπως αστικά πάρκα, αγορές, εργοστάσια...
Το θέμα της χρήσης των ανθρώπων στον κόσμο μας κυριαρχούσε ήδη στις δημιουργίες μου, ιδιαίτερα η συλλογική και ατομική μας αδυναμία να διατηρήσουμε τη φύση. Εφηύρα υβριδικά δέντρα των οποίων οι μεταλλικοί κορμοί ήταν καλυμμένοι με φλοιό παγωμένο σε ρητίνη για να καταγγείλω την αποψίλωση των δασών προς όφελος της ατομικιστικής μας άνεσης.
Στη συνέχεια επέστρεψα στη ζωγραφική γιατί χρειαζόμουν να εκφράσω τα συναισθήματα πιο αυθόρμητα χειραγωγώντας την ύλη και τα χρώματα σε ενοχλητικές συνθέσεις, αλλά πάντα τοποθετώντας τον άνθρωπο στην καρδιά των σκέψεών μου.
Ποιες είναι οι 3 πτυχές που σας διαφοροποιούν από άλλους καλλιτέχνες, κάνοντας τη δουλειά σας μοναδική;
Δεν δημιουργώ αναζητώντας τη διαφοροποίηση… Εκφράζομαι χρησιμοποιώντας την τέχνη για να κάνω ορατό αυτό που έχω θάψει βαθιά μέσα μου. Ωστόσο, ορίζω τον εαυτό μου ως αφοσιωμένο καλλιτέχνη που θέλει να κάνει ορατό το αόρατο, που υπερασπίζεται δίκαιες και ουσιαστικές αιτίες όπως η οικολογία. Και άλλοι καλλιτέχνες το κάνουν πολύ καλά, αλλά ο καθένας με τον τρόπο του και αυτό είναι που μας κάνει μοναδικούς.
Από πού προέρχεται η έμπνευσή σας;
Γενικά, εμπνέομαι από τη συμπεριφορά του ανθρώπου στο περιβάλλον του και τις ασυνέπειές του, κάτι που με οδηγεί να ασχολούμαι με θέματα αγαπητά για μένα όπως η καταπολέμηση της κοινωνικής αδικίας, οι διακρίσεις, η διατήρηση της φύσης κ.λπ.
Ποια είναι η καλλιτεχνική σας προσέγγιση; Ποια οράματα, αισθήσεις ή συναισθήματα θέλετε να προκαλέσετε στον θεατή;
Επιδιώκω να αμφισβητήσω τον θεατή για τη δική του ταυτότητα, τις δικές του πράξεις αντιπαραθέτοντας 2 τρόπους, αυτόν της υπερβολικής κατανάλωσης (που συμβολίζεται με τη χρήση κολάζ από σκισμένες αφίσες ή με επιχρισμένα γκράφιτι) και αυτόν της επιβίωσης, κοινωνικής ή κλιματικής.
Θα ήθελα οι πίνακές μου να λειτουργούν σαν ένας καθρέφτης στον οποίο ο καθένας αμφισβητεί τον εαυτό του μέσα από ένα παιχνίδι βλέμματος.
Διευκρινίζω ότι δεν θέλω να βάλω τον εαυτό μου στη θέση του μοιρολατρικού ηθικοποιητή! Πέρα από την ενίοτε τραγική παρατήρηση, πρέπει να αναδυθεί η ελπίδα εξεύρεσης βιώσιμων λύσεων. Ποιες ενέργειες είμαι έτοιμος να κάνω για να μειώσω τις ανισότητες; Πώς συμπεριφέρομαι μπροστά στη φτώχεια; Τι μπορώ να κάνω για να περιορίσω τον εκφυλισμό του οικοσυστήματος μας;... αυτές είναι ερωτήσεις που κάνω πάνω από όλα στον εαυτό μου και η ζωγραφική μου με βοηθά να βρω απαντήσεις, να αλλάξω τη δική μου συμπεριφορά.
Εάν οι δημιουργίες μου βοηθήσουν επίσης στην ευαισθητοποίηση, στο να φωτίσουν κοινωνικές καταστάσεις, να προκαλέσουν αμφιβολίες ή ενσυναίσθηση, να ευαισθητοποιήσουν σε περιβαλλοντικά ζητήματα, τότε θα έχω πετύχει τον στόχο μου.
Από την ενδοσκόπηση στην επέκταση, έτσι αντιλαμβάνομαι την πλαστική μου χειραφέτηση
Ποια είναι η διαδικασία δημιουργίας των έργων σας; Αυθόρμητη ή με μακρά προπαρασκευαστική διαδικασία (τεχνική, έμπνευση από κλασικά έργα τέχνης ή άλλη);
Έχω πρώτα μια μακρά προπαρασκευαστική διαδικασία με την έννοια ότι πραγματοποιώ έρευνες γύρω από τα θέματα που θέλω να εξερευνήσω μέσα από τη ζωγραφική μου. Για τη σειρά μου "Pursuit of dignity" όπου σκηνοθετώ γυναίκες και άνδρες που έχουν περάσει απίστευτες δυσκολίες, θα μελετήσω πρώτα τα διάφορα μεταναστευτικά κινήματα, τους λόγους εξορίας, τα στάδια επιβίωσης, τις λύσεις που δίνονται, συμπεριφορές αλληλεγγύης ή απόρριψης.
Θέλω να καταλάβω το θέμα μου και μετά να αρχίσω να μεταμορφώνω τις σκέψεις μου σε πλαστικά σκίτσα. Σκίτσα, δοκιμές χρώματος και σύνθεσης και τεχνικές δοκιμές αποτελούν απαραίτητη προϋπόθεση για τη δημιουργία.
Μετά, αντικρίζοντας τον καμβά, μπαίνω σε ένα είδος διαλογισμού και αφήνω τον εαυτό μου να καθοδηγηθεί από τις ροές που με διασχίζουν.
Χρησιμοποιείτε κάποια συγκεκριμένη τεχνική εργασίας; αν ναι, μπορείς να το εξηγήσεις;
Οι τεχνικές μου ποικίλλουν ανάλογα με τη διάθεσή μου αλλά κυρίως ανάλογα με το αντικείμενο. Θα προτιμήσω τη ζωγραφική με μαχαίρι για σκληρή εμφάνιση, ενώ θα χρησιμοποιήσω περισσότερο το πινέλο για να σχεδιάσω ρευστές γραμμές γύρω από ένα βλέμμα γεμάτο ελπίδα.
Όλες οι δημιουργίες μου περιέχουν ένα στοιχείο που παραπέμπει στην καταναλωτική κοινωνία, είτε πρόκειται για γκράφιτι είτε για το κολάζ από αφίσες που γκρέμιζα στο δρόμο.
Υπάρχουν καινοτόμες πτυχές στη δουλειά σας; Μπορείτε να μας πείτε ποιες;
Από πλευράς εργαλείων, χρησιμοποιώ όλο και περισσότερα ανακυκλωμένα ή οικολογικά υπεύθυνα υλικά. Νομίζω ότι και εμείς οι καλλιτέχνες πρέπει να είμαστε μέρος των λύσεων και να ενεργούμε ως υπεύθυνοι. Αφιερώνω επίσης το 5% των εσόδων μου σε δωρεές σε συλλόγους για τη διατήρηση του ωκεανού και της ακτογραμμής του.
Όσον αφορά τα θέματά μου, χρησιμοποιώ πραγματικά γεγονότα για να τροφοδοτήσω τη δημιουργική μου διαδικασία. Η νέα μου σειρά με τίτλο «Ανθρώπινη επίδραση» προκαλεί τις συνέπειες της ανθρώπινης δραστηριότητας στο περιβάλλον. Οι τίτλοι των πινάκων μου αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της δουλειάς και αναφέρονται σε ρεκόρ θερμότητας που σημειώθηκαν σε όλο τον κόσμο. Στόχος είναι να χτυπήσουμε τις συνειδήσεις των ανθρώπων στιγματίζοντας επίκαιρα φαινόμενα που μπορεί να μας φαίνονται μεμονωμένα και ασήμαντα.
Έχετε ένα σχήμα ή μέσο με το οποίο αισθάνεστε πιο άνετα; αν ναι, γιατί;
Ζωγραφίζω κυρίως σε καμβάδες περίπου 1μ και κυρίως σε πορτραίτο γιατί αυτό ταιριάζει καλύτερα με τα πρόσωπα και τις εκφράσεις που προβάλλω στους πίνακές μου. Ακρυλικό, μελάνι, δοχείο ψεκασμού, κολάζ… Μου αρέσει επίσης να αναμιγνύω τεχνικές για να μεταφέρω ορισμένα μηνύματα.
Πού παράγετε τα έργα σας; Στο σπίτι, σε κοινό εργαστήριο ή στο δικό σας εργαστήριο; Και σε αυτόν τον χώρο πώς οργανώνεις τη δημιουργική σου δουλειά;
Είμαι τυχερός που έχω ένα αφιερωμένο δωμάτιο στο σπίτι μου, αλλά φιλοδοξώ να γίνω μέλος μιας κολεκτίβας καλλιτεχνών με κοινά εργαστήρια για να τροφοδοτήσω τον εαυτό μου με τη συλλογική ενέργεια και να βγω από το κάδρο μου.
Η δουλειά σας σας οδηγεί στο ταξίδι για να γνωρίσετε νέους συλλέκτες, για εκθέσεις ή εκθέσεις; Αν ναι, τι σας φέρνει;
Ζω κάθε ανταλλαγή με τους θεατές μου με πραγματικό ενθουσιασμό και επιθυμία να μάθω περισσότερα για την προσωπική ιστορία του καθενός, για τα συναισθήματά του για τις δημιουργίες μου. Η ματιά, η ευαισθησία, η εμπειρία του θεατή τρέφει τη δουλειά μου και γι' αυτό οι εκθέσεις, όποιες κι αν είναι και όπου κι αν βρίσκονται, παραμένουν απαραίτητες στη δημιουργική μου διαδικασία.
Πώς φαντάζεσαι την εξέλιξη της δουλειάς σου και της καριέρας σου ως καλλιτέχνη στο μέλλον;
Δεν έχω μακροπρόθεσμο σχέδιο καριέρας γιατί προσπαθώ να απολαμβάνω την παρούσα στιγμή όσο το δυνατόν περισσότερο. Άφησα τον εαυτό μου να καθοδηγηθεί από τις εμπνεύσεις μου και τις επιθυμίες μου της στιγμής για να προχωρήσω σε αυτή τη μοναδική ζωή.
Θα ήθελα σύντομα να αφοσιωθώ στο σχεδιασμό πολλών έργων εγκατάστασης. Απαιτεί κάποια logistics, αλλά ξέρω ότι σύντομα θα γίνει πραγματικότητα. Ανυπομονώ να ξαναδουλέψω σε 3 διαστάσεις χρησιμοποιώντας διαφορετικά μέσα όπως βίντεο, ανακυκλωμένα αντικείμενα αλλά πάντα με κοινωνικό τόνο.
Θα ήθελα επίσης να αναπτύξω συνεργασίες με περιβαλλοντικούς συλλόγους, ώστε να μπορούμε αμοιβαία να εμπλουτίζουμε ο ένας τον άλλον και να ανταλλάσσουμε με άλλους καλλιτέχνες για τη δημιουργία συλλογικών εκθέσεων γύρω από κοινά θέματα, αλλά πάντα με αφοσιωμένο πνεύμα.
Ποιο είναι το θέμα, το στυλ ή η τεχνική της τελευταίας σας καλλιτεχνικής παραγωγής;
Ο πίνακας που κάνω ονομάζεται "Base Esperanza (AQ): 18°C". Αναφέρεται στο πρόσφατο ρεκόρ θερμότητας που σημειώθηκε στην Ανταρκτική και το οποίο ακούγεται σαν προειδοποιητικό μήνυμα. Για να προκαλέσω αυτό το θέμα, επέλεξα να ζωγραφίσω έναν εξερευνητή του οποίου το βλέμμα είναι εμποτισμένο με 2 αντίθετα συναισθήματα: αποφασιστικότητα και παραίτηση. Αυτό το πρόσωπο αρθρώνεται σε φόντο τοπίου με ζεστά χρώματα αλλά υποδηλώνει μια άνευ προηγουμένου κλιματική αναταραχή
Μπορείτε να μας πείτε για τη σημαντικότερη εμπειρία σας στην έκθεση;
Ακόμα κι αν δεν έχουν προγραμματιστεί ακόμα, κάθε επερχόμενη έκθεση θα είναι σίγουρα η πιο σημαντική!
Ωστόσο, η τελευταία μου έκθεση γύρω από τη σειρά μου «Pursuit of dignity» ήταν πολύ σημαντική γιατί συμβόλιζε την κορύφωση μιας μακρόχρονης προσωπικής διαδικασίας και διοργανώθηκε στη γκαλερί ενός συλλόγου αφιερωμένου στην καταπολέμηση των διακρίσεων. Αυτό σχημάτισε ένα ισχυρό, ευαίσθητο, μαχητικό σύνολο.
Αν μπορούσατε να δημιουργήσετε ένα διάσημο έργο στην ιστορία της τέχνης, ποιο θα επιλέγατε; Και γιατί ?
Χωρίς δισταγμό: Η Γκερνίκα του Πικάσο!
Θα ήθελα να νιώσω τη δημιουργική δύναμη του Πικάσο όταν ζωγράφιζε αυτό το αριστούργημα.
Η οργή, η τρέλα των αντρών, η ακατανοησία, ο θυμός, η βία αλλά και το μέγεθος, τα χρώματα και η σύνθεση συμβάλλουν στο να γίνει αυτός ο πίνακας αυτό που θεωρώ ότι είναι το απόλυτο έργο αφοσιωμένης καταγγελίας.
Αν μπορούσατε να καλέσετε έναν διάσημο καλλιτέχνη (νεκρό ή ζωντανό) σε δείπνο, ποιος θα ήταν; Πώς θα του προτείνατε να περάσει το βράδυ;
Θα ήθελα να προσκαλέσω καλλιτέχνες από το κίνημα Fluxus, συμπεριλαμβανομένων των Alison Knowles, Marina Abramovic, Nam June Paik, Ben και Georges Brecht, να συζητήσουν το όραμά τους για την τέχνη σήμερα, εκείνους που απέρριψαν την ίδια την έννοια του έργου τέχνης και που υποστήριζαν τη διεπιστημονικότητα , η τέχνη στην προσιτότητα του καθενός και η συλλογική δημιουργία.
Αυτό θα γινόταν με τη μορφή ενός νομαδικού πικνίκ όπου θα περπατούσαμε στο δρόμο, σε μουσεία σύγχρονης τέχνης, αίθουσες παραστάσεων, συναντήσεις μαχητών εθελοντών, μπαρ... για να καταλήξουμε σε ένα υπόστεγο με πολλά αντικείμενα και άλλα όργανα που ευνοούν η δημιουργία ενός εφήμερου και συλλογικού έργου.
Olimpia Gaia Martinelli
