Özlem Ünel

RESIM SANATI UZERINE

Rönesansatan günümüze değin resim sanatının tarihi görüntünün ve görmenin tarihidir.Farklı düşünce biçimleri ve dünya görüşleri resim sanatının oluşumuna yön vermiştir.Bu düşünceler kimi zaman birbirlerine anti-etki yaparak ortaya çıkmıştır. İnsanlığın yarattığı yeni düşünce sistemleri ve değişen dünya görüşleri ile yeni buluşlar, eski düşünce sistemlerinin geçerliliğini yitirmesi ve ihtiyaçlara karşılık verememesi, yeni yaşam görüşlerinin ve düşünce biçimlerinin doğuşuna sebep olmuştur.Bu düşünsel değişimler Rönesans döneminin klasik yapıtlarındaki dini konulardan ,insanın üstündeki bilinmeyen güçlere yönelmiş,doğanın görünüşünün ötersinde insanın varoluşunun özüne giden bir arayış sürecinin de içeriğini oluşturmuştur.

Sanayi ve teknoloji alanında sayısız icatlarla başlayan 20. y.yıl,psikoloji ve sosyal bilimlerde ve fendede çığır açıçı gelişmelerle devam ettmiştir.Albert Eistein'in görecelik kuramı,Sigmund Freud'un psikanalizi geliştirmesi,röntgen ışınlarının keşfi ve atom çekirdeğinin bölünmesi insanın artık daha farklı düşünmesini gerektirimiştir.

Düşe,hayale olanak bırakmayan teknolojinin gelişimi ve yaşamla ilgili ortaya çıkan yeni bilimsel bulgular sanatın da büyüleyici gücünü baltalamıştır.Olağanüstü, tutkuların,aşkların, tanrısal inançların,ölümcül günahların mertçe kıran kırana savaşların kısacası insan yaşantısında yeri olan insana büyük acılar ,ızdıraplar yaşatan abartılı duyguların devri sona ermiştir artık. Mistik ve fantastik dünyaların kapıları da insalığın yüzüne bir bir kapanmıştır.Sanat bütün bu insana yaşama motivasyonu sağlayan yaşamsal etkilerin yerine artık çağının tanığı olarak sıradan olağan olanı yansımak durumundadır. Zaten sıradanlaşan yaşam,savaşların ve gelişen teknolojininde etykisiyle artık yaşanılmayacak kadar kötü bir hal almıştır.Nietsche'nin de söylediği gibi “Tanrı insanın içinde ölmüştür”,eğer insan tanrının ölümüyle açılan boşluğu kendisiyle dolduramazsa karanlığından yıldız doğurtamazsa kendi karanlığının sonsuzluğunda yok olacaktır. Sanatçılar böyle bir korku ve isyanla görüntülerin dünyasını reddetmiş kendi iç dünyalarına yönelerek bu yaşamın çıkmazlarıyla savaşa girmişler,kendilerine yeni bir misyon üstlenmişlerdir.Bu misyon görünen dünyanın ötesindeki gerçeği bulmaktır.Bu çağın sanatçıları görüntülerden oluşan örtüyü yırtmak ve kendi değişleriyle “şeylerin ardına bakmak”istiemişlerdir.Böylelikle dış dünyanın bozulan biçimleriyle başlayan serüven ilerki dönemlerde bu biçimleri hepten reddetmiş, renk tinsel olanın yerine geçerek somut bir görütü kazanmıştır.Sanatçı sonunda gerçekle yüz yüze gelecektir,sonsuz derin bir hiçlikle...Ancak bu hiçlik varlıkla anlam kazanmalıdır.