The last fish in Iraq (2011) Heykel Moayed Joda tarafından

DE LAATSTE VIS IN IRAK
“In het gebied van de Irakese moerassen, waar mijn grootvader geboren is, tussen de Tigris
en de Eufraat, ontstond ook de eerste menselijke beschaving.
Dit natuurgebied heeft duizenden jaren stand gehouden met een heel eenvoudige manier
van leven. De mensen woonden in hun rieten huizen, die dreven op het water. Als het ware
varend tussen hemel en aarde.”
De oorlog heeft alle leven gedood. Mensen. Dieren. De aarde is vergiftigd door radio-activiteit.
De buurlanden van Irak hebben de bronnen van de moerassen afgesneden om ze
tot de laatste druppel water te laten verdwijnen.
“dit werk drukt de pijn uit die ik voel als ik mijn droom - dat de moerassen terug zouden leven
- zie te loor gaan voor mijn ogen.
De elementen in dit werk: vis, water, modder zijn de resonans van mijn persoonlijk geheugen,
maar ook van het geheugen van onze cultuur en van dat van de allereerste volkeren
van Irak.”