PRZEPLYW (2023) Tablo Karina Praska tarafından

„Przepływ” – obraz o kobiecej energii, rytmie życia i zgodzie na swój czas

Ten obraz rodził się we mnie powoli. Nie było w nim pośpiechu. Raczej ciche zaproszenie, żeby się zatrzymać i posłuchać. Kiedy zaczęłam go malować, towarzyszyło mi głębokie uczucie spokoju. Czułam, jakby jakaś cicha siła mówiła: „Zaufaj. NIC NIE MUSISZ przyspieszać. Wszystko ma swój rytm”.

I wtedy pojawiło się we mnie to porównanie – że przecież wszystko w naturze żyje zgodnie z własnym czasem. Tak jak nasionko. Najpierw jest zasiewane – w odpowiednim momencie. Potem długo nic nie widać. Leży w ciemności, pod ziemią. Niewidoczne. Ale w środku już zaczyna się proces. Mały cud, który z zewnątrz może wyglądać jak „nic się nie dzieje”. A potem – w swoim czasie – przebija się przez ziemię i zaczyna rosnąć. Z siłą, która wydaje się krucha, ale jest potężna.

„Przepływ” przypomniał mi, że my też jesteśmy częścią natury. Że mamy swoje cykle. Czas działania i czas ciszy. Czas siewu i czas zbiorów. Nie jesteśmy maszynami. Jesteśmy żywymi, czującymi istotami, które najlepiej funkcjonują, kiedy pozwalają sobie być w rytmie – nie wymuszonym, nie narzuconym z zewnątrz, ale własnym.

Kiedy malowałam ten obraz, wracałam do swojej kobiecej energii – tej miękkiej, czułej, ale bardzo mocnej. Takiej, która nie musi głośno krzyczeć, żeby być prawdziwa. Która wie, kiedy działać, a kiedy po prostu być. I że obie te jakości są tak samo potrzebne.

Ten obraz prowadził mnie do miejsca, w którym zaczęłam naprawdę słuchać siebie – swojego ciała, emocji, nastrojów. Uczył mnie, że to, że czasem jestem zmęczona, że coś mi się nie chce, że potrzebuję odpoczynku – to nie słabość. To sygnał, że jestem w kontakcie ze sobą.

„Przepływ” to też zgoda na zmienność. Na to, że nie muszę być „ciągle taka sama”. Że mogę się zmieniać jak pory roku. Jak księżyc. Jak fale. I że właśnie w tym jest prawdziwa harmonia.

Dziś, patrząc na ten obraz, czuję, że przypomina mi o tym, żeby żyć łagodniej. Z czułością dla siebie. Z zaufaniem do swojego wewnętrznego rytmu. Bo tak jak nasionko potrzebuje ciemności, żeby potem rozkwitnąć – tak i my potrzebujemy czasu na wewnętrzne dojrzewanie, zanim pokażemy światu nowe części siebie.

Może kiedy Ty spojrzysz na „Przepływ”, też przypomnisz sobie o tej swojej mądrości, która mieszka głęboko w Tobie. O delikatnym przewodnictwie, które nie mówi, jak żyć – tylko szepcze: „słuchaj siebie”.

İlgili temalar

Kobieca EnergiaCykliczność W NaturzeObraz O Rytmie ŻyciaSztuka I IntuicjaSztuka Jako Narzędzie Samopoznania