Aleksander Józef Olszewski

Urodzony 27.02.1944 r. w Radomiu. Studia w PWSSP w Łodzi. Dyplom z malarstwa u doc. Lecha Kunki a projektowania prof. Aleksandry Pukaczewskiej. Profesor zwyczajny w Politechnice Radomskiej. Uprawia malarstwo, media cyfrowe. Jest inicjatorem kształcenia plastycznego na Politechnice Radomskiej. Kierownik Katedry Mediów Cyfrowych i Fotografii. Dziekan Wydziału Sztuki. Inicjator powstania Akademickiej Galerii Sztuki „Rogatka” na Politechnice Radomskiej. Redaktor „Arterii” rocznika Katedry Sztuki. Udział w 23 indywidualnych i 200 wystawach zbiorowych okręgowych, ogólnopolskich i międzynarodowych (Berlin Zach, Czechosłowacja, Chile, Francja, Łotwa, Litwa, Słowacja Niemcy, Węgry, USA, Anglia).
Od 2008 roku członek Stowarzyszenia Międzynarodowe Triennale Grafiki
w Krakowie.

Prace w zbiorach:
Muzeum Sztuki Radom, BWA Słupsk, Urząd Miasta Sosnowiec, Biblioteka Miejska Radom, Muzeum Historyczne Magdeburg Niemcy, Urząd Miasta Wittingen Niemcy, Muzeum Lubaczów, Galeria Sztuki w Spiskiej Nowej Wsi Słowacja Miasto Gelnica Słowacja, Muzeum Narodowe Kielce, Muzeum Majdanek – Lublin, Galeria Kunen Niemcy, Galeria Sztuki Płock, Galeria Sztuki w Przemyślu, Galeria BWA Sandomierz, Mazowieckie Centrum Sztuki Współczesnej „Elektrownia” w Radomiu, Muzeum Archidiecezji Kraków, Muzeum SMTG Kraków, Mondriaanhuis Museum Voor Constructive en Concrete Kunst Holandia.

Udział w 25 indywidualnych i 214 wystawach zbiorowych okręgowych, ogólnopolskich i międzynarodowych (Berlin Zach., Czechosłowacja, Chile, Francja, Łotwa, Litwa, Słowacja Niemcy, Węgry, USA), m. in. 1983 – wystawa pokonkursowa Berlin Zach, 1985 - VII Bienal Internacional de Arte, Valparaiso, Chile ,1992 – „Ensemble dans la vie et dans l’ art”, Francja Paryż, 1995 - Międzynarodowa Wystawa Grafiki Komputerowej, Rzeszów, Wystawa Grafiki Komputerowej-Galeria 265 ASP Łódź. Exposition Internationale D‘Art. Contemporain Et Vente Aux Encheres – Paryż. 1999 –Sztuka Dwóch Czasów Ogólnopolska Wystawa Malarstwa Muzeum Narodowe Gdańsk, 2000,2003 – VI,VII, Międzynarodowe Triennale Sztuki – Majdanek. I,II,IV Międzynarodowe Biennale Miniatury Częstochowa, 2001 – IV Biennale Małych Form Malarskich Toruń, 2002-Ich Troje z Lublina i Jeden z Radomia Wystawa w Muzeum miasta Kremnicy – Słowacja, 2003 – Geometrische Konkret IV Mondriaanhuis Holandia 2003. Galeria Umelcov Spisa, Spisska Nova Ves Wystawa Grafiki Komputerowej, 2004- Galeria Kunen-Geometrische Konkret VII, 2005 – Konkrete Kunst Aus Europa Schloss Wiligrad Niemcy. IV Międzynarodowego Triennale Grafik – Sankt Petersburg 2006,18 Międzynarodowe Triennale Grafiki Kraków, Galeria Deutsch – Polnischer Kklturverein – Polonica Potsdamer Strasie 63 Berlin, 2008 Eurografik.A Cultural Brigde Across Europe.
Wybrane nagrody 1976 – Festiwal Polskiego Malarstwa Współczesnego, Szczecin, 1976 – „Jesienne Konfrontacje”, Rzeszów, 1977 – Ogólnopolski Salon Zimowy Plastyki, Radom, 1979 – 1981 – „Przedwiośnie 4, 5, 6”, Kielce, Ostrowiec św., 1996 i 1999 –Nagrody : II, III Triennale Polskiego Rysunku Współczesnego, Lubaczów.
2002r. Wyróżnienie na II Międzynarodowej Wystawie Miniatury Częstochowa

Twórczość Aleksandra Olszewskiego rozwija się w konsekwentny i logiczny sposób ze wskazaniem na punkt wyjścia, którym były obrazy olejne, pejzaże i kompozycje
figuralne w wyznaczonych geometrycznych polach. Wybierając geometrię jako metodę, komponuje płaszczyznę obrazu i organizuje jego przestrzeń.
Wychodząc od płaszczyzny płótna jako najdalszego planu dzieli je na prostokątne lub zamknięte łukiem geometryczne pola. Figury geometryczne stwarzają
odpowiednio ustrukturowaną przestrzeń dla pojawienia się elementów przedstawiających i one właśnie pełnią funkcję przekazywania znaczeń.
Ta fascynacja fragmentem obserwowanej rzeczywistości – czym jest?
Artysta stawia po swojemu podstawową kwestię filozoficzną, na którą odpowiadał już Arystoteles, Kartezjusz i Kant. Przedmiotem fascynacji jest świat, jego materia i przestrzeń.
W cyklu prac NWOSCH z lat 80-tych wprowadzona przez artystę forma prostokąta dzieląca płaszczyznę obrazu, traktowana jest przez artystę jako znak umownie pojętej, nieskończonej przestrzeni. Te realizacje osadzone są bardziej w problematyce widzenia, niż w konstrukcji obiektów, a przestrzeń która jest wyobrażeniem, w istocie swej niematerialna, za sprawą decyzji artysty, wspartej wybraną techniką realizacji dzieła, sprawia że zawiera ona w sobie wiele możliwości powoływania sytuacji przestrzennych i kolorystycznych. Wspomniany wizualny punkt wyjścia cykl NWOSCH zawiera jeszcze pewne odniesienia do rzeczywistości, które są zmienne w układzie stosowanej przez artystę zasady przeciwstawiania zmienne – niezmienne. Następnie w cyklu prac Folkart z 2000 r., przez zastosowanie technik cyfrowej reprodukcji obrazu coraz bliższy abstrakcji ale jeszcze rozpoznawalny pejzaż widziany z okien jadącego samochodu, w grafikach komputerowych z lat 2000, już tylko poziome barwne smugi i linie. Płaskość tych obrazów jest właściwością przesądzającą o zerwaniu z kontekstem zewnętrznym .Nie ma tu już reprodukcji realności, powstaje nowa rzeczywistość, której nie można już odnieść do znanych sposobów obrazowania świata. Artysta wprowadza nas w obszar nowego typu dzieła wygenerowanego w cyfrowym kodzie binarnymi określanym jako „dzieło medialne”, „grafika komputerowa”. W pracach tego typu
w miejsce fizyczności, materialności tego co namacalne otrzymujemy obiekt świetlny o wirtualnym wolumenie.
Fotografie zjawisk efemerycznych, techniczne możliwości reprodukcji jakie stwarza komputer w kreowaniu rzeczywistości tych obrazów – prowadzi do różnego znoszenia podziałów między realnością a fikcją. Powstaje w nich nowy, inny stan narracji inaczej niemożliwej. Wykorzystanie zasady permutacji i kombinatoryki (prace z lat 2005-2007) oraz technik cyfrowych determinuje charakter wypowiedzi artysty, który w ostatnich pracach sprowadza je do pionowych barwnych linii na neutralnym szarawym tle, lub kwadratów w wąskiej gamie szarości i zszarzałych zieleni.
Racjonalne myślenie i geometryczna stylistyka tych prac oraz zapis wykorzystujący technologie cyfrowe prowadzą do syntezy i ascetycznej prostoty abstrakcjonizmu.

Tamara Książek