Forma sztuki, głównie malarstwo, na którą wpłynął spirytyzm, nazywana jest sztuką spirytystyczną, sztuką duchową, sztuką mediumistyczną lub malarstwem psychicznym. Sztuka duchowa wywarła znaczący wpływ na modernizm, a co za tym idzie na sztukę współczesną.
Georgiana Houghton i Piet Mondrian to dwaj dobrze znani duchowi artyści. Spirytyzm był także inspiracją dla pionierskiej sztuki abstrakcyjnej Wasilija Kandinskiego, Pieta Mondriana, Kazimierza Malewicza i Franciszka Kupki. Houghton i inni artyści spirytystyczni pomogli historykom w rozpoznaniu znaczenia spirytyzmu i środowiska okultystycznego.
W ostatnich latach wielu znawców sztuki uznaje wkład spirytualizmu w rozwój nowoczesnej sztuki abstrakcyjnej. Czołowi współcześni artyści wciąż wchodzą w interakcje z duchowością. Pod kierunkiem znanego brazylijskiego medium-uzdrowiciela Jana Bożego, serbska performerka Marina Abramovic została medium. W jej twórczości obecnych jest wiele elementów spirytystycznych, a także zaczerpniętych z tradycji afroamerykańskich i Aborygenów australijskich.
Chociaż wielu artystów było pod wpływem spirytyzmu, bardzo niewielu stworzyło coś, co spirytualiści nazywają „sztuką duchową”. To, co dokładnie stanowi „sztukę duchową”, można podzielić na trzy główne kategorie: „wytrącone” dzieła sztuki; portrety duchów malowane rękami mediów podczas seansów spirytystycznych; oraz dzieła artystów-mediów, którzy twierdzą, że ich rękami kierują duchy.
Media twierdzą, że w pierwszym przypadku „opadu” duchy nie użyły ludzkiego artysty do prowadzenia rąk; zamiast tego sami stworzyli obrazy. W drugim przykładzie sztuki spirytystycznej, portretach duchowych, bardzo popularne wśród mediów było szkicowanie portretów duchów, o których mówili, że były obecne na seansach spirytystycznych w okresie rozkwitu spirytyzmu. „Auragrafy”, które przedstawiają historię, teraźniejszość i przyszłość osoby widzianą przez medium lub jasnowidza, są bliskie drugiemu rodzajowi „sztuki duchowej”.
Według spirytystów trzeci rodzaj „sztuki duchowej” to dzieła architektury, rzeźby i malarstwa, które są tworzone przez duchy kierujące rękami artysty. W drugiej grupie (portrety duchów) mówi się, że duchy często kierują również rękami medium, ale w trzeciej kategorii powstają raczej różne dzieła sztuki niż portrety samych duchów.
David Duguid (1832-1907) był pierwszym dobrze znanym medium, które było w stanie „wytrącić” duchowe obrazy. Chociaż Duguid często malował przy pomocy malarzy spirytusowych, podczas swoich seansów jego przewodnicy tworzyli także obrazy „bezpośrednie” (wytrącone).
Bracia Campbell, którzy mieszkali w społeczności spirytystycznej Lily Dale w stanie Nowy Jork, byli prawdopodobnie jednymi z pierwszych mediów, które specjalizowały się w wytrącaniu obrazów. Pomimo tego, że nie byli braćmi, Allen Campbell (1833–1919) i Charles Shourds (1863–1926) dzielili dom i razem prowadzili seanse. Bracia Campbell nigdy nie kładli rąk na płótnie, tworząc swoje najbardziej znane portrety, w tym portrety Napoleona i Abrahama Lincolna, które zostały ukończone publicznie. Nawet dzisiaj turyści i mieszkańcy Lily Dale twierdzą, że mieli duchowe spotkania przed arcydziełami Campbellów.
Siostry Bangs, Elżbieta (1859–1920) i May Mary Elvira (1862–1917), były równie dobrze znane ze swoich pospiesznych portretów zmarłych osób. Chociaż często byli ujawniani jako oszuści, bracia Campbell i siostry Bangs byli silnie chronieni przez znaczną część amerykańskiej społeczności spirytystycznej.
„Swami Laura Horos”, znana również jako Ann Odelia Diss Debar (1849–1911), która twierdziła, że kieruje się duchami kilku europejskich starych mistrzów, była również kojarzona z obrazami duchowymi. Debar została uwięziona w 1901 roku po tym, jak została uznana za winną oszustwa i angażowania się w niemoralne zachowania seksualne w swojej londyńskiej świątyni.
Na początku swojej kariery madame Helena Blavatsky (1831–1891), najbardziej znana i legendarna okultystka XIX wieku i założycielka ruchu New Age, zajmowała się również wytrącaniem duchowych obrazów.
Victor Hugo (1802–1855) tworzył swoje duchowe obrazy podczas seansów odbywających się w jego rezydencji na Jersey na Wyspach Normandzkich. W tym czasie prężnie rozwijający się rynek spirytualistyczny wspierany był także przez osoby poszukujące portretów swoich zmarłych bliskich w Stanach Zjednoczonych. Tam Wella Percy (1833–1900) i Lizzie Pet Anderson (1839–1896; prominentni) byli partnerami w życiu i spirytyzmie. Były promowane przez Gallery of Spirit Art, brooklyńską publikację, która zawierała wyłącznie dzieła sztuki stworzone przy pomocy duchów.
Portrety duchowe, które pojawiają się na seansach spirytystycznych, są nadal częścią obecnej sceny spirytystycznej, a dla osób, które myślą, że rozpoznają swoich zmarłych bliskich, mogą być bardzo poruszającym doświadczeniem. Frank Leah (1886-1972) i Coral Polge (1924-2001), dwaj brytyjscy artyści duchowi, byli znani na całym świecie w tej dziedzinie.
Kilkuset duchowych malarzy kontynuuje tradycję, w tym Coral Ryder i Ann Bridge Davies w Wielkiej Brytanii, Francesca Ferraro w Kanadzie i Angelique van Bezouwen w Holandii.
Brazylijscy spirytyści, którzy praktykują malarstwo transowe, często przekazują dzieła znanych malarzy i rzeźbiarzy. José Medrado (ur. 1961) jest dobrze znany na całym świecie ze swoich transowych obrazów akrylowych i tego, jak łatwo jest mu stworzyć dzieło sztuki z pomocą wielu duchowych asystentów. W stanie transu tworzył obrazy pod wpływem mistrzów malarstwa takich jak Renoir, Vincent Van Gogh, Claude Monet, Matisse, Gauguin, Cassatt, Da Vinci, Morisot, Manet. Również znany jako Medrado w Brazylii jest Luiz Antônio Gasparetto (1949-2018), który maluje i rzeźbi rękami pod kierunkiem Degasa, Sandro Botticellego, Amedeo Modiglianiego i wielu innych znanych artystów.
Niektóre przykłady architektury duchowej również należą do tej kategorii. Za pomocą mediów Iulia Hasdeu (1869–1888) ujawniła plany architektoniczne zarówno swojego słynnego „Zamku Hasdeu” w Câmpina, jak i jej grobu w Bukareszcie. Włoska wioska Rosazza niedaleko Bielli, zbudowana w latach 1880-1899 dla włoskiego senatora i masona Federico Rosazzy (1813-1899), jest kolejnym przykładem architektury duchowej. Został zaprojektowany przez malarza Giuseppe Maffei (1821-1901). Opierał się na planach przekazanych mu przez duchy Augustyna z Hippony (354–430), który nigdy w życiu nie pracował jako architekt, oraz bezimiennego mężczyzny z Volterry w Toskanii.
W ostatnich latach nastąpił odrodzenie zainteresowania duchowością w branży artystycznej. Muzea poświęcają pośmiertną uwagę zmarłym artystom, którzy szeroko zagłębiali się w mistycyzm i religię. Zachwycająca wystawa Hilmy af Klint w Muzeum Guggenheima w latach 2018–2019, która stała się najczęściej odwiedzaną wystawą w historii muzeum, jest chyba najbardziej znanym tego przykładem. Whitney Museum of American Art pokazało pierwszą indywidualną wystawę prac Agnes Pelton od ponad 20 lat w 2020 roku.
Idea duchowości nabiera coraz większego znaczenia w licznych dyskursach kulturowych XXI wieku, w tym w sztuce współczesnej. Duchowa lub religijna tradycja może być nawiązywana lub reprezentowana w sztuce, która jest uważana za duchową. W przeszłości związek między sztuką a religią służył jako pośrednik między duchowością a sztuką. Jednak pomimo upadku zorganizowanej religii w Europie Zachodniej, wzrosło zainteresowanie duchowością innymi sferami kultury, zwłaszcza sztuką.
Contemporary Spiritual Art is a genre of artwork that aims to evoke spiritual feelings and emotions through visual representations. The artwork is created using a variety of supports and materials, such as canvas, paper, wood, and metal. The artists use a range of techniques, including painting, drawing, printmaking, and mixed media. What makes this type of original artwork unique is the way it explores and expresses spiritual themes, such as the search for meaning, the connection between humanity and nature, and the nature of existence itself.
Spiritual Art originates from the early 20th century and is rooted in the desire to express the spiritual essence of the universe.
In recent years, original contemporary Spiritual Art artworks have undergone a significant evolution, both in their techniques and themes. Many artists have shifted their focus from traditional religious iconography to explore more personal and abstract concepts of spirituality. These artworks often incorporate diverse mediums, including painting, sculpture, and mixed media, and explore spirituality through a range of cultural, historical, and philosophical lenses. These works have great importance in the contemporary art market, as they offer unique and thought-provoking perspectives on spirituality that resonate with a wide audience.
Contemporary Spiritual Art is a genre that has evolved over time, and there are many artists who have contributed to its growth. Here are some notable names in the field:
Alex Grey: Known for his intricate and detailed paintings that explore the intersection of spirituality, science, and consciousness. Grey’s work often features human figures, anatomy, and otherworldly landscapes.
Marina Abramović: A performance artist whose work often explores the limits of the human body and mind. Abramović’s work can be deeply spiritual, with pieces that involve meditation, ritual, and transformation.
James Turrell: A sculptor and installation artist who creates immersive environments that play with light and perception. Turrell’s work often involves creating spaces that encourage contemplation and introspection.
Bill Viola: A video artist whose work explores themes of spirituality, consciousness, and mortality. Viola’s videos often feature slow-motion images of people experiencing intense emotions or undergoing transformative experiences.
Yayoi Kusama: A Japanese artist who creates installations that immerse the viewer in a world of color, pattern, and repetition. Kusama’s work often has a meditative quality, inviting viewers to lose themselves in the experience.
These artists all bring a unique perspective to the genre of Contemporary Spiritual Art, and their work reflects a deep engagement with questions of spirituality, consciousness, and the human experience. Whether through painting, sculpture, performance, or video, these artists create works that inspire wonder, contemplation, and awe.
"Stations of the Cross" by George Tooker, created in 1984, depicts the traditional Catholic practice of the fourteen stations, but in a modern, abstract way. The figures are faceless, representing all of humanity, and the colors are muted, creating a somber atmosphere.
"Angel" by Bill Viola, created in 2001, is a video installation that shows a figure falling through water, then rising again, symbolizing the cycle of life and death. The figure is illuminated, giving it an otherworldly quality, and the slow motion adds to the dreamlike effect.
"Ecstasy" by Anish Kapoor, created in 1992, is a large, shiny red sculpture that seems to glow from within. The shape is suggestive of a human form, but abstract enough to allow for multiple interpretations. The overall effect is both sensual and spiritual.
"The Gates" by Christo and Jeanne-Claude, created in 2005, was a temporary installation in New York City’s Central Park that consisted of thousands of bright orange fabric panels hung from metal frames. The effect was both playful and majestic, and the way that the panels moved in the wind gave the impression of a spiritual dance.
"Untitled (Holy Bible)" by Felix Gonzalez-Torres, created in 1990, is a stack of paper that visitors are encouraged to take and read. The papers have biblical text printed on them, but the fact that they are free to take and use as they wish subverts the traditional authority of the church. The piece invites viewers to create their own relationship with religious texts.
"The Great Wave off Kanagawa" by Katsushika Hokusai, created in the early 1800s, is a woodblock print that depicts a massive wave about to crash down on a boat. The wave is both awe-inspiring and terrifying, and has become a symbol of the natural world’s power and unpredictability. The image has been used in countless spiritual and philosophical contexts.
