Współczesne rzeźby minimalistyczne są formą oryginalnego Dzieła sztuki, które skupia się na prostocie i minimalizmie elementów. Rzeźby te charakteryzują się czystymi liniami, geometrycznymi kształtami i brakiem skomplikowanych detali. Główne rodzaje podpór stosowanych do tych rzeźb obejmują metal, drewno i kamień, a materiały używane to brąz, stal i szkło. To, co czyni rzeźby minimalistyczne wyjątkowymi, to ich zdolność do wyrażania poczucia czystości i klarowności poprzez minimalistyczny design. Skupiają się one na istocie dzieła sztuki, a nie na jego ozdobach czy dekoracji. Rzeźby te mają na celu wzbudzenie emocji i wywołanie refleksji, zachęcając widza do zastanowienia się nad ich znaczeniem i istotą.
Współczesne rzeźby Minimalizmu powstały w latach 60. i 70. jako reakcja na nadmiary Abstrakcyjnego Ekspresjonizmu. Rzeźbiarze tacy jak Donald Judd, Dan Flavin i Carl Andre usiłowali stworzyć dzieła zredukowane do ich istotnych form, bez zbędnych szczegółów lub ozdób. Była to odpowiedź na panujące przekonanie, że sztuka stała się zbyt samowystarczalna i skupiała się na osobistym wyrażeniu artysty, a nie na samym obiekcie. Minimaliści dążyli do stworzenia dzieł obiektywnych i bezosobowych, podkreślając doświadczenie widza dzieła, a nie intencje twórcy. Ruch ten zyskał na sile w latach 80. i 90. i Minimalizm nadal stanowi ważny wpływ na współczesną sztukę. Niektóre ważne pytania, które wynikają w związku z Minimalizmem, to: jak można uznać coś za sztukę, jeśli jest takie proste? Czy Minimalizm to po prostu odrzucenie tradycyjnej estetyki, czy nowa forma estetycznego wyrazu?
Podejście koncepcyjne do współczesnych rzeźb minimalistycznych zaowocowało szerokim wachlarzem form rzeźbiarskich, które kwestionują percepcję przestrzeni i formy przez widza.
Wśród artystów współczesnych, którzy słyną z minimalistycznych rzeźb, wymienia się takie nazwiska jak Dan Flavin, Donald Judd i Richard Serra. Ich dzieła skupiają się na prostych formach geometrycznych, powtarzalności oraz wykorzystaniu materiałów przemysłowych, badając relacje między dziełem, przestrzenią, którą zajmuje oraz widzem. Minimalistyczne podejście charakteryzuje się eliminacją zbędnych elementów, co prowadzi do redukcji formy i materiału do ich istoty. Artyści ci tworzą rozległe instalacje dostosowane do konkretnych miejsc, kwestionując tradycyjne pojęcia rzeźby oraz redefiniując relacje między sztuką a przestrzenią. Ich twórczość wywarła duży wpływ na sztukę współczesną, inspirując nowe pokolenia artystów do eksplorowania możliwości minimalistycznych rzeźb. Poprzez wykorzystanie światła, koloru oraz przestrzeni, artyści ci tworzą mocne i zanurzające środowiska, które zachęcają widza do zaangażowania się z dziełem na poziomie wizceralnym. Ich twórczość nadal wpływa na sztukę współczesną, a ich dziedzictwo jest obecne w pracy wielu artystów dzisiaj.
Współczesne rzeźby minimalizmu zdobyły ogromną popularność w ostatnich latach. Oto kilka najbardziej znanych dzieł w tej kategorii:
Untitled (1977-1978) autorstwa Donalda Judda - Ta rzeźba wykonana jest ze stali nierdzewnej i składa się z trzech identycznych prostokątnych pudełek. Jest to klasyczny przykład minimalistycznego stylu Judda, charakteryzującego się prostymi kształtami geometrycznymi i czystymi liniami.
One and Three Chairs (1965) autorstwa Josepha Kosutha - Ta koncepcyjna praca składa się z krzesła, fotografii tego krzesła oraz definicji słowa "krzesło" z słownika. Wyzwala ona w widzu wyobrażenia, co stanowi dzieło sztuki i jest pionierskim dziełem sztuki koncepcyjnej.
Untitled (1977) autorstwa Dana Flavina - Ta rzeźba wykonana jest z rur fluorescencyjnych ułożonych w siatkę na ścianie. Zastosowanie przez Flavina przemysłowych materiałów i światła fluorescencyjnego stało się charakterystyczne dla sztuki minimalistycznej.
Cube (1965) autorstwa Tony’ego Smitha - Ta rzeźba to duża, czarna kostka zrobiona ze stali. Jej prosty, monolityczny kształt ma wywołać u widza uczucie zdumienia i zadumy.
The Physical Impossibility of Death in the Mind of Someone Living (1991) autorstwa Damiena Hirsta - To kontrowersyjne dzieło składa się z martwego rekina zachowanego w formaldehydzie w szklanej zbiorniku. Wyzwala ono tradycyjne pojęcia tego, co uważane jest za piękne lub godne artystycznej reprezentacji.
Untitled (1966) autorstwa Roberta Morrisa - Ta rzeźba to duża, prostokątna płytka ze stali zgięta w kształt litery U. Jej surowy kształt i przemysłowe materiały są typowe dla stylu minimalistycznego Morrisa.
Untitled (1971) autorstwa Carla Andre - Ta rzeźba składa się z 120 cegieł ogniotrwałych ułożonych w prostokątną siatkę na podłodze. Zastosowanie przez Andre codziennych materiałów i prostych, powtarzalnych form uczyniło go czołową postacią ruchu minimalistycznego.
Te dzieła sztuki demonstrują potęgę rzeźb minimalizmu w wywoływaniu u widza poczucia kontemplacji i podziwu, pomimo ich prostych form i materiałów. Wyzwają one tradycyjne pojęcia tego, co stanowi sztukę i zachęcają widza do kwestionowania własnych pojęć piękna i znaczenia.
