PAN (2023) Malarstwo autorstwa Pierre Lamblin

Lamblin od najmłodszych lat zanurzony był w świecie sztuki, rozwijając w sobie głęboką pasję do dzieł malarzy impresjonistów. Jego dzieciństwo w ogrodzie Nicois było naznaczone niekończącymi się godzinami spędzonymi na utrwalaniu piękna kwiatów na płótnie. Jednak moment przełomowy nastąpił w jego nastoletnich latach, kiedy spotkał Guernicę i wpadł pod urok Pabla Picassa, odciągając go od impresjonizmu w stronę kubizmu. Ta zmiana w artystycznym podejściu doprowadziła do przyjęcia nowego pseudonimu „Paco Jacomo”, pod którym podpisuje wszystkie swoje prace.

Wyruszając w świat kowalstwa i ślusarstwa, artystyczne poszukiwania Lamblina rozszerzyły się na rzeźbę. Zaczął otaczać przedmioty codziennego użytku barwionym tynkiem, dodając kolejny wymiar do swojego repertuaru twórczego. Pomimo swojego całkowitego oddania sztuce eksperymentalnej Lamblin musiał poczekać około dwudziestu lat, zanim przeszedł z kariery zawodowej do pełnoetatowego artysty wizualnego.

Lamblin, pionier unikalnego stylu artystycznego zwanego MultiLayers, stara się odtworzyć w swoich pracach głębię otchłani, zapraszając widzów do zanurzenia się niczym nurek badający zatopiony statek. Używając trzech do czterech metalowych płyt, po mistrzowsku reprodukuje złożone wolumeny, zachowując swoje dzieła na zawsze, zamykając je w grubym, przezroczystym materiale – żywicy epoksydowej.

Poprzez swoją sztukę Lamblin stara się przekazać poczucie radości, tworząc dzieła, które są nie tylko atrakcyjne wizualnie, ale także otwarte na interpretację. Jego prace poruszają różne koncepcje, które mają dla niego osobiste znaczenie, począwszy od krytyki społeczeństwa konsumenckiego po badania klimatu i wpływu sieci społecznościowych.

Ulubione tematy Lamblina to dzieciństwo z rzeźbami przedstawiającymi kultowe postacie, takie jak Myszka Miki, oraz przyroda, w której odkrywa piękno dzikich zwierząt. Po okresie poszukiwań rzeźbiarskich Lamblin powrócił do malarstwa, czerpiąc inspirację ze stylów Combasa i Basquiata.