RED BAR # 29. FROM THE SERIES: BARS (2024) Photographie par Marta Lesniakowska

Nocny bar, kino, parking, hotel i witryny sklepowe to kanoniczne figury definiujące modernistyczne miasto, którego widzenie/wyobrażenie konstruowało we właściwy estetycznie sposób modernistyczne malarstwo, fotografia i film. W moim cyklu „Bary” nic nie jest jednoznaczne. Pozornie zwykła, przypadkowa scena z czerwonym neonem nieczynnego baru jest niepokojąca, oniryczna niczym nocne obrazy Rene Magritte’a, i w moim pamiętającym spojrzeniu dialoguje z estetyką kina noire odkrywającego mroczność i chaotyczną fragmentaryczność nowoczesnej metropolii. Pole obrazowe zbudowane zostało ze słowa, geometrii, diagonali i znanej ze stylu film noire gry światło-ciemność. Jak w wielu moich fotografiach używam tu środków filmowych definiujących styl film noire oparty na tzw. niskiej tonacji/niskiego klucza oświetleniowego (low key), czyli wizualnego efektu obrazu o ciemnej skali. Redefiniuję ten styl w agresywnym kolorze częściowo uszkodzonego czerwonego neonu na tle czarnej ściany i grantowego nieba. Tak zorganizowane determinuje psychofizjologię recepcji, ewokując skrywane w tym kadrze emocje. Dominujące na pierwszym planie słowo-obraz „Bar” odnosi się do estetyki analogowej fotografii barwnej lat sześćdziesiątych-osiemdziesiątych XX wieku i sztuki artystów popkulturowych, którzy stosowali słowa jako narzędzia estetyczne, czasem przekształcane w abstrakcyjne formy bez dosłownego znaczenia. Moja fotografia dialoguje więc z fotografią Williama Egglestona i z obrazami-słowami Eda Ruschy, prekursora kultury słów, „nieustraszonego badacza języka i obrazu”. Ten anachronizm w mojej fotografii ma znaczenie. Pulsująca czerwień neonu wyłania się z czarnej pustki, ewokując poczucie spleenu, melancholii, niepokoju i widmowości. Nocny bar, jedno z kultowych miejsc w nowoczesnym mieście, eksploatowane najpierw przez impresjonistów (vide jeden z najbardziej enigmatycznych obrazów Edouarda Maneta „Bar w Folies-Bergère” (1882), tutaj - zredukowane do neonowego słowa jako ekwiwalentnego obrazu baru - zostaje przeniesione w dzisiejszy kontekst jako metamodernistyczna transmediacja z modernistyczną tradycją, poprowadzona po to, by pytać, czy i jak rezonuje ona w dzisiejszej kulturze XXI wieku. (ml)

digital on archival paper Hahnemühle Photo Rag Baryta 315g (semi-flash), archival paper, acid-free
signed on the front and on the back
dated 2024/print BAT (bon a tirer) 2024
Format 40x40 cm on a paper 50x50 cm

The night bar, the cinema, the car park, the hotel and the shopfronts are the canonical figures that define the modernist city, whose vision/image was constructed in the aesthetically appropriate way by modernist painting, photography and film. In my series ‘Bars’, nothing is unambiguous. A seemingly ordinary, random scene with the red neon sign of a disused bar is unsettling, dreamlike like Rene Magritte's nocturnal paintings, and in my memorable gaze dialogues with the aesthetics of cinema noire exploring the darkness and chaotic fragmentation of the modern metropolis. The pictorial field is constructed from words, geometry, diagonals and the familiar play of light and dark from the film noire style. As in many of my photographs, I use here the cinematic means that define the film noire style based on the so-called low key/low light key, i.e. the visual effect of an image with a dark scale. I redefine this style in the aggressive colour of a partially damaged red neon sign against a black wall and a grant sky. Organised in this way, it determines the psychophysiology of reception, evoking the emotions hidden in this frame. The dominant word-image ‘Bar’ in the foreground refers to the aesthetics of analogue colour photography of the 1960s-eighties and the art of pop culture artists who used words as aesthetic tools, sometimes transformed into abstract forms without literal meaning. My photography thus dialogues with the photography of William Eggleston and with the images-words of Ed Ruscha, a precursor of word culture, ‘a fearless explorer of language and image’. This anachronism in my photography is significant. The pulsating red of the neon sign emerges from the black void, evoking a sense of spleen, melancholy, anxiety and spectrality. The night bar, one of the iconic places in the modern city, first exploited by the Impressionists (vide one of Edouard Manet's most enigmatic paintings, ‘The Bar at the Folies-Bergère’ (1882), here - reduced to the neon word as an equivalent image of the bar - is brought into the contemporary context as a metamodern transmediation with the modernist tradition, guided to ask if and how it resonates in today's 21st century culture. (ml)

digital on archival paper Hahnemühle Photo Rag Baryta 315g (semi-flash), archival paper, acid-free
signed on the front and on the back
dated 2024/print BAT (bon a tirer) 2024
Format 40x40 cm on a paper 50x50 cm

Thèmes connexes

BaarFilm NoireRene MagrittePsychofizjologiaWilliam Eggleston