Ο καλλιτέχνης τυλίγει ένα μεταλλικό νήμα, περισσότερο ή λιγότερο γυαλιστερό ή σκουριασμένο, για να σχηματίσει μια μπάλα που είναι η ίδια λίγο πολύ αέρινη. Και από αυτή τη διαπλοκή αναδύεται μια σιλουέτα, μερικές φορές δύο. Στη συνέχεια, η Karen Axikyan θα βάλει τα πλάσματα της σε καθημερινές καταστάσεις: μερικά πηδούν, σκαρφαλώνουν σε ένα μπλοκ, τρέχουν ή χορεύουν.
Άλλοι χαρακτήρες, από την άλλη πλευρά, ενσωματώνονται σε πιο συμβολικά έργα: Στη σειρά «κενό», ο χαρακτήρας αναζητά πώς να ζήσει μέσα ή πάνω σε έναν συγκεκριμένο κύκλο. στο Βάθος, δύο χαρακτήρες, ανάποδα, μοιάζουν παγιδευμένοι στις φλόγες της κόλασης.
Από δουλειά σε δουλειά, ο καλλιτέχνης που γεννήθηκε στην Αρμενία το 1963 εξερευνά έτσι τις δυνατότητες του μεταλλικού σύρματος και αφήνεται να καθοδηγηθεί από το τι μπορεί να προκύψει από τις πρώτες στροφές που επιβάλλει στο μέταλλο. Πριν ανακαλύψει τις δυνατότητες του μεταλλικού σύρματος, ο καλλιτέχνης δοκίμασε ελαιογραφία, στη συνέχεια έφτιαξε μπατίκ, αλλά για 15 χρόνια είναι πιστός στο μέταλλο.
Και πέρυσι, αποφάσισε να κάνει το βήμα, παράτησε τη δουλειά του για να αφοσιωθεί ολοκληρωτικά σε αυτή τη δραστηριότητα του «filefériste». Ανανεώνει κάθε σκηνή αλλά παίζει και στους τόμους. Η τελευταία σειρά ονομάζεται «Μικρός κόσμος»: κάθε γλυπτό είναι τόσο μικρό που χωράει στην παλάμη του χεριού σας.
Anne Devailly
