LA FRAYEUR - BASED TO LE CRI / EDVARD MUNCH(2022)Digital Arts του Daniel Le Page (Dan Ar Pach).
Σύντομη ιστορία της νορβηγικής τέχνης
Ας το παραδεχτούμε, τα βιβλία ιστορίας της τέχνης στα οποία, για να μιλήσουμε για την εικονική εξέλιξη μιας συγκεκριμένης χώρας, παρατίθεται μια κουραστική διαδοχή ονομάτων, ορισμών και ημερομηνιών, αποδεικνύονται μάλλον στείρα όσον αφορά τη μάθηση, αφού ο αναγνώστης όποιος χρησιμοποιεί αυτούς τους νυχτερινούς τόμους ακόμη και για να αποκοιμηθεί, θα αισθανθεί επίθεση από ένα πλήθος αντιλήψεων, που θα τον/την κάνουν να αντιληφθεί το θέμα ως απρόσιτο, δηλαδή πολύ τεράστιο για να γίνει κατανοητό, να θυμηθεί και να αφομοιωθεί. Ως εκ τούτου, αφού αποκοιμήθηκα χθες το βράδυ, αγκαλιάζοντας ένα βαρύ νορβηγικό βιβλίο ιστορίας τέχνης, θέλω να συνοψίσω εδώ την προέλευση και την εξέλιξη του παραστατισμού αυτής της χώρας, υποθέτοντας ότι η τέχνη της καθιερώθηκε κυρίως από τον 19ο, δηλαδή κατά την άνθηση της τοπογραφίας , αφού μέχρι πριν από εκείνη την εποχή, η νορβηγική δημιουργικότητα κυριαρχούνταν από γερμανικές και ολλανδικές εισαγωγές, καθώς και από δανικές επιρροές. Επιστρέφοντας στην προαναφερθείσα τοπιογραφία, αξιοσημείωτο είναι το έργο του Johan Christian Dahl, που αναγνωρίζεται ως ο πατέρας του είδους, αλλά και του Johannes Flintoe και των μετέπειτα Kitty Kielland και Frits Thaulow. Ο τελευταίος, επίσης συγγραφέας ιταλικών απόψεων, θεωρείται, μαζί με τους Christian Krohg και Erik Werenskiold, μια από τις κορυφαίες φυσιογνωμίες στην καλλιτεχνική σκηνή της εποχής του, μια περίοδο που επηρεάστηκε κάπως από τα στιλιστικά χαρακτηριστικά του παριζιάνικου ιμπρεσιονισμού. Τέλος, άλλοι γνωστοί τοπιογράφοι ήταν οι Nikolai Astrup, Lars Hertervig και Harald Sohlberg, σημαντικά αλλά συχνά ξεχασμένα ονόματα, γιατί, αν και μπορεί να μην ήταν απαραίτητο να διευκρινιστεί, ο πιο διάσημος καλλιτέχνης από τη Νορβηγία παραμένει χωρίς αμφιβολία Ο Edvard Munch, ένας συμβολιστής-εξπρεσιονιστής που έγινε παγκοσμίως γνωστός για το The Scream, ένα αριστούργημα που θα διερευνήσουμε πρώτα στην αρχική του μορφή και, αργότερα, σε μερικές από τις σύγχρονές του ερμηνείες από καλλιτέχνες Artmajeur.
ANOTHER SCREAM (2023) Πίνακας του Paddy.
Η κραυγή του Μουνκ
Edvard Munch, The Scream (1893): ποια είναι η γένεση αυτού του αριστουργήματος; Η απάντηση βρίσκεται στην ταραγμένη ζωή του ίδιου του δασκάλου, ο οποίος, μαζί με τον Paul Gauguin και τον Vincent van Gogh, παρήγαγε έργα ακραίας υποκειμενικής φόρτισης, που στόχευαν στο να ξεπεράσουν για πάντα την επιστημονική και αντικειμενική μελέτη της πραγματικότητας, που διεξήχθη από τα προηγούμενα ρεύματα του ιμπρεσιονισμού. και Pointillism, για να προλάβουμε τον μεταγενέστερο και συναισθηματικό εξπρεσιονισμό. Επιστρέφοντας στις προσωπικές υποθέσεις του Μουνκ, η δημιουργικότητά του τροφοδοτούνταν διαρκώς από τα θλιβερά γεγονότα, που σημάδεψαν την ύπαρξή του, προβληματισμένος από οικογενειακές απώλειες, αποτυχίες, αλκοολισμό, νεύρωση και μοναξιά, πτυχές που στόχευαν να μετατρέψουν την καθημερινή ζωή του καλλιτέχνη σε μια δραματική διαδοχή συναισθηματικών υψηλών και χαμηλά, ικανά να κάνουν την οικονομική σταθερότητα που πέτυχε ο καλλιτέχνης να περάσει απαρατήρητη, βρίσκοντας αρκετή επιτυχία μεταξύ των συγχρόνων του. Όσον αφορά το επίμαχο αριστούργημα, ωστόσο, θα μπορούσε εκ πρώτης όψεως να περιγραφεί ως εξής: στα δεξιά της γελοιογραφίας είναι η έκταση της θάλασσας που περιλαμβάνει ένα νησί, θέματα από τα οποία αναπτύσσεται μια κυματιστή γραμμή ορίζοντα, με στόχο να εξελιχθεί σε ουρανός σχηματισμένος από κυματοειδείς και οριζόντιες γραμμές, πάνω στον οποίο επάλληλα, στο κέντρο του στηρίγματος, η παρουσία μιας φιδίσιας ανθρώπινης φιγούρας, με σκοπό να φέρει τα χέρια του στο πρόσωπό του για να φωνάξει δυνατά, ενώ τον συνοδεύουν δύο σιλουέτες ανδρών, που προχωρούσαν ενωμένοι μέχρι το πίσω άκρο του μονοπατιού. Μόνο λαμβάνοντας υπόψη τον εσωτερικό κόσμο του δημιουργού, ωστόσο, το νόημα του αριστουργήματος γίνεται εμφανές μπροστά στα μάτια μας, που αντιπροσωπεύεται καλά από τα λόγια του ίδιου του Munch, ο οποίος δήλωσε σχετικά: «Οι φίλοι μου συνέχισαν να περπατούν και εγώ έτρεμε ακόμα από φόβο...Και ένιωσα ότι μια μεγάλη απέραντη κραυγή διαπέρασε τη φύση». Ακριβώς αυτό το συναίσθημα ενέπνευσε τον ζωγράφο να δημιουργήσει το πιο γνωστό του αριστούργημα, που γεννήθηκε, τόσο από ένα γεγονός όσο και από τα συναισθήματα που συνδέονται με αυτό, το αποτέλεσμα μιας στιγμής κατά την οποία ο Μουνκ, σκόπιμος να περπατήσει κοντά στην Κριστιανία, ένιωσε έκπληκτος. τη στιγμή που ο ήλιος δύει στη θάλασσα, με την τρομερή αντίληψη ότι ο κόκκινος ουρανός ήταν φορτωμένος με σύννεφα που αιμορραγούν, έτοιμος να μετατρέψει τους φίλους του σε δύο χλωμές σιλουέτες και τη φύση γύρω του σε μια κραυγή, που επαναλαμβάνει ο πρωταγωνιστής του έργου. το υπαρξιακό του δράμα. Τέλος, ό,τι μόλις αφηγήθηκε επαναλαμβάνεται, εν μέρει, στις καινοτόμες, πρωτότυπες και πρωτόγνωρες ερμηνείες του Scream από τους καλλιτέχνες του Artmajeur, οι οποίοι θα μας μεταφέρουν επίσης βαθύτερα στην αφήγηση σχετικά με το αριστούργημα του 1893.
THE CRY OF THE FRIED EGG(2016)Πίνακας του Sebastien Devore (Art-bracadabrac).
RESUME SCREAM BY MUNCH (2020) Πίνακας της Messiaen Line.
Σύγχρονες κραυγές
Messiaen Line: Resume Scream by Munch
Στο ακρυλικό της Line, στο οποίο η πιο προσεκτικά τεντωμένη μπογιά κάνει την ταλάντευση του τοπίου να φαίνεται λιγότερο δραματική και «βίαιη», η φιγούρα που υποδύεται την εσωτερικότητα του Much, του «στυλοποιημένου» θέματος του πρωτότυπου, αντικαθίσταται από αυτή ενός Playmobil με παραισθήσεις. χαρακτήρας, ο οποίος, κάπως διακριτά από τους συνανθρώπους του, έχει χάσει την κορυφή του κεφαλιού του καθώς φαίνεται να θέλει να ουρλιάζει, πιθανώς ακριβώς λόγω της απουσίας του τριχωτού της κεφαλής του. Επιπλέον, ο πρωταγωνιστής του εξωφύλλου του Scream του Munch σχεδόν θα με έκανε να ξαναγράψω την ιστορία από την οποία προήλθε το έργο αναφοράς, στο ότι αντί για έναν άνθρωπο που υποκινήθηκε από την κραυγή της φύσης να πραγματοποιήσει ένα υπαρξιακό δράμα, που αργότερα επεκτάθηκε σε παγκόσμιο επίπεδο. Μου φαίνεται εγγενώς κυριευμένος από τις δικές του και προσωπικές παρορμήσεις, τόσο πολύ που φαίνεται αδιάφορος για το περιβάλλον του, σε σημείο που ξεχνά να καλύψει ακόμη και τη γύμνια του. Πέρα από τους ηθικολογισμούς, το έργο του καλλιτέχνη Artmajeur θυμίζει μια άλλη πτυχή του πρωτότυπου, δηλαδή την ικανότητά του να γίνεται, με την αντισυμβατική και εξαιρετικά δραματική ανθρώπινη φιγούρα, σύμβολο της ευθραυστότητας και της παρακμής της ανθρωπότητας, μια πτυχή που μπορεί να προέρχεται, είτε από αντιπαράθεση με τον έξω κόσμο ή από την ενδοσκοπική και αλλοτριωτική ακρόαση της ύπαρξής μας.
MUNCH (2021)Digital Arts του Murilo Ferreira.
Μουρίλο Φερέιρα: Μουνκ
Επίπεδο δυσφορίας που λάμπει μέσα από την ψηφιακή τέχνη του Ferreira; Ψηλά, μάλιστα πολύ ψηλά! Τόσο πολύ που ο πρωταγωνιστής του έργου, συντετριμμένος εντελώς από την προαναφερθείσα κραυγή της φύσης, παρά το γεγονός ότι το υπόβαθρο της θαλασσογραφίας απουσιάζει σε αυτό το έργο, συλλαμβάνεται καθώς τον επισκέπτεται μια ψευδο κρίση πανικού, με στόχο να εκδηλωθεί με τη μορφή μια πλαστική σακούλα, που, αφού σκεπάζει εντελώς το πρόσωπό του, δεν του επιτρέπει να αναπνεύσει σωστά, εγκλωβίζοντάς τον στο πιο χαρακτηριστικό πλήθος υπαρξιακών δραμάτων, που καμιά φορά κυνηγάει στο κεφάλι μας, τα ταλαιπωρεί και τα βουλώνει. Σε κάθε περίπτωση, αν σε αυτό το συγγενικό πλαίσιο τόσο το αφηρημένο υπόβαθρο όσο και η παρουσία ενός μόνο θέματος είναι εκτός αναφοράς στο αριστούργημα του 1893, το έργο του καλλιτέχνη Artmajeur παρουσιάζει, το λεγόμενο scream στην άκρη, περαιτέρω σημεία συνάντησης με τον αρχικό πίνακα, που, με παρόμοιο τρόπο, χρησιμοποιούσε συμπληρωματικά χρώματα, με στόχο να προσδώσουν όχι μόνο μια ανατρεπτική υποβλητικότητα, αλλά και να τονίσουν τη χρωματική δύναμη του έργου. Επιπλέον, όπως δήλωσε η ίδια η Φερέιρα, η Μουνκ αντιπροσωπεύει ένα είδος αυτοπροσωπογραφίας, η οποία, σε αντίθεση με τη γνωστή τέμπερα και παστέλ σε χαρτόνι, δημιουργήθηκε μέσα από μια μικτή τεχνική φωτογραφίας και ψηφιακού κολάζ, στην οποία η δημιουργία Η διαδικασία ξεκινά πολύ πριν τη λήψη της φωτογραφίας, αφού ο καλλιτέχνης είναι αυτός που αναπτύσσει τα ρούχα που θα χρησιμοποιήσει στις φωτογραφίες, εκτός από τα κολάζ.
THE JAMES BROWN SCREAM (2023) Πίνακας του Sergio Lanna (Sir Joe).
Sergio Lanna: The James Brown Scream
Ουάου! Νιώθω καλά, ήξερα ότι θα το κάνω, τώραΝιώθω καλά, ήξερα ότι θα το κάνω, τώραΤόσο καλά, τόσο καλά, σε κατάλαβα
Αυτό είναι! Ακριβώς το παραπάνω, δηλαδή ένα από τα πιο γνωστά τραγούδια του Τζέιμς Μπράουν, φαίνεται να ακούει και να τραγουδά ταυτόχρονα, ο πρωταγωνιστής του The James Brown scream, ενός πίνακα στον οποίο η παρουσία της άυλης μελωδίας αποκαλύπτεται από τα λόγια και σημειώσεις που απεικονίζονται, καθώς και από την παρουσία των μεγάλων κόκκινων ακουστικών του ομοιώματος. Ακριβώς τέτοιες επιγραφές, απαθανατισμένες στο νατουραλιστικό υπόβαθρο, πάνω και δεξιά από το κεφάλι του πρωταγωνιστή, έχουν κάποιες συγγένειες με ένα ανέκδοτο για το νορβηγικό αριστούργημα, το οποίο, όπως γνωρίζουν λίγοι γνώστες, φέρει στην επιφάνειά του την ακόλουθη επιγραφή, που έγινε στο στυλό στην επάνω αριστερή γωνία του χαρτονιού: «μπορεί να το έχει ζωγραφίσει μόνο ένας τρελός». Σύμφωνα με ορισμένους ιστορικούς, αυτού του είδους η ψευδο «αποκάλυψη» για την ψυχική υγεία του πλοιάρχου μπορεί να έγινε από έναν επισκέπτη στο μουσείο Munch, γεγονός που θα το μετατρέψει σε ένα θλιβερό και στείρο έργο βανδαλισμού. Σε κάθε περίπτωση, ωστόσο, η προαναφερθείσα γραφή συγκρίθηκε και με αυτή του Νορβηγού μάστορα, μετά από έρευνα, το αποτέλεσμα της οποίας μας επέτρεψε να υποθέσουμε ότι ο καλλιτέχνης είναι ο δημιουργός. Μάλιστα, από τις μελέτες της Mai Britt Guleng, επιμελήτριας του μουσείου του Όσλο, θα μπορούσε να επιβεβαιωθεί ότι ο ζωγράφος θα είχε προσθέσει τη φράση το 1895, αντιδρώντας σε ορισμένες από τις κριτικές στις οποίες είχε υποβληθεί το έργο του, μεταξύ των οποίων και η σκληροί του φοιτητή ιατρικής Johan Scharffenberg, ο οποίος υποστήριξε ότι: ο συγγραφέας του The Scream θα μπορούσε να ήταν κάθε άλλο παρά λογικός. Πέρα από την ψυχική κατάσταση, επιστρέφοντας για λίγο στην αρχική μουσική λεπτομέρεια, μας υποδηλώνει μια προφανή ερμηνευτική διαφορά ανάμεσα στο πρωτότυπο του 1893 και το ριμέικ του καλλιτέχνη Artmajeur, καθώς στην τελευταία περίπτωση η μουσική αναγνωρίζεται ως πολύτιμο εργαλείο για την καταπολέμηση των κακών επίγεια ζωή, όψεις που στην πρώτη κατακλύζουν και ερημώνουν τον άνθρωπο.
Olimpia Gaia Martinelli
