Cafer Tabak

DENEYSEL BİR ÇALIŞMANIN ÜRÜNLERİ

Kaya ÖZSEZGİN

Sanat yaşamının başlangıç aşamasındaki çalışmalarını birkaç yıldır izlemekte olduğum Cafer Tabak’ın, işine tutkulu bir sanatçı bilinciyle yaklaşımı ve araştırıcı disiplini, daha başından beri dikkatimi çekmiştir. İlk resimleri, nesne mekan ilişkilerini, tuval yüzeyinin sınırları içinde, derinlik ve espas bağlamında çözmeye yönelikti. Bu aşamada sanat sözlüğünün temel kavramlarından birini, kendi kişisel deneyimleriyle oluşturduğu form endişesine bağlı kalarak irdelemeye çalışıyor, kavramın ulaşabileceği durak noktalarını, birbirleriyle ilişkilendirerek, soruna daha geniş bir açıdan bakmak istiyordu. Bir tür görsel deneyimdi bu. Gelip geçici bir heves yerine, sanatı bir sorunsallık düzeyinde algılamış olmanın kanıtı sayabileceğimiz söz konusu yaklaşım, zamanla yerini başka bir yaklaşıma bıraktı. Bu kez resim içinden türeyen geleneksel ışıkla, bunu dışarıdan destekleyecek yapay ışık arasındaki bağlantının, resme kazandıracağı ifade olanaklarını araştırıyordu. İlk deneyiminin, ikincisi ile neden sonuç ilişkileri yönünden bağlantısı yok değildi: Espas (uzam), plan ayrımlarını ortaya çıkardıkça , bu ayrımları görsel anlamda belirgin kılacak ışığın da aynı biçimde irdelenmesi gerekmekte idi. Cafer, ayaklı tuvalleri duvara dayamak
ya da yere oturtmak suretiyle, arkalarında boşluk bırakıyor, bu boşluğu arkadan ampullerle aydınlatarak, ilk bakışta görünen renk bandajlarıyla, bunların arasında gizlenmiş karşıt biçimleri ilişkilendirmek sürecine geçiyordu böylece. Oldukça cesur sayılacak bu girişim, onun deneysel yönde başlamış ve o yönde sürmekte olan çalışmalarının, artık sergilenme aşamasına gelmiş olduğunun işaretlerini de içinde taşımaktaydı. Şimdi bu aşamanın çalışmalarını, çok kimsede çalışma keyfi uyandıracak bir sunum içinde, atölyesinden sergi salonuna taşımış bulunuyor. Kanımca, O’nun ileride gerçekleştireceği işler açısından da sağlam bir dayanak oluşturacak olan bu deneysel sergi, Cafer Tabak’ın kimliksel sanat üretme yönündeki kararlı adımının da bir göstergesi olma şansını açığa vurmaktadır.

Siyah Beyaz Gazetesi -25.01.1996

Hayata Parmak Ucundan Bakan Ressam


Afşin’den çıktık yola…
1956’da Kahramanmaraş’ın Afşin ilçesinde doğan Cafer Tabak, ortaokulu bitirdiği yıl babasını yitirince, geleceğe değgin bir sürü güzel düşleri de alıp başını gitmiş. Üstelik şimdi ailenin geçim sorunu da, henüz çocuk sayılacak Cafer’in omzuna yıkılmış. Okuldan, okumadan umudu kesilince, inanılması zordur, ressamlığa dikmiş gözünü kahramanımız. Becereceğine aklı yatan iş de tabelacılıktır. Bunun yanı sıra denk düşünce seyyar satıcılık yapmış. Daha sonra Afşin-Elbistan Santrali yapımında inşaat işçiliği ve vakit buldukça da desen çiziktirmiş, ha bir de çevresindeki işçi ve memurların kara kalem portresini yapmış. Ressamımız geriye dönüp baktığında, bu çalışmaların kendisine sağladığı birikime ait yılları mutlulukla anımsayacaktır.

1985’te “Ver elini Ankara!” diyerek yola koyulmuş kahramanımız.
Ankara’da yaşadığı zor koşullarda bile resim yapma ateşi bir gün olsun yakasından düşmemiştir Cafer Tabak’ın. Yalnız resim yapmak mı? Ayakları üstünde durmayı başardığı günden beri öğrenme tutkusu ile yanıp durmaktadır.Zamanla hayata değgin genel geçer bilgiler yanında, hatta daha çok, plastik sanatlara ilişkin eline ne geçerse, usta diye bellediği kişiler neyi salık verdiyse okumaktadır. O sıra birileri Hacettepe Üniversitesi Güzel Sanatlar
Fakültesi’ni, hele de hocalarını anlatıp durmuş ona. Ne yapmalı? Oraya girmek için önce liseyi bitirmeli. Bitirmiş. Bu kez de artık düşüne girmekte olan fakülteyi hedefe koymuş. Bu arada içindeki sese kulak verip bir resim kursuna kaydını yaptırmış. Bir yandan da fotokopicilik, pazarlamacılık vb. işlere koşturmuş.

Sonunda girebildiği H.Ü. Güzel Sanatlar Fakültesi (öğrenci arkadaşlarına göre) biraz ileri yaştaki kahramanımızın bilgi ve bilinç dünyasını zenginleştirnede büyük rol oynamış. Ardından “zaman açığını” kapatmak için, artık yüz yüze geldiğine inandığı yaşamla sanatın düşünsel ve deneysel yönlerine günden güne artan bir ilgiyle, coşkuyla yaklaşmış. Hem de elinin yanmasına, yanacağına aldırmadan. Böylece sevdasıyla birlikte yaratma olanağı da uç vermekle kalmayıp, katlanarak gün ışığına çıkmaya başlamış.

Ressamımız “Özgürlik” adını verdiği ilk sergisini Ankara Resim-Heykel Müzesi’nde açtı.
( 18 – 31 Ocak 1996.)

“Ustalara Saygı” ikinci sergisidir ressamımızın. Ankara Konrad AdenauerVakfı Sanat Galerisi’nde sergilendi. ( 31 Mayıs – 24 Haziran 1996)

Üçüncü sergisine, üstüne basa basa “Mitoslar Yaşıyor” başlığını uygun gördü. Ankara’da Gözde Sanat Galerisi’nde sergilendi. ( 15 Nisan- 15 Mayıs 1998)
***
Ressamların da şairler gibi neden imgesi olmasın?

Cafer Tabak’ın son çalışmalarının anahtar sözcüğü, ‘parmak-beyin’ ilişkisinden kalkarak, “Barnaklar” olmalı diye düşünüyorum. İnsan bedenini tanıma yolculuğuna ‘parmak’tan başlamış sanki. Derken kendisini hemen anımsatan ‘beyin’le de ‘parmak’ın anlaşılır ilişkisini kurmuş. Birden sayısal gücü çoğalıp artan parmaklar ortalıkta görünmeye başlamış. Tutmak, dokunmak, kavramak, toplamak, tırmanmak, çizmek, yazmak, onarmak, hatta biraraya gelip yumruk (da) olabilmek…Yaratan, üreten, tutup seven parmakların günü geldiğinde kalemden fırçaya…Tüm üretime çıkan yolun (ancak) parmaklarımızla geçileceği bir güzel sergileniyor.
Giderek ‘parmak’ parmak olmaktan çıkıp başka bir organa evrilmiş sanki…
Ressamın kimi tablosunda parmağın çiçeğe durmuş gibi dikelmesi nedendir? Parmak’ın hallerini gözlerken, Abidin Dino ustanın (öpülesi) “eller”ini anımsadım bir ara…

Teknoloji / Doğa İkilemi
Ressamımız bir döneminde teknoloji ile doğanın ikilemine dikkatımizi çekiyordu. Uygulamada gereken özen gösterilmediğinde, günün birinde teknolojinin bizi tutsak alabileceği kanısında. Doğrudan bir ilgisi yok gibi görülse de, yakınlarda internette okuduğum bir yazının (bbc) önce başlığı ilgimi çekmişti: “Teknoloji İnsan Evrimini
Durdurdu mu?” Yazıdan sadece bir cümle alıyorum: “(…) Peki bu bir anlamda teknolojide
gözlenen dönüşümün, evrim sürecini durdurduğu anlamına mı geliyor?” diye sormuş yazar.

Mitoloji deyince…
Cafer Tabak’a göre, “İnsanın en içten, en saf yaratımlarıdır mitoloji.”
Neredeyse mitos’la yatıp mitos’la kalkan sanatçımız şimdi de teknoloji / doğa ikilemine yeniden ışık tutuyor. son çalışmalarında.
Doğadan nesneleri…İnsan bedeninden de el’i konuk etmiş tuvaline ressamımız. Bir de evcil hayvanları…Ya peyzajları? .. Neredeyse hepsi Cafer! Cafer diye sesleniyor…
Sanatçımızın hiç aklından çıkmayan, tuvalinden inmeyen izleklerin başında Sivas’taki Madımak kıyımı vardır. Faal bir fırının ağzı ya da yangın yerini çağrıştıran resimler yapmış.

Dördüncü boyut dedikleri…
Cafer Tabak kafasını kurcalayan (heykeldeki) ‘dördüncü boyut’u resim çalışmaları sırasında rastlantı yakalamış; hatta buna ‘kendi ayağıyla gelmiş’ de denebilir. İlk kez kendisi tarafından uygulandığını düşünerek sevinen sanatçımız, yine de bu konuda alçakgönüllü davranıyor: “Bir gün aynı tuval üzerine çizdiğim farklı iki resmi, rastlantıyla tuvalin altından tuttuğum ışıkta buluşturdum. Bu kadar.”
Hepsi bu kadar mı sahiden? Giderek ‘ışıklı’ tablolarıyla anılmaya başlayan Cafer Tabak aslında kim ne derse desin, geç başladığını düşündüğü resim sanatındaki eksiğini kapatmak için resim, resim sanatı ve onların yaratıcılarını tanımak için yoğun bir çalışma içinde. Araştırma ve alıştırmalarını bilinçle, dikkat ve özenle sürdürürken uğradığı duraklar elbette ‘rastlantı’ olamaz.
Dünya ölçeğinde ünlenmiş sanat ustalarına şükran duygularıyla bağlı olan sanatçımızın ikinci sergisinin adını bir kez daha analım: “Ustalara Saygı”.

Ressam Cafer Tabak, eksilmeyen bir tutkuyla her gün öğrenme ve uygulama serüvenini yaşıyor. Atölyesindeki kurs öğrencilerine öğretirken de öğrenmek çabasında…Resimlerinde sıkça görülen değişiklik, onun hiç yılmadan yorulmadan sürdürdüğü insan eksenli araştırma ve denemelerinden oluşuyor. Sanatçımızın geldiği yeri elbette sanat tarihçileri değerlendirecektir
Sonuçta, Afşin ilçesinden Cafer Tabak’ın bir derviş sabrı, tartışılmaz emeği ve öğrenme aşkıyla kendisini var ettiğine tanığız.

Yolu açık olsun!
Remzi İnanç
14 Mart 2011

Resim içinde resim

24 Nisan 2010 / Kemal DOĞAN / HAMBURG

Tanınmış ressam Cafer Tabak'ın biri gizli, çift motifli “ışıklı tabloları” Hamburg'da açtığı sergide izleyicileri büyüledi.


RESSAM ve heykeltıraş Cafer Tabak, Hamburg'daki Galerie Enlil'de Ares Gülleri ve Barnaklar konulu çalışmalarını içerin bir sergi açtı. Hacettepe Üniversitesi Güzel Sanatlar Akademisini bitirdikten sonra Türkiye'de çok sayıda sergi açan Uluslararası Plastik Sanatlar Derneği üyesi Tabak'ın sergisi Hamburg'da 16 Mayısa kadar sürecek.

Çift motifli “Işıklı tablolar”
Tabak'ın kendi geliştirdiği bir teknikle yaptığı “ışıklı tablolar” sergi açılışında ziyaretçileri büyüledi. Tuval üzerine önce bir resim yapan ardından aynı tuvale üzerini ilkine zıt ikinci bir motifle işleyen Tabak, “Ares'in Gülleri çalışmalarında tuvalin ilk tabakasında yer alan motif ancak ışık altında görülüyor. Bu ilk motif bir tabanca, tank veya savaş uçağı. İkinci tabakadaki motif ise çeşitli gül türleri. İzleyici baktığı zaman önce barış ve sevgi sembolü olan gül motifini görüyor. Sonra yanan özel ışıkla savaş sembolü olan silah görüyor. Bu eserler adını mitolojide savaş tanrısı olan Ares'den aldı. Bu tablolarda dünyada hiç bir şeyin göründüğü gibi olmadığı ve insanlığı tehdit eden savaşlara karşı mesaj gizli” dedi.

İzleyenler büyülendi

23 Nisan 2010 / Kemal DOĞAN / HAMBURG

Tanınmış ressam Cafer Tabak'ın biri gizli, çift motifli “ışıklı tabloları” Hamburg'da açtığı sergide izleyicileri büyüledi.



RESSAM ve heykeltıraş Cafer Tabak, Hamburg'daki Galerie Enlil'de Ares Gülleri ve Barnaklar konulu çalışmalarını içerin bir sergi açtı. Hacettepe Üniversitesi Güzel Sanatlar Akademisini bitirdikten sonra Türkiye'de çok sayıda sergi açan Uluslararası Plastik Sanatlar Derneği üyesi Tabak'ın sergisi Hamburg'da 16 Mayısa kadar sürecek.

Çift motifli “Işıklı tablolar”
Tabak'ın kendi geliştirdiği bir teknikle yaptığı “ışıklı tablolar” sergi açılışında ziyaretçileri büyüledi. Tuval üzerine önce bir resim yapan ardından aynı tuvale üzerini ilkine zıt ikinci bir motifle işleyen Tabak, “Ares'in Gülleri çalışmalarında tuvalin ilk tabakasında yer alan motif ancak ışık altında görülüyor. Bu ilk motif bir tabanca, tank veya savaş uçağı. İkinci tabakadaki motif ise çeşitli gül türleri. İzleyici baktığı zaman önce barış ve sevgi sembolü olan gül motifini görüyor. Özel bir ışık yandığında savaş sembolü silahı görüyor. Bu eserler adını mitolojide savaş tanrısı olan Ares'den aldı. Bu tablolarda dünyada hiç bir şeyin göründüğü gibi olmadığı ve insanlığı tehdit eden savaşlara karşı mesaj gizli” dedi.

BAŞ YAPITLARA KENDİ MERCEĞİNDEN BAKMAK *

Kaya ÖZSEZGİN
Sanatta ustalık, yaşamın akışı içinde değer kazanan ve kuşakların gözünde gerçek anlamını bulan bir olgudur. Bu düzeye varmış her sanatçı eğilimi ve görüşü ne olursa olsun, Sanat tezgahında pişmeyi, mesleğin gizlerini öğrenmeyi ilke edinmiş çıraklar için tükenmeyen birer kaynaktır. Zaman zaman o kaynaklara dönülür, onlardan güç alınır, engellerin aşılmasında ustalar çıraklara yol gösterir, onlara yeni ufuklar açar.
İlk sergisini birkaç ay önce düzenleyen Cafer Tabak, çalışmanın süreçsel etkinlikler halinde sürmesi gerektiği gerçeğinden hareketle, bu kez sanat Tarihinin baş yapıtlarını, arka fon oluşturacak bir düzenleme anlayışı içinde ele alıyor. Picasso’dan Gauguin’e, Matisse’den Miro’ya kadar uzanan çağdaş bir yelpazeye yaydığı ustaları, kompozisyonlarına taşıyor, onlara bir saygı (Hommage) Sergisi düzenliyor. Bir bölümünü, kendine özgü bir teknikle tuvalin gerisinde aydınlattığı bu resimlerinde, ustaların yapıtları, karanlığın içinden sıyrılarak izleyicinin gözlerine ulaşıyor, geniş fırça tuşlarının arkasından, tanıdık bir sima gibi izleyiciye gülümsüyor.
Burada ustasını seçmekte ya da belirlemekten çok, sanata ustalığın saygı uyandırıcı yönünden yola çıkıyor, sanatta saygınlığın gizemli boyutlarına dikkat çekilmiş oluyor. Sanat tarihinde ünlenmiş bir yapıtı, kendi yorum dünyasına çekerek, kendi tekniğiyle yorumlama deneğimi olarak da adlandırabileceğimiz bu yöntem, özellikle çağdaş sanatçıların klasik yapıtlar karşısındaki tavrını dışa vurur, bu yapıtlara olan saygılarını dile getirmeye aracılık yapar.
Cafer Tabak, bir başyapıta bir başka sanatçının bakışını biçimlendiren bu yöntemi, alışılmış biçimine uyarak, kendi eğilim doğrultusunda değerlendiriyor. Böylece de kendi yorumunu, birde bu doğrultuda boyutlandırmış oluyor.


* -“Ustalara Saygı” Sergisi Kataloğundan.
-1996

*Cafer Tabak was born in Kaşanlı village, Afşin, Kahramanmaraş, in 1956.
*He graduated from Hacettepe University, Faculty of Fine Arts, Veysel Günay Workshop, in 1994.
*He has been keeping on his studies in his studio since 1980, and his first exhibition was held in Afşin, together with Sefa Arı, in May,1984.
*Between the years 1987-1989, he worked together with İsmail Altınok, Vural Yurdakul, and Kayıhan Keskinok.
*He took part in the Board of Directors of the Museum of Painting and Sculpture in Ankara for a year.
*In 1995, he was accepted to 27th DYO and 56th State exhibitions.
*In 1996, he was accepted to Habitat 2 Ankara exhibition.
*By the year 1996, he decided not to participate in competitive exhibitions
*In December 1998, before coming together, the members of 59th State exhibition jury, decided on whom the award to be given, and the decision was confirmed by the notary. When the award was given to that person, he protested the ceremony, handing out the copies of the notary confirmation, in the presence of the Minister of Culture.
*He has works in collections of the Ministry of Culture, in several collections at home, as well as abroad.
*He is a member of International Plastic Arts Association. He took part in several group exhibitions.
*Since 1994, he has been training children, hobby groups, and candidate students for prep exams of faculties of Fine Arts.

PERSONAL EXHIBITIONS

*January 1996, “Özgürlük” (Liberty) The Museum of Painting and Sculpture, Ankara.
*June 1996. “Ustalara Saygı” (Respect for The Master) Konrad Adenauer Foundation Art Gallery, Ankara.
*1997, “Her Eve Bir Sergi” (An Exhibition for Every House) Ankara.
*April-May 1998, “Mitoslar Yaşıyor” (Mythoi are Alive) Gallery Gözde, Ankara.
*November 1998, the same exhibition continued in İçel Art Club Gallery in Mersin.
*October 1999, 5th International Art and Handcrafts Fair in AKM, Ankara.
*November 2006, 12th International Art and Handcrafts Fair in AKM, Ankara.
*January-February-March 2010, “Barnaklar” (Finger-Brain Relation) Biebesheim Museum, Frankfurt, Germany.
*April-May 2010, “Barnaklar” and “Ares’in Gülleri” (The Roses of Ares) Galerie Enlil, Hamburg, Germany.
*April 2011, “Barnaklar” Vakıfbank Art Gallery, Atakule, Ankara.


Cafer TABAK

- 1956 yılında Kahramanmaraş’ın Afşin ilçesinin Kaşanlı köyünde doğdu.
- 1989’da Ankara’da dışardan bitirme sınavları ile liseden mezun olan Tabak,
- 1990’da Hacettepe Üniversitesi, Güzel Sanatlar Fakültesi, Resim Bölümüne girdi.
- 1994 yılında Veysel Günay Atölyesinden mezun oldu.
- 1980 yılından beri kendi atölyesinde serbest olarak çalışmalarını sürdürmekte olan Cafer Tabak, ilk sergisini mayıs 1984’te Sefa Arı ile birlikte Afşin, Kahramanmaraş’ta açtı.
- 1987-1989 yılları arasında İsmail Altınok, Vural Yurdakul ve Kayıhan Keskinok ile birlikte çalıştı.
- 1989’da Ankara Resim-Heykel Müzesi Derneğinin yönetim kurulunda bir yıl görev aldı.
- 1995 yılında 27. DYO Sergisi ve 56. Devlet Resim-Heykel sergisine kabul edildi.
- 1996-Habitat 2 Ankara Sergisi’ne kabul edildi.
- 1996 yılı itibarıyla yarışmalı sergilere katılmama kararı aldı.
- 1998. Aralık ayında 59. Devlet Resim-Heykel Sergisi’nin seçici kurulu, henüz toplanmadan ödülün kime verileceğini belirleyerek, noter aracılığıyla tespit ettirmiştir. Ödül, noter tespitinde yer alan kişiye verilince Kültür Bakanının da katıldığı ödül törenine, bu noter tespitinin fotokopisini katılımcı ve izleyicilere dağıtarak, yarışmayı protesto etti.
Kültür Bakanlığı Koleksiyonu, yurt içi ve yurt dışı olmak üzere birçok özel koleksiyonda yapıtları bulunmaktadır.
UPSD (Uluslar arası Plastik Sanatlar Derneği) üyesidir. Çok sayıda karma sergiye katıldı.

Ayrıca 1994 ten beri sanatçının şahsi atölyesi başta olmak üzere bir çok mekanda çocuk gurupları, hobi
gurupları ve güzel sanatlar fakültelerinin yetenek sınavlarına hazırlık dersleri verdi.


KİŞİSEL SERGİLER

- 1996. Ocak- “Özgürlük” resim sergisi.
(Resim-Heykel Müzesi- Ankara)

- 1996. Haziran-“Ustalara Saygı” resim sergisi.
( Konrad Adenauer Vakfı Sanat Galerisi- Ankara)
- 1997. “Her Eve Bir Sergi” (Ankara)

-1998. Nisan-Mayıs arası-“Mitoslar Yaşıyor” resim sergisi.
( Galeri Gözde- Ankara)

-1998. Kasım-“Mitoslar Yaşıyor” sergisinin devamı.
( İçel Sanat Kulübü Sanat Galerisi- Mersin)

-1999. Ekim- 5. Uluslar arası Sanat ve El Sanatları Fuarı. (AKM- Ankara)

-2006. Kasım-12. Uluslar arası Sanat ve El Sanatları Fuarı. (AKM- Ankara)

-2010. Ocak-Şubat – Mart- “BARNAKLAR” (Parmak Beyin İlişkisi) resim sergisi. (Biebesheim Müzesi – Frankfurt / ALMANYA)

-2010. Nisan- Mayıs.” BARNAKLAR” (Parmak Beyin İlişkisi) ve “ARES’in GÜLLERİ “ resim sergileri. ( Galerie Enlil – Hamburg / ALMANYA)


-2011. Nisan- “BARNAKLAR” (Parmak Beyin İlişkisi) resim sergisi. (Vakıfbank Sanat Galerisi Atakule – Ankara)

Kaya ÖZSEZGİN

Sanatta başarıya ulaşmanın ve sürekli bir çalışma temposu tutturabilmenin, bugüne kadar değişmeyen bir tek koşulu olmuştur: İşine tutkuyla bağlanmak, yaptığı işi sevmek ve bu bitimsiz işi, bütün öteki uğraşların üzerinde tutmak. Sanatçının bu “karşılıksız” ısrarı, ürettiği yapıtla, kendini özdeş tutma çabası ve her yapıtla kendini aşma kararlılığı, O’nu zamanla bir tek amaca yönlendirecektir: Sanatın sonlu olmayan ve varılacak her aşamada “mükemmel” olana biraz daha yaklaştıran arayış ve yenilenme tutkusu. “Mükemmel”in nasıl bir şey olduğu ve hangi tartışılmaz değerleri içerdiği ise, bugüne kadar keşfedilmiş bir olgu değil. Ama bütün arayışlar, onu bulmaya yönelik olduğuna göre, “mükemmel”lik kavramının sanattan sanata, sanatçıdan sanatçıya değiştiğini söyleyebiliriz.

Cafer Tabak da kendi arayışı doğrultusunda, ele geçirmek istediği o gizemli kavramın peşinde koşuyor, yapmakta olduğu işten büyülenmiş olarak… Büyü ise, sanat içgüdünün kendisi. İçinden geldiği gibi çalışmak, içgüdüsünün buyruğuna kulak vermek, onun gösterdiği yönde yapıtının çatısını kurmak isteyen sanatçıların hiçbiri bugüne kadar yanılmadı; içgüdülerini yok sayanlar ise, bu yanılgının karşılığını büyük zaman kaybı ile ödediler.

Cafer Tabak, bu gerçeğin farkında olduğu için, gerçekliğin yapay sentezlerinden yola çıkmıyor, yaşadığı ve tanık olduğu olguların iç dünyasına yansıyan boyutlarıyla kendini kuşatılmış sayıyor. Bilinç düzeyinde sanat üretiminin dayandığı bu temel koşul, O’na, kendini tanıma olanağı sağlayacaktır.

Kendini tanımayı kolay bir şey mi sanıyorsunuz?


“Mitoslar yaşıyor” Resim Sergisi Kataloğundan… (Galeri Gözde)
Nisan 1998

Kaya ÖZSEZGİN

Sanatta başarıya ulaşmanın ve sürekli bir çalışma temposu tutturabilmenin, bugüne kadar değişmeyen bir tek koşulu olmuştur: İşine tutkuyla bağlanmak, yaptığı işi sevmek ve bu bitimsiz işi, bütün öteki uğraşların üzerinde tutmak. Sanatçının bu “karşılıksız” ısrarı, ürettiği yapıtla, kendini özdeş tutma çabası ve her yapıtla kendini aşma kararlılığı, O’nu zamanla bir tek amaca yönlendirecektir: Sanatın sonlu olmayan ve varılacak her aşamada “mükemmel” olana biraz daha yaklaştıran arayış ve yenilenme tutkusu. “Mükemmel”in nasıl bir şey olduğu ve hangi tartışılmaz değerleri içerdiği ise, bugüne kadar keşfedilmiş bir olgu değil. Ama bütün arayışlar, onu bulmaya yönelik olduğuna göre, “mükemmel”lik kavramının sanattan sanata, sanatçıdan sanatçıya değiştiğini söyleyebiliriz.

Cafer Tabak da kendi arayışı doğrultusunda, ele geçirmek istediği o gizemli kavramın peşinde koşuyor, yapmakta olduğu işten büyülenmiş olarak… Büyü ise, sanat içgüdünün kendisi. İçinden geldiği gibi çalışmak, içgüdüsünün buyruğuna kulak vermek, onun gösterdiği yönde yapıtının çatısını kurmak isteyen sanatçıların hiçbiri bugüne kadar yanılmadı; içgüdülerini yok sayanlar ise, bu yanılgının karşılığını büyük zaman kaybı ile ödediler.

Cafer Tabak, bu gerçeğin farkında olduğu için, gerçekliğin yapay sentezlerinden yola çıkmıyor, yaşadığı ve tanık olduğu olguların iç dünyasına yansıyan boyutlarıyla kendini kuşatılmış sayıyor. Bilinç düzeyinde sanat üretiminin dayandığı bu temel koşul, O’na, kendini tanıma olanağı sağlayacaktır.

Kendini tanımayı kolay bir şey mi sanıyorsunuz?


“Mitoslar yaşıyor” Resim Sergisi Kataloğundan… (Galeri Gözde) Nisan 1998

VEYSE GÜNAY

Cafer Tabak öğrenciliğinin ilk yıllarından beri, kendi seçtiği kimi konuları yine kendi seçtiği kimi malzemelerle belirli bir anlayış içinde biçimlendirme istek ve tavrını sürdürmektedir. Her defasında kararlıdır, inatçıdır. Sanki bunların her biri O’nun için birer dönem anlamı taşır. Bu kez yine resmin arkadan aydınlatılması ile oluşturulan ışık etkilerini kullanmaktadır. Mitolojiden seçilen konular ve onlardan çıkarılan simgesel biçimler seriler halinde biçimlendirilmekte ve böylece boya, ışık ve simgesel biçimler sanatsal dilin öğeleri olarak eleştirilmektedir. Sergilenen yerin ya da uygulamanın gerçekleştirildiği mekanın bu eşleştirmede ve sonuç almada etkisi büyüktür. Sonuç, hem kendisi hem de izleyiciler için sürprizlerle doludur. Zaman zaman eski ve yeninin, farklı ve hatta zıt olanın üst üste bindirilmesi ile ilginç sonuçlar ortaya çıkmaktadır. Cafer Tabak’tan bu denemeci tavrıyla, her zaman yeni dönemler ve işler bekleyeceğiz. (Mart 1998)


“Mitoslar yaşıyor” Resim Sergisi Kataloğundan… (Galeri Gözde) Nisan 1998

İsmail ALTINOK
Yıllar önce güneydeki bir kasabadan tebrikler almaya başladım. İmza Cafer Tabak’tı. Yaşlıca olduğunu tahmin ettiğim bu arkadaş çok heyecanlıydı. Bir gün de Ankara’da evime uğradı. Gerçekten heyecanlıydı ve Ankara’daki sanat ortamına girmek için yollar arıyordu. Ankara’ya yerleşti ve basit bir iş tuttu. Bir gün de dışardan bitirme sınavlarını vererek Hacettepe Üniversitesi Güzel Sanatlar Fakültesi’ne gireceğini söyledi. Doğrusu şaşırdım. Bana olacak iş gibi görünmüyordu. Neyse, bir iki yıl içinde bu işi gerçekleştirdi. Ben hayretler içinde onu takip ediyordum ve eski öğrenciler arasında kendini eski naif çalışmalarından sıyırıp çağdaş resim alanına nasıl geçeceğini merak diyordum. Cafer bu işi de başardı; değerli hocalarının yardımı ve desteğiyle çok iyi bir öğrencilik dönemi sergiledi. Mezun olduktan sonra da yeni denemelere girişti ve ilginç sonuçlar aldı. Artık ben bu arkadaşa tamamıyla inandım. Ankara’da yeni bir yıldız daha parlıyordu. O da diğer gelecek vaad eden gençler arasına girmişti. Şimdi benim söyleyeceğim, “yolun açık olsun Caferciğim” oluyor. Haydi hayırlısı…

“Mitoslar yaşıyor” Resim Sergisi Kataloğundan… (Galeri Gözde) Nisan 1998