Nel bosco (2019) Malarstwo autorstwa Yūrei

Yurei to imię, którym zdecydowałem się sygnować swoje dzieła Sztuki Figuratywnej.

Nie sądzę, żeby to był przypadek, nawet jeśli wszystko w moim życiu pojawiło się w pierwszej formie gry.

"Dla zabawy" to także podejście do malowania: długi okres rekonwalescencji, chęć posiadania "coś wspólnego" z osobą, która była obok mnie, ciekawość spróbowania swoich sił w języku, który zawsze mnie fascynował, ale że jeszcze się obawiałem; nieumiejętność odróżnienia przez pędzle i kolor - zawsze kochałem czerń i biel - i pociągnięcia na papierze, rzeczy, które we mnie wciskały się i które chciałem powiedzieć. Tym bardziej, że były to dni, w których mocno odczuwałem następstwa hospitalizacji, która ujawniła jej najbardziej kaleczący profil.

Na urodziny podarowałam sobie mały zestaw akwareli, najtańszy z pędzli, bloczek papieru.

Nie pomogło znaleźć to „ja dziecko”, które trzymało mnie za rękę w Teatrze, Piśmie, Fotografii, a teraz powoli wracałem do pieszczot.

Zacząłem się regenerować.

Kolory, pędzle, papier; były kulami.

Dni nie były już „nieskończone”.

Znowu zacząłem chodzić.

Bez celu, tak. Ale szedłem.

A życie w tym samym czasie, gdy wyczuwało szelest kroków, powolne tempo marszu, powiedzenie na ziemi, ujawniało nieznane przeszkody, które pojawiły się przed moim wytyczaniem ścieżki. Prowadź mnie.

Spojrzeniem zaczęłam widzieć, że to się zmieniło i dotknęłam esencji, w której składałam na nowo fragmenty moich dni, wyrzucane masowo przez „niespodziewane”, które zmuszały mnie jak sznurowadła na nadgarstkach, ramionach, stopach, w morzu, nie widząc brzegu: moje najdroższe uczucia, moja istota, którą kocham, moja sztuka. Gdzie "sztuka" powoli nabierała znowu najszlachetniejszego, najstarszego znaczenia: sztuki kowala, stolarza, księgowego, komika, malarza. Rękodzieło.

Nie miałem „sklepu”, w którym mógłbym trenować. Jedyną była scena. I moi Mistrzowie. Nigdy mi nic nie mówiąc. Ale w swoim milczeniu i pod moją obserwacją przekazali mi teatr, który odnajdywałem na co dzień pomiędzy krzywymi pociągnięciami pędzla i wymyślonymi kolorami, obok ciekawości, niezaspokojonej „góry”, chęci popełniania błędów w inny sposób. Na potrzebę powiedzenia, obok.

„Ja dziecko”.

Ten, kto opowiada historie z zawodu i jako narzędzia, ma bezsensowną ciekawość.

Tak narodził się Yurei.

A ja podróżuję, każdy nowy dzień jeszcze się nie skończył.

• Obywatelstwo: WŁOCHY
• Data urodzenia : 1965
• Domeny artystyczne: Prace profesjonalnych artystów,
• Grupy: Profesjonalny artysta Współcześni Artyści Włoscy