Sara Duszczyk

Natchnione ciało' 2023

Zawsze wzbudza wewnętrzne emocje: zachwytu, podniecenia, odrazy, współczucia... 

Ciało jest Nami a my Nim.

Możemy je kochać, albo szczerze nienawidzieć.

Tylko akceptować.

Bezkrytycznie uwielbiać, lub całkowicie nie zauważać.

Potrafi być obojętne, przeszkadzające.

Czasem boli tak, że byśmy je z siebie zerwali, byleby przestało boleć.

Nic takiego się jednak nie stanie. Bo One to My...

Sara Duszczyk Art

Tworzę, tańcząc za rękę ze swoją estetyką i wrażliwością, chwytam tą lotną intymną chwilę, chłonę jej zmysłowość i zmieniam w kadry – autentyczne, wolne, mgliste, utkane światłem i cieniem z grubym ziarnem nieoczywistości.

Tylko emocja, prawda i boskie człowiecze ciało, droga, którą w swojej twórczości podążam.

Moja wizja ?

Gdy trzymam aparat w ręku, pojawia się wizja idealnego uchwycenia obrazu, który mi się ukazał, lub na odwrót – wyobrażenie go, prowadzi mnie za rękę i krok po kroku ją realizuję, intuicyjnie, z umiłowaniem naturalności i uszanowaniem czyiś granic.

Chcę oczarować najpierw ciebie :) potem świat,  swoimi czarno-białymi kadrami, oraz tymi w kolorze sepii, z wyraźną strukturą grubego ziarna, rozmyte, nieoczywiste z apolińskimi kształtami malowanymi światłem. 

Czujesz moją wizję?

Sara

Zapytana: – jak? co? i dlaczego? bez namysłu odpowiem, że jestem kobietą kompletną w każdej sferze życia: prywatnego, zawodowego a w obszarze sztuki fotografii, mam jasno zdefiniowane cele i pragnienia.

Chcę w swoich kadrach ukazywać prawdę i człowiecze emocje. Również te nieuświadomione, które czas zapisał na ich ciele w postaci zmarszczki, blizny, spojrzenia, czy gestu – to moja opowieść.

Moja pierwsza fascynacja, to francuska fotografia humanistyczna

pierwszej połowy XX wieku, ukazująca codzienność zwykłych ludzi, w sposób frywolny, a innym razem, doniosły i trudny z jej mistrzami: Robertem Doisneau, Henrim Cartier-Bressonem, Edouardem Boubatem, która olśniła mnie do tego stopnia, że pokochałam czarno-białą fotografię uliczną i reportażową.

fot: Sara Duszczyk

Druga, to portrety Jacques'a Henri'ego Lartigue'a.

są dla mnie niezwykłe i zachwycające, w szczególności te, które dotyczą modelki i muzy mistrza – Renée Perle.

fot. Sara Duszczyk

Kierując swoje poszukiwania za ocean, odkryłam Saula Leitera i Renée Jacobs

oczarowali mnie swoimi publikacjami. Przeglądałam je z wypiekami na twarzy, jakbym zaglądała ukradkiem przez ich okno.

fot. Sara Duszczyk

Saul Leiter w „In My Room” ukazuje kobiety eteryczne, lekkie, zalotne, tajemniczo oświetlone tylko światłem naturalnym, natomiast u Rene’e Jacobs w „Paris” czy „Polaroids” widzę kobiety zmysłowe, wyzwolone i nieustraszone a jej zdjęcia są mocne i zniewalające.

fot. Sara Duszczyk

Artystką, która zamyka moje twórcze oczarowania, jest niezwykła Polka

odważna i bezkompromisowa Iness Rychlik. Swoimi autoportretami prowokuje, poruszając trudne tematy przymusu, czy dyskomfortu psychicznego, objawionego na jej ciele.

Są to kadry, które komunikują tematy społeczne i dlatego tak bardzo je cenię.

fot. Sara Duszczyk

Gdy oddaję się pasji - fotografii, gdy jej doświadczam, czuję, że jestem tu, gdzie powinnam, że moja potrzeba uzewnętrznienia swoich przemyśleń jest zaspokojona, że karmię zmysły pięknem i wzruszeniem. 

To mnie ubogaca i uwrażliwia, dlatego świat sztuki
jest tak bliski mojemu sercu.

Sara Duszczyk