Jacob Kassay: Eksploracja struktury, percepcji i materialności

Jacob Kassay, urodzony w 1984 r. w Lewiston w stanie Nowy Jork, jest artystą postkonceptualnym znanym ze swojej pracy w malarstwie, filmowaniu i rzeźbie. Jego sztuka jest często uznawana za związek z minimalistyczną muzyką i kompozycją, wykorzystując podejście strukturalne do eksploracji tego, jak postrzegamy wzrok i przestrzeń. Kassay obecnie mieszka w Nowym Jorku i jest reprezentowany przez 303 Gallery.

Podróż artysty postkonceptualnego

Jacob Kassay, urodzony w 1984 r. w Lewiston w stanie Nowy Jork, jest wybitnym artystą postkonceptualnym, cenionym za swój wkład w malarstwo, filmowanie i rzeźbę. Jego sztuka jest często uznawana za wpływ minimalistycznej muzyki i kompozycji, wykorzystując podejście strukturalne do eksploracji biologicznych aspektów percepcji wizualnej i świadomości przestrzennej. Kassay obecnie mieszka w Nowym Jorku i jest reprezentowany przez 303 Gallery.
Kassay urodził się jako syn Stephena i Rebekki Kassay, którzy oboje pracowali dla rządu w hrabstwie Niagara w stanie Nowy Jork. Jego ojciec był zatrudniony w United States Postal Service i departamencie wag i miar, podczas gdy jego matka pracowała w biurze kuratorskim.

Kontynuował naukę na State University of New York w Buffalo, gdzie uzyskał tytuł licencjata sztuk pięknych w dziedzinie fotografii. Podczas studiów Kassay był pod wpływem takich instruktorów jak Sylvie Belanger i Steve Kurtz z Critical Art Ensemble, którzy wprowadzili go w semiotykę, teorię obrazu oraz idee strukturalistyczne/poststrukturalistyczne. Historia sztuki regionu również odegrała znaczącą rolę w kształtowaniu jego rozumienia tych ruchów.

Podczas studiów na UB Kassay i jego rówieśnicy założyli Kitchen Distribution, przestrzeń muzyczną i artystyczną, która zaczęła się jako projekt klasowy, ale rozwinęła się w wpływowe lokalne miejsce. Odbywały się tam występy takich zespołów jak Burning Star Core, Tony Conrad, Japanther i Pengo. Ta przestrzeń była również debiutem pierwszej indywidualnej wystawy Kassaya, na której zaprezentował serię obrazów, które później zdefiniowały jego artystyczną tożsamość.

Później Kassay przeniósł się do Nowego Jorku, gdzie jego prace zyskały wczesną popularność dzięki wystawom grupowym, takim jak Cinema Zero: Bendover/Hangover w White Flag Projects w St. Louis i Neo-Integrity w Derek Eller Gallery w Nowym Jorku. Jego wczesne prace znalazły wsparcie u artystów takich jak Ann Craven, Maurizio Cattelan, Olivier Mosset i kurator Bob Nickas.

Eksploracja struktury, percepcji i materialności

Prace Jacoba Kassaya badają związek między formami strukturalnymi a ludzkim ciałem. Opisuje swoją praktykę jako wykorzystywanie tradycyjnych mediów do wzmacniania wrażeń dotykowych i ujawniania mechanizmów kształtowania przestrzeni. Skupiając się na interakcji między materiałami fizycznymi a percepcją, Kassay tworzy prace, które rzucają wyzwanie sposobowi, w jaki angażujemy się w przestrzeń i doświadczenia wizualne.

Kassay jest znany z włączania przemysłowych procesów i materiałów do swojej sztuki, często wybierając te, które opierają się łatwej replikacji. Na początku swojej kariery stosował galwanizację w swoich obrazach, tworząc powierzchnie, które zarówno odbijają, jak i zniekształcają otaczające środowisko. Te prace skłoniły krytyków, takich jak Alex Bacon, do zbadania idei reprezentacji, kwestionując, co oznacza „przedstawienie” czegoś w sztuce. Powierzchnie, choć wizualnie angażujące, również rozmywają ostrość i przekierowują uwagę widza, jak zauważył kurator Anthony Huberman.

Jego nowatorskie wykorzystanie alternatywnych metod obróbki powierzchni jeszcze bardziej podkreśla naturę jego prac jako obiektów kulturowych. Materiały takie jak multi-spec — rodzaj obróbki ścian, który zapobiega mieszaniu się pigmentów — są stosowane zarówno na płótnach, jak i ścianach galerii, dzięki czemu właściwości fizyczne farby odgrywają centralną rolę w dziele sztuki. Kassay zbiera również odrzucone płótna ze swojego studia, przekształcając je w unikalne nosze, które są specyficzne dla każdej pozostałości, tworząc połączenie między pracą w jego studiu a ostateczną kompozycją.

Kassay często czerpie z ruchów artystycznych, takich jak krytyka instytucjonalna. W jednej serii wykorzystał książki z biblioteki lokalnej, aby zbadać kontrast między kontekstami publicznymi i komercyjnymi, podkreślając subtelne standardy komercyjne, które wpływają na sposób, w jaki ludzie angażują się w sztukę. Inna seria, „wybebeszone korytarze”, obejmuje wolnostojące aluminiowe rzeźby, które odtwarzają przestrzenie powietrzne nad klatkami schodowymi, wykonane z techniczną precyzją, aby wykorzystać materiał do granic możliwości.

Dwa filmy Kassaya dalej eksplorują interakcję między czasem, przestrzenią i percepcją. W Untitled (2015) helikopter z pojedynczym wirnikiem został sfilmowany w sposób, który sprawia, że jego wirniki wydają się nieruchome, wykorzystując dziwactwo w przepisach przemysłowych. II (2018) przedstawia helikopter z podwójnym wirnikiem, a film został wyświetlony w Anthology Film Archive i jako część wystawy Mechanisms kuratorowanej przez Anthony'ego Hubermana.

Refleksje nad sztuką i wpływem poprzez pisanie

Jacob Kassay pisał wiele o innych artystach, a jego prace ukazały się w takich publikacjach jak The Brooklyn Rail , Mousse i L'Officiel Art .

W swoim artykule „On Demand”, opublikowanym w The Brooklyn Rail , Kassay bada prace swojego kolegi z Buffalo, Ada Reinhardta, podkreślając wyraźną świadomość artysty na temat mediów masowych i ich wpływu na malarstwo. Kassay zauważa, „konglomerat technologii druku, przez które przeszły te obrazy, zaowocował nadmiarem czarnej powierzchni”, sugerując, że ta obfitość podważa pojęcie, że jedna powierzchnia jest cenniejsza od innej. Według Kassaya, prace Reinhardta oddalają malarstwo od bycia pojedynczym obiektem i stają się efektem rozproszonym. W późniejszym wywiadzie Kassay wyjaśnił wpływ Reinhardta na jego własną twórczość, podkreślając, że sztuka Reinhardta wykracza poza zwykłe doświadczenie wizualne i proponuje ścisłą, absolutną koncepcję tego, czym powinien być obraz i jak powinien być rozumiany.

Pisma Kassaya nawiązują również do historii sztuki, szczególnie Buffalo w stanie Nowy Jork. W Mousse powraca do twórczości Paula Sharitsa, często pomijanego artysty i filmowca. W swojej refleksji nad filmem Sharitsa Apparent Motion (1975) Kassay oferuje szczegółową i osobistą interpretację dzieła. Zauważa, że brak dźwięku w filmie i brak typowych studiów diagramowych kojarzonych z Sharitsem tworzą bardziej płynne, mniej programowe podejście. Kassay opisuje efekty stroboskopowe i losowy rozkład ziarna filmu nie tylko jako eksplorację właściwości fizycznych filmu, ale także jako przejście do dziedziny malarstwa z jego zmiennymi rytmami i zatrzymaniami.

Znane wystawy indywidualne i zbiorowe

Pierwsza indywidualna wystawa muzealna w Institute of Contemporary Arts, Londyn (2011)

Pierwsza indywidualna wystawa muzealna Kassaya odbyła się w Institute of Contemporary Arts (ICA) w Londynie w 2011 roku. Na wystawie znalazło się kilka jego chromowanych obrazów i płócien o różnych kształtach, które, jak opisuje artysta, „odgrywają odchylenie, opisując negatywną przestrzeń obok nich”. W towarzyszącym eseju kurator MoMA/PS1 Peter Eleey wyjaśnił, że prace Kassaya podważają przedmiotowość obrazów, ponieważ ich odblaskowe powierzchnie odwracają uwagę od samych dzieł sztuki, zamiast tego angażując je w otoczenie. Podczas otwarcia wystawy minimalistyczny kompozytor Rhys Chatham wykonał Rêve Parisien , kompozycję, która została później wydana jako katalog audio prac Kassaya w 2011 roku.

Bez tytułu (ujednoznacznienie) w The Kitchen, Nowy Jork (2013)

W 2013 roku Kassay wystawił Untitled (Disambiguation) w The Kitchen w Nowym Jorku, prezentując wczesną serię swoich obrazów resztkowych. Wystawa wyróżniała się nie tylko ze względu na prezentowane dzieła sztuki, ale także ze względu na interpretację przez Kassaya czarnego teatru pudełkowego i jego archiwum. Strategicznie umieszczał obrazy w nieoczekiwanych przestrzeniach, takich jak archiwum wideo i lobby, przekształcając te miejsca w tymczasowe, zmieniające się sceny. Podejście Kassaya podkreślało przygodną naturę prezentacji obrazów. Krytyczka New York Times Roberta Smith później opisała wystawę jako „cicho piękną”.

OTNY w Galerii Sztuki Albright-Knox w Buffalo (2017)

Pierwsza indywidualna wystawa Kassay w Stanach Zjednoczonych miała miejsce w Albright-Knox Art Gallery w Buffalo w 2017 roku. Wystawa zatytułowana OTNY badała, w jaki sposób ukryte nawyki kształtują naszą nawigację w znanych przestrzeniach. Prezentowała serię rzeźb Jerk , które odtwarzały układ powszechnych przedmiotów gospodarstwa domowego, w tym prawdziwego jedzenia i konserw. Ponadto Kassay na nowo wyobraziła sobie poręcz na schodach muzeum, używając alfabetu Braille'a litery „H”, symbolu kojarzonego z pauzami lub oddechami.

Wybrane wystawy indywidualne i zbiorowe
Kariera Kassaya obejmuje szereg wystaw indywidualnych i zbiorowych, w tym:

• Alarmer 2 w zespole (Bungalow), Los Angeles (2017)
• HL w Galerii 303, Nowy Jork (2016)
• HIJK w Xavier Hufkens, Bruksela (2015)
• IJK w Galerii 303 w Nowym Jorku (2013)
• Bez gola w Power Station, Dallas (2012)

Do najważniejszych wystaw zbiorowych należą:

• Inne mechanizmy w Secession, Wiedeń (2018)
• Mechanizmy w CCA Wattis, San Francisco (2017)
• Od minimalizmu do algorytmu w The Kitchen, Nowy Jork (2016)
• Mississippi na GAMeC w Bergamo (2014)
• Niedyscyplina malarstwa w Tate St Ives i Warwick Art Centre (2011-2012)

Publikacje
Kassay przyczynił się do powstania kilku ważnych publikacji poświęconych sztuce, w tym katalogów wystaw i książek:

• Standardy, nazwiska (2015) z udziałem Petera Eleey’a
• ICA Facsimile , ICA Redaction i ICA Palimpsest (2013), wydania katalogowe opublikowane przez Gottlund Verlag
• No Goal (2012), katalog wystawy z udziałem Ajaya Kuriana
• Jacob Kassay (2011), katalog wystawy z esejem Petera Eleeya