Hu/Lie, zoekt differentiatie

Wat inspireerde je om kunstwerken te maken en kunstenaar te worden? (gebeurtenissen, gevoelens, ervaringen...)

Als tiener, in de jaren 90, was ik helemaal gefascineerd door de skate- en hiphopcultuur. Ik zag er een levensstijl in doordrenkt van vrijheid, zelftranscendentie, transgressie en creativiteit. Ik begon met graffiti om mijn emoties te uiten, waarbij ik me liet inspireren door graffitikunstenaars van Parijse en New Yorkse crews en meer in het bijzonder door Lee Quinones.

Mijn blase "Hu/Lie", een samentrekking van "Humanity is a lie", is uit deze periode geboren en heb ik daarna behouden omdat het mijn artistieke oorsprong markeert.

Gaandeweg raakte ik geïnteresseerd in de kunstgeschiedenis en de oneindige diversiteit aan creaties, waaronder installaties en happenings, die voor mij een onuitputtelijke bron van expressiviteit vormden.

Wat is je artistieke achtergrond, de technieken en onderwerpen waarmee je tot nu toe hebt geëxperimenteerd?

Ik ging naar de Faculteit voor Beeldende Kunsten in Straatsburg, waar ik verschillende mediums kon aanraken, waaronder schilderkunst en mechanische beeldhouwkunst. Het was zeer rijk aan lessen en vanaf deze periode begon ik mijn artistieke praktijk te theoretiseren en mezelf volledig te investeren in esthetisch en technisch onderzoek.

Ik was erg geïnteresseerd in het werk van het materiaal en meer in het bijzonder in de assemblage van hout en metaal die ik afsloeg in kortstondige installaties op ongebruikelijke buitenplaatsen zoals stadsparken, markten, fabrieken...

Het onderwerp van het gebruik van de mens in onze wereld domineerde al mijn creaties, met name ons collectieve en individuele onvermogen om de natuur te behouden. Ik vond hybride bomen uit waarvan de metalen stammen bedekt waren met in hars bevroren schors om ontbossing aan de kaak te stellen ten behoeve van ons individualistische comfort.

Daarna keerde ik terug naar het schilderen omdat ik gevoelens spontaner moest uiten door materie en kleuren te manipuleren in verontrustende composities, maar altijd de mens centraal te stellen in mijn gedachten.

Wat zijn de 3 aspecten die jou onderscheiden van andere kunstenaars, waardoor jouw werk uniek is?

Ik creëer niet door differentiatie te zoeken… Ik druk mezelf uit door kunst te gebruiken om zichtbaar te maken wat ik diep in mij heb begraven. Ik definieer mezelf echter als een geëngageerde kunstenaar die het onzichtbare zichtbaar wil maken, die opkomt voor rechtvaardige en essentiële oorzaken zoals ecologie. Andere artiesten doen dat ook heel goed, maar elk op hun eigen manier en dat maakt ons uniek.

Waar komt je inspiratie vandaan?

Over het algemeen word ik geïnspireerd door het gedrag van de mens in zijn omgeving en zijn inconsistenties, wat mij ertoe brengt onderwerpen aan te pakken die mij dierbaar zijn, zoals de strijd tegen sociale onrechtvaardigheid, discriminatie, natuurbehoud enz.

Wat is jouw artistieke benadering? Welke visioenen, sensaties of gevoelens wil je oproepen bij de kijker?

Ik probeer de toeschouwer te ondervragen over zijn eigen identiteit, zijn eigen acties door twee modi tegen te gaan, die van overmatige consumptie (gesymboliseerd door het gebruik van collages van gescheurde posters of door ingelegde graffiti) en die van overleven, sociaal of klimatologisch.

Ik wil dat mijn schilderijen werken als een spiegel waarin iedereen zichzelf in vraag stelt door middel van een spel van staren.

Ik specificeer dat ik mezelf niet in de positie van de fatalistische moralisator wil plaatsen! Naast de soms tragische observatie moet de hoop op het vinden van haalbare oplossingen ontstaan. Welke acties ben ik bereid te ondernemen om ongelijkheden te verminderen? Hoe gedraag ik me in armoede? Wat kan ik doen om de degeneratie van ons ecosysteem te beperken?... dit zijn vragen die ik mezelf vooral stel en mijn schilderij helpt me om antwoorden te vinden, om mijn eigen gedrag te veranderen.

Als mijn creaties ook helpen om het bewustzijn te vergroten, om sociale situaties te belichten, om twijfel of empathie op te wekken, om het bewustzijn van milieukwesties te vergroten, dan heb ik mijn doel bereikt.

Van introspectie tot expansie, zo vat ik mijn plastische emancipatie op

Wat is het proces van het maken van je werken? Spontaan of met een lang voorbereidingsproces (technisch, inspiratie uit kunstklassiekers of anders)?

Ik heb eerst een lang voorbereidend proces in die zin dat ik onderzoek doe rond de onderwerpen die ik wil onderzoeken door middel van mijn schilderij. Voor mijn serie "Pursuit of worth", waarin ik vrouwen en mannen in scène zet die ongelooflijke ontberingen hebben doorgemaakt, zal ik eerst de verschillende migratiebewegingen bestuderen, de redenen voor ballingschap, de stadia van overleven, de geboden oplossingen, gedragingen van solidariteit of afwijzing.

Ik wil mijn onderwerp begrijpen en dan mijn gedachten gaan omzetten in plastic schetsen. Schetsen, kleur- en compositietesten en technische proeven zijn een essentiële voorwaarde voor creatie.

Dan ga ik, met mijn gezicht naar het canvas gericht, in een soort meditatie en laat ik me leiden door de stromen die me doorkruisen.

Gebruik je een bepaalde werktechniek? zo ja, kunt u dit toelichten?

Mijn technieken variëren naar gelang mijn stemming maar vooral naar gelang het onderwerp. Ik geef de voorkeur aan schilderen met een mes voor een harde blik, terwijl ik meer het penseel zal gebruiken om vloeiende lijnen te trekken rond een blik vol hoop.

Al mijn creaties bevatten een element dat de consumptiemaatschappij oproept, of het nu graffiti is of de collage van posters die ik op straat heb neergehaald.

Zijn er vernieuwende aspecten in je werk? Kun je ons vertellen welke?

Vanuit het oogpunt van gereedschap gebruik ik steeds meer gerecyclede of ecologisch verantwoorde materialen. Ik denk dat wij kunstenaars ook deel moeten uitmaken van de oplossingen en ons verantwoordelijk moeten gedragen. Ik wijd ook 5% van mijn inkomen aan donaties aan verenigingen voor het behoud van de oceaan en de kustlijn.

Wat betreft mijn onderwerpen gebruik ik echte feiten om mijn creatieve proces te voeden. Mijn nieuwe serie getiteld “Human impact” evoceert de gevolgen van menselijke activiteit op het milieu. De titels van mijn schilderijen zijn een integraal onderdeel van het werk en ze verwijzen naar warmterecords die over de hele wereld zijn gevestigd. Het doel is om het geweten van mensen te raken door actuele fenomenen te stigmatiseren die voor ons geïsoleerd en onbelangrijk lijken.

Heb je een formaat of medium waar je het meest vertrouwd mee bent? zo ja, waarom?

Ik schilder voornamelijk op doeken van ongeveer 1m en vooral in portretformaat omdat dat het beste past bij de gezichten en uitdrukkingen die ik projecteer in mijn schilderijen. Acryl, inkt, spuitbus, collage… Ik mix ook graag technieken om bepaalde boodschappen over te brengen.

Waar produceer je je werken? Thuis, in een gedeelde werkplaats of in je eigen werkplaats? En hoe organiseer je in deze ruimte je creatieve werk?

Ik heb het geluk dat ik een speciale kamer in mijn huis heb, maar ik streef ernaar om me aan te sluiten bij een collectief van kunstenaars met gedeelde workshops om mezelf te voeden met de collectieve energie en uit mijn kader te komen.

Brengt je werk je ertoe om te reizen om nieuwe verzamelaars te ontmoeten, voor beurzen of tentoonstellingen? Zo ja, wat levert het je op?

Ik beleef elke uitwisseling met mijn kijkers met echt enthousiasme en een verlangen om meer te weten te komen over ieders persoonlijke verhaal, over hun gevoelens over mijn creaties. De blik, de gevoeligheid, de ervaring van de toeschouwer voedt mijn werk en daarom blijven tentoonstellingen, wat ze ook zijn en waar ze ook zijn, essentieel voor mijn creatieve proces.

Hoe stel je je de evolutie van je werk en je carrière als kunstenaar in de toekomst voor?

Ik heb geen carrièreplan voor de lange termijn omdat ik zoveel mogelijk van het huidige moment probeer te genieten. Ik liet me leiden door mijn inspiraties en mijn verlangens van het moment om vooruit te komen in dit bijzondere leven.

Binnenkort wil ik mij graag gaan wijden aan het ontwerpen van meerdere installatieprojecten. Het vereist wat logistiek, maar ik weet dat het binnenkort realiteit zal zijn. Ik kijk ernaar uit om in 3 dimensies te herwerken met verschillende media zoals video, gerecyclede objecten, maar altijd met een sociale toon.

Ik zou ook samenwerkingen met milieuverenigingen willen ontwikkelen, zodat we elkaar wederzijds kunnen verrijken en met andere kunstenaars kunnen uitwisselen om collectieve tentoonstellingen op te bouwen rond gemeenschappelijke thema's, maar altijd in een geëngageerde geest.

Wat is het thema, de stijl of de techniek van je nieuwste artistieke productie?

Het schilderij dat ik aan het maken ben heet “Base Esperanza (AQ): 18°C”. Het verwijst naar het recente hitterecord op Antarctica en klinkt als een waarschuwing. Om dit thema op te roepen, heb ik ervoor gekozen om een ontdekkingsreiziger te schilderen wiens blik doordrongen is van 2 tegengestelde gevoelens: vastberadenheid en berusting. Dit gezicht wordt gearticuleerd tegen een achtergrond van landschap met warme kleuren, maar doet denken aan een ongekende klimatologische omwenteling

Kun je iets vertellen over je belangrijkste tentoonstellingservaring?

Ook al zijn ze nog niet gepland, elke komende tentoonstelling zal zeker de belangrijkste zijn!

Mijn laatste tentoonstelling rond mijn serie "Pursuit of worth" was echter heel belangrijk omdat ze het hoogtepunt symboliseerde van een lang persoonlijk proces en werd georganiseerd in de galerij van een vereniging die zich inzet voor de strijd tegen discriminatie. Dit vormde een krachtig, gevoelig, strijdbaar geheel.

Als je een beroemd werk uit de kunstgeschiedenis had kunnen maken, welk zou je dan kiezen? En waarom ?

Zonder aarzeling: Picasso's Guernica!

Ik had graag de creatieve kracht van Picasso gevoeld toen hij dit meesterwerk schilderde.

De woede, de waanzin van de mannen, het onbegrip, de woede, het geweld maar ook de grootte, de kleuren en de compositie maken dit schilderij tot wat ik beschouw als het ultieme werk van geëngageerde aanklacht.

Als je één beroemde artiest (dood of levend) zou mogen uitnodigen voor een etentje, wie zou dat dan zijn? Hoe zou je hem aanraden de avond door te brengen?

Ik zou kunstenaars uit de Fluxus-beweging willen uitnodigen, waaronder Alison Knowles, Marina Abramovic, Nam June Paik, Ben en Georges Brecht, om hun visie op kunst van vandaag te bespreken, degenen die het idee van een kunstwerk verwierpen en interdisciplinariteit bepleitten , kunst binnen ieders bereik en collectieve creatie.

Dit zou gebeuren in de vorm van een nomadische picknick waar we zouden slenteren op straat, in musea voor hedendaagse kunst, zalen voor optredens, bijeenkomsten van militante vrijwilligers, bars... de creatie van een kortstondig en collectief werk.