Jeffrey Lynn Koons, geboren op 21 januari 1955 in York, Pennsylvania, is een prominente Amerikaanse kunstenaar wiens werk zich bezighoudt met de populaire cultuur door middel van sculpturen die alledaagse voorwerpen transformeren in monumentale kunstwerken. Koons staat bekend om zijn roestvrijstalen ballondieren met spiegelende oppervlakken en heeft aanzienlijke bijval en commercieel succes behaald, met recordbrekende veilingverkopen zoals $ 58,4 miljoen voor "Balloon Dog (Orange)" in 2013 en $ 91,1 miljoen voor "Rabbit" in 2019. Zijn kunst roept uiteenlopende meningen op: sommige critici kondigen zijn creaties aan als baanbrekend en essentieel voor de kunstgeschiedenis, terwijl anderen ze afdoen als kitsch en commercieel. Ondanks deze gepolariseerde opvattingen blijft Koons volhouden dat zijn werken geen verborgen betekenissen of kritiek met zich meebrengen. Opererend tussen New York City en zijn geboortestad blijft Koons een onuitwisbare stempel drukken op de hedendaagse kunstscene.
Biografie van de kunstenaar: Jeff Koons
Jeff Koons, geboren in Woodsboro, Californië, als zoon van een meubelhandelaar en een naaister, toonde al vroeg interesse in kunst, verkocht zijn gesigneerde exemplaren van schilderijen van oude meesters en bezocht Salvador Dalí in New York. Hij volgde schilderkunst aan het Maryland Institute College of Art en de School of the Art Institute of Chicago, waar hij werkte onder Ed Paschke. Nadat hij in 1977 naar New York was verhuisd, ondersteunde Koons zijn kunstcarrière door te werken bij het Museum of Modern Art en later als grondstoffenmakelaar op Wall Street.
Koons kreeg halverwege de jaren tachtig erkenning door met zijn kunst thema's als handel en media te onderzoeken. Hij richtte een grote studio op in SoHo en later Chelsea, en had talloze assistenten in dienst om zijn werken te produceren. Zijn vroege experimenten met kant-en-klare objecten en conceptuele sculpturen leidden tot belangrijke series als The Pre-New, The New en Equilibrium. De Statuary-serie uit 1986, met zijn iconische Rabbit-sculptuur, vestigde een record voor het duurste stuk verkocht door een levende kunstenaar. Zijn series Banality en Made in Heaven bleven de traditionele kunstnormen uitdagen met provocerende en uitgebreide werken.
Gedurende zijn carrière creëerde Koons opmerkelijke openbare kunstwerken, waaronder de Puppy-sculptuur uit 1992 en de Celebration-serie. Zijn latere werken, zoals de Popeye- en Hulk Elvis-serie, bleven populaire cultuur combineren met beeldende kunst. De invloed van Koons reikte verder dan de beeldende kunst, werkte samen met Lady Gaga en Louis Vuitton en droeg zelfs bij aan ruimteverkenningsprojecten met zijn miniatuurmaansculpturen. Ondanks zijn controversiële status blijft Koons een spilfiguur in de hedendaagse kunst, die de grenzen van consumentisme en esthetiek verlegt.
Korte geschiedenis over beeldhouwkunst
Beeldhouwkunst is, ondanks de wrange opmerking van kunstenaar Ad Reinhardt dat het "iets is waar je tegenaan loopt als je achteruit gaat om naar een schilderij te kijken", door de geschiedenis heen blijven bestaan als een belangrijke vorm van artistieke expressie. In tegenstelling tot schilderijen nemen sculpturen de fysieke ruimte in beslag, waardoor kijkers er op een meer dynamische, tactiele manier mee kunnen omgaan. Het gebruik van duurzame materialen zoals steen en brons garandeert niet alleen de lange levensduur van sculpturen, maar dient ook als een bewijs van de welvaart en macht van de samenlevingen die deze opdracht geven.
Van de naturalistische maar geïdealiseerde menselijke vormen uit het klassieke Griekenland tot de expressieve en dynamische composities uit de barokperiode: de menselijke vorm is een centraal thema geweest in de westerse beeldhouwkunst. In de neoklassieke periode was er een heropleving van de belangstelling voor de kunsten van het oude Griekenland en Rome, waarbij wit marmer het voorkeursmateriaal werd vanwege de waargenomen zuiverheid ervan. Dit tijdperk benadrukte morele ernst en een terugkeer naar klassieke deugden. Het einde van de 19e en het begin van de 20e eeuw markeerde een verschuiving met de komst van het modernisme, waarbij beeldhouwers zich begonnen te concentreren op stilering, vorm en psychologisch realisme. Deze periode zag de opkomst van abstractie en het gebruik van nieuwe materialen en technieken, wat leidde tot innovaties zoals kinetische sculpturen en assemblage. Hedendaagse kunstenaars hebben de grenzen van de beeldhouwkunst verder verlegd door geluid, licht, video en andere media te integreren, waardoor meeslepende installatiekunst ontstaat die de manier waarop we omgaan met de ruimte transformeert.
Het werk van Jeff Koons kan worden gezien als een voortzetting en transformatie van deze sculpturale tradities. Net als de klassieke en neoklassieke kunstenaars vóór hem gebruikt Koons vaak zeer duurzame en kostbare materialen, zoals roestvrij staal, om zijn sculpturen te maken. Zijn iconische stukken, zoals Rabbit en Balloon Dog, weerspiegelen een mix van traditioneel vakmanschap met hedendaagse thema's als consumentisme en mediaverzadiging. De sculpturen van Koons, vaak geproduceerd met de hulp van talrijke assistenten en geavanceerde fabricagetechnieken, weerspiegelen de collaboratieve en industriële benaderingen van kunstenaars uit het midden van de 20e eeuw. Bovendien houdt Koons' werk zich vaak bezig met het idee van ruimte en interactie met de kijker. Zijn grootschalige openbare installaties, zoals Puppy en Split-Rocker, creëren meeslepende ervaringen die kijkers uitnodigen om vanuit meerdere invalshoeken met het werk bezig te zijn, net zoals de dynamische sculpturen uit de barokperiode. Door historische beeldhouwtechnieken te combineren met moderne thema's en methoden, blijft Koons de grenzen verleggen van wat beeldhouwkunst kan zijn, waardoor zijn werk een belangrijk onderdeel wordt van de voortdurende evolutie van deze kunstvorm.
Brood met ei (1995) van Jeff Koons
Jeff Koons, Brood met ei, 1995. Sculptuur, 14 cm x 14 cm.
Jeff Koons' Bread with Egg (1995) is een opmerkelijk voorbeeld van zijn vermogen om alledaagse voorwerpen om te zetten in boeiende kunstwerken. Dit beeld, gemaakt in een oplage van 83, toont een eenvoudig stuk brood met een ei erop, weergegeven met minutieuze details en een gevoel van speelsheid dat kenmerkend is voor Koons' werk. Koons staat bekend om zijn verkenning van thema's als consumentisme, banaliteit en de verheffing van alledaagse objecten tot de status van beeldende kunst. In Bread with Egg neemt hij een gewoon ontbijtproduct en presenteert het op een manier die kijkers uitdaagt hun perceptie van alledaagse voorwerpen te heroverwegen. Het beeldhouwwerk maakt waarschijnlijk gebruik van hoogwaardige materialen en een gepolijste afwerking, wat de voorliefde van Koons weerspiegelt voor het maken van werken die de grenzen tussen hoge kunst en populaire cultuur vervagen. De kunst van Koons komt vaak voort uit zijn fascinatie voor kitsch en in massa geproduceerde items, en gebruikt deze om stukken te creëren die zowel vertrouwd als verrassend zijn. Door zich te concentreren op de eenvoud van brood en een ei nodigt Koons kijkers uit om na te denken over de schoonheid en betekenis van alledaagse voorwerpen, waarbij de nadruk wordt gelegd op hun inherente waarde en het artistieke potentieel dat in het alledaagse te vinden is. De oplage van 83 suggereert dat Bread with Egg weliswaar een gelimiteerd stuk is, maar toegankelijker is dan een uniek werk, waardoor een breder publiek kennis kan maken met Koons' artistieke visie.
Diamantrood ( 2021) van Jeff Koons
Jeff Koons, Diamond Red , 2021. Sculptuur, 39,2 cm x 32,4 cm / 25,00 kg.
Jeff Koons' Diamond Red" (2021) is een opvallend beeldhouwwerk in beperkte oplage dat zijn kenmerkende gebruik van glanzende, reflecterende oppervlakken laat zien. Het beeld is gemaakt van keramiek met een chroomtechniek en ondersteund door porselein en is 32,4 cm hoog en 39,2 cm breed. diameter (12,75" x 15,43"). Dit stuk, dat nummer 1 is uit een oplage van 599, is een voorbeeld van Koons' fascinatie voor het transformeren van gewone voorwerpen in buitengewone kunst door het samenspel van materiaal en vorm, met zijn schitterende rode diamant De afwerking, vangt licht en aandacht en weerspiegelt Koons' voortdurende onderzoek naar consumentisme en luxe. Begeleid door een certificaat en factuur, en ondertekend door de kunstenaar, is Diamond Red een gecertificeerd en authentiek stuk dat een vleugje weelde en conceptuele diepgang toevoegt aan elke collectie. .
Iconische kunstwerken
Koons wordt gevierd vanwege een gevarieerd aanbod aan iconische kunstwerken die boeien door hun grilligheid en technische genialiteit. Een van zijn bekendste stukken is Rabbit (1986), een roestvrijstalen sculptuur met een slanke, ballonachtige vorm die licht en ruimte op een betoverende manier reflecteert. Een ander hoogtepunt is Balloon Dog (1994-2000), uitgevoerd in gepolijst roestvrij staal met levendige, reflecterende oppervlakken die nostalgie uit de kindertijd oproepen. Koons' verkenning van de populaire cultuur wordt geïllustreerd in Michael Jackson en Bubbles (1988), een porseleinen sculptuur die het popicoon uitbeeldt met zijn chimpansee als huisdier, waarmee hij noties van beroemdheid en aanbidding uitdaagt. Even opmerkelijk is Puppy (1992), een torenhoge bloemensculptuur uitgevoerd in levende bloemen, waarbij kwetsbaarheid en monumentale schaal worden gecombineerd. Tot zijn recentere werken behoren onder meer Play-Doh (2014), een monumentale sculptuur van geverfd aluminium die de kneedbaarheid van boetseerklei uit de kindertijd nabootst, en Bouquet of Tulips (2019), een gigantische hand die een boeket vasthoudt dat symbool staat voor herinnering en optimisme.
Tentoonstelling Geschiedenis en Kunstmarkt
De vruchtbare carrière van Jeff Koons werd onderbroken door talloze belangrijke tentoonstellingen die zijn provocerende en iconische werken over de hele wereld hebben tentoongesteld. Sinds zijn doorbraak in het begin van zijn carrière met een raaminstallatie in het New Museum of Contemporary Art in New York in 1980, is Koons een prominent figuur in de internationale kunstscène. Opmerkelijke tentoonstellingen zijn onder meer een groepstentoonstelling uit 1986 in de Sonnabend Gallery, New York, naast kunstenaars als Peter Halley en Ashley Bickerton. Zijn eerste solotentoonstelling in Europa werd in 1997 georganiseerd door Galerie Jerome de Noirmont in Parijs, wat een mijlpaal markeerde in zijn internationale erkenning. De solotentoonstellingen van Koons in het museum waren even indrukwekkend, waaronder presentaties in het Museum of Contemporary Art in Chicago (1988), Walker Art Center in Minneapolis (1993), Deutsche Guggenheim in Berlijn (2000) en Kunsthaus Bregenz (2001). Een overzichtstentoonstelling in het Astrup Fearnley Museum of Modern Art in Oslo (2004), die later naar het Helsinki City Art Museum (2005) reisde, onderstreepte zijn mondiale invloed. De retrospectieve van 2008 in het Château de Versailles in Frankrijk markeerde een controversiële maar baanbrekende tentoonstelling van hedendaagse kunst op het historische paleisterrein, wat zowel bijval als protest opriep. In 2008 boeide de serie "Celebration" van Koons het publiek in de Neue Nationalgalerie in Berlijn en sierde het het dak van het Metropolitan Museum of Art in New York. Zijn grote solotentoonstellingen bleven de aandacht trekken, zoals de veelgeprezen show uit 2009 in de Serpentine Gallery in Londen, met zijn grillige 'Popeye Series'. Het Beyeler Museum in Bazel organiseerde in 2012 zijn eerste grote solotentoonstelling in Zwitserland, met werken uit de series "The New", "Banality" en "Celebration", waaronder de monumentale bloemrijke sculptuur Split-Rocker . Om zijn status verder te bevestigen, werd Koons in 2014 geëerd met een retrospectief in het Whitney Museum of American Art in New York, dat veel lof kreeg vanwege zijn uitgebreide kijk op zijn carrière. Zijn internationale bereik werd uitgebreid met de tentoonstelling ‘Jeff Koons’ in 2019 in het Ashmolean Museum in Oxford, VK, waarmee hij zijn plaats als een van de meest invloedrijke en controversiële kunstenaars van de hedendaagse kunst verstevigde.
Jeff Koons bekleedt een prominente positie op de mondiale kunstmarkt, met een robuuste aanwezigheid in zowel Amerikaanse als Europese collecties. Opmerkelijke verzamelaars zoals Eli Broad en Dakis Joannou hebben een aanzienlijke hoeveelheid werk van Koons verzameld, wat zijn aantrekkingskracht in verschillende stadia van zijn carrière laat zien. In de loop der jaren werd Koons vertegenwoordigd door invloedrijke dealers, waaronder Mary Boone, Sonnabend Gallery, Galerie Max Hetzler, Jérôme de Noirmont en met name Gagosian Gallery, die gedurende een aanzienlijke periode de exclusieve rechten bezat op de primaire verkoop van zijn "Celebration" -serie. Sinds 2021 heeft Pace Gallery de exclusieve wereldwijde vertegenwoordiger van Koons overgenomen. De veilinggegevens van Koons weerspiegelen de vraag naar zijn iconische sculpturen, vooral uit zijn Celebration- serie. Opmerkelijke verkopen zijn onder meer de $ 23,6 miljoen die werd behaald door Eating Heart (Magenta/Gold) in Sotheby's New York in 2007, waarmee een record werd gevestigd voor het duurste stuk van een levende kunstenaar destijds. Balloon Flower (Magenta) bracht in 2008 $25,7 miljoen op bij Christie's Londen, waarmee Koons' positie als bestverkopende artiest verder werd versterkt. Ondanks schommelingen op de kunstmarkt is de veerkracht van Koons duidelijk zichtbaar, met werken als Tulips (1995-2004) die in 2012 voor $33,6 miljoen werden verkocht bij Christie's en Rabbit (1986) die in 2019 maar liefst $91,1 miljoen opbrachten, waarmee een nieuw record werd gevestigd voor de kunstmarkt. hoogste prijs betaald voor een werk van een levende kunstenaar op een veiling. De marktreis van Koons is echter niet zonder controverse geweest, zoals blijkt uit juridische geschillen met verzamelaars over niet-geleverde kunstwerken, waaronder rechtszaken die in 2018 tegen hem en Gagosian Gallery zijn aangespannen en daaropvolgende schikkingen in 2019 en 2020.
Zijn impact op de hedendaagse kunst wordt gekenmerkt door intense polarisatie. Bewonderaars als criticus Amy Dempsey prijzen zijn sculpturen, zoals de monumentale Balloon Dog, als "een geweldige aanwezigheid" en blijvende monumenten van technische bekwaamheid. Jerry Saltz van artnet.com herhaalt dit sentiment en prijst de kunst van Koons vanwege zijn "oogverblindende visuele explosie" en technische virtuositeit. Ondanks lofbetuigingen bekritiseren tegenstanders als Mark Stevens van The New Republic Koons vanwege wat zij beschouwen als een oppervlakkige benadering, waarbij ze hem ervan beschuldigen thema's en tradities in de kunst te bagatelliseren om tegemoet te komen aan de welvarende smaak. Michael Kimmelman van The New York Times was bijzonder kritisch en bestempelde het werk van Koons als 'kunstmatig', 'goedkoop' en 'cynisch'. Gerenommeerde criticus Robert Hughes vergeleek Koons met een verkoper die transcendentie verkoopt door middel van kunst, vergelijkbaar met een 'geföhnde baptist die moerasgebieden verkoopt in Florida'. Ondanks de controverse zijn Koons' invloed op jongere kunstenaars als Damien Hirst en zijn transformerende benadering van alledaagse objecten dank verschuldigd aan Claes Oldenburg en Coosje van Bruggen, waarmee hij een generatie heeft beïnvloed met zijn gedurfde herinterpretatie van kunst en cultuur.
Jeffrey Lynn Koons, geboren op 21 januari 1955 in York, Pennsylvania, is een prominente Amerikaanse kunstenaar wiens werk zich bezighoudt met de populaire cultuur door middel van sculpturen die alledaagse voorwerpen transformeren in monumentale kunstwerken. Koons staat bekend om zijn roestvrijstalen ballondieren met spiegelende oppervlakken en heeft veel bijval en commercieel succes behaald, met recordbrekende veilingomzetten zoals $ 58,4 miljoen voor Balloon Dog (oranje) in 2013 en $ 91,1 miljoen voor Rabbit in 2019. roept uiteenlopende meningen op: sommige critici kondigen zijn creaties aan als baanbrekend en essentieel voor de kunstgeschiedenis, terwijl anderen ze afdoen als kitsch en commercieel. Ondanks deze gepolariseerde opvattingen blijft Koons volhouden dat zijn werken geen verborgen betekenissen of kritiek met zich meebrengen. Opererend tussen New York City en zijn geboortestad blijft Koons een onuitwisbare stempel drukken op de hedendaagse kunstscène. Zijn invloed op jongere kunstenaars en zijn vermogen om artistieke normen uit te dagen zorgen ervoor dat zijn nalatenschap in de kunstwereld een onderwerp van voortdurend debat en fascinatie blijft.
Selena Mattei
