Interview | Christophe Foucault: Ik ben autodidact

Interview | Christophe Foucault: Ik ben autodidact

Olimpia Gaia Martinelli | 19 jun 2025 5 minuten gelezen 0 opmerkingen
 

"Ik ben autodidact. Door de jaren heen heb ik geleerd om licht, scherpte, onscherpte en opnames te beheersen, en tegelijkertijd heb ik mijn kennis van onderwaterbiodiversiteit verdiept."

Wat inspireerde je om kunst te maken en kunstenaar te worden? (gebeurtenissen, gevoelens, ervaringen...)
In eerste instantie duiken, wat ik al 10 jaar beoefen. Het wonder van de onderwaterbiodiversiteit, een verborgen natuurlijk kunstwerk dat ik aan de wereld op aarde wilde laten zien. Elke duik is een zoektocht naar schoonheid, tot in het oneindig kleine. De onderwaterwereld is ultrarijk aan kleuren en diverse vormen, een spannende speeltuin voor een fotograaf.

Wat is je artistieke achtergrond, welke technieken en onderwerpen heb je tot nu toe uitgeprobeerd?
Ik ben autodidact. Door de jaren heen heb ik geleerd om licht, scherpte, onscherpte en foto's te beheersen, en tegelijkertijd heb ik mijn kennis van onderwaterbiodiversiteit verdiept. Als ik tien jaar terugkijk, zie ik de evolutie duidelijk, jaar na jaar. De natuur is zo magnifiek dat we steeds veeleisender worden om schoonheid vast te leggen.
Aanvankelijk gebruikte ik een vrij krachtig traditioneel verlichtingssysteem. Toen kreeg ik het idee om bij weinig licht te werken. Dus bouwde ik een glasvezelsysteem dat het licht naar de onderwerpen kanaliseert. Sterker nog, bij onderwaterfotografie, met een precaire stabiliteit, worden de moeilijkheden bij een macrolens over elkaar heen gelegd en wordt het vastleggen van leven een vertoning. Maar het resultaat is briljant, vooral bij onderwerpen zoals zeeanemonen die me absoluut in gedachten verzonken.

Wat zijn de 3 aspecten die jou onderscheiden van andere kunstenaars en jouw werk uniek maken?

Ik gebruik mijn techniek voor fotograferen bij weinig licht zelden, omdat deze moeilijk onder de knie te krijgen is.
Ik maak onderwaterfotoseries in een meditatieve staat, in perfecte harmonie met de donkere omgeving die als een beschermende cocon fungeert.
Ik sluit elke nachtelijke fotosessie af door de onderwaterverlichting uit te schakelen en mezelf 5 tot 10 minuten in absolute duisternis te bevinden. Zo beëindig ik deze periode van overpeinzing en keer ik terug naar de realiteit aan de oppervlakte.


Waar haal je je inspiratie vandaan?

Gewoon onderwaterflora en -fauna

Wat is je artistieke aanpak? Welke visioenen, sensaties of gevoelens wil je bij de kijker oproepen?

Ik wil deze meditatieve sfeer vastleggen en herstellen, waardoor ik de natuurlijke schoonheid kan begrijpen.
Mijn schilderijen moeten de kijker fascineren onder de zeespiegel.

Hoe verloopt het creatieve proces van jouw werk? Spontaan of met een lange voorbereiding (techniek, inspiratie uit kunstklassiekers of andere)?
Elke fotoshoot moet worden voorbereid op het gebied van duikuitrusting, veiligheid, verlichting, fysieke conditie en natuurlijk het controleren van de fotografische apparatuur.
Als ik geïnspireerd word door een zeeanemoon, kies ik een specifieke plek waar ik weet dat ik er een zal vinden. Als ik geïnspireerd word door een Yucatán-garnaal, weet ik waar ik hem moet zoeken, omdat ik zijn favoriete leefgebieden ken.
Het is een zoektocht...

Gebruik je een bepaalde werktechniek? Zo ja, kun je die uitleggen?
Aan het einde van elke duik weet ik of ik een schitterende foto heb gemaakt.
De volgende stap is om de beelden op een computer te bekijken. Er kunnen wat correcties op de waas worden aangebracht, maar het voordeel is dat ik een beeld heb dat ik helemaal niet hoef te retoucheren, wat regelmatig gebeurt.

Zijn er innovatieve aspecten aan je werk? Kun je ons vertellen welke dat zijn?
Weinig licht: dit is niet innovatief, maar wordt ook weinig gebruikt omdat het heel moeilijk te regelen is.  



Heb je een format of medium waar je je het prettigst bij voelt? Zo ja, waarom?
Ik geef de voorkeur aan nachtfotografie omdat de omstandigheden dan lastiger zijn en de voldoening dus groter.

Waar maak je je werk? Thuis, in een gedeelde studio of in je eigen studio? En hoe organiseer je je creatieve werk in die ruimte?
Ik maak mijn onderwaterfoto's aan de lijzijde van de kust, aan de kant van de Caribische Zee, op Guadeloupe.
Ik werk mijn beelden af in een zenomgeving, bij mij thuis. Ik heb het geluk dat ik woon op een plek die door de VN als biosfeer is geclassificeerd. Ik hoor geen andere geluiden dan die van de natuur. Een perfect geschikte omgeving om mijn onderwaterwerk af te ronden.

Vereist uw werk dat u reist om nieuwe verzamelaars te ontmoeten, voor beurzen of tentoonstellingen? Zo ja, wat levert het u op?
Onlangs werden mijn foto's geselecteerd voor de VN-Oceaanconferentie, die in juni 2025 in Nice plaatsvond en waaraan 193 regeringen en staatshoofden deelnamen.
Ik exposeer regelmatig op Guadeloupe.
Onlangs kwam meervoudig wereld- en olympisch judokampioen TEDDY RINER met me afspreken om mijn werk te bekijken. Hij bleef lang naar een schilderij kijken dat ik hem had gegeven.
Mijn werk wordt nu erkend en ik geef toe dat het mij veel voldoening geeft, namelijk dat ik de schoonheid van de natuur kan belichten. De natuur is op zichzelf al een kunstwerk dat we kunnen vastleggen.

Hoe denk je dat jouw werk en jouw carrière als kunstenaar zich in de toekomst zullen ontwikkelen?
Ik zie een groeiende populariteit waar ik van geniet, maar ik geef toe dat ik niet weet hoe ver het me zal brengen. Ik heb geen specifieke ambities; ik geniet van het moment.

Wat is het thema, de stijl of de techniek van uw laatste artistieke productie?
“Magische en mysterieuze” anemoon, natuurlijk, 's nachts gefotografeerd.

Kunt u ons vertellen over uw belangrijkste tentoonstellingservaring?
De ervaring van de VN-conferentie en de vele artikelen over mijn werk die sindsdien in de pers zijn verschenen, hebben ervoor gezorgd dat mijn contacten zijn toegenomen.

Als je één beroemd werk uit de kunstgeschiedenis zou mogen maken, welk werk zou je dan kiezen? En waarom?
De Big Boss gaf ik aan Teddy Riner. Deze foto, die een wedstrijd won, toont een slijmvis, een klein visje van ongeveer 5 mm lang, rustend op een bedje van koraalbollen.
Naast de prestatie van de foto, omdat deze vis zich razendsnel beweegt, en het feit dat ik hem persoonlijk aan een wereldster aanbied, drukt deze foto voor mij nederigheid uit. De nederigheid van een vis die omringd is door rijkdommen van goud, smaragden en diamanten. Ik noemde hem de GROTE BAAS en schonk hem aan de GROTE BAAS van de judowereld. Deze foto is een legende geworden voor mijn vrienden van gisteren.

Als je een beroemde artiest (dood of levend) voor het diner zou kunnen uitnodigen, wie zou dat dan zijn? Hoe zou je hen aanraden de avond door te brengen?
Ik nodig Laurent Ballesta uit, een legende in mijn vakgebied.
Bekijk meer artikelen
 

ArtMajeur

Ontvang onze nieuwsbrief voor kunstliefhebbers en verzamelaars