De hoed van Francisco Goya

Het verhaal van de hoed

Definitie van een hoed: Een kledingstuk dat bedoeld is om het hoofd gedeeltelijk of volledig te bedekken, ter verfraaiing of ter bescherming tegen de zon, wind, regen, sneeuw, enz. Het wordt ook vaak gebruikt om kaalheid te bedekken of ongewassen haar te verbergen (zogenaamde met ironie).

Tussen 30.000-25.000 voor Christus en de bronstijd: waar was de hoed tussen 30.000 en 25.000 voor Christus? Op het hoofd van de beroemde Venus van Willendorf! In feite lijkt het beeldje van 11 cm de vruchtbaarheidsgodin af te beelden met een geweven hoofddeksel. Er wordt echter aangenomen dat de eerste officieel bevestigde hoed in de geschiedenis de hoed is die werd gedragen door Ötzi, de man uit de bronstijd die bevroren werd aangetroffen tussen Oostenrijk en Italië.

Het oude Egypte: Gebaseerd op de meeste artefacten die tot op de dag van vandaag bewaard zijn gebleven, zouden we kunnen denken dat de Egyptenaren alleen van hun donkere bobpruiken hielden, zich niet realiserend dat farao's vaak de neiging hadden deze te bedekken met een rode pet of een witte tiara. Soortgelijke gebruiken, zij het met variaties, werden aangetroffen in Mesopotamië en Palestina, waar hoeden meestal door priesters werden gedragen. Als je nog steeds verrast bent door het verhaal over Egypte, kijk dan eens naar de grafschildering in Thebe, die dateert van rond 3200 voor Christus en een man toont die zijn hoofd bedekt met een kegelvormige strohoed. Het was in die tijd ook normaal om je haar te scheren met een hoofddeksel dat speciaal was ontworpen om het kale hoofd koel te houden.

Griekse en Romeinse wereld: In de Griekse en Romeinse wereld waren er verschillende soorten hoeden, die voornamelijk werden gebruikt om de sociale klasse van de drager te herkennen. De Frygische muts werd bijvoorbeeld gedragen door vrijgelaten slaven in Griekenland en Rome!

Middeleeuwen: Hetzelfde Grieks-Romeinse concept zette zich voort in de middeleeuwse wereld, waar soortgelijke hoeden ook voor vrouwen waren, wat zelfs eenvoudige sjaals konden zijn, waarvan de complexiteit de sociale status aanduidde. Pas vanaf de 16e eeuw werd het hoofddeksel voor dames meer gestructureerd, wat de uitgebreide kenmerken van herenhoeden weerspiegelde.

14e, 15e en Renaissance: De moderne hoed werd geboren in de 14e eeuw, terwijl de Renaissance dit gebruik verrijkte door het gebruik van golvende materialen en het creëren van bestudeerde vormen te bevorderen. De hoeden waren echter over het algemeen mannelijk, omdat jonge vrouwen er de voorkeur aan gaven te pronken met uitgebreide kapsels.

18e, 19e en 20e eeuw: De 18e-eeuwse pruiken leidden tot de geboorte van enorme hoeden, hoewel de grotere eenvoud van de 19e eeuw sobere mode voor mannen met zich meebracht. Vrouwen mochten echter meer extravagantie, ook passend bij soortgelijke kapsels. De 20e eeuw is eindelijk beroemd vanwege de triomf van bolhoeden, strohoeden en slappe hoeden, die de hele eeuw populair waren.

DAME IN RODE HOED 2 van Tanja Olsson

In deze compositie zijn er drie hoofdrolspelers: de hoed, de vrouw en de kleur rood. Al deze elementen trekken op natuurlijke wijze de aandacht van de kijker, ten eerste gevangen door de levendigheid van de chromatische passie, ten tweede klaar om de kenmerken van een grote en elegante rode hoed te onderscheiden, en ten slotte aandachtig om de kenmerken van degene die hem draagt met natuurlijke kenmerken te traceren. elegantie. Om deze compositorische eigenaardigheden verder te accentueren, speelt ook de achtergrond een rol, die ons niet afleidt met realistische visies, maar klaar staat om het hoofdverhaal met zijn levendige abstractie te begeleiden. Dit kan ook worden verklaard door de woorden van de auteur zelf: "In deze virtuele galerij bloeit het portret van een meisje in het rood, haar silhouet geaccentueerd door de brede rand van een rode hoed. Het profiel van haar gezicht is gehuld in mysterie, zoals haar ogen zijn verborgen door de schaduw van de rand van de hoed. Ze staart in de verte, alsof ze op zoek is naar iets onbekends. De achtergrond van het schilderij wordt omlijst door een rood-groen en blauw kleurenpalet, waardoor een boeiende kleurencombinatie ontstaat Elke tint gaat in elkaar over en vormt een harmonieuze en suggestieve visuele ervaring. Deze symfonie van kleuren accentueert het mysterie en de schoonheid van het moment vastgelegd op canvas. Dit portret is niet alleen een beeld van een meisje, maar een kijkje in haar innerlijke wereld ." Wat ten slotte de Artmajeur-kunstenaar betreft, heeft het schilderij van Tanja Olsson tot doel een persoonlijk transformatieproces te materialiseren, aangezien de kunstenaar in 2004 het slachtoffer was van een ongeval dat haar wereldbeeld veranderde. Het doel van haar schilderij is geworden om lijden om te zetten in bewustzijn, schaduw in licht, tragedie in openbaring, klaar om zichzelf uit te drukken door de kracht en emoties die worden opgeroepen door kleuren en vormen.

MEISJE IN EEN VILTEN HOED door Mike Smith

Drie rozen. Ze heeft er drie in haar handen, maar haar blik is op slechts één gericht. Het wordt het enige aandachtspunt van haar aandacht, als een zachtaardige minnaar. Is het alleen maar stille liefde, of denkt het meisje ook na over vragen? Misschien is ze er klaar voor om aan het bekende spel van het plukken van bloemblaadjes te beginnen, in een poging te begrijpen of haar geliefde haar gevoelens beantwoordt? We kunnen het niet zeker weten, omdat het schilderij van Smith ons in spanning achterlaat, binnen een definitief romantisch verhaal waarin we ons bijna kunnen voorstellen een zucht te horen. Een zucht die verwijst naar iets dat ons onbekend is, waardoor we ons duizend mogelijke scenario's kunnen voorstellen, min of meer pijnlijk, verbonden met dit laatste geluid. Voorzichtigheid is echter geboden, want er kan ook pijn ontstaan bij het aanraken van de doornen van de bloem... Hoe dan ook, het zojuist beschreven schilderij van de Artmajeur-kunstenaar wordt door de auteur als volgt samengevat: “Ik kwam een mooie hoed tegen van vilt met witte vlekken . Ik vond het zo leuk dat ik besloot het in een schilderij te gebruiken. Ik liet het model een donkere jurk dragen, ook met witte vlekken. Ik dacht dat de rozen het hele beeld zouden aanvullen. Ik besloot dat een lichtbron uit één richting het beste zou werken.” Nu zijn we eindelijk de aard van de schilderkunstige fictie gaan begrijpen, bijna zeker dat het afgebeelde onderwerp misschien niet verwijst naar sentimentele drama's, maar eerder naar slimme compositiekeuzes met een romantische smaak. Het is dus de kijker die met zijn gevoeligheid kan ingrijpen, de betekenis van wat hij ziet kan verrijken en zijn eigen ervaringen erin kan inbedden.

#6 - HET WONDER ONDER DE HOED door Eric Lespinasse

De eerder overwogen roos lijkt te zijn getransformeerd in de elegante hoed die het model in Lespinasse's shot draagt, wier verborgen blik ons verhindert om, naast een deel van haar identiteit, ook de bewegingen van haar ziel te begrijpen. Uit de uitdrukking van haar mond blijkt dat de jonge vrouw behoorlijk serieus en geabsorbeerd is, wat ons doet vermoeden dat ze opzettelijk haar hoed lager heeft gezet om alleen verder te reflecteren, waarbij ze de blik van een nieuwsgierige en opdringerige waarnemer vermeed. Wat zeker is, is dat het hele tafereel wordt verlicht door de openhartige aanwezigheid van wit, een kleur die verwijst naar de zuiverheid van het hart van de jonge vrouw, wachtend op de komst van een onbekende externe gebeurtenis. Wat Eric Lespinasse betreft: hij is een Franse kunstenaar geboren in 1974, die zich al ongeveer 25 jaar bezighoudt met fotografie, schilderen en digitaal ontwerp, voornamelijk actief in Parijs. Het onderscheidende kenmerk van zijn fotografisch werk is ongetwijfeld de lichtinval, altijd klaar om een bestudeerde beeldtaal op te roepen, ook gericht op het presenteren van poëtische aspecten die hulde brengen aan zowel de wereld als de mens. Dit wordt gevierd door een mix van traditionele fotografie en digitale fotobewerking, een combinatie die hem in staat stelt perfect weer te geven wat de kunstenaar met voorbedachten rade had bedacht, waardoor zijn visie, zijn invloeden en zijn gevoeligheid tot uiting komen.