Lidia Gajek

NOWA  SZTUKA HUMANIZMU zakłada, że sztuka ( w szczególności sztuki wizualne) w całej swojej autonomiczności, bez odbiorcy – komunikacji i dialogu z nim, staje się uboga, dziwaczna, wyalienowana a w konsekwencji, pozbawiona sensu. Odbiorca, w pewien sposób, stanowi jej dopełnienie. Artysta, uświadamia sobie jałowość wynikającą z tworzenia sztuki dla samej siebie i wychodzi z przekazem swoich prac do świata - odbiorcy, aby w przestrzeni myśli i odczuć, dzielić się swoją twórczością, zaprosić go do dialogu i przeżycia.

NSH zakłada, że sztuka jest już świadoma własnej autonomiczności, ale równocześnie, nie stawia się ponad odbiorcę, traktując go w partnerski sposób. Przeszła już okres dziecięctwa, gdy istniała na usługach tradycjonalnych, apodyktycznych i oderwanych od rzeczywistości wizji; przez okres młodzieńczego buntu modernistycznej awangardy; aż do  postmodernistycznej świadomości, że sztuką jest wszystko a artystą może być każdy, co w konsekwencji doprowadziło do unicestwienia, „rozmycia” jej wartości w innym znaczeniu, niż komercyjne. Można odnieść wrażenie, że obecnie, o wartości dzieła decyduje dobry pijar, oraz suma, za którą zostało ono sprzedane.

NSH tworzy sztukę autonomiczną i dowartościowaną. Bez obaw o swoje status qvo, zaczyna szukać drugiego człowieka. TEORETYCZNIE zgadza się ona z założeniami postmodernizmu, że artystą może być KAŻDY (każdy, to jeszcze nikt konkretny, więc wszystko jest możliwe), ale w PRAKTYCE, mówiąc bardziej w duchu modernizmu (gdy „ owego każdego” zastępuje już „konkretny” człowiek), staje się nim TEN, kogo sztuka trafia do „umysłów i serc” innych ludzi, świadomych kulturowego i cywilizacyjnego dziedzictwa, na poziome uniwersalnego przekazu.

W NSH można dostrzec 4 cechy:

1. KOMUNIKATYWNOŚĆ. Artysta szanując odbiorcę (jego sztuka jest rodzajem wypowiedzi), stara się stworzyć drugiemu człowiekowi, w miarę możliwości, "obiektywną" (intersubiektywną) szansę na jej zrozumienie, ale również przestrzeń do przemyśleń. "Człowiek tworzy dla człowieka". Istotne są tytuły i opisy prac.

2. NIEOBOJĘTNOŚĆ. NSH, często porusza ważne i trudne tematy społeczno-psycholog. Artysta jest wrażliwym obserwatorem rzeczywistości. Dlatego, ma potrzebę pokazywania jej różnych przejawów. To zaś implikuje kolejny postulat. 

3. NIEZALEŻNOŚĆ. NSH zakłada wolność myśli - bez cenzury, pruderii, zakłamania itd. Nie ma humanizmu bez wolności i otwartości. Nowa Sztuka Humanizmu nie wikła się w politykę,  ale jest wrażliwa na działanie wbrew naturze, czyli wszystkiemu co mieści się w jej definicji.

4. POETYCKOŚĆ, jest istotną wartością dla NSH, ale można dostrzec ją tak naprawdę wszędzie, jako niewymierną właściwość, indywidualnego postrzegania.

Dostrzegłam konieczność powołania do życia idei Nowej Sztuki Humanizmu. Uwzględniając kontekst postmodernizmu uważam, że każdy może samodzielnie oceniać co jest dla niego sztuką. Ważne jest jednak to, aby pamiętać, że  KRYTERIA DOJRZAŁEJ SZTUKI ISTNIEJĄ  i w swoich ocenach ( o ile zależy nam na owej dojrzałości…) możemy się  nimi kierować. Ale oczywiście, uwzględniając dziedzictwo postmodernistycznej myśli, na szczęście, nie musimy:) W imię wolności, sztuką może być dla nas jakikolwiek obraz czy przedmiot, również ten  sprzedany za wysoką cenę, dzięki działaniom marketingowym i  dobudowaną teorią uzasadniającą jego powstanie, która „w głębi duszy”, nikogo nie przekonuje. Sztuka, może być też „idiotką” a nawet ma prawo, aby samą siebie unicestwić.  Wybór należy do nas”.