gohgji COCQ (2023) Malarstwo autorstwa Fabrizio Riccardi

Fabrizio Riccardi urodził się w Rzymie w 1942 r. jako syn neapolitańskiej szlachcianki pochodzenia hiszpańskiego i oficera włoskiej marynarki wojennej.

Wojna się skończyła. jego rodzina przeniosła się do Turynu, gdzie odbył studia artystyczne i rozpoczął naukę malarstwa u mistrza Raffaele Pontecorvo. Jego pierwsze doświadczenia wystawiennicze sięgają
końca lat 50. na wystawach popracowych pasjonatów i amatorów, gdzie zdobył drobne nagrody w zaimprowizowanych konkursach. Za pieniądze ze sprzedaży opłacił pierwsze płótna, kolory i czynsz w prowizorycznych pracowniach.
W tym okresie poznał właściciela galerii Arturo Bottello (Piemonte Artistico e Culturale, który miał mieć w kolejnych latach ogromne znaczenie. Aby odbyć służbę wojskową, przerwał studia architektoniczne. Przypadek lub szczęście sprowadziło go do Florencji, gdzie trafia ożenił się i nadal maluje na zamówienia bogatych rodzin zamieszkujących wille w Chianti. Pod koniec lat 60. pojawia się u Pippo Russo w galerii Vìotti w Turynie z kilkunastu malowanymi panelami pod pachą i prezentacją naiwnej malarka Irene Invrea < br /> Jego malarstwo budzi zainteresowanie. Podpisuje pierwszą umowę i wkracza w świat fantastycznego malarstwa, spotykając się z różnymi malarzami, galernikami i kolekcjonerami. Między innymi nawiązał wielką przyjaźń z belgijskim malarzem Alexisem Keunenem, który stał się jednym z jego mistrzów duchowych i wprowadził go na rynek międzynarodowy.
Poprzez swojego przyjaciela Keunena wystawia swoje prace we Francji. Belgia i Holandia. Zauważył go właściciel galerii z Genewy, z którym współpracował przez kilka lat. a następnie przeniósł się do stajni malarzy utalentowanego odkrywcy talentów i właściciela galerii Jeana Pierre’a Carliera, pracującego głównie w północnej Francji i Belgii.Po śmierci przebywał w Brukseli u Catherine Fernet, w Nowym Jorku u Neila Zukermana, w Paryżu u Claude’a Cuissac, w Vence z Marion Duteurtre, w Amsterdamie z Pieterem Noldusem, we Florencji z Wilmą Michaud, w Turynie z Paolą i Piero Cerutti, w Hardelot z Guyem Lignerem.
Rozwodzi się i żeni ponownie: wraca do Turynu W połowie lat 90. poznał kupca Jeana Pierre'a Giraudo, który działał we francuskojęzycznych krajach Afryki; zaoferowano mu możliwość połączenia zamiłowania do podróży z pracą i w ten sposób zapoczątkowano serię wystaw, które poprowadziły go od Wybrzeża Kości Słoniowej po Nową Kaledonię, od Gabonu po Kamerun i Dubaj.
W marcu 2010 zadebiutował obrazami poświęconymi bohaterom „Pieśni Drolatiques Pantagruela”; inspirowany szkicami francuskiego pisarza renesansu Francois Rabelais, które zaprezentuje w Turynie w Galerii Davico, w Szwajcarii w galerii Au temps qui passe w Genolier, we Francji w Galerii Alternance w Hardelot. Twórczość tego okresu przyniosła mu międzynarodowe uznanie, m.in.: srebrny medal na Salon des Artistes Francaise 2012 w grad Palais w Paryżu, złoty medal du Consseil Regional de la Basse-Normandie na biennale w Tichebray we Francji w 2012 roku. W marcu 2014 roku z popiołów galerii Davico w Turynie wyłoniła się młoda właścicielka galerii Carlotta Canton i uzbrojona w święty płomień miłości do sztuki i piękna zestawiła dzieła przeszłości z najnowszymi pracami tej artystki, proponując je na wystawie w nowej galerii Davico Arte w Turynie. Fabrizio Riccardi może poszczycić się imponującą liczbą wystaw osobistych i udziałów w wystawach na całym świecie i deklaruje, że w swojej wieloletniej karierze zrozumiał, że nie próbował zostać mistrzem mistrzów malarstwa fantastycznego i wizjonerskiego, ale zadowalał się głównie byciem prosty interpretator Twoich snów.

O ” PIEŚNI DROLATIQUES DE PANTAGRUEL”

W 2004 roku Fabrizio Riccardi spotkał Rabelaisa i jego „Dziwaczne sny”: była to miłość od pierwszego wejrzenia i od razu narodził się projekt mający na celu ożywienie tych postaci, których siła i szkliwo nie zostały w najmniejszym stopniu zmniejszone przez 500 lat historii. W ten sposób Artysta ponownie przygląda się każdej postaci poprzez swój osobisty obiektyw, nadając każdej z nich nowego, karykaturalnego i fantastycznego ducha. „Fil rouge”, który rozwija się od obrazu do obrazu, składa się z desek scenicznych, po których porusza się każda postać, tworząc rodzaj zniekształconego i dziwacznego przedstawienia teatralnego, którego interpretację pozostawia się oczom i emocjom widza.
120 tabletek 38x46 przedstawiających tyle samo dziwacznych, szalonych, ponadczasowych postaci.

• Obywatelstwo: WŁOCHY
• Data urodzenia : 1942
• Domeny artystyczne:
• Grupy: Współcześni Artyści Włoscy