Σε αυτήν την περίοδο που όλοι προχωρούν μασκαρεμένοι, ο Labaud δίνει μια μάλλον παιχνιδιάρικη εκδοχή του θέματος: ο καλλιτέχνης αρέσει στις μάσκες, αλλά γυρίζει, προσφέρει βλέμματα πίσω από τη μάσκα, χαρακτήρες που αφαιρούν τη μάσκα τους για να μην αποκαλύψουν κανένα πρόσωπο κ.λπ. Μερικές φορές η μάσκα θυμίζει μια παιδική εκδοχή του σύμπαντος Barbapapa, μερικές φορές μετατρέπεται σε ταινία τρόμου ή streetart όπου η μάσκα βγαίνει από το γκράφιτι. Εν ολίγοις, ο καλλιτέχνης δεν απέχει από τίποτα από την τεχνική πλευρά, αρκεί να ανανεώσει την εκδοχή του για τον μασκοφόρο.
«Ζωγραφίζω με έναν πολύ αυθόρμητο τρόπο. Ζωγραφίζω πολύ λίγο. Ξεκινάω χωρίς να ξέρω πού πηγαίνω και σταματώ όταν μου αρέσει. Και συχνά τα λάθη δημιουργούν κάτι ενδιαφέρον », εξηγεί αυτός ο καλλιτέχνης του Μονπελιέ, ο οποίος τώρα ζει και εργάζεται στο Βερολίνο. Αυτός ο σκέιτερ που πέρασε από μελέτες εφαρμοσμένων τεχνών είναι εμπνευσμένος από εθνοτικές μάσκες ή τις μάσκες της Commedia dell 'Arte και βρίσκει, μέσω αυτού του μέσου, το σύμπαν της παιδικής του ηλικίας μέσω των προσωπείων μάσκας του που μπορούν να κάνουν κάποιον να σκεφτεί χαρακτήρες κινουμένων σχεδίων.
«Το έργο μου αναφέρεται σε εμφανίσεις και φιγούρες, στο κρυφό πρόσωπο του καθενός ... Η φιγούρα είναι εδώ, σε αυτό που θέλω να δείξω, κοινωνική εικονογραφία, σεξουαλικό σύμβολο, αισθητική φαντασίωση. Είτε ο χαρακτήρας είναι μόνος είτε στη μέση ενός πλήθους, είναι πάντα ζήτημα να ξεπεράσουμε τις εμφανίσεις ».
Περισσότερα έργα του Labaud κάνοντας κλικ: εδώ
Anne Devailly