Emily Dickinson's room no 40 (2013) Photography by Marta Lesniakowska

Amerykańska poetka doby wiktoriańskiej Emily Dickinson ostatnie dwadzieścia lat życia spędziła w rodzinnym domu nie opuszczając swego pokoju, który domownicy mogli widzieć tylko przez uchylone drzwi. Moja fotografia jest inscenizacją takiego spojrzenia voyerystycznego: niedyskretnego oka próbującego wniknąć w tajemnice tego wnętrza. W ciasnym kadrze widzimy tylko fragment pokoju z damską torebką ukrytą na podłodze za białą firanką. To metafora skrytej osobowości Emily Dickinson i jej dobrowolnego locdownu. Firanka metaforycznie przyywołuje postać Emily, która nosiła wówczas wyłącznie białe suknie. Łagodne światło oświetlające tę domową martwą naturę, rozbielony kolor i lekkie sfumato fotografii jest dosłownie/materialnie i zarazem metaforycznie obrazem upływającego czasu, wywołując uczucie pogodnej melancholii, którą tak silnie naznaczona jest poezja Dickinson. Moja fotografia jest więc osadzona w dyskursie o fotografii jako indeksie, śladzie, odcisku, archiwum, wpisując się w nurt fotografii-sztuki dialogującej i redefiniującej myśl Rolanda Barthes’a.
Z drugiej jednak strony ta pozornie pogodna scena ma niepokojącą aurę, jak w kinie noire: czy torebka schowana za firanką nie jest świadectwem czegoś, co być może w tym pokoju się wydarzyło?
Te przywołania i przetworzenia nie są przypadkowe: moja inscenizowana fotografia jest ufundowana na podejściu komparatystycznym, które jest możliwe także w procesie wytwarzania obrazów. Badam tu problem polimorficzności obrazu fotograficznego w aktualnej sytuacji „zmętnienia znaczenia”. (ml)

Fotografia eksponowana na wystawie laureatów konkursu „Wystaw się w CSW”, Centrum Sztuki Współczesnej Znaki Czasu, Toruń 2021.

American poet of the Victorian era Emily Dickinson spent the last twenty years of her life in the family home without leaving her room, which the household could only see through the ajar door. My photograph is a staging of such a voyeuristic gaze: an indiscreet eye trying to penetrate the secrets of this interior. In the tight frame we see only a fragment of the room with a woman's handbag hidden on the floor behind a white curtain. This is a metaphor for Emily Dickinson's secretive personality and her voluntary lockup. The curtain metaphorically evokes Emily's character, who wore only white dresses at the time. The soft light illuminating this domestic still life, the bleached color and slight sfumato of the photograph is literally/materially and yet metaphorically an image of time passing, evoking the feeling of serene melancholy that Dickinson's poetry is so strongly marked by. My photography is thus embedded in the discourse on photography as an index, a trace, an imprint, an archive, thus becoming part of the current of photography-art that dialogues with and redefines the thought of Roland Barthes.
On the other hand this seemingly cheerful scene has a disturbing aura, like in cinema noire: isn't the bag hidden behind the curtain a testimony of something that might have happened in this room?
These evocations and transformations are not accidental: my staged photography is founded on a comparative approach that is also possible in the process of image making. Here I explore the problem of the polymorphic nature of the photographic image in the current situation of the 'opacity of meaning'/"blurry meaning". (ml)

Photography exhibited at the exhibition of the winners of the competition "Exhibit yourself at the Centre for Contemporary Art Znaki Czasu", Toruń 2021.

Collector's photography, color. Digital print on Hahnemühle Photo Rag Baryta 315g (semi-flash), archival paper, acid-free. reference number on the front and reverse, dated 2013/ print 2022 life time print/ BAT - print bon á tirer. Format 40x40 cm in the image light, with 50x50 cm frame. Not glued. Certificate of Authenticity. Without damages. Ref. archive file: _N32A9840.raw