Blue(s), paysage émotionnel 2 (2018) Fotografia autorstwa Véronique Durruty

Francuska fotografka i artystka wizualna Véronique Durruty bada zmysły i doznania poprzez podróże rzeczywiste lub wewnętrzne. Kwestionuje piękno, rzeczywistość oraz znaczenie tego, co wyobrażone i niewidzialne. Lubi mieszać gatunki i media.
W ciągu blisko 30 lat Véronique Durruty opublikowała ponad 40 autorskich prac i wystawiała solowo na całym świecie: w Londynie, Brukseli, Nowym Jorku, Abu Zabi, Tokio... Jej prace znajdują się w funduszach publicznych oraz w zbiorach prywatnych: Belgia, Kanada , Hiszpania, Francja, Wielka Brytania, Grecja, Indie, Włochy, Japonia, Maroko, Senegal, USA...
W fotografii we Francji, od początków do współczesności (wyd. Flammarion) Claude Nori pisze o swojej twórczości: „Jego aparat fotograficzny przekazuje emocje i wibracje w zbiorze głębokich, zmysłowych, tajemniczych obrazów, zawsze harmonijnie skomponowanych (...). Jego osobista twórczość uwypukla harmonię i piękno kolorów, dźwięków, zapachów, krajobrazów i ciał, z których kilka książek o dużej swobodzie estetycznej i formalnej stanowi prawdziwe twórcze oryginały. »

Od 1999 roku poświęciła się wyłącznie praktyce artystycznej.
W 2001 roku jego prace na temat wrażeń nocy w świecie zostały wystawione przez Claude'a Nori w Biarritz Terre d'images i przyciągnęły Catherine Laulhère, która reżyserowała wydania Flammarion. Praca „Extérieur Nuit” została opublikowana w 2002 r., a składające się na nią zdjęcia będą tematem dużej osobistej wystawy składającej się ze 100 zdjęć przy bramie ogrodu luksemburskiego i w Rencontres d'Arles w 2003 r. Następnie Véronique Durruty kontynuuje swoją poetycka eksploracja tematu wieczoru: od 2011 r. „L'heure des loups” prezentowana jest w całości lub w ramach wystaw zbiorowych, m.in. w MuCEM w Marsylii (2016-2017, wystawa „Café Inn”).

W 2003 roku stworzyła twórczość polisensoryczną, prosząc wielkie nosy o stworzenie perfum inspirowanych jej fotografiami, w 2018 roku stworzyła dźwięki inspirowane jej fotografiami, dając początek pracom bi-zmysłowym.

Jednocześnie zaczęła rozwijać twórczość czysto konceptualną. „Mniej więcej nieskończoność” skupia w formie abstrakcyjnych instalacji czyste powietrze i toksyczne odpady. Wystawy te odbyły się w 2006 roku w Wielkim Zamku w Nicei, a następnie w Sordes l'Abbaye w Landes.

W 2013 roku fotografie Véronique Durruty wymknęły się z ram. Złoci je, szyje, haftuje, maluje, przerabia na rzeźby. Powstanie wystawa, która będzie krążyć po licznych galeriach „Ikony”, gloryfikująca anonimowe kobiety. Od tego czasu stworzyła pracę w formie „fotorysunków” (atramentu piórem na odbitkach fotograficznych), niczym szaman wizualizujący niewidzialne. Véronique Durruty kontynuuje pracę nad tematem kobiet (2021, życie w bluesie, haftowane rysunki; 2024, V, cerowane fotografie).

• Obywatelstwo: FRANCJA
• Data urodzenia : nieznana data
• Domeny artystyczne: Prace profesjonalnych artystów, Reprezentowany przez galerię,
• Grupy: Profesjonalny artysta Współcześni Artyści Francuscy Artyści prezentowani przez galerię