Co sprawiło, że zdecydowałeś się zostać artystą? Jaka jest twoja ścieżka?
Urodziliśmy się artystą, nie stajemy się nim. Każdy rodzi się artystą. Każdy ma możliwość wyrażenia siebie poprzez dowolną formę sztuki. Osobiście pielęgnowałem chęć wyrażania siebie za pomocą prostego i bezpośredniego, ale kreatywnego języka, takiego jak komunikacja wizualna. Fotografia pozwala opowiedzieć za pomocą obrazów, co dzieje się wokół ciebie, a jednocześnie daje możliwość opowiedzenia tego swoim sposobem widzenia życia, pokazania swojej wizji świata. Tworzenie sztuki to przede wszystkim osobiste doświadczenie, dialog z samym sobą złożonym z pytań i odpowiedzi, który z kolei przeradza się w dialog z innymi zbudowany ze świadomości. Nigdy nie rozumiałem, czy fotografia jest sztuką, czy fotograf jest artystą, czy technikiem, czy jednym i drugim. Nawet nie jestem zainteresowany wiedzą. Wystarczy, że wiem, że patrzenie na fotografię zadziwia mnie, otwiera nowy, nieoczekiwany świat, o którym istnieniu nigdy nie wiedziałam. Rzeczywiście, nie można zobaczyć w rzeczywistości tego, co można zobaczyć, dostrzec i dostrzec poprzez fotografię. Ma sprawić, by niewidzialne stało się widoczne. To kłamstwo, ale prawdziwsze niż prawda. Czysta komunikacja i nie można temu zaprzeczyć, ona ma rację; w tej nieśmiertelnej chwili jest rzeczywistością. Stąd ponad trzydziestoletnia podróż, która rozpoczęła się w szkole fotografii mody, a zakończyła warsztatami z fotografami o międzynarodowej renomie, takimi jak Andreas Bitesnich, Mimmo Jodice i Kent Koberteen z National Geographic, którzy pozwolili mi zrozumieć, czego szukam i poprowadzili mnie coraz bardziej poprawiać techniczny aspekt tej formy sztuki, ale przede wszystkim styl interpretacyjny i komunikacyjny, który reprezentuje moją osobę.
Jakie są 3 aspekty, które odróżniają Cię od innych artystów?
Znam tylko jeden aspekt, który odróżnia mnie od innych artystów, a mianowicie ja.
Skąd czerpiesz inspirację?
Inspirację czerpię z żarliwego pragnienia zadziwienia, które swoją pełną satysfakcję odnajduje w poezji materialnego i niematerialnego ludzkiego pejzażu miejsca, ale nie tylko.
Opowiedz nam o projekcie swoich prac. Masz długą pracę przygotowawczą, czy jest ona spontaniczna?
Projekt moich prac jest motywowany ciekawością i jest całkowicie spontaniczny; Mogę brzmieć jak japoński turysta pod tym względem. Jednak bardziej pociągają mnie miejsca, nawet te nieznane, i rzeczy, które przez lata i doświadczenia składały się na mój osobisty bagaż.
Co chcesz pokazać poprzez swoją pracę?
Przede wszystkim artysta, fotograf, pracuje dla siebie. Myślę, że bardziej interesuje go odnalezienie siebie, osiągnięcie wewnętrznego rozwoju i urzeczywistnienie własnej świadomości, którą następnie w naturalny sposób pokazuje innym poprzez postrzeganie rzeczywistości, komunikując swój sposób bycia.
Czy w swojej pracy wykorzystujesz nietypowe techniki lub materiały?
W realizacji swoich prac opieram się na podstawowych technikach, najbardziej podstawowych z możliwych, jeśli weźmiemy pod uwagę, że nawet odbitka żelatynowa z solami srebra wymaga wykonania podstawowych technik. Stąd koncepcja, że nie może być nic niezwykłego. W niektórych przypadkach polegam jednak na błędach technicznych na zdjęciu, dodając technikę do samego błędu, aby uzyskać inny efekt. Wraz z pojawieniem się technologii cyfrowej możliwości zwielokrotniły się, ponieważ tradycyjne techniki i materiały pozostają takie same, ale wraz z nowymi technologiami wzrastają formy ekspresji i interpretacji, zarówno w fazie technicznej, jak i w doborze materiałów. Niezależnie od tego, czy jest to fotografia analogowa, czy cyfrowa, zawsze wolę używać materiałów wysokiej jakości, aby osiągnąć wysoki poziom jakości, która jest wartościowa i trwała. Zobacz na przykład nadruki z platyny palladowej lub ręcznie robione papiery Washi Awagami.
Czy masz preferowany format? Czemu ?
Nie mam preferowanego formatu. Myślę jednak, że najbardziej stylowe są 1:1 i 4:5. Do swojej pracy wykorzystuję dowolne standardowe proporcje takie jak 3:2, 4:3, nawet 16:9, nawet 1:2 jak w przypadku aparatów średnioformatowych 6x12cm. Rzadko, jeśli nie bardzo rzadko, przycinam zdjęcie, aby skupić się na obiekcie, łatwiej zmieniam proporcje dzięki formatowi.
Jakie trudności napotykasz w swojej pracy?
Oprócz trudności, jakie napotykamy w marketingu naszej pracy, a co za tym idzie w osiąganiu zysku, największą trudnością jest dla mnie doskonalenie umiejętności komunikacyjnych. Mój aforyzm jest taki, że kiedy patrzę na miejsce lub temat, to dlatego, że widzę tam piękno i zachwyt, empatię. Muszę to tylko ujawnić, ale nie zawsze mogę to zrobić.
Jak pracujesz? W domu, we wspólnym czy prywatnym studiu?
Posiadam studio obróbki obrazu w rogu domu.
Czy twoja praca jako artysty wymaga dużo podróży?
Niestety nie mam okazji dużo podróżować i pocieszam się, mówiąc sobie, że w promieniu 300 lub 300 km od mojego domu jest wielu uznanych artystów, którzy zbudowali swoje portfolio.
Jaki jest najlepszy czas w Twojej karierze?
Nie licząc momentów najbardziej dochodowych, które są niestety kluczowe, myślę tylko o jednej chwili, jest tylko jedna, ale trwa 35 lat.
Jak widzisz siebie w swojej pracy za dziesięć lat?
Lepiej niż teraz.
Nad czym aktualnie pracujsz? Czy planujesz w najbliższym czasie wystawiać swoje prace?
W tej chwili nie planuję wystawiać swoich prac. Swoje prace wykonuję mniej więcej w sposób ciągły, używając ulubionych narzędzi, takich jak aparaty otworkowe, aparaty fotograficzne i/lub zabawkowe obiektywy oraz oczywiście system klasyczny, zarówno analogowy, jak i cyfrowy.
Gdybyś mógł stworzyć słynne dzieło w historii sztuki, co by to było?
Nie chciałbym tworzyć Guerniki, to znaczy, że nie byłoby takiej potrzeby. Nie chciałbym tworzyć prac fotografa z piekła rodem Jamesa Nachtweya. Chciałbym stworzyć wszystkie prace Luigiego Ghirriego.
Gdybyś mógł zaprosić znanego artystę (żywego lub martwego) na obiad, kto by to był?
Oczywiście Luigi Ghirri.
Olimpia Gaia Martinelli
