Christophe’a Lamberta
Christophe Lambert, znany również jako Christopher Lambert, to francuski aktor najbardziej znany z roli w kultowym filmie „Highlander” z 1986 roku, w którym zagrał Connora MacLeoda. Urodzony 29 marca 1957 roku w Stanach Zjednoczonych, ale wychowany w Szwajcarii, Lambert rozpoczął karierę w kinie we Francji w latach 80.
Zanim rozpoczął międzynarodową karierę, zwrócił na siebie uwagę filmami francuskimi. Oprócz „Highlandera” wystąpił w takich filmach jak „Greystoke: Legenda Tarzana” z 1984 r., „Mortal Kombat” z 1995 r. i „Subway” z 1985 r. w reżyserii Luca Bessona, co przyniosło mu uznanie.
Chociaż Lambert jest Francuzem, zagrał w wielu anglojęzycznych filmach, demonstrując swoją wszechstronność i międzynarodowy sukces. Uwagę opinii publicznej przykuło także jego życie osobiste, zwłaszcza małżeństwo z aktorką Diane Lane.
Miłośnik sztuki
Christophe Lambert znany jest również ze swojego zainteresowania sztuką. Poza karierą aktorską znany jest z doceniania sztuki i udziału w różnych wydarzeniach i projektach artystycznych. Lambert często odwiedzał galerie sztuki i wystawy, demonstrując swoje zaangażowanie i zainteresowanie światem sztuki.
Jego miłość do sztuki nie jest tylko bierna; zajmował się także projektami artystycznymi. Czasem wiąże się to ze wspieraniem młodych artystów czy uczestnictwem w wydarzeniach artystycznych, co świadczy o chęci aktywnego współtworzenia sceny artystycznej.
Jak zaczęła się jego miłość do sztuki?
Pasja Christophe’a Lamberta do sztuki zaczęła się już w dzieciństwie, kształtowana przez wyjątkowe doświadczenia i inspirujące spotkania. Jego pierwszy znaczący kontakt ze sztuką miał miejsce w wieku ośmiu lat podczas wizyty ojca na aukcji w Genewie. Ten moment, w którym mógł z bliska przyjrzeć się dziełom sztuki i być świadkiem fascynującego spektaklu licytatora, pozostawił w nim niezatarty ślad. Lamberta szczególnie urzekła rola licytatora, którego porównuje do roli aktora, podkreślając znaczenie adrenaliny i emocji w procesie zdobywania dzieł sztuki.
Wbrew temu, co mogłoby się wydawać, ojciec Lamberta nie był kolekcjonerem dzieł sztuki. Pracując w ONZ i mając z synem dużą różnicę wieku, szukał sposobów na spędzenie z nim czasu, stąd ich wizyty na aukcjach, a nawet sesje jogi, choć Lambert przyznaje, że podczas tych ostatnich często zasypia.
Prawdziwym objawieniem dla Lamberta był jego przyjaciel z dzieciństwa, Stéphane Barbier-Mueller, który pochodził z rodziny zapalonych kolekcjonerów. Przypominający muzeum dom Barbier-Mueller był wypełniony dziełami sztuki zgromadzonymi przez jej dziadka, nałogowego kolekcjonera, który potrafił latami gromadzić fundusze potrzebne do nabycia dzieła. To zanurzenie się w środowisku, w którym w toalecie wisiał nawet obraz Cézanne’a, zrobiło na Lambercie ogromne wrażenie.
Ten wczesny kontakt i doświadczenia obudziły w Lambercie głębokie zainteresowanie kolekcjonerstwem dzieł sztuki. Poruszyła go determinacja i pasja rodziny Barbier-Mueller do sztuki – cecha, która najwyraźniej została przekazana ich potomkom, którzy wszyscy zostali kolekcjonerami. W ten sposób sam Lambert „złapał bakcyla kolekcjonerstwa”, rozpoczynając własną podróż w fascynujący świat sztuki.
Co zbiera?
Kolekcja dzieł sztuki Christophe’a Lamberta odzwierciedla wielką różnorodność i zainteresowanie kilkoma ruchami artystycznymi. Zaczął zbierać około trzydzieści lat temu, a jego kolekcja obejmuje różnorodne dzieła, od impresjonistów po sztukę naiwną, sztukę nowoczesną i współczesną. Do współczesnych artystów, których ceni, należą Enoc Perez, Fiona Rae, Rosson Crow i Jean-Pierre Jouffroy.
Przełom w jego kolekcji nastąpił w 2007 roku, kiedy poznał Henriego Thauuda, agenta amerykańskiego artysty JonOne. Spotkanie to doprowadziło do przedstawienia Lamberta Arnaudowi Oliveux, który w tym czasie organizował swoją czwartą wyprzedaż sztuki ulicznej w Artcurial. To wydarzenie zapoczątkowało jego zainteresowanie sztuką uliczną, gatunkiem, który podziwia za nieograniczoną energię i umiejętność wychodzenia z płótna.
Lambert jest szczególnie poruszony sposobem, w jaki sztuka uliczna wydaje się żyć i poruszać się, oferując każdego dnia nowe odkrycie, jak krajobraz lub twarz, która za każdym spojrzeniem ujawnia się inaczej. Dla niego „wielki” obraz to taki, który ma zdolność odżywiania emocjonalnego, tworzenia głębokiej więzi emocjonalnej z widzem.
Takie podejście do kolekcjonowania dzieł sztuki pokazuje, że Lambert nie ogranicza się do klasycznych czy tradycyjnych kryteriów estetycznych. Wydaje się, że poszukuje dzieł, które przemawiają na poziomie bardziej osobistym, wibrują energią i obecnością wykraczającą poza ramy płótna.
Artyści uliczni w swojej kolekcji
- JonOne (John Andrew Perello) : Urodzony w Nowym Jorku w 1963 roku JonOne jest artystą zajmującym się sztuką uliczną pochodzenia dominikańskiego. Zaczynał od graffiti na ulicach Harlemu, zanim w latach 80. przeniósł się do Paryża. Jego styl charakteryzują jasne kolory i płynne ruchy, łączące graffiti z abstrakcyjnym ekspresjonizmem.
Jef Aerosol : Francuski artysta urodzony w 1957 roku. Jef Aerosol jest pionierem sztuki miejskiej we Francji. Znany z czarno-białych szablonów z charakterystyczną czerwoną nutą, często przedstawia ikony kultury, anonimowe osoby i sceny z życia codziennego.
Speedy Graphito (Olivier Rizzo) : Urodzony we Francji w 1961 roku, Speedy Graphito jest jednym z prekursorów ruchu sztuki miejskiej we Francji. Jego bogata w kolory i symbole twórczość eksploruje kulturę popularną, media i technologię.
Banksy : Anonimowy brytyjski artysta Banksy jest znany ze swojej prowokacyjnej sztuki ulicznej, która łączy satyrę polityczną i czarny humor. Aktywny od lat 90., jego twórczości często towarzyszy komentarz społeczny i polityczny.
Blek le Rat (Xavier Prou) : Francuski pionier sztuki ulicznej, urodzony w 1951 roku. Blek le Rat słynie ze swoich szablonów, które wywarły wpływ na wielu artystów, w tym Banksy'ego. Jego prace poruszają tematy społeczne i polityczne, często skupiając się na tych, które znajdują się na marginesie społeczeństwa.
Invader : Anonimowy francuski artysta działający od lat 90. XX wieku. Invader słynie z mozaik inspirowanych grami wideo z lat 80., zwłaszcza słynnymi „Space Invaders”. Jego prace wiszą na ulicach miast całego świata.
Shepard Fairey (Frank Shepard Fairey) : Urodzony w 1970 roku w Stanach Zjednoczonych Fairey jest artystą zajmującym się sztuką uliczną, grafikiem i aktywistą. Najbardziej znany jest z plakatu Baracka Obamy „Nadzieja” i logo „Obey Giant”. Jego twórczość łączy w sobie wpływy popkultury, polityki i reklamy.
Ronnie Cutrone : Urodzony w 1948 r. i zmarły w 2013 r. Ronnie Cutrone był amerykańskim artystą znanym ze swoich kolorowych dzieł pop-artu. Asystent Andy'ego Warhola w latach 70., jego prace często przesiąknięte są subtelnym humorem i krytyką amerykańskiej kultury konsumpcyjnej.
Kolekcjoner, który gromadzi!
Christophe Lambert odkrywa mniej znaną stronę swojej osobowości poprzez swoją pasję do kolekcjonowania dzieł sztuki. Jego sposób kolekcjonowania jest wyjątkowy: przyjmuje podejście niemal monomaniakalne, przypominające lojalność wobec dobrej restauracji, w której mógł latami zamawiać to samo danie. Ta lojalność przekłada się na jego kolekcję dzieł sztuki, ponieważ koncentruje się na kilku artystach, którzy go urzekają, zamiast szukać dużej różnorodności.
Ta metoda kolekcjonowania może nie jest konwencjonalna w tworzeniu zrównoważonej kolekcji, ale odzwierciedla jego osobisty sposób doceniania sztuki. Lambert żyje ze swoją kolekcją w bardzo zorganizowany sposób, wiedząc dokładnie, gdzie każdy nowy nabytek zmieści się na ścianach jego domu, jak elementy układanki. Dzieli swoje życie pomiędzy Genewę i Los Angeles, gdzie część jego kolekcji jest eksponowana na ścianach, a reszta starannie przechowywana.
Jego kolekcja liczy dziś około trzystu obrazów. Ta akumulacja czasami rodzi obawy praktyczne, na przykład po silnej burzy, kiedy może podróżować wiele mil, aby upewnić się, że jego rezerwy nie zostały uszkodzone.
Największym marzeniem Lamberta jako kolekcjonera jest możliwość zachowania swojej kolekcji i dzielenia się swoją pasją ze społeczeństwem. Dąży do tego, aby duża przestrzeń była otwarta dla publiczności, aby inni mogli cieszyć się zgromadzonymi przez niego dziełami. Cel ten podkreśla jego pragnienie nie tylko posiadania dzieł sztuki, ale także udostępniania ich, co odzwierciedla hojność ducha wykraczającą poza zwykłe gromadzenie.
Jean Dubreil