Wat inspireerde je om kunst te maken en kunstenaar te worden? (gebeurtenissen, gevoelens, ervaringen...)
De dood van mijn grootvader. Toen hij wegging, voelde ik een enorme leegte. Het werd een obsessie; ik maakte elke dag één werk.
Wat is je artistieke achtergrond, welke technieken en onderwerpen heb je tot nu toe uitgeprobeerd?
Helaas heb ik geen kunstacademie gevolgd en heb ik geen professioneel les kunnen volgen. Soms zijn mijn gezichtsuitdrukkingen te gladjes, omdat ik bang ben om iets verkeerd te doen. Dat is ook wat ik in het echte leven doe als ik tegenover anderen sta.
Wat zijn de 3 aspecten die jou onderscheiden van andere kunstenaars en jouw werk uniek maken?
Ik vind dit een hele moeilijke vraag. Ik zou zeggen dat elk werk een andere ziel heeft, maar dat is wel heel clichématig, toch? Ik zou zeggen dat het mijn verdubbelingstechniek is die een wazig effect op het oog geeft.
Waar haal je je inspiratie vandaan?
Een beetje overal. Als de eenzaamheid mij niet meer inspireert, haal ik nog een beetje uit de vreugde van het delen en zo gaat het leven.
Wat is jouw artistieke benadering? Welke visioenen, sensaties of gevoelens wil je bij de kijker oproepen?
Ik wil heel graag dit beeld van een verre herinnering, die we in ons geheugen proberen te verankeren, weergeven. Momenteel werk ik nog aan de ruwe uiting van mijn eigen geheugen, maar ik hoop binnenkort grotere projecten te kunnen realiseren.
Hoe verloopt het ontstaansproces van jouw werk? Spontaan of met een lange voorbereiding (techniek, inspiratie uit kunstklassiekers of andere)?
1 dag. In een bal. Een koffie. 20 sigaretten.
Zijn er innovatieve aspecten in uw werk? Kunt u ons vertellen welke?
Innovatief? Het enige wat ik innovatief vind in mijn proces, is dat ik mezelf niet vastleg op één tekenstijl om de gemeenschap tevreden te stellen. Kunstenaar zijn betekent jezelf uiten. Ik ga me niet vastbijten in iets dat me ervan weerhoudt om vanuit mijn innerlijke zelf te schreeuwen. Als het vandaag een digitaal schilderij is en morgen een schilderij op een tapijt, dan is dat maar zo.
Is er een formaat of medium waar u zich het prettigst bij voelt? Zo ja, waarom?
De digitale tablet. Dat is wat mij het meeste zelfvertrouwen geeft, maar waar ik mij ook het meest voor schaam. Het is veel gemakkelijker om op een tablet te tekenen dan op papier; Je kunt het gemakkelijk wissen en opnieuw beginnen. Maar aan de andere kant word ik verliefd als ik een echte schilder tegenkom. Ze lijken een beetje op de coole kids, de schilders.
Waar produceert u uw werk? Thuis, in een gedeelde workshop of in je eigen atelier? En hoe organiseer je in deze ruimte je creatieve werk?
Thuis, opgerold op de bank. Ik vergeet vaak te eten en eindig de dag zonder dat ik het doorheb. Misschien heeft de kunst mij uiteindelijk een excuus gegeven om kluizenaar te worden, wie weet!
Vereist uw werk dat u vaak reist om nieuwe verzamelaars te ontmoeten, of voor beurzen of tentoonstellingen? Zo ja, wat levert het u op?
Nog niet, maar ik droom ervan. Het is altijd interessant om het werk van anderen te zien en er onze eigen mening over te hebben. Omdat ik geloof dat onze kunst, in ieder geval voor mij, vooral gaat over het kind diep in onszelf dat behoefte heeft om te praten.
Hoe denk je dat jouw werk en jouw carrière als kunstenaar zich in de toekomst zullen ontwikkelen?
Uiteraard hoop ik een groter bereik te hebben dan de 15 meter die ik nu om me heen heb. Maar ik had mezelf nog niet toegestaan om over deze vraag te dromen. Waarom zou ik mijn werk niet zelf ophangen bij klanten die mijn ziel aan de muur willen hangen, of zelfs op tentoonstellingen in Korea? Het leven is zo verrassend, vraag nooit van beneden, het geeft altijd van boven!
Wat is het thema, de stijl of de techniek van uw laatste artistieke productie?
Mijn nieuwste kunstwerk gaat over het grote Almanarre-strand in Hyeres-les-Palmiers. Het gaat om de continuïteit van het oproepen van moeilijke herinneringen. De hele serie heet dan ook Troubled Memories, omdat dit schilderij dat ik instinctief en bruut voor mijn grootvader maakte en dat de naam "Troubled Memories" kreeg, een diepe indruk op mij maakte. Het is als een diepe herverbinding met de dingen die we normaal gesproken zouden moeten missen. Ik ben er op dit moment verslaafd aan.
Kunt u ons vertellen over uw belangrijkste tentoonstellingservaring?
Hmm... dit zal misschien niet iedereen aanspreken, het verkoopt misschien niet zo goed, maar het was wel een goed boek voor mij toen ik jongvolwassen was. Ik was zo trots op mezelf dat ik er net achter was gekomen dat ik goed kon tekenen, en in gedachten vierde ik dat elke keer als ik de posters op de muur van die kamer zag. Ik ben iemand die altijd heeft geprobeerd mezelf klein te houden, en dat maakte eindelijk iets in mij los toen ik mijn eigen werk ging uitprinten. Het was de eerste keer dat ik trots op mezelf was.
Als je één beroemd werk uit de kunstgeschiedenis zou kunnen creëren, welk werk zou je dan kiezen? En waarom?
Dit gaat heel cliché worden, maar Guernica. Ik zou het op mijn sokken hebben gedaan, met een glas wijn in mijn hand, en ik zou de lijnen rechtstreeks op het doek hebben overgetrokken. Ik heb dit al gedaan op een wit tapijt. Ik raad je aan om dit ook te doen of op je to-do-lijst te zetten. Ik weet dat het onderwerp van dit schilderij serieus is en omdat ik niet wilde verstoren of misverstanden wilde voorkomen over wat goed en slecht is, had ik het zeker met veel kleuren gedaan. Ik denk dat ik met deze vraag echt punten ga verliezen!
Als je een beroemde kunstenaar (levend of dood) voor het diner zou kunnen uitnodigen, wie zou dat dan zijn? Hoe zou u hem voorstellen de avond door te brengen?
Ik ben echt geen culturele vrouw, sorry. Nog steeds klassiek, Van Gogh. Ik was er kapot van toen ik zijn dorp in Frankrijk bezocht. Het was zo mooi, maar het hielp hem niet om uit zijn depressie te komen. Toen ik in zijn voetsporen trad, begreep ik de diepe menselijke droefheid, de bijna betoverende manier waarop eenzaamheid ons kan laten vervallen in diepe negatieve emoties, ongeacht wat er om ons heen gebeurt. Ik stond daar als versteend, met een dichtgeknepen keel. Ik vroeg me zelfs af of dat het risico was dat ik liep met mijn tekortkomingen in menselijke relaties. Ik zou graag met hem praten, hem begrijpen.
Olimpia Gaia Martinelli
| ArtMajeur Magazine
