Carol Bove: een reis door beeldhouwkunst, materialiteit en openbare ruimtes

Carol Bove, Biënnale van Venetië 2017. Auteur: Carlos Jimenez, via Wikipedia

Carol Bove

Carol Bove (geboren in 1971) is een Amerikaanse kunstenaar die in New York City woont en werkt in Brooklyn. Bove werd geboren in Genève, Zwitserland, en groeide op in Berkeley, Californië. In 1993 verhuisde ze naar New York en behaalde ze haar Bachelor of Science-graad aan de New York University in 2000. Haar eerste grote museumtentoonstelling vond plaats in Kunstverein Hamburg, Duitsland, in 2003. Van 2009 tot 2013 was ze faculteitslid aan de Steinhardt School of Culture, Education, and Human Development van NYU.

Bekend om haar innovatieve gebruik van gevonden en geconstrueerde elementen, toont Bove's werk een kenmerkende mix van formele, technische en conceptuele creativiteit. Ze wordt algemeen beschouwd als een van de toonaangevende hedendaagse kunstenaars, die voortdurend de grenzen van formele abstractie opnieuw definieert en verlegt.

Bove's diverse praktijk omvat beeldhouwkunst, installatie en tekenen, waarbij ze gebruikmaakt van een breed scala aan materialen zoals staal, beton, boeken, drijfhout, pauwenveren, schelpen en schuim. Haar werk verkent thema's van materialiteit, herinterpreteert en moderniseert historische tentoonstellingstechnieken.

Carol Bove exposeerde bij prestigieuze instituten, waaronder het Museum of Modern Art, Palais de Tokyo, Kunsthalle Zürich en vertegenwoordigde Zwitserland op de 57e Biënnale van Venetië. Haar werken zijn te vinden in belangrijke collecties wereldwijd, zoals het Whitney Museum of American Art, het Solomon R. Guggenheim Museum en Colección Jumex.

Contexten en materialiteit in kunst onderzoeken

Sinds het begin van de jaren 2000 richt Carol Bove zich op de relatie tussen kunstwerken en hun contexten, waarbij ze materialen gebruikt zoals gevonden voorwerpen, industriële hardware en architecturale elementen. Haar poëtische manipulatie van materialen is geëvolueerd naar grootschalige metalen sculpturen die voortbouwen op modernistisch formalisme, terwijl ze traditionele kunsthistorische verhalen opnieuw onderzoekt en uitbreidt.

Bove's vroege assemblages integreerden vaak culturele en filosofische referenties, waarbij boeken uit de jaren 60 en 70 werden gecombineerd met objecten als stenen, veren en drijfhout om tijdperken en ideeën met elkaar te verbinden. "When Attitudes Become Form" (2002) bevatte boekenplanken vol publicaties over intellectuele trends, terwijl "Shrine to Eris" (2010) reproducties van Hans Hofmann met pauwenveren bevatte. In "Setting for A. Pomodoro" (2014) ontwierp ze een barokke assemblage van drijfhout en sokkels om sculpturen van de Italiaanse modernist Arnaldo Pomodoro te tonen, waarbij elke tentoonstelling een ander Pomodoro-stuk bevatte. Bove heeft ook werken van kunstenaars als Bruce Conner en Wilfred Lang in haar installaties opgenomen, zoals te zien was in een show in 2007 in Maccarone.

Haar praktijk varieert van vroege inkttekeningen van naakten uit vintage Playboy-tijdschriften tot samengestelde boekenplanken en ingewikkelde installaties. In 2016, na jaren in een studio in Red Hook, Brooklyn, verhuisde ze haar praktijk naar een voormalige steenfabriek in de buurt van de waterkant van Brooklyn, een verschuiving die haar voortdurende ambitie weerspiegelt om de grenzen van vorm en context in haar kunst te verleggen.

Monumentale publieke installaties

Carol Bove is het meest bekend om haar grootschalige sculpturen, die ze omschrijft als "groot, zwaar, maar kwetsbaar." Haar werken worden vaak buiten of in openbare ruimtes tentoongesteld, waarbij de nadruk ligt op hun wisselwerking met de omgeving. Bekende voorbeelden zijn "Lingam" (2015), een sculptuur van staal en versteend hout die te zien was in de groepstentoonstelling "The Language of Things" uit 2016 in City Hall Park in New York, en "Caterpillar" (2013), een serie van zeven abstracte sculpturen die speciaal zijn gemaakt voor de High Line bij de Rail Yards.

Bove is doorgegaan met het verkennen van monumentale schaal en ruimtelijke relaties. Op Documenta 13 (2012) presenteerde ze vier sculpturen geïnspireerd op mythologische figuren uit de 18e eeuw, strategisch geplaatst in de tuinen van de Orangerie van Kassel om de connectie tussen Flora en Apollo te benadrukken. In 2020 installeerde ze vier sculpturen op de campus van Claremont McKenna College in Californië. Haar werk was ook te zien in "Women of Venice" op de 57e Biënnale van Venetië (2017), als reactie op de erfenis van Alberto Giacometti, en in het Betty and Edward Marcus Sculpture Park in Laguna Gloria, The Contemporary Austin, datzelfde jaar. Op Unlimited tijdens Art Basel 2018 debuteerde Bove met een monumentaal beeldhouwwerk, terwijl stukken als "Aphorism" (2018) en "Bather" (2019) haar innovatieve gebruik van gekreukte roestvrijstalen buizen bedekt met urethaanverf laten zien om een illusie van kneedbaarheid en lichtheid te creëren.

Opmerkelijke collecties en tentoonstellingsgeschiedenis

Sinds eind jaren negentig is Carol Bove het middelpunt geweest van talloze solotentoonstellingen op prestigieuze locaties, waaronder The Museum of Modern Art in New York en The Common Guild in Glasgow (beide in 2013), Palais de Tokyo in Parijs (2010), de Horticultural Society of New York (2009), het Blanton Museum of Art in Austin, Texas (2006), Kunsthalle Zürich, het Institute of Contemporary Art in Boston (beide in 2004) en Kunstverein Hamburg (2003). In 2017 vertegenwoordigde ze Zwitserland op de 57e Biënnale van Venetië.

Haar werk is ook te zien geweest in prominente groepstentoonstellingen, zoals Documenta 13 in Kassel, Duitsland (2012), de 54e Biënnale van Venetië (2011) en de Whitney Biënnale in het Whitney Museum of American Art in New York (2008). Daarnaast werden haar sculpturen tentoongesteld in de High Line-tentoonstelling "Caterpillar", een van de laatste kansen om de site te ervaren voordat deze werd ontwikkeld.

Van 2021 tot 2022 presenteerde het Nasher Sculpture Center in Dallas "Carol Bove: Collage Sculptures", de eerste grote museumtentoonstelling die exclusief gewijd was aan Carol Bove's stalen sculpturen. Haar installatie "The séances aren't helping" (2021) was ook te zien als tweede opdracht op de gevel van het Metropolitan Museum of Art in New York. In 2023 was Bove mede-curator en ontwerper van "Fragments of a Faith Forgotten: The Art of Harry Smith" in het Whitney Museum of American Art in New York. Daarnaast is ze bestuursvoorzitter van het SculptureCenter in New York.

Het werk van Bove is opgenomen in de permanente collecties van gerenommeerde instellingen over de hele wereld, waaronder het Whitney Museum of American Art in New York, FRAC Nord-Pas de Calais in Duinkerken, Frankrijk, Colección Jumex in Mexico-Stad, het Institute of Contemporary Art in Boston, het Solomon R. Guggenheim Museum en The Museum of Modern Art in New York, het Princeton University Art Museum in New Jersey, het Wadsworth Atheneum Museum of Art in Hartford, Connecticut, de Yale University Art Gallery in New Haven, Connecticut en het Museum of Contemporary Art Helga de Alvear in Cáceres, Spanje, om er maar een paar te noemen.

Veelgestelde vragen

Wie is Carol Bove en waar staat ze om bekend?

Carol Bove is een beroemde kunstenaar die bekend staat om haar creatieve sculpturen. Ze mengt verschillende materialen om complexe sculpturen te maken. Haar werk is gedachte-prikkelend en uniek.

Welke invloed heeft Bové's Zwitsers-Amerikaanse afkomst op haar artistieke stijl?

Bove's achtergrond in Zwitserland en Californië vormt haar kunst. Haar sculpturen tonen een mix van elegantie en spanning. Dit weerspiegelt haar culturele roots.

Hoe beïnvloedt Bove's academische en artistieke vorming haar assemblagestijl?

Bove's opleiding en kunstreis hebben haar stijl gevormd. Ze richt zich op ruimte, minimalisme en veranderende oppervlakken. Dit maakt haar sculpturen complex en interessant.

Welke invloed had Bove's opkomst in de New Yorkse kunstscene op haar carrière?

Bove's opkomst in de kunstscene van New York was cruciaal. Haar werk benadrukt materialiteit en abstractie. Ze is nu een topfiguur in de beeldhouwkunst.

Wat zijn de belangrijkste elementen van Bove's industriële elegantie en materialiteit in haar sculpturen?

Bove's sculpturen vallen op door hun materiaalgebruik en elegantie. Ze richt zich op ruimte en minimalisme. Dit creëert complexe en boeiende assemblages.

Hoe heeft Bove's beeldhouwkunst zich in de loop van de tijd ontwikkeld?

Bove's stijl is flink veranderd. Ze richt zich nu op abstractie en balans. Haar sculpturen zijn complex en zetten aan tot nadenken.

Wat is de betekenis van Bove's monumentale openbare installaties?

Bove's grote openbare sculpturen tonen haar vaardigheid in industriële elegantie. Ze benadrukken haar gebruik van ruimte en materiaal. Deze werken tonen haar impact op openbare ruimtes.

Wat zijn enkele van Bove's opmerkelijke collecties en tentoonstellingsgeschiedenis?

Carol Bove exposeerde bij prestigieuze instituten, waaronder het Museum of Modern Art, Palais de Tokyo, Kunsthalle Zürich en vertegenwoordigde Zwitserland op de 57e Biënnale van Venetië. Haar werken zijn te vinden in belangrijke collecties wereldwijd, zoals het Whitney Museum of American Art, het Solomon R. Guggenheim Museum en Colección Jumex.

Wat is Bove's artistieke filosofie en creatieve proces?

Bove waardeert industriële elegantie, ruimte en minimalisme in haar kunst. Haar sculpturen weerspiegelen haar unieke visie. Ze zijn complex en zetten aan tot nadenken.

Wat is de erfenis van Carol Bove en welke hedendaagse invloed heeft zij gehad op de moderne beeldhouwkunst?

Bove's impact op moderne beeldhouwkunst is enorm. Haar gebruik van materialiteit en abstractie inspireert anderen. Ze is een leidende figuur in de kunstwereld.