Wat motiveerde je om kunst te maken en kunstenaar te worden (gebeurtenissen, gevoelens, ervaringen...)?
Ik heb het geluk gehad deel uit te maken van een familie die geïnteresseerd is in kunst en daarom verliep mijn benadering heel natuurlijk tijdens mijn jeugd. Ik zie kunst maken niet als een vrijwillige keuze, het is eerder een vitale noodzaak, een creatief mechanisme waarmee ik mijn onbewuste deel naar buiten kan brengen. Van jongs af aan heb ik vele uren besteed aan het bouwen van games, die samen met mijn familiebelangen me de basis hebben gegeven die me nu in staat stelt mijn werk te ontwikkelen. Het begin was spontaan door het ontwerpen van sieraden die uiteindelijk voortkwamen uit de benadering van beeldhouwkunst.
Als een element van openbaring, waarvan ik zou kunnen aannemen dat het mijn interesse voor sculpturaal werk aanwakkerde, kon ik wijzen op de identificatie van een enkelvoudig element in een tijdschrift voor interieurdecoratie, toen ik twintig jaar oud was. Dat element, waarvan ik op dat moment niet wist dat het een sculptuur was, werd als hoofdeinde van het bed geplaatst, het was een langwerpige en horizontale metalen staaf die in het midden enkele lussen had. Na een tijdje ging ik een boekhandel binnen en toevallig hadden ze een catalogus van een Spaanse beeldhouwer, een van de belangrijkste van de tweede helft van de twintigste eeuw, Martin Chirino. Ik begon door de catalogus te bladeren en was gefascineerd, in een deel vond ik de serie stukken genaamd Aerovoros, en hier kwam de ontdekking, het stuk dat ik maanden eerder in het tijdschrift had gezien en dat in mijn onderbewustzijn was vastgelegd was een van de stukken uit deze serie. Ik weet niet zo goed waarom ik de boekhandel verliet zonder dat boek, maar het beeld stond er nog, na een tijdje kocht ik het. Gelukkig kon ik na een paar jaar Martín Chirino persoonlijk bij hem thuis ontmoeten en zijn werkplaats bezoeken.
Ik denk graag dat deze opeenstapeling van toevalligheden het startpunt was van mijn sculpturale pretentie en dat het brein op de een of andere manier de weg vrijmaakt voor de ontdekking.
Met welke artistieke opleiding, technieken en thema's heb je tot nu toe geëxperimenteerd?
Ik heb een paar jaar verschillende modelbouw- en beeldhouwworkshops gevolgd, maar ik zou kunnen zeggen dat het meestal ongereguleerd is. Omdat ik over dit onderwerp denk dat het belangrijk is om op te merken dat, althans in mijn geval dat ik met ijzer werk, er twee delen van de schepping zijn die zich verenigen en scheiden, dat zou een puur creatief onderdeel zijn van het ontwerp, en de taak van constructie , wat een ambachtelijk werk is. Deze twee afzonderlijke maar afhankelijke visies hebben een andere en specifieke training nodig.
De artistieke opleiding, die de basis vormt voor het consolideren van het creatieve deel, heb ik ontwikkeld door het zien van honderden tentoonstellingen, ik heb tientallen conferenties bijgewoond en ik heb universitaire cursussen gevolgd over hedendaagse kunst en avant-garde. Tijdens de ambachtelijke training heb ik geleerd om technische problemen op te lossen en ik heb oplossingen opgenomen die de uiteindelijke resultaten vergemakkelijken en verbeteren.
Wat zijn de 3 aspecten die jou onderscheiden van andere kunstenaars en jouw werk uniek maken?
1.- Creatie van elementen met ziel: Mijn artistieke en sculpturale pretentie is gericht op het creëren van elementen met ziel, hoewel het misschien wat pretentieus lijkt, dus ik probeer weg te blijven van abstractie, omdat ik de stukken een organische component wil geven . Het moeten elementen zijn die zelf gegenereerd lijken, met een originele component en een duidelijke verandering van visie, maar die op de een of andere manier een herkenbaar deel behouden waardoor de kijker het werk kan betreden. Een referentie voor mij van dit concept zou zijn: Brancusi, Isamu Noguchi, Henry Moore, Barabara Hepworth, Julio Gonzalez, Oteiza....
2.- Afstand nemen van pure abstractie: ik heb geen vertrouwen in het artistieke spel van willekeur en pure abstractie en ik ben er vast van overtuigd dat het niet echt kan gebeuren, aangezien er twee factoren tussenkomen die dit voorkomen. Enerzijds zal de schepper, die zelfs als hij iets puur abstracts wil doen, moeilijkheden hebben, omdat zijn brein gedwongen zal worden om patronen, vormen, herkenbare concepten te zien, zelfs in de vlek of in de meest abstracte vorm. Hetzelfde gebeurt met de kijker die, wanneer hij het werk bewust of onbewust benadert, geneigd zal zijn iets herkenbaars te zien. Daarom ben ik niet geïnteresseerd in deze manier om er enkele elementen uit te halen en de rest weg te gooien.
3.- Terugkeer van het heilige karakter: Beeldhouwkunst in de oudheid had altijd een heilige component. Aanvankelijk was het bedoeld voor draagbare elementen van aanbidding in de prehistorie, daarna gingen we over naar goden in hun tempels of mythologische sculpturen in het oude Griekenland en Rome, maar altijd als een element van aanbidding en weerspiegeling van een hogere waarheid, altijd op een voetstuk geplaatst , zodat ze van de kijker worden gescheiden en in een andere dimensie worden geplaatst. Aan het einde van de twintigste eeuw werd besloten om de kunst te democratiseren en de sculpturen van de sokkel te halen, in de veronderstelling dat dit het werk dichter bij de toeschouwer zou brengen. Het probleem is dat deze eliminatie het werk ook in dezelfde dimensie plaatst als de toeschouwer en daarmee het stuk van zijn mysterieuze en sacrale karakter berooft.
We kunnen ons herinneren dat Brancusi de sokkels speciaal voor elk werk maakte, bijna als een ander complementair beeldhouwwerk.
Op dit punt moet ik ook de Afrikaanse kunst belichten, of wat in het begin van de twintigste eeuw naar Europese musea kwam. Ik breid deze interesse uit tot alle zogenaamde 'primitieve' kunst, die keer op keer actueel blijkt te zijn omdat ze een beroep doet op de diepste uithoeken van ons onderbewustzijn.
Waar komt je inspiratie vandaan?
Inspiratie komt voort uit mijn interesse in alles wat mij omringt, of het nu schilderkunst, beeldhouwkunst, muziek of een andere tak van kennis is. Het komt van het onderzoeken en werken aan sculpturale creatie.
Wat is je artistieke benadering? Welke visioenen, sensaties of gevoelens wil je bij de kijker oproepen?
Ik zou graag willen dat de kijker de intuïtie heeft dat beeldhouwkunst op de een of andere manier zijn eigen aanwezigheid heeft, een bepaalde essentie die het levenloze object overstijgt. Ik ben geïnteresseerd in het idee dat alle dingen een ziel hebben.
Wat is het creatieve proces van uw werken: spontaan of met een lang voorbereidingsproces (techniek, inspiratie in de klassiekers van de kunst of andere)?
Mijn creatieve proces verloopt afhankelijk van de randvoorwaarden langs twee tegenovergestelde lijnen. Als het een commissie is die aan bepaalde voorwaarden moet voldoen, werk ik met die gebouwen om ze naar mijn taal te brengen. Aan de andere kant, als de creatie gratis is en aan niets onderhevig is, gebruik ik meestal een bijna automatisch tekensysteem. Ik begin met een paar basislijnen totdat ik een vorm vind die me interesseert, dan focus ik me erop en begin ik variaties te maken. Het resultaat zijn tienduizenden schetsen waarvan ik die schetsen die op een gegeven moment mijn aandacht trekken of die ik driedimensionaal kan visualiseren, op de sculptuur overbreng.
Gebruik je een bepaalde werktechniek? Zo ja, kunt u dit toelichten?
Mijn werk is vrijwel geheel gecentreerd op gesneden, gebogen en gelaste plaatijzer. Daarom heb ik een zorgvuldige sjabloon nodig van de verschillende onderdelen, zodat het eindresultaat zo dicht mogelijk bij de vorige schets ligt.
Zijn er vernieuwende aspecten in uw werk en kunt u ons vertellen welke dat zijn?
De enige innovatie die ik zou kunnen brengen, zou een bepaalde look zijn, een benadering van de organische abstractie van mijn stukken en, aan de andere kant, een werk met modulaire vormen. De uitdaging om die organische sensatie te bereiken vanuit gelijke en geometrische stukken, wekt veel interesse voor mij.
Heb je een formaat of medium waar je je prettiger bij voelt?
Zoals ik al zei, is mijn werk gecentreerd op plaatijzer, hoewel het waar is dat het me op de een of andere manier beperkt, omdat ik niet de gladheid van vormen kan bereiken die met bijvoorbeeld gips kunnen worden bereikt, het geeft me een adel in de wegligging en een afwerking waarvan ik denk dat dit dit compenseert.
Waar maak je je werk, thuis, in een gedeelde studio of in je eigen studio? En hoe organiseer je in deze ruimte je creatieve werk?
Ik heb het voorrecht mijn eigen atelier aan huis te hebben, in een bijgebouw.
Hoe denk je dat je werk en carrière als kunstenaar zich in de toekomst zullen ontwikkelen?
Als ik mijn werk analyseer, denk ik dat het, hoewel het heterogeen lijkt, een solide rode draad heeft die ik de komende jaren hoop te blijven ontwikkelen. Ik streef er voortdurend naar om mijn facet als ambachtsman te verbeteren en probeer stukken te ontwikkelen die ik jaren geleden niet zou hebben aangepakt vanwege hun technische complexiteit.
Wat is het thema, de stijl of de techniek van je laatste artistieke productie?
Een seizoen lang maak ik vereenvoudigde mensenhoofden, bijna kubistisch. Het laatste stuk dat ik heb ontwikkeld, de koppen opzij geschoven, is een werk uit de Obosom-serie. Ik werk al 10 jaar aan deze serie sculpturen die zijn geïnspireerd op vrouwelijke figuren met een religieuze achtergrond, zoals een mengeling van christelijk-romaanse maagden en Afrikaanse rituele sculpturen, allemaal gezeefd door strakke, gestileerde lijnen.
Kun je iets vertellen over je belangrijkste beurservaring?
Ik heb meer dan 60 tentoonstellingen gehad in verschillende Europese landen, zowel solo- als groepstentoonstellingen, die allemaal iets speciaals hadden.
Als je een beroemd kunstwerk uit de kunstgeschiedenis mocht maken, welke zou je dan kiezen? En waarom?
Ik zou er niet aan durven denken die sculptuur te maken, laten we het erop houden dat werk mij het meest onbereikbaar lijkt, het zou zeker de David van Michelangelo zijn, zoals Coleridge zou zeggen dat het niet mooi is, het is subliem.
Als je een beroemde artiest (dood of levend) zou kunnen uitnodigen voor een etentje, wie zou dat dan zijn? Hoe zou je voorstellen om de avond met hen door te brengen?
Ik ben geen mythomaan van makers, ik geloof dat het werk boven de kunstenaar staat en daarom zou ik a priori niet al te geïnteresseerd zijn in een avond met hen... maar met hun werk. Een ongelooflijke avond zou kunnen zijn om te genieten van de werken van Brancusi of Julio Gonzalez, om twee voorbeelden te geven, in eenzaamheid... en om ze natuurlijk aan te kunnen raken. Het tactiele deel is erg belangrijk om het beeld te waarderen en de musea stelen het van ons, dus ik denk dat de enige echte manier om van kunst te genieten is door je leven ermee te delen, het in je huis te hebben, het elke dag te zien, waardeer elke dag een klein detail, om te zien hoe het verandert met het licht van elk seizoen, alsof het leeft.
Olimpia Gaia Martinelli
