Wat inspireerde je om kunstwerken te maken en kunstenaar te worden? (gebeurtenissen, gevoelens, ervaringen...)
Ik weet niet of we gepusht worden, of dat we een artiest worden. Wat ik weet is dat toen ik klein was, het woord 'schilderij' dat door iemand werd geuit, me in een soort trance bracht. Ik heb nooit geweten waarom.
Ik heb altijd getekend, dat is voor mij heel normaal, maar de creatie begon pas echt met het ontdekken van het werk van Hans Bellmer. Toen kwamen de surrealisten en hun praktijken. Ik ging naar buiten om materialen, oliën, doeken en penselen te kopen, ik sloot mezelf op in de kamer van mijn dienstmeisje en stopte niet.
Wat is je artistieke achtergrond, de technieken en onderwerpen waarmee je tot nu toe hebt geëxperimenteerd?
De surrealistische praktijk leerde me loslaten, zoals automatisch schrijven, loslaten. Het liet me niet los, toen daarna mijn factuur evolueerde naar de abstractie. Ook in het leven is het heel handig om op je intuïtie te vertrouwen, die dan blijkt te kloppen...
Abstractie opent de deur naar vrijheid, met zijn moeilijkheden en zijn geneugten. Ik heb veel met olieverf op canvas gewerkt, ik hou echt van papier, een glad en satijnachtig papier, waar ik inkt, pigmenten gebruik. Wat ik echt leuk vind, is de strijd tussen olie en water. Ik werk niet in het figuratieve, ik heb sinds mijn adolescentie nooit meer naar een model gewerkt. Ik zou de vergelijking maken tussen een instrumentalist en een componist in muziek, de een zal interpreteren, de ander zal creëren. Het is een beetje hetzelfde, vanuit mijn oogpunt, tussen figuratieve schilderkunst en abstractie, dat gezegd hebbende zonder oordeel.
Mijn werk vertaalt graag in beeld, in schilderen, in tekenen, de realiteit van sensaties, van aanraking in het bijzonder, iets dat moeilijk in woorden te vertalen is: het "huidvuur".
Dit strekt zich ook uit tot aan de huid van de muren. Deze menselijke constructies, vaak oud, zijn getuige geweest van zoveel gebeurtenissen, kort of continu, serieus of triviaal. Ze vertellen ons een verhaal, dat van mensen, en het is mij een genoegen om ze vast te leggen in fotografie, vanwege hun schoonheid, zo geladen met emoties en geschiedenis. Ik behandel dit onderwerp ook in schilderen op papier, of collages. Deze interface tussen deze muren en onze blik, tussen de huid, dus wij en de rest van de wereld, baart mij grote zorgen.
Wat zijn de 3 aspecten die jou onderscheiden van andere kunstenaars, waardoor jouw werk uniek is?
Mijn werk is een persoonlijke zoektocht naar harmonie en balans, met een onbalansfactor zodat deze balans dynamisch wordt. Schoonheid inspireert me, maar niet esthetiek. Schoonheid voedt me echt. De diepe betekenis van mijn schilderijen en tekeningen, zoals in mijn abstracte foto's trouwens, streeft naar universaliteit, in tegenstelling tot de anekdotiek die schermen en platforms binnendringt, waar 'gag'-schilderen me volledig koud laat.
Waar komt je inspiratie vandaan?
Mijn inspiratie is divers en niet af te dwingen. Als ik schilder, "duik" ik in een mentale toestand dicht bij meditatie waar tijd en ruimte verdwijnen, en ik laat het gaan. Alles kan een trigger zijn, een foto, muziek, een gereedschap, een materiaal of zelfs het residu van een oude schilderij, stukjes papier... Het verlangen moet er zijn, bovendien brengt het verlangen ons "levend".
Wat is je artistieke benadering? Welke visioenen, sensaties of gevoelens wil je bij de kijker oproepen?
Mijn verlangen is om universaliteit aan te raken, alles aan te raken dat van bijna iedereen is, emoties bijvoorbeeld, maar niet alleen; Ik geloof dat er een gevoel voor schoonheid is dat alle culturen gemeen hebben, niet dat schoonheid overal hetzelfde is, maar het gevoel voor schoonheid, ja. Schoonheid en sereniteit zijn mijn eerste criteria waaraan ik subtiliteit en delicatesse zou toevoegen.
Wat is het proces van het maken van uw werken? Spontaan of met een lang voorbereidingsproces (technisch, inspiratie uit kunstklassiekers of andere)?
Mijn creatieve proces is zowel spontaan als langdurig. Het is een pad, soms rotsachtig, maar dat gebaseerd is op een praktijk, van verschillende materialen, media, lezingen, bezoeken aan musea en galerijen, ontmoetingen, het verblinden van andere levende of dode schilders. Maar als ik "duik", denk ik niet aan deze achtergrond. Creatie is een synthetische handeling van alle ervaringen, gevoelens, behoeften, ideeën. Het werk is gesynthetiseerd als een puzzel, waar ineens alles op zijn plaats ligt, materialen met conceptuele inhoud.
Gebruik je een bepaalde werktechniek? zo ja, kunt u dit toelichten?
Het werk is natuurlijk verschillend afhankelijk van het gebruikte materiaal, canvas, papier, hout, olie, pigmenten of andere, zeer verschillend ook afhankelijk van de grootte van de drager. Het gebaar is totaal verschillend tussen een klein of een groot oppervlak. Vaak weet ik niet meer precies hoe ik het deed en waarmee ik het deed. Ik weet niet hoe ik twee keer hetzelfde moet doen.
Zitten er vernieuwende aspecten in je werk? Kun je ons vertellen welke?
Ik voel me een zoeker, wat zijn voor- en nadelen heeft. Mijn zoektocht naar ontdekkingen, nieuwigheden, kan tegen het resultaat ingaan of misschien naar de achtergrond verbannen, waar ik op mijn hoede voor moet zijn. Ik ben altijd op zoek naar iets nieuws, het is bijna een handicap, al werk ik in serie. Maar ik kan een serie pas weer oppakken als ik hem uit heb.
Heeft u een formaat of medium waar u zich het prettigst bij voelt? zo ja, waarom?
Ik vond het erg leuk om in olieverf op doek te werken, maar de gevaarlijkheid van terpentijn en de grootte van een masker beginnen op me te wegen. Ik test dus alkydverf, die minder vervuilend is. Ik werk graag met inkten, pigmenten voor duurzaamheid, voor hun transparantie en hun lichtheid. Subtiliteit ligt mij nauw aan het hart. Ik voeg aan deze materialen ook draden, haar, papier toe. Ik heb een voorliefde voor collages (zie Fong Chung Ray in de Vazieux-galerij, een wonder).
Waar maak je je werken? Thuis, in een gedeelde werkplaats of in je eigen werkplaats? En hoe organiseer je in deze ruimte je creatieve werk?
Tot voor kort zat ik in een appartement op de begane grond, met mijn werkplaats op de benedenverdieping, daar was de lichtinval niet optimaal, maar dat stoorde me niet zo. Nu woon ik in Oléron in een huis en ga ik van een garage een werkplaats maken. Momenteel werk ik in de woonkamer...Ik heb graag alles bij de hand, visueel, want alles kan zonder a priori nuttig voor me zijn, stoffen van oude werkresten. Ik heb ook muziek nodig, jazz, omdat ik vind dat het tijdloos is.
Brengt je werk je ertoe om te reizen om nieuwe verzamelaars te ontmoeten, voor beurzen of tentoonstellingen? Zo ja, wat levert het jou op?
Ik exposeerde voornamelijk in Parijs en de regio Parijs, maar ook in Spanje en Londen. Mijn tentoonstellingen brengen me naar verschillende plaatsen en het is een kans om te reizen, nieuwe mensen te ontdekken en te ontmoeten, galeriehouders, kunstenaars, verzamelaars, potentiële kopers, het is een van de geneugten van tentoonstellingen. Ik ga in juli exposeren in Madrid en hierdoor kan ik mijn schilderijen ophalen en deze stad bezoeken die ik niet ken, evenals een persoonlijke tentoonstelling die ik in mei in Cher doe en waar ik zal zijn gaan.
Hoe stel je je de evolutie van je werk en je carrière als kunstenaar in de toekomst voor?
Voor de toekomst zal ik blijven zoeken, ik weet niet hoe het anders moet, me concentreren op selectieve tentoonstellingen, zowel wat betreft de professionele status van de exposanten als de keuze voor een coherente lijn in wat wordt getoond. Ik werk, ik werk, ik probeer te exposeren, en des te beter als mijn werk behaagt wie het wil..
Wat is het thema, de stijl of de techniek van je laatste artistieke productie?
Mijn laatste artistieke werk, in de schilderkunst, benadrukte de geschiedenis en ervaring van de muren, getuigen van ons leven, van geschiedenis en resultaten in producties (50x70 cm) op papier waarbij olie en water worden gemengd, die ik zal plaatsen in overeenstemming met de foto's van muren , abstract als ik ze oefen en ik vind ze leuk. Wat schilderen kan brengen en wat fotografie kan brengen, zij aan zij op een bepaalde manier.
Kun je iets vertellen over je belangrijkste beurservaring?
De keuze is moeilijk om over de voor mij belangrijkste tentoonstelling te praten. Er zijn natuurlijk de grote beurzen, maar ik denk vooral aan het Festival d'Arts Actuels Ré-Oléron waaraan ik 3 keer heb deelgenomen, telkens met verschillende media: fotografie – beeldende kunst – schilderen. De vorig jaar helaas overleden voorzitter, Catherine Métais, had een zekere en scherpe smaak, veeleisend en compromisloos en het geheel was dan ook zeer constant van kwaliteit en de deelnemers hetzelfde. Ik kreeg de kans om werken voor te stellen die mij na aan het hart lagen, soms moeilijk te tonen. Ik verwijs naar een oeuvre over vrouwen in hun seksualiteit en hun positionering in de verschillende culturen van de wereld, een uitgebreid onderwerp dat niet altijd wordt geaccepteerd. Ik was blij dat ik dit werk mocht laten zien.
Als je een beroemd werk in de kunstgeschiedenis had kunnen maken, welke zou je dan kiezen? En waarom ?
Als ik een beroemd kunstwerk zou moeten kiezen, zou ik aarzelen tussen het werk van Antoni Tapiès en dat van Cy Twombly, tussen de keiharde kracht van de een en de fijnheid van de ander, omdat ik zelf tussen deze twee polen verscheurd ben.
Als je één beroemde artiest (dood of levend) zou mogen uitnodigen voor een etentje, wie zou dat dan zijn? Hoe stel je voor dat hij de avond doorbrengt?
De avond om met een kunstenaar door te brengen zou me niet per se verleiden, het ego van sommigen die een beetje moeilijk zijn, vooral Picasso, of Baselitz als we weten hoe hij vrouwelijke kunstenaars beschouwt... Luister ook naar de podcast over Picasso op "Did Venus wax haar poesje? », komt dit precies overeen met wat ik altijd heb geraden over Picasso. Misschien Helen Frankenthaler in termen van haar vrijheid, en haar eenvoud denk ik. Gauguin of Matisse spreken mij aan, maar ik weet niet of een bezoek aan hen mij zou interesseren. Verder heb ik geen voorliefde of bewondering voor woede, en velen zijn te alcoholisch naar mijn smaak. Ik zou zeggen Pierre Bonnard, ik hou echt van zijn bijna abstracte werk voor mij. Ik zie mezelf al picknicken aan de waterkant met hem, zijn vrouw en kinderen.
Olimpia Gaia Martinelli
