De curatoren van Artmajeur blijven ondanks de zomerse hitte met veel enthousiasme werken aan hun belangrijkste doel: het verspreiden van kunst over de hele wereld! Door verkoopresultaten en klikken op de website te onderzoeken, hebben ze drie buitengewone collecties gecreëerd, waarin de werken van de meest trendy, best verkopende en meest gewilde artiesten van dit moment zijn verzameld. Deze selectie inspireerde een verhaal dat de tien populairste kunstenaars van juli viert, waarbij elk werk vanuit een historisch-artistiek perspectief wordt geanalyseerd om de lezers een diep inzicht te bieden in waarom het zo aantrekkelijk is voor het grote publiek. Dus, ben je klaar om met de top 10 te beginnen? Wees niet lui, er is zelfs onder de parasol ruimte voor kunst. Veel lees- en ontspanningsplezier!
LADY BLUR (2019) Digitale kunst door Andrea Pisano
GEEK GAME (2017) Fotografie door Mathilde Oscar
De 10 must-see artiesten van de maand!
Van digitale kunst tot fotografie: Andrea Pisano en Mathilde Oscar
"Lady Blur" (2019) van Andrea Pisano is een digitaal kunstwerk dat een onderwerp in historische kleding portretteert, gepresenteerd in een wazig formaat, dat waarschijnlijk een gevoel van mysterie en ongrijpbaarheid zal oproepen. In feite lijkt het portret niet gericht te zijn op het vastleggen van de fysieke details van het onderwerp, maar eerder op de essentie en de sfeer eromheen. Het is zeer waarschijnlijk dat de opzettelijke vervaging is bedacht om de kijker uit te dagen verder te kijken dan de schijn, een diepere zoektocht naar betekenis aan te moedigen en reflectie over identiteit en visuele perceptie uit te nodigen.
Vanuit technisch perspectief gebruikte de kunstenaar een combinatie van digitale tekengereedschappen en fotomontage, waarbij de aanwezigheid van wijdverbreide onscherpte experimenten met visueel geheugen en beeldhercompositie mogelijk maakte. Pisano speelt met tekens en sporen, waarbij hij visuele fragmenten deconstrueert en opnieuw samenvoegt om nieuwe vormen van expressie te genereren. Deze benadering weerspiegelt zijn neiging om geen genoegen te nemen met het bekende, maar voortdurend meerdere visies en betekenissen te onderzoeken, waarbij een ironische en experimentele inslag wordt getoond.
Bovendien is het mogelijk om te verwijzen naar fotografische kunst, aangezien de eerder genoemde onscherpte kan doen denken aan de oudere techniek van onscherpe fotografie, evenals aan de beweging van de lens, bedoeld om een gevoel van nostalgie, droom of introspectie op te roepen. Op dezelfde manier gebruikt "Lady Blur" vervaging om de eenvoudige visuele representatie te overstijgen en een complexere en genuanceerdere realiteit te communiceren. Als we het werk ten slotte vergelijken met de schilderkunst, is het mogelijk om het vereeuwigde onderwerp van de Artmajeur-kunstenaar te vergelijken met dat van het beroemde portret van "Margaretha de Geer" van Rembrandt, geroemd om zijn rijke kledij met plooikraag.
Op dit punt introduceer ik een tweede Artmajeur-kunstenaar, Mathilde Oscar, de maker van de foto 'Geek game', die verschijnt als een onthulde versie van de mysterieuze en wazige figuur in 'Lady Blur' en verwant is aan Rembrandts gevierde meesterwerk. Oscar's onderwerp wordt echter frontaal afgebeeld, gekleed in kleding die doet denken aan de 17e-eeuwse stijl, zij het met toevoeging van moderne accessoires. De scène is verrijkt met decoratieve objecten die zijn geïnspireerd op pixelkunst en videogames uit de jaren 80, waardoor een brug wordt geslagen tussen het gevierde verleden en een meer herkenbare, maar toch zeer begrijpelijke en dichtbij-huis-realiteit.
ALTER EGO ERMELLINO (2020) Artistieke print van Alessandro Piano
ALTER EGO FRIDA (2020) Kunstprint van Alessandro Piano
Pop-art en straatkunst: kunstprints van Alessandro Piano en Alessio B
Wat kunstafdrukken betreft, is een van de populaire kunstenaars van juli Alessandro Piano, de maker van de sympathieke interpretatie van twee beslissende vrouwen in de kunstwereld: een muze-model en een kunstenaar. In feite presenteert het eerste werk, 'Alter ego hermelijn', een eigentijdse herinterpretatie van Leonardo da Vinci's beroemde portret van 'Dame met een hermelijn', terwijl 'Alter ego Frida' een eerbetoon is aan het fotografische portret van Frida Kahlo door Nickolas Muray. .
In beide gevallen zijn de gezichten van de proefpersonen vervangen door een transparante kubus, geïnspireerd op de bekende LEGO-steentjes. Het is de bedoeling van de kunstenaar om een sprong terug in de tijd te maken en het speelgoed uit zijn kindertijd in de jaren tachtig te vereeuwigen. Door nostalgische en innovatieve visies te combineren en verleden en heden te laten samensmelten, benadrukt de kunstenaar de blijvende culturele relevantie van speelgoed van toen hij nog maar een kind was.
GROW LOVE (2022) Kunstprint van Alessio B
BANKSYWOOD XXL LUXE (2022) Sculptuur van Ravi
Populaire cultuur komt ook naar voren in de prenten van Alessio B, zij het op een andere manier, door verwijzingen naar de beroemdheidsstatus die wordt bereikt door de taal van Street Art, ontleend aan de iconische en wijdverbreide stijl van Banksy. Het werk "Grow Love" van Alessio B presenteert inderdaad elementen die doen denken aan de techniek en thema's die de bovengenoemde meester dierbaar zijn, voornamelijk met het onderwerp van een kind, uitgevoerd in zwart-wit, dat een veld bewatert waaruit rode harten ontspruiten, details die een duidelijke boodschap van liefde en groei.
Bovendien gebruikt Alessio B, net als Banksy, de stenciltechniek om zijn werken te creëren, een keuze die zowel precisie als hoge reproduceerbaarheid mogelijk maakt. Beide kunstenaars richten zich op sociale en humanitaire thema's en gebruiken kunst als instrument om boodschappen van vrede, liefde en sociale kritiek te verspreiden.
Een soortgelijk meesterwerk van Banksy in deze zin is "There Is Always Hope": een muurschildering van een meisje dat een hartvormige ballon laat wegdrijven, wat symbool staat voor hoop en liefde. Op dit punt is het mogelijk om een fundamenteel verschil tussen de twee kunstenaars bloot te leggen, aangezien Alessio B erom bekend staat dat hij zijn werken een duidelijk Italiaans tintje geeft, wat wordt bereikt door verwijzingen naar de Italiaanse cultuur en popiconen in zijn composities op te nemen.
Ten slotte wordt op het gebied van de sculpturen een meer getrouwe toespeling op Banksy's werk "There Is Always Hope" vertegenwoordigd door "Banksywood XXL Luxe" van de Artmajeur-kunstenaar Ravi. Deze gelijkenis is duidelijk zichtbaar in zowel de afgebeelde onderwerpen als de thema's: Ravi's werk portretteert een vrouwelijke figuur die een rood hart vrijgeeft, net zoals in de muurschildering van Banksy, waar ook een sterk contrast is tussen zwart en wit en rood. Volledig handgemaakt van hout, met behulp van acryl-, vinyl- en glanzende verf, voegt Ravi's sculptuur een tastbare dimensie toe aan het beroemde beeld van de beroemde meester uit Bristol.
LA NENA XS (2021) Sculptuur van Idan Zareski
TARGET (2019) Sculptuur van Karen Axikyan
Sculpturale acrobatiek: Idan Zareski en Karen Axikyan
De twee sculpturen, de ene van Idan Zareski en de andere van Karen Axikyan, vereeuwigen vergelijkbare onderwerpen: beide vertegenwoordigen figuren die balanceren op twee handen, of zelfs maar één, en zeer acrobatische en dynamische posities bereiken. "La Nena XS" toont een vrouwenfiguur, waarschijnlijk een kind, gemaakt van hars en onderdeel van de serie "Bigfoot Family". Deze serie wordt gekenmerkt door personages met grote voeten, die de mensheid en haar verbinding met de aarde symboliseren. Wat dynamiek betreft staan de werken van Zareski bekend om het combineren van beweging en stabiliteit, waarbij ze de energie en vitaliteit van het zijn op een specifiek moment vastleggen, geaccentueerd door het glanzende materiaal.
Aan de andere kant portretteert Karen Axikyans sculptuur "Target" een acrobatische figuur in een precair evenwicht aan de ene kant, terwijl het lichaam is gewikkeld in spiralen van metaaldraad, wat het idee van beweging en instabiliteit van het onderwerp benadrukt. De metaaldraad die de kunstenaar doorgaans gebruikt, creëert een effect van lichtheid en transparantie, ondanks zijn kenmerkende stevigheid. Dit doel is te verwijzen naar de twee complementaire aard van het zijn, waar kwetsbaarheid en beweging, dynamische energie en precaire balans voor eeuwig op de proef worden gesteld.
Een soortgelijk verhaal in de kunstgeschiedenis is te zien in de 'Balancing Sculptures' van Jerzy Kędziora, die op dezelfde manier de essentie van instabiliteit weergeven, met figuren die de zwaartekracht lijken te trotseren terwijl ze in onmogelijke posities balanceren. Daarnaast onderzoeken de sculpturen van Antony Gormley, zoals 'Suspended Figure', de relatie tussen het lichaam en de ruimte, met onderwerpen die lijken te zweven, bevroren in dynamische poses, wat altijd een gevoel van opschorting en onzekerheid oproept.
ONTBIJT IN AMERIKA (2021) Schilderij van Federika Di Maggio
NATURE MORTE À LA CAFETIÈRE ET AUX COINGS OU LE HOLLANDAIS (2024) Schilderij van Stéphane Mouton
SPAGHETTI Schilderij van Joanra Canosa
Schilder- en levensmomenten: Federika Di Maggio, Stéphane Mouton en Joanra Canosa
Het was een zonnige middag in een rustig Amerikaans stadje. Het café "Breakfast in America" was leeg en de verlaten tafels weerspiegelden een surrealistische rust. Licht filterde door de grote ramen, verlichtte de hoeken van de kamer en creëerde een spel van zachte schaduwen op de bruinleren stoelen. Tiffany lampen, met hun karakteristieke glas-in-lood, hingen aan het plafond en gaven een vintage tintje aan de omgeving. Buiten leek de wereld heel stil, bijna onbestaand, alsof de tijd misschien had stilgestaan.
Via de achterdeur van het café kon men een kamer betreden die weinig bekend was bij de klanten. Hier, op een antieke tafel, stonden een glanzende metalen koffiepot en twee grote kweeperen, terwijl op de achtergrond een donkerblauw gordijn openging en het geschilderde beeld van een man in harnas met een doordringende blik zichtbaar werd.
Verder door de gang die de kleine kamer met het beschreven stilleven verbindt, kwam men in een rustieke keuken, waar een zestigjarige Italiaans-Amerikaanse man, zoals hij elke dag deed, genoot van weer een bord spaghetti. Het was tenslotte een zondag in juli, met de geur van verse tomaat en basilicum, smaken die de lucht vulden en die het personage kon inademen met een uitdrukking van puur genieten op zijn gezicht.
De verteld scène combineert de fantasierijke beschrijving van drie verschillende werken, verenigd door de rode draad van intimiteit en nostalgie: ik heb het over het interieur van Federika Di Maggio, het stilleven van Stéphane Mouton, en de genrescène van Joanra Canosa.
Olimpia Gaia Martinelli
| ArtMajeur Magazine
