OVER SOKKEN. (2024) Schilderij van Igor Shulman
Wat is een van de moeilijkste concepten om te begrijpen in de kunstgeschiedenis?
Het antwoord, dames en heren, ligt in het ingewikkelde en soms irritante onderscheid tussen realisme en hyperrealisme. Een echte puzzel die veel kunstcritici en liefhebbers op het hoofd heeft doen krabben. Maar vrees niet! We zullen dit artistieke enigma belichten met voorbeelden van de getalenteerde kunstenaars van Artmajeur. Maar laten we ons eerst verdiepen in de geschiedenis en definities van elke beweging, en dan voor eens en voor altijd hun verschillen ophelderen."
ZITRONE 2 (2024) Schilderij van Elena Tronina
Realisme: geschiedenis, kenmerken en belangrijke figuren
Het realisme ontstond halverwege de 19e eeuw in Frankrijk als reactie op de idealiseringen van de romantiek. Deze beweging had tot doel de alledaagse werkelijkheid zonder verfraaiingen weer te geven, waarbij de nadruk lag op gewone onderwerpen en scènes uit het gewone leven. Realistische werken worden gekenmerkt door hun aandacht voor detail, gebruik van natuurlijk licht en authentieke weergave van de samenleving.
Deze beweging ontstond rond 1840 te midden van diepgaande sociale en economische veranderingen. De industriële revolutie en de verstedelijking veranderden de levens van mensen radicaal. Als reactie op deze veranderingen stapten realistische kunstenaars af van de heroïsche thema's en idyllische landschappen van de romantiek, maar concentreerden ze zich op het dagelijkse leven van die tijd. Maar wacht, waar vond deze evolutie van de figuratieve kunst plaats? Frankrijk, met zijn culturele bruisen en evoluerende sociale dynamiek, was de vruchtbare voedingsbodem voor de geboorte van de beweging!
Nu is het tijd om de onderscheidende kenmerken te verduidelijken die Realist-werken onderscheiden in het artistieke panorama: ten eerste is een getrouwe weergave van de werkelijkheid een centraal element. Realistische kunstenaars probeerden de wereld vast te leggen zoals die is, waarbij ze filters, idealiseringen of verfraaiingen vermeden. Deze aanpak bracht hen ertoe alledaagse thema's te kiezen, zoals gewone levensscènes, werksituaties, armoedeomstandigheden en gewone momenten, die ze met een sterke emotionele en sociale lading verbeeldden, met als doel de kijkers een authentieke en vaak kritische blik te bieden op de samenleving op het hoogste niveau. tijd.
Bovendien is een ander onderscheidend kenmerk van het realisme de nauwgezette aandacht voor detail en precisie: kunstenaars van deze stroming observeerden zorgvuldig wat zich voor hun ogen bevond, waarbij ze grote zorg besteedden aan de weergave van details, van onderscheidende landschapskenmerken tot eigenaardigheden van het menselijk gezicht. Dit alles werd gedaan om het kunstwerk een hoge mate van realisme te geven.
Bovendien was het gebruik van natuurlijk licht van fundamenteel belang voor realistische kunstenaars. Dit voegde niet alleen authenticiteit toe aan de afgebeelde scènes, maar droeg ook bij aan het creëren van diepte en waarheidsgetrouwheid in composities, waarbij de driedimensionaliteit en stevigheid van de geschilderde onderwerpen werd benadrukt. Door al deze bovengenoemde kenmerken markeerde het realisme een belangrijk hoofdstuk in de kunstgeschiedenis en presenteerde het zichzelf als een beweging die de realiteit van die tijd weerspiegelde en bekritiseerde, met behulp van een zeer directe en boeiende beeldtaal.
Wat betreft de prominente figuren van de beweging: Gustave Courbet wordt vaak beschouwd als de vader van het realisme, omdat hij de artistieke conventies van zijn tijd uitdaagde met werken als "The Painter's Studio" en "A Burial at Ornans". In deze gedetailleerde, emotioneel intense en alledaagse composities brak zijn perspectief met de idealiserende tradities uit het verleden, waardoor het gewone leven tot een onderwerp werd verheven dat artistieke overweging waard was.
Tegelijkertijd bracht Jean-François Millet de levens van boeren op doek, waardoor zijn schilderijen een gevoel van waardigheid en realisme over deze sociale klasse kregen. Werken als "The Angelus" en "The Gleaners" tonen niet alleen de hardheid van de arbeid op het platteland, maar drukken ook de diepe band uit tussen deze individuen en het land. Millet verlichtte met zijn empathische blik en zachte penseelstreken de levens van landarbeiders en bood een respectvolle en gehumaniseerde kijk op hun wereld.
In een andere stedelijke en sociale context gebruikte Honoré Daumier kunst als instrument voor kritiek en reflectie op de onrechtvaardigheden van zijn tijd. Door zijn scherpe karikaturen en werken als "Rue Transnonain" benadrukte Daumier de ongelijkheden en tegenstrijdigheden van de samenleving. Zijn satirische en directe stijl maakte zijn werken tot krachtige visuele commentaren op sociale en politieke omstandigheden, waardoor de stem van ondervertegenwoordigde klassen krachtig naar voren kwam.
Curiosa
Nu ik heb besproken wat je vaak in boeken en op internet kunt lezen, dacht je dat het voorbij was? Denk je dat ik tevreden ben met het schrijven van wat je overal kunt vinden? Nee, mijn beste kenner! Ik wil je verbazen met 'special effects'! Zet je popcorn klaar, want de show met minder bekende feiten, gereserveerd voor echte enthousiastelingen zoals jij, staat op het punt te beginnen. Hier zijn drie curiosa die je het realisme in een geheel nieuw licht zullen laten zien!
- Schandaal en controverse
Stel je het tafereel voor: Parijs, midden 19e eeuw. Een elegant en welgesteld publiek verzamelt zich in een tentoonstellingszaal, vol spanning wachtend op het zien van de nieuwste werken. De spanning is voelbaar. Plotseling wordt "A Burial at Ornans" van Gustave Courbet onthuld. Ogen worden groter, monden gaan open in een mix van verbazing en afgrijzen. Sommigen bedekken hun ogen en kunnen de aanblik van zo’n gewone en grimmige gebeurtenis niet verdragen. Anderen huilen, ontroerd door de brutale en onmiskenbare realiteit die op het doek wordt afgebeeld. Een heer met hoge hoed wijst met een geschokte blik naar het schilderij, terwijl een dame met een versierde hoed uitroept: "Te gewoon!"
Deze scène, gebaseerd op echte gebeurtenissen maar verrijkt met mijn verbeelding, illustreert een episode uit een tijdperk waarin schilderijen van heiligen en mythologieën de norm waren, maar de weergave van een eenvoudige dorpsbegrafenis een ware onderbuikgevoel was. Courbet bleek inderdaad bereid om conventies uit te dagen en een stukje waarheid in de kunstwereld te brengen.
- Invloed op fotografie
Wil je nog een twist? Ben je klaar? Stel je voor dat je dit moment van verwachting vastlegt met een camera, want we hebben het over fotografie zelf. In feite werd fotografie niet alleen beïnvloed door het realisme, maar werd het ook een inspiratiebron voor de beweging!
Realistische kunstenaars, gefascineerd door de mogelijkheden die deze nieuwe technologie biedt, begonnen de wereld door de lens te zien. Ze hanteerden een bijna fotografische precisie in hun werken en streefden ernaar de werkelijkheid met dezelfde helderheid en directheid vast te leggen als deze jongere kunstvorm. Fotografie, met haar vermogen om de werkelijkheid onmiddellijk vast te leggen, werd een onverwachte bondgenoot voor schilders. Het voorzag hen van nieuwe instrumenten en perspectieven en inspireerde hen om de wereld weer te geven zoals die was, zonder filters of verfraaiingen.
Deze wederzijdse uitwisseling tussen schilderkunst en fotografie was revolutionair. Grote meesters zouden foto's kunnen bestuderen om licht, schaduw en compositie beter te begrijpen, en deze kennis op hun doeken kunnen toepassen. Met fotografische beelden konden ze details waarnemen die het menselijk oog gemakkelijk over het hoofd zou kunnen zien, waardoor hun werk werd verrijkt met een ongekend realisme.
Fotografie veranderde niet alleen de manier waarop kunstenaars de wereld zagen en vertegenwoordigden, maar daagde hen ook uit om directer en eerlijker met de werkelijkheid om te gaan: ze probeerden een stem te geven aan de waarheid van het dagelijks leven in al zijn complexiteit en schoonheid.
- Politieke beweging
We hebben nieuwsgierigheid nummer drie bereikt, wat verwacht je nu? Het antwoord ligt volledig in de politiek! Realisme ging niet alleen over penselen en kleuren, maar ook over "harten en idealen". Meesters schilderden niet alleen, ze waren actief betrokken bij de samenleving. Hun meesterwerken waren echte politieke manifesten, bedoeld om onrecht aan te klagen en op te roepen tot actie. Zo portretteerde de eerder genoemde Honoré Daumier in zijn werken niet alleen reizigers, maar gaf hij ook uitdrukking aan hun strijd en toestand. In zijn ‘Third-Class Carriage’ wordt elke figuur een krachtig symbool van de strijd en de veerkracht van de arbeidersklasse, wier verlangen naar sociale verandering tot uiting komt in hun dagelijkse reis in minder comfortabele treinen…
Dus de volgende keer dat je in een koets rijdt... Grapje, dus onthoud de volgende keer dat je een realistisch werk ziet: achter dat canvas schuilt een verhaal van schandalen, innovatie en politieke passie. Een ware omverwerping van de kunst, die de werkelijkheid het waard maakte om geschilderd en gevierd te worden!
Hedendaagse voorbeelden
PAUL AVAIT FROID AUX PIEDS MAIS PAS AUX YEUX (2024) Schilderij van G. Carta
MEISJE MET VLEUGELS (2017) Schilderij van Roman Rembovsky
Dubbele visie op realisme: G. Carta en Roman Rembovsky vergeleken
In het schilderij "Paul avait froid aux pieds mais pas aux yeux" portretteert G. Carta een zittende jongeman, die een witte sok aantrekt terwijl hij slechts een oranje slip draagt. Achter hem komt een muur versierd met kleurrijke bloemen tot leven tegen een zwarte achtergrond. De schilder voerde dit uit met olieverf op een linnen doek, waarbij opmerkelijke aandacht werd besteed aan gespierde details en huidtextuur, wat het werk in lijn brengt met de onderscheidende kenmerken van het gevierde realisme. Bovendien verrast Carta, doorgaans geneigd tot verschillende stijlen, met de precisie en levendigheid van deze representatie.
Tegelijkertijd beeldt Roman Rembovsky in "Girl with Wings" een jong meisje af in een roze bodysuit, zittend in een ietwat "persoonlijke" houding op een zwarte bureaustoel. Achter haar suggereren gevederde vleugels die aan de muur hangen een droomachtig of symbolisch element, bedoeld om introspectie en rust over te brengen in een nauwgezette en precieze oliecompositie (zie details van het lichaam en de uitdrukking van het meisje).
Carta en Rembovsky delen deze trouw aan de werkelijkheid, hoewel de schilderstijl van eerstgenoemde sneller wordt toegepast en soms met "bij benadering" penseelstreken of chromatische vlakken. Niettemin is het verlangen om het dagelijks leven getrouw weer te geven, in zijn eenvoud van gebaren of momenten, op dezelfde manier duidelijk in beide schilderijen, ook al vallen Carta's levendige kleuren opnieuw op. Deze laatste lijkt inspiratie te putten uit Pop Art en Street Art, trends die grote weerklank vinden bij de kunstenaar. Rembovsky reageert daarentegen met een meer ‘traditioneel’ realisme, maar ook contemplatief en introspectief, waarbij hij zich concentreert op anatomische details en de houding van het meisje, met als doel haar fysieke en psychologische realiteit vast te leggen.
Concluderend: hoewel beide kunstenaars realisme in hun werken toepassen, variëren hun technieken en intenties aanzienlijk, waardoor ze een rijk scala aan interpretaties en visuele sensaties bieden.
SUBMERGED #2 2023 (2023) Tekening door Paul Stowe
Hyperrealisme: geschiedenis, kenmerken en belangrijke figuren
Hyperrealisme is een artistieke beweging die tot doel heeft de werkelijkheid met uiterste precisie weer te geven, waarbij gebruik wordt gemaakt van geavanceerde technieken om beelden te creëren die vaak op foto's lijken. Hyperrealistische kunstenaars concentreren zich op scènes uit het dagelijks leven, portretten en stedelijke landschappen, waarbij ze elk klein detail minutieus vastleggen.
Het hyperrealisme ontstond tussen eind jaren zestig en begin jaren zeventig in de Verenigde Staten en evolueerde als reactie op de overheersende artistieke trends van die tijd: abstract expressionisme en pop-art.
Tijdens de jaren vijftig en zestig domineerde het abstract expressionisme, vertegenwoordigd door kunstenaars als Jackson Pollock en Willem de Kooning, de kunstscène met zijn nadruk op abstractie en individuele expressie. Tegelijkertijd integreerde Pop Art, met prominente figuren als Andy Warhol en Roy Lichtenstein, elementen uit de populaire cultuur en reclame, waardoor de barrières tussen hoge kunst en massacultuur werden weggenomen. Sommige kunstenaars voelden zich echter ontevreden over deze richtingen en zochten een meer getrouwe en gedetailleerde weergave van de werkelijkheid: dit verlangen naar een nieuw 'realisme' leidde tot de geboorte van het hyperrealisme.
Kunstenaars van deze beweging begonnen foto's te gebruiken als basis voor hun werken, waarbij ze geavanceerde technieken gebruikten om beelden te creëren die de visuele perceptie uitdaagden. Deze processen omvatten het gebruik van airbrushen om kleur in dunne, gelijkmatige lagen aan te brengen, evenals de rastermethode om fotografische details nauwkeurig op doeken over te brengen.
Door deze onderscheidende kenmerken viert het hyperrealisme de weergave van nauwgezette details, die niet alleen bedoeld zijn om technisch meesterschap te demonstreren, maar ook om zowel de visuele perceptie als elk aspect van het moderne leven diepgaand te weerspiegelen. Elk kunstwerk is het resultaat van een uitgebreid proces van observatie en uitvoering, waardoor kijkers worden uitgenodigd om de schoonheid en complexiteit van alledaagse gebeurtenissen te herontdekken.
Nu is het, zoals ik eerder al zei met Realisme, tijd om de meesters van deze beweging voor te stellen: de hyperrealisten! Maar stel je eerst voor dat je naar een menselijk gezicht kijkt, niet alleen als een verzameling kenmerken, maar als een landschap dat rijk is aan details om te verkennen, kennen, ontdekken en overdenken. Dit is precies wat Leng Jun bereikt met zijn portretten!
Net zoals Leng Jun zichzelf onderdompelt in de intimiteit van gelaatstrekken, en in zijn composities ook vakkundig de aard van interieurs, objecten en kleding onthult, kunnen we ons Juan Francisco Casas voorstellen die zich verdiept in de minutieuze gezichtsuitdrukkingen die het dagelijks leven animeren. Zijn werken, vaak gemaakt met eenvoudige blauwe balpennen, vereeuwigen intieme en persoonlijke momenten met buitengewone precisie. De serie "Selfie" is een perfect voorbeeld van zijn stijl en laat zien hoe de kunstenaar niet alleen menselijke figuren tekent, maar door middel van minutieuze streken elke lijn en schaduw als essentieel onderdeel van de compositie laat zien, waardoor het gewone in iets buitengewoons verandert.
Laten we vervolgens Gottfried Helnwein onderzoeken, een kunstenaar die hyperrealisme naar het rijk van de portretkunst brengt met een provocerend en vaak verontrustend tintje, omdat hij diep verbonden is met thema's van sociaal en psychologisch commentaar. In 'The Disasters of War' portretteert Helnwein bijvoorbeeld kinderen met een ongelooflijk realisme, waarbij hij precieze details gebruikt om de onschuld en kwetsbaarheid van de onderwerpen te benadrukken. Maar ook hier werd alles bedacht met een heel specifiek doel: het werk omvormen tot een reflectie op de kwetsbaarheid van het leven en de menselijke wreedheid, die aan het licht komt door de verborgen verhalen achter de afgebeelde gezichten te ontdekken.
Laten we ten slotte de wereld van de sculpturen van Ron Mueck betreden, waar de bovengenoemde beweging in drie dimensies tot leven komt en menselijke figuren smeedt, vaak in alledaagse of kwetsbare poses, bedoeld om de essentie van het menselijk leven vast te leggen. In meesterwerken als 'In Bed' reproduceert de kunstenaar het onderwerp echter niet alleen getrouw, maar slaagt hij er door een verstandig gebruik van verhoudingen en details ook in om een gevoel van empathie en intimiteit op te roepen, met als doel de kijker emotioneel te betrekken.
Curiosa
Ik wil nog steeds indruk op je maken met minder bekende edelstenen om je gunst te winnen! Maak deze keer aantekeningen, want met deze drie curiosa over hyperrealisme schitter je zelfs bij de grootste kunstliefhebber. Klaar om zelfs de moeilijkste verliefdheid te overwinnen?
- Fotografische oorsprong van hyperrealisme
Stel je voor dat je op een kunsttentoonstelling bent en tussen kunstwerken loopt met iemand die je bewondert. Je staat voor een hyperrealistisch schilderij en beweegt met een zacht gebaar je hand richting het kunstwerk, uiteraard zonder het aan te raken! Dan zeg je met een veelbetekenende glimlach: 'Wist je dat dit schilderij waarschijnlijk is gemaakt op basis van een foto?'
Hyperrealisme gebruikt vaak fotografische beelden als fundamentele techniek. Hyperrealistische kunstenaars beginnen hun creatieve proces met het maken van uiterst gedetailleerde foto's van hun onderwerpen. Deze foto's dienen niet alleen als visuele gids, maar ook als basis waarop ze hun schilderijen met verbazingwekkende precisie kunnen bouwen. En er is meer: veel kunstenaars gebruiken projectoren om fotografische beelden over te brengen op doeken, waarbij technologie en kunst op een innovatieve en minder bekende manier worden gecombineerd. Met deze methode kunnen ze elk klein detail vastleggen, waardoor hun werken ongelooflijk realistisch en fascinerend worden.
- Gebruik van macroschaal
Stel je voor dat je weer op de tentoonstelling bent, dit keer op een tweede romantische date, maar met een ander persoon. Je wilt niet dezelfde anekdote herhalen, dus besluit je ze te verrassen met iets nieuws. Je stopt voor een ander hyperrealistisch schilderij en zegt met een grijns: "Weet je dat er een fascinerend aspect van het hyperrealisme is waar maar weinigen over praten? Het gebruik van macroschaal."
Hyperrealistische kunstenaars vergroten hun onderwerpen vaak tot ver buiten de natuurlijke dimensies om details te onthullen die het menselijk oog normaal niet waarneemt. Dit is niet alleen een technische oefening, maar een bewuste keuze om de schoonheid en complexiteit van de dagelijkse realiteit te benadrukken: door deze aanpak is het mogelijk om de wereld met nieuwe ogen te bekijken en de buitengewone nauwgezetheid en verborgen schoonheid in details te bewonderen!
- Verborgen emoties achter realisme
Hoe rond je een romantische date af? Vertel de persoon die je leuk vindt dat je, ondanks je façade, een gevoelig hart hebt, net als hyperrealisme, dat niet zo koud is als het lijkt.
Achter de ogenschijnlijke kilheid en technische precisie van het hyperrealisme schuilen vaak diepe emoties en persoonlijke boodschappen. Dit aspect van de beweging wordt maar al te vaak onderbelicht, maar voegt een extra dimensie toe aan hyperrealistische werken, waardoor ze niet alleen indrukwekkend zijn vanwege hun techniek, maar ook aangrijpend vanwege hun inhoud. Om dit punt te illustreren, wil ik u terugbrengen naar de eerder genoemde psychologische interesse in het werk van Gottfried Helnwein...
Nu ben je gewapend met alle nieuwsgierigheid die nodig is om als onweerstaanbare kunstkenners te verschijnen!
Hedendaagse voorbeelden
BALLERINA OPKRUL (2022) Schilderij van Chung Yau Shek
ACRYLSCHILDERIJ IN HYPERREALISME "JUST MARTINI..." (2021) Schilderij van Nataliya Bagatskaya
Uiteenlopende interpretaties van hyperrealisme: Chung Yau Shek en Nataliya Bagatskaya vergeleken
"Ballerina curled up" van Chung Yau Shek portretteert in zwart-wit het lichaam van een ballerina, opgerold in foetushouding op een geruite vloer, eveneens in zwart-wit. De twee bovengenoemde kleuren, alomtegenwoordig in het schilderij, zijn ontworpen om de fluorescerende chroma van de balletschoenen te benadrukken, een sleutelelement van de compositie dat het onderwerp identificeert. Dit levendige oranje creëert, samen met het vakkundige gebruik van licht en schaduwen in het kunstwerk, een driedimensionaal effect dat erop gericht is het beeld ongelooflijk realistisch en illusoir voelbaar te maken.
Op dezelfde manier demonstreert Nataliya Bagatskaya buitengewone vaardigheid in het vastleggen van details in haar 'Just martini', een schilderij met een open fles, een kurken dop en twee papieren bekertjes op een tafel, wat een moment na het einde van een geweldig feest suggereert. Maar wat maakt deze scène tastbaar? Hoe kan de dorstige kijker bijna in verwarring raken en naar de fles grijpen? Bagatskaya gebruikt een combinatie van acryl en vernis op canvas om reflecties op het glanzende oppervlak van de fles en de textuur van de papieren bekertjes te reproduceren, een nauwgezette techniek die het zicht uiterst levensecht maakt.
Als je de twee schilderijen met elkaar vergelijkt, valt op dat Shek zich richt op het menselijk lichaam en de complexiteit van organische vormen, terwijl Bagatskaya de schoonheid van eenvoudige en alledaagse dingen onderzoekt, zoals een fles Martini en papieren bekertjes. Beide kunstenaars slagen er echter in om het gewone in het buitengewone te transformeren, waardoor hun onderwerpen alle aandacht en contemplatie van de kijker waard zijn. De waarnemer kijkt niet alleen, maar is ook geneigd om aan te raken om vast te stellen of wat hij ziet werkelijk beschikbaar en tastbaar is.
Wat de techniek betreft, gebruikt Shek olieverf op doek, waarbij hij tinten en lichtgradaties exploiteert om diepte en realisme te creëren, wat een emotioneel en intiem verhaal suggereert. Aan de andere kant gebruikt Bagatskaya acryl en vernis om bijna fotografische precisie te bereiken, waarbij de nadruk ligt op helderheid en reflecterende oppervlakken, met als doel objecten te doordrenken met een aura van schoonheid, sereniteit en eigenzinnigheid.
DE VERTROUWELIJKE (2023) Schilderij van Fabian Bertona
THE LOOK (2022) Schilderij van Andrii Bryzhak
Een vergelijking van stijlen door de werken van Fabian Bertona en Andrii Bryzhak
De kunstwerken "The Confidant" van Fabian Bertona en "The Look" van Andrii Bryzhak bieden een duidelijk onderscheid tussen realisme en hyperrealisme. Het eerste realistische schilderij toont een vrouw met een intense en indringende uitdrukking, waardoor een emotionele band met de kijker ontstaat terwijl ze op een stoel zit en een subtiel geborduurde witte jurk draagt. Bryzhak's 'The Look' daarentegen toont een close-up van het gezicht van een andere vrouwelijke figuur met zo'n precisie dat het op een foto lijkt: de huid van het onderwerp wordt onberispelijk weergegeven met minutieuze details en buitengewoon 'realisme'. De vrouw staart echter naar links en vermijdt een meer realistische, intense en nauwere band met de kijker.
Op dit punt zouden we het kunnen samenvatten door te zeggen: Fabian Bertona gebruikt een realistische techniek, waarbij de nadruk ligt op een getrouwe weergave van de werkelijkheid en de emoties van de proefpersoon, waardoor een gevoel van intimiteit en stille communicatie ontstaat. Aan de andere kant gebruikt Andrii Bryzhak een hyperrealistische techniek, waarbij hij de grenzen van de visuele waarneming verlegt door elk klein detail te verbeteren!
Tenslotte vertegenwoordigen Fabian Bertona en Andrii Bryzhak twee verschillende benaderingen om de werkelijkheid weer te geven. Terwijl Bertona realisme gebruikt om emotionele verbindingen te creëren, gebruikt Bryzhak hyperrealisme om te boeien met zijn technische precisie. Beide kunstenaars verrijken met hun unieke technieken en visies het landschap van de hedendaagse kunst.
Wat hebben we geleerd? Laten we tot slot nog een keer terugkeren naar de bovengenoemde tentoonstelling, dit keer alleen, maar graag met iemand in gesprek. Geconfronteerd met een werk van Courbet stellen we de vraag uit dit artikel aan onze collega-waarnemer: "Weet jij wat het verschil is tussen realisme en hyperrealisme?" Mijn gesprekspartner zegt nee, dus ik begin het uit te leggen...
Realisme en hyperrealisme vertegenwoordigen de werkelijkheid op verschillende manieren. Het eerste deel probeert het dagelijks leven getrouw en zonder idealisering vast te leggen, terwijl hyperrealisme realistische representatie naar een extreem niveau tilt en werken creëert die op foto's lijken.
Bovendien verschillen hun technieken ook aanzienlijk: terwijl realisten traditionele schilder- en tekenmethoden gebruiken, gebaseerd op directe observatie of fotografische beelden, gebruiken hyperrealisten rechtstreeks geavanceerde fotografische hulpmiddelen om extreme precisie te bereiken.
Thematisch richt Realisme zich op kritische en documentaire onderwerpen uit het echte leven, terwijl Hyperrealisme thema's als herinnering, nostalgie en de vergankelijkheid van het leven onderzoekt, waarbij precisie wordt gebruikt om diepe emoties op te roepen.
Samenvattend vertegenwoordigt het realisme de werkelijkheid direct en getrouw, terwijl het hyperrealisme deze representatie tot de fotografische uitersten drijft, waardoor microscopische details en een nieuwe dimensie van de werkelijkheid worden onthuld.
Olimpia Gaia Martinelli
