Wat is naïeve kunst en hoe definieer je naïeve kunst? Naafschilderen is een kunststijl die is ontstaan door kunstenaars als Henri Rousseau, die niet veel van kunst wisten. Meestal wordt naafkunst gedefinieerd als beeldende kunst gemaakt door iemand die niet de training en opleiding heeft gehad die een professionele kunstenaar wel heeft. Wanneer een professionele artiest deze stijl probeert te kopiëren, wordt dit vaak 'primitivisme' genoemd.
Nave-kunst wordt meestal gedefinieerd als beeldende kunst gemaakt door iemand die niet de formele training en opleiding heeft genoten die een professionele kunstenaar heeft (in anatomie, kunstgeschiedenis, techniek, perspectief, manieren van kijken). Wanneer een getrainde kunstenaar deze stijl probeert te kopiëren, wordt dit soms primitivisme, pseudo-beukkunst of nepbeukkunst genoemd.
In tegenstelling tot volkskunst hoeft naafkunst niet uit een specifieke populaire culturele context of traditie te komen. In feite is het, in ieder geval in geavanceerde economieën en sinds de drukrevolutie, onmogelijk om niets te weten over de lokale kunsttraditie, die zich heeft verspreid via populaire prenten en andere media. Naïeve kunstenaars zijn op de hoogte van 'fine art'-conventies zoals grafisch perspectief en compositorische conventies, maar ze kunnen of gebruiken ze niet ten volle. Outsider-kunst (ook wel "art brut" genoemd) verwijst daarentegen naar werken met een vergelijkbare achtergrond, maar die weinig te maken hebben met de reguliere kunstwereld.
Nave-kunst staat erom bekend eenvoudig en eerlijk te zijn als een kind, en daarom wordt het vaak gekopieerd. Dit soort schilderijen heeft meestal een vlakke tekenstijl en een eenvoudige manier om diepte te tonen. Henri Rousseau, een Franse post-impressionist die leefde van 1844 tot 1910 en werd ontdekt door Pablo Picasso, was een van de belangrijkste schilders van 'naïeve kunst'.
Er is enige onenigheid geweest over wat de term betekent en waar deze "eindigt" met andere termen zoals volkskunst en outsiderkunst. Nave-kunst wordt meestal gebruikt om kunstwerken te beschrijven die zijn gemaakt door autodidactische kunstenaars, zoals schilderijen en sculpturen. Volkskunst verwijst daarentegen naar dingen die in het dagelijks leven kunnen worden gebruikt. Maar over dit verschil is gediscussieerd. "Provinciaal" is een ander woord dat kan worden gebruikt, vooral voor schilderijen en gebouwen. Het wordt meestal gebruikt om werk te beschrijven van kunstenaars die een traditionele opleiding hebben gevolgd, maar wiens werk per ongeluk niet voldoet aan de grootstedelijke of gerechtelijke normen.
Mensen denken vaak aan naafkunst als werk van een buitenstaander die geen (of niet veel) opleiding of diploma heeft gehad. Voor de 20e eeuw was dit waar, maar nu zijn er scholen voor naïeve kunst. Naïeve kunst is nu een volledig erkende vorm van kunst die in galerijen over de hele wereld te zien is.
De kenmerken van de naafkunst passen niet goed bij de formele aspecten van de schilderkunst, vooral wanneer de drie regels van het perspectief niet worden gevolgd (zoals beschreven door de progressieve schilders van de renaissance):
Dit zijn de resultaten:
Mensen zeggen dat naïeve kunst gemakkelijk te herkennen is omdat ze niet ingewikkeld is. Het is echter zo populair en bekend geworden dat veel voorbeelden 'pseudo-naïef' kunnen worden genoemd.
"Pseudo nave" of "faux nave" kunst is het werk van een kunstenaar die meer imiterend of zelfbewust is en wiens werk er meer gekopieerd dan origineel uitziet. "Nave" kunst is het werk van een kunstenaar die niet naar de kunstacademie of academie ging, zoals Henri Rousseau of Alfred Wallis.
Aangezien autodidactisme in de moderne tijd populairder is geworden als manier om te leren, is strikte naïviteit bij moderne kunstenaars waarschijnlijk niet aan te treffen. Levende kunstenaars houden niet altijd van naïeve categorisaties, maar dit zal waarschijnlijk veranderen naarmate er meer waardige signalen bekend worden. Er zijn nu musea voor naïeve kunst in Kecskemét, Hongarije; Kovaica, Servië; Riga, Letland; Jaén, Spanje; Rio de Janeiro, Brazilië; Vicq, Frankrijk; en Parijs. Gary Bunt, Lyle Carbajal, Gabe Langholtz, Gigi Mills, Barbara Olsen, Paine Proffitt en Alain Thomas zijn allemaal Engelssprekende levende kunstenaars die toegeven een naïeve stijl te hebben.
"Primitieve kunst" is een andere term die mensen die geen kunst hebben gestudeerd vaak gebruiken om het te beschrijven. Historisch gezien is het echter meer gebruikt om kunst te beschrijven uit culturen die de westerse academische wereld sociaal of technologisch als 'primitief' heeft beschouwd, zoals Indiaanse, sub-Sahara-Afrikaanse en Pacifische eilandkunst (zie Tribale kunst). Dit is anders dan de door 'primitieven' geïnspireerde, zelfbewuste beweging die 'primitivisme' wordt genoemd. Volkskunst is een andere term die vergelijkbaar is met schipkunst, maar niet hetzelfde.
Er zijn ook de termen 'navisme' en 'primitivisme', die meestal worden gebruikt om professionele schilders te beschrijven die nave-kunst als hun stijl gebruiken (zoals Paul Gauguin, Mikhail Larionov, Paul Klee).
Nave-kunst wordt soms gebruikt om kunst te beschrijven die is gemaakt door mensen zonder professionele opleiding of diploma's. Voor de 20e eeuw was dit waar, maar nu zijn er academies voor schipschilderkunst. Nu is naïeve kunst een bekende vorm van kunst die in galerieën over de hele wereld te zien is. De formele delen van de schilderkunst lijken vreemd genoeg op de dingen waaruit de naafkunst bestaat, vooral als het gaat om het niet volgen van de drie regels van perspectief.
-Naarmate dingen verder weg komen, worden ze kleiner.
-Als u een kleur verlaat, wordt deze minder levendig.
-Als je weggaat, worden details minder duidelijk.
Een van de resultaten is dat de effecten van perspectief verkeerd zijn vanuit geometrisch oogpunt. Er is geen verzwakking van de achtergrond in de plannen van de compositie en er zijn veel patronen. Aan alle details is evenveel zorg besteed, zelfs aan de details op de achtergrond die donkerder zouden moeten zijn.
Men zegt dat naafkunst gemakkelijk te herkennen is omdat ze niet veel details bevat. Maar omdat het zo'n bekende stijl is geworden, kunnen veel stukken in de categorieën pseudo-beuk of primitivisme worden geplaatst. Autodidactisme wordt steeds populairder als een manier om te leren, dus strikte naïviteit zie je tegenwoordig niet vaak bij kunstenaars.
Levende kunstenaars accepteren misschien niet altijd eenvoudige categorisaties, maar dit zal waarschijnlijk veranderen naarmate er meer waardige signalen beschikbaar komen.
Original contemporary Naive Art is a type of artwork that features simple, childlike shapes, bold colors, and a lack of perspective. The main types of supports used in Naive Art are canvas, paper, and wood. The materials used to create these artworks can range from acrylic and oil paints to colored pencils and markers. What makes this type of original artwork unique is its ability to transport the viewer to a simpler time and evoke feelings of nostalgia and joy. Naive Art is often created by self-taught artists who have a raw, untrained talent that lends itself to a charming and endearing aesthetic. The result is a body of work that is refreshingly authentic and relatable.
Naive Art, also known as Primitive Art or Folk Art, is a genre of art that emerged in the late 19th century. Naive Art pieces are characterized by their simplicity, childlike imagery, and lack of formal artistic training. The movement’s name comes from the French word "naïf," meaning "naive" or "innocent." The earliest examples of Naive Art can be traced back to the 17th century, with the works of French artist Henri Rousseau being some of the most well-known. The movement gained popularity in the early 20th century, with artists such as Grandma Moses and Horace Pippin gaining international recognition for their work. Naive Art has continued to evolve throughout the years, with contemporary artists putting their own unique spin on the style. Today, Naive Art continues to be celebrated for its childlike charm and whimsical imagery.
Original contemporary Naive Art has undergone a significant transformation in recent years, reflecting the changing tastes of the art market. This style of art, known for its childlike simplicity and lack of formal training, has evolved to encompass a wider range of themes and techniques. Artists are now exploring more complex subject matter, such as social issues and political commentary, while also experimenting with new mediums and textures.
Contemporary artists who are recognized for their exceptional work in contemporary Naive Art include:
Andre Bauchant, a French artist who gained recognition for his lively and colorful paintings of landscapes and still-life compositions. Bauchant’s works express a sense of simplicity and innocence, reflecting the spirit of Naive Art.
Séraphine Louis, a French painter known for her unique style of painting, which is characterized by its strong use of color and bold brushstrokes. Louis’s works are often inspired by religious themes and nature.
Henri Rousseau, a French post-impressionist painter who is recognized as one of the pioneers of Naive Art. Rousseau’s works are characterized by their flatness, bold color, and simplified forms, which reflect his lack of formal training.
Nikifor Krynicki, a Polish painter known for his depictions of life in the Polish countryside. Krynicki’s works are characterized by their vibrant colors, playful compositions, and a sense of childlike innocence.
Grandma Moses, an American folk artist who gained recognition for her paintings of rural life in the United States. Moses’s works are characterized by their simplicity, bright colors, and charming depictions of everyday life.
These artists have made significant contributions to the contemporary Naive Art movement, and their works continue to inspire and captivate audiences around the world.
"La Danse" painted by Haitian artist Hector Hyppolite in 1946, depicts a colorful and whimsical scene of dancers in traditional Haitian dress. The painting is filled with vibrant hues and intricate patterns, capturing the energy and joy of the dance.
"Tree of Life" by Nigerian artist Prince Twins Seven-Seven, created in 1984, features a densely populated and intricately detailed tree with a multitude of human and animal figures interwoven with its branches. The piece is a celebration of life and the interconnectedness of all living things.
"Le Coq" by French artist Henri Rousseau, painted in 1899, portrays a proud and regal rooster surrounded by lush foliage and exotic animals. The painting’s bold colors and flattened perspective are hallmarks of Rousseau’s naively stylized approach to painting.
"Self-Portrait with Thorn Necklace and Hummingbird" by Mexican artist Frida Kahlo, completed in 1940, is a haunting and deeply personal depiction of the artist’s physical and emotional pain. The painting features Kahlo wearing a thorn necklace and a dead hummingbird, symbolizing her physical suffering and the loss of her fertility.
"La Reve" by French artist Séraphine Louis, painted in 1927, is a dreamlike and otherworldly depiction of a fantastical garden. The painting’s swirling colors and ethereal quality capture the sense of wonder and mystery that permeates Séraphine’s work.
