Βασικά φαγητά
- Τα έργα του Jonathan Waterridge εξερευνούν θέματα απομόνωσης και παρακμής.
- Οι πίνακές του αντικατοπτρίζουν συχνά τις παρατηρήσεις του για τη μεταπολίτικη Ζάμπια .
- Η χρήση φασματικών μορφών από τον καλλιτέχνη δημιουργεί μια απόκοσμη ατμόσφαιρα.
- Το έργο της Waterridge προσκαλεί τους θεατές να αναλογιστούν τις αφηγήσεις πίσω από τις σκηνές της δίπλα στην πισίνα.
- Οι πίνακές του χαρακτηρίζονται από τις πολυτελείς και απομονωμένες σκηνές τους.
Ο Jonathan Waterridge, γεννημένος το 1972, είναι Βρετανός καλλιτέχνης γνωστός για τη δουλειά του στη μεταπολεμική και σύγχρονη ζωγραφική σκηνή. Τα έργα του εκτίθενται επί του παρόντος στο Green Family Art Foundation στο Ντάλας και έχουν παρουσιαστεί στο παρελθόν από κορυφαίες γκαλερί και ιδρύματα, συμπεριλαμβανομένου του GRIMM στο Λονδίνο. Οι πίνακες του Waterridge έχουν παρουσιαστεί σε δημοπρασία πολλές φορές, επιτυγχάνοντας τιμές που κυμαίνονται από $8.750 έως $502.146, ανάλογα με το μέγεθος και το μέσο του έργου. Το ρεκόρ δημοπρασίας του χρονολογείται από το 2012, όταν το «Scene Jungle With Plane Wreck» πουλήθηκε στον Christie's του Λονδίνου για 502.146 δολάρια. Η πρακτική του έχει προσελκύσει κριτικό ενδιαφέρον και έχει καλυφθεί από μέσα όπως το ArtDaily , το FAD Magazine και το ARTFORUM . Πιο πρόσφατα, αναφέρθηκε στο τεύχος "Σύγχρονη Τέχνη" (Φεβρουάριος 2025) στο άρθρο "How Professional Artists Finish the Edges of a Canvas: 3 Key Strategies".
Jonathan Waterridge: Constructed Reality and the Evolution of Figuration
Γεννημένος στη Ζάμπια το 1972, ο Jonathan Waterridge θεωρείται ένας από τους πιο σημαντικούς ζωγράφους της γενιάς του. Η πρακτική του περιστρέφεται γύρω από φανταστικές και προσεκτικά σκηνοθετημένες σκηνές – που ονομάζονται «μη-γεγονότα» – που καλούν τον θεατή να αμφισβητήσει την αντίληψη και την κατανόηση της πραγματικότητας. Τα τελευταία τρία χρόνια, το έργο του έχει κινηθεί προς έναν πιο περίπλοκο διάλογο μεταξύ παραστατικής και αφαίρεσης, συνδυάζοντας αφηγηματικές εικόνες και φορμαλιστικά στοιχεία για να προβληματιστούν για την ιστορία της ζωγραφικής στο πλαίσιο μιας ταχέως μεταβαλλόμενης οπτικής κουλτούρας.
Αν και σπούδασε στη Σχολή Τέχνης της Γλασκώβης στις αρχές της δεκαετίας του 1990, ο Γουότεριτζ έμεινε μακριά από τη ζωγραφική μέχρι το 2005, όταν επέστρεψε με μια εντυπωσιακή σειρά από σκηνές καταστροφής που συνδύαζαν το μελόδραμα B-movie με το μεγαλείο του ρομαντικού τοπίου. Ακολούθησε η σειρά Group Series — περίτεχνα σκηνοθετημένα φανταστικά έργα ζωγραφικής που μιμούνται ιστορικές αναμνηστικές εικόνες, από αστροναύτες μέχρι επαναστάτες Σαντινίστας — αρκετά από τα οποία παρουσιάστηκαν στην έκθεση Newspeak: British Art Now στη γκαλερί Saatchi στο Λονδίνο το 2010. Το επόμενο έργο του, Another Place, έλαβε τη μορφή της ταινίας έμπνευσης ζωγραφικής του Another Place. κινηματογραφική ανάμνηση του Λος Άντζελες. Αυτή η συλλογή έργων εκτέθηκε στο Palazzo Grassi στη Βενετία το 2011.
Τα μεταγενέστερα έργα του συνέχισαν να αναπτύσσουν αυτά τα θέματα. Το 2013, η Inter + Vista , που εκτέθηκε στο L&M Arts στο Λος Άντζελες, πρόσφερε μια σειρά από σύγχρονες στιγμές που αποδίδονται μέσα από ένα μείγμα παραστατικών και φορμαλιστικών προσεγγίσεων. Το 2016, το Colony , που παρουσιάστηκε στην Galerie Haas στο Βερολίνο, επικεντρώθηκε στη διακριτική και χορογραφημένη συμπεριφορά μιας ομάδας νεαρών εγκλωβισμένων σε μοντέρνα, ασήμαντα διαμερίσματα, τονίζοντας θέματα απομόνωσης, ελέγχου και δομημένου περιβάλλοντος.
A Cinematic World on Canvas: The Art of Jonathan Waterridge
Ο Jonathan Waterridge δημιουργεί πίνακες ζωγραφικής μεγάλης κλίμακας που μοιάζουν με φωτογραφίες από φανταστική ταινία. Οι σκηνές του, τόσο θεατρικές όσο και εικαστικές, παρασύρουν τον θεατή σε ιστορίες που θολώνουν τη γραμμή μεταξύ μυθοπλασίας και πραγματικότητας. Τοποθετημένο σε γνώριμα αλλά παράξενα ανώνυμα περιβάλλοντα των αμερικανικών προαστίων -μια συγκέντρωση δίπλα στην πισίνα, μια πώληση σε γκαράζ, μια σκηνή εγκλήματος- οι εικόνες του μοιάζουν σαν κομμάτια μιας ιστορίας που δεν αποκαλύφθηκε ποτέ πλήρως. Οι ρυθμίσεις παραπέμπουν στο κορεσμένο από μέσα ενημέρωσης τοπίο της Νότιας Καλιφόρνια, ενώ παραμένουν αιωρούμενα σε ασάφεια, χωρίς σαφή αφηγηματική σύνδεση.
Αυτά τα έργα έχουν μια ιδιαίτερη ένταση: είναι ταυτόχρονα ανησυχητικά και συναρπαστικά. Η προσέγγιση του Waterridge απηχεί τη δουλειά φωτογράφων όπως ο Philip-Lorca diCorcia και ο Larry Sultan, οι οποίοι εμποτίζουν τις καθημερινές σκηνές με συναισθηματικό βάθος και αφηγηματικό μυστήριο. Ωστόσο, ο Γουότεριτζ προχωρά παραπέρα: οι μεγαλειώδεις συνθέσεις του μνημειοποιούν τα εγκόσμια, δίνοντάς τους μια κινηματογραφική παρουσία που υποδηλώνει ότι ένα σημαντικό γεγονός πρόκειται να συμβεί λίγο πιο πέρα από το κάδρο.
Επιστροφή στη ζωγραφική: ανακαλύπτοντας ξανά το υλικό
Το καλλιτεχνικό ταξίδι του Waterridge δεν ακολούθησε έναν συμβατικό δρόμο. Αν και αρχικά εμπνεύστηκε από Παλαιούς Διδάσκαλους όπως ο Manet, ο Goya, ο Rembrandt και ο Velázquez, εγκατέλειψε τη ζωγραφική ως μαθητής, πεπεισμένος ότι ήταν ξεπερασμένη και ανίκανος να αντιμετωπίσει τις σύγχρονες ανησυχίες. Στράφηκε στην εννοιολογική τέχνη, τον κινηματογράφο και το θέατρο, αναζητώντας πιο σχετικούς τρόπους έκφρασης. Αλλά με τον καιρό, έλκεται από τη δημιουργία εικόνων, και στη συνέχεια, τελικά, τη ζωγραφική.
Αυτή η επιστροφή δεν ήταν νοσταλγική, αλλά υποκινήθηκε από μια ανανεωμένη εκτίμηση της υλικότητας και της τέχνης της ζωγραφικής. Αυτό που κάποτε φαινόταν ξεπερασμένο –η φυσική διαδικασία, η παράδοση, η κλίμακα– έχουν γίνει εργαλεία για την εξερεύνηση νέων νοημάτων. Ενώ τα έργα του συχνά μοιάζουν με φωτογραφίες στη σαφήνεια και τον ρεαλισμό τους, ο Γουότεριτζ επιμένει ότι δεν είναι φωτορεαλιστής. Ζωγραφίζει όχι όπως βλέπει η κάμερα, αλλά όπως αντιλαμβάνεται το ανθρώπινο μάτι: επιλεκτικά, ιμπρεσιονιστικά και συναισθηματικά. Οι χαρακτήρες του αποδίδονται με μια απτική παρουσία που συχνά λείπει από τις φωτογραφικές εικόνες.
Μυθοπλασία, Ταυτότητα και η Δύναμη της Ζωγραφικής
Οι σκηνές που απεικονίζει ο Waterridge είναι πλούσιες σε υπονοούμενα, αλλά δεν έχουν σαφή ανάλυση. Ξυπνούν προσωπικές κρίσεις, κοινωνικές εντάσεις και μια παγκόσμια, αόρατη καταστροφή. Κάθε σύνθεση προκαλεί εικασίες: παρακολουθούμε ένα γύρισμα ή ένα πραγματικό γεγονός; Οι χαρακτήρες είναι ηθοποιοί ή άνθρωποι που πιάνονται σε περίεργες στιγμές της ζωής τους; Αυτές οι ασάφειες προκαλούν ευρύτερα θέματα όπως η ταυτότητα, η κοινωνική τάξη και η αστάθεια των σύγχρονων αφηγήσεων.
Αν και Βρετανός, ο Γουότεριτζ αναγνωρίζει την ισχυρή επιρροή της αμερικανικής οπτικής κουλτούρας στο έργο του. Όπως πολλοί που μεγάλωσαν με την τηλεόραση και τον κινηματογράφο, νιώθει βαθιά εξοικειωμένος με την αισθητική και τον συμβολισμό των Ηνωμένων Πολιτειών, ακόμη και χωρίς να έχει ζήσει εκεί. Αυτή η αίσθηση της «εμπειρίας από δεύτερο χέρι» γίνεται βασικό στοιχείο των έργων του. Ενδιαφέρεται για το πώς οι οικείες εικόνες, μέσω της επανάληψης, γίνονται μυθικές και πώς αυτοί οι μύθοι διαμορφώνουν την κατανόησή μας για τον κόσμο.
Για τον Waterridge, η ζωγραφική παραμένει ένα ισχυρό εργαλείο αφήγησης σε μια εποχή πανταχού παρών μέσων. Σε αντίθεση με τη φωτογραφία, η οποία συχνά θεωρείται ως άμεση αναπαράσταση της πραγματικότητας, η ζωγραφική εισάγει την απόσταση, την ερμηνεία και τη μεταμόρφωση. Αυτή η λεπτή μετατόπιση επιτρέπει τη βαθύτερη εμπλοκή. Ο θεατής μπορεί να βρει τον εαυτό του να πιστεύει πιο βαθιά στην εικόνα επειδή είναι ένας πίνακας, όχι παρά το γεγονός αυτό. Οικειοποιώντας εκ νέου τη γλώσσα της ιστορικής ζωγραφικής για σύγχρονα θέματα, ο Γουότεριτζ δείχνει πώς το παρελθόν μπορεί να επαναληφθεί για να κατανοήσει το παρόν.
Ατομικά έργα και εκθέσεις
2025
Vanishing Point – Γκαλερί GRIMM, Λονδίνο, Ηνωμένο Βασίλειο
2023
Afterparty – Nino Mier Gallery, Soho, Νέα Υόρκη, Η.Π.Α
2022
Aftersun – Galerie Nino Mier, Allard 25, Βρυξέλλες, Βέλγιο
2021
Inland Water – Γκαλερί Nino Mier, Λος Άντζελες, Καλιφόρνια, Η.Π.Α
2020
This Side of Paradise – TJ Boulting, Fitzrovia, Λονδίνο, Ηνωμένο Βασίλειο
2017
Swimmer – Haas Gallery, Ζυρίχη, Ελβετία
2016
Αποικία – Γκαλερί Michael Haas, Βερολίνο, Γερμανία
2013
Inter + Vista – L&M Arts, Βενετία, Λος Άντζελες, Καλιφόρνια, Ηνωμένες Πολιτείες
2011
Μικρό παράθυρο ευκαιρίας – Αίθουσα εκτύπωσης τύπου Port Jackson, Collingwood, Αυστραλία (διαπραγμάτευση ως Jonathan Partridge)
Συνεργατικές και οργανωμένες ομαδικές εκθέσεις
2025
Bestände Απρίλιος 2025 – Galerie Haas, Ζυρίχη, Ελβετία
Ένα δωμάτιο διακοσμημένο με σκέψεις: Βρετανική ζωγραφική σήμερα – Green Family Art Foundation, Ντάλας, Τέξας, ΗΠΑ
Aligned – Γκαλερί Nino Mier, Λος Άντζελες, Καλιφόρνια, Ηνωμένες Πολιτείες
2024
Αυτοπροσωπογραφίες – Γκαλερί GRIMM, Άμστερνταμ, Ολλανδία
Ας υποθέσουμε ότι δεν είστε – ARTER, Beyoğlu, Κωνσταντινούπολη, Τουρκία
2023
Root Systems – Γκαλερί Nino Mier, Λος Άντζελες, Καλιφόρνια, ΗΠΑ
Παραλία – Γκαλερί Nino Mier, Soho and Tribeca, Νέα Υόρκη, ΗΠΑ
2022
51@51: Complete Works – Rennie Collection, Βανκούβερ, Καναδάς
Portrait of a Lady – Boghossian Foundation, Βρυξέλλες, Βέλγιο
2021
Mixing Styles: Painting Today – Hayward Gallery, Southbank Centre, Λονδίνο, UK
Rewilding – Γκαλερί Nino Mier, Λος Άντζελες, Καλιφόρνια, ΗΠΑ
Προηγούμενα highlights
2016
The Good, the Bad and the Ugly – Charlie Smith Λονδίνο, Λονδίνο, Ηνωμένο Βασίλειο
2012
Πέρα από την πραγματικότητα: Βρετανική Ζωγραφική Σήμερα – Γκαλερί Rudolfinum, Πράγα, Τσεχία
2010
Newspeak: British Art Today, Μέρος 2 – Γκαλερί Saatchi, Λονδίνο, Ηνωμένο Βασίλειο
Newspeak: British Art Now – Saatchi Gallery, Λονδίνο, Ηνωμένο Βασίλειο
2009
Newspeak: British Art Now – Κρατικό Μουσείο Ερμιτάζ, Αγία Πετρούπολη, Ρωσία
FAQ
Τι εμπνέει τους φασματικούς, απομονωμένους άνδρες και γυναίκες του Jonathan Waterridge σε περιβάλλοντα δίπλα στην πισίνα;
Το έργο του Γουότεριτζ βασίζεται στις παρατηρήσεις του για τη μετα-αποικιακή Ζάμπια, διερευνώντας θέματα απομόνωσης, παρακμής και κοινωνικής διχόνοιας.
Πώς εξισορροπεί το καλλιτεχνικό στυλ του Waterridge τον ρεαλισμό και τον μοντερνισμό;
Το στυλ του Waterridge εξισορροπεί τον ρεαλισμό και τον μοντερνισμό μέσω της ενσωμάτωσης κινηματογραφικών επιρροών στη μοντερνιστική σύνθεση και την οπτική γραμματική .
Ποια είναι η σημασία του σκηνικού δίπλα στην πισίνα στους πίνακες του Waterridge;
Το σκηνικό δίπλα στην πισίνα λειτουργεί ως μεταφορικό σκηνικό, με το νερό και τους αρχιτεκτονικούς χώρους να έχουν συμβολικά νοήματα που συμβάλλουν στην αφήγηση.
Πώς έχει εξελιχθεί το στυλ του Waterridge με την πάροδο του χρόνου;
Το ύφος του Waterridge έχει εξελιχθεί από πρώιμα εικονιστικά έργα σε πιο εκφραστικά και μοντερνιστικά στοιχεία, με τις πρόσφατες στιλιστικές εξελίξεις να καθορίζουν την τρέχουσα δουλειά του.
Ποιες τεχνικές χρησιμοποιεί ο Waterridge για να δημιουργήσει τους ξεχωριστούς πίνακές του;
Ο Γουότεριτζ χρησιμοποιεί σχολαστική κατασκευή σκηνικών , τεχνικές σκηνοθεσίας και συνεργασία με μοντέλα για να δημιουργήσει μια αφήγηση, επιδεικνύοντας την τεχνική του μαεστρία .
Πώς υποδέχτηκε το έργο του Γουότεριτζ ο κόσμος της τέχνης;
Το έργο του Γουότεριτζ έχει αναγνωριστεί από τους κριτικούς, έχει εκτεθεί σε μεγάλες γκαλερί σε όλο τον κόσμο και εκπροσωπείται από αξιόλογες γκαλερί, δημιουργώντας σημαντική ανταπόκριση από τον κόσμο της τέχνης.
Ποιος είναι ο διαρκής αντίκτυπος των ιστοριών του Waterridge δίπλα στην πισίνα;
Οι αφηγήσεις του Γουότεριτζ δίπλα στην πισίνα έχουν αφήσει μόνιμο αντίκτυπο στον κόσμο της τέχνης, προσφέροντας μια μοναδική οπτική στα θέματα της απομόνωσης, της παρακμής και της κοινωνικής διχόνοιας, παραμένοντας επίκαιρη στον λόγο της σύγχρονης τέχνης.
Ποια είναι τα καθοριστικά χαρακτηριστικά των χαρακτήρων στους πίνακες του Waterridge;
Οι φιγούρες στους πίνακες του Waterridge χαρακτηρίζονται από την απομόνωσή τους, που συχνά απεικονίζονται σε περιβάλλοντα δίπλα στην πισίνα , μεταφέροντας μια αίσθηση ψυχολογικής πολυπλοκότητας.
Πώς συμβάλλει η χρήση του χρώματος, του φωτός και της σκιάς από τον Waterridge στους πίνακές του;
Η εκλεπτυσμένη χρήση της θεωρίας των χρωμάτων , των τεχνικών φωτός και σκιάς και η πινελιά από τον Γουότεριτζ συμβάλλουν στη συνολική επίδραση και την αφήγηση των έργων του.
Selena Mattei
