Ο Wim Delvoye το 2015 στο BPS22 στο Charleroi. Συγγραφέας: Jmh2o, μέσω Wikipedia
Βιμ Ντελβόι
Ο Wim Delvoye είναι ένας σύγχρονος Βέλγος νεο-εννοιολογικός καλλιτέχνης γνωστός για τα εφευρετικά και συχνά προκλητικά έργα του που συγχωνεύουν φιλοσοφικές έννοιες με μια αριστοτεχνική χρήση υλικών και μια βαθιά εκτίμηση για τη δεξιοτεχνία. Γεννημένος το 1965 στο Wervik του Βελγίου, ο Delvoye έχει κερδίσει διεθνή αναγνώριση για την ικανότητά του να αμφισβητεί τα παραδοσιακά όρια στην τέχνη συγχωνεύοντας την υψηλή και τη χαμηλή κουλτούρα και εξερευνώντας θέματα όπως οι σωματικές λειτουργίες, οι βιομηχανικές διαδικασίες και η διασταύρωση τέχνης και τεχνολογίας.
Ο Delvoye μεγάλωσε στο Wervik, μια μικρή πόλη στη Δυτική Φλάνδρα, στο Βέλγιο. Η πρώιμη έκθεσή του σε εκθέσεις τέχνης με τους γονείς του ενθάρρυνε το πάθος για το σχέδιο, το οποίο τελικά τον οδήγησε να σπουδάσει στη Βασιλική Ακαδημία Καλών Τεχνών στη Γάνδη. Ο Delvoye παρατήρησε ότι οι χαμηλές προσδοκίες που είχαν οι Βέλγοι φοιτητές τέχνης του έδωσαν μια αίσθηση ελευθερίας, κάνοντάς τον να συνειδητοποιήσει ότι «δεν είχε τίποτα να χάσει». Αυτή η νοοτροπία τον ενέπνευσε σύντομα να αμφισβητήσει την κυρίαρχη τάση της ελεύθερης έκφρασης στον κόσμο της τέχνης ζωγραφίζοντας πάνω από ταπετσαρίες και χαλιά, χρωματίζοντας δημιουργικά σε υπάρχοντα μοτίβα.
Το καλλιτεχνικό ταξίδι του Wim Delvoye αντλεί από διάφορες πτυχές της ιστορίας της τέχνης, εμπνευσμένες από γοτθικούς καθεδρικούς ναούς και γλυπτά του 19ου αιώνα, καθώς και από τα έργα των Bosch, Brueghel και Warhol. Αποκαλύπτει την ομορφιά σε καθημερινά αντικείμενα μέσα από μια μπαρόκ προσέγγιση που εξισορροπεί τον φόρο τιμής με την ασέβεια, οικειοποιώντας και παραμορφώνοντας μοτίβα που αιχμαλωτίζουν τη φαντασία του. Ο Delvoye βλέπει τον εαυτό του ως δημιουργό των εννοιών, που ενδιαφέρεται περισσότερο από τη θεωρία πίσω από τα κομμάτια παρά από την ίδια την πράξη της δημιουργίας. Από το 1990, τα περισσότερα έργα του εκτελούνται από ειδικούς υπό τη διεύθυνση του.
Στα τέλη της δεκαετίας του 1980, ο Delvoye εφάρμοσε τις ολλανδικές διακοσμητικές παραδόσεις, όπως τα μοτίβα και τα οικόσημα από την Κίνα του Delft, σε κοσμικά αντικείμενα όπως φτυάρια, φιάλες αερίου και σιδερώστρες. Η διεθνής του αναγνώριση ήρθε το 1992 με την παρουσίαση του «Μωσαϊκού» του στο Documenta IX, μια συμμετρική έκθεση εφυαλωμένων πλακιδίων με φωτογραφίες των δικών του περιττωμάτων. Ο Jan Hoet, ο διοργανωτής της Documenta IX, επαίνεσε την ικανότητα του Delvoye να σχεδιάζει τις συγκρούσεις συνδυάζοντας τις καλές τέχνες και τη λαϊκή τέχνη και αντιπαραθέτοντας τη σοβαρότητα με την ειρωνεία.
Wim Delvoye - Το να μιλάς είναι ασήμι, η σιωπή είναι χρυσός
Στη δεκαετία του 1990, ο Delvoye πειραματίστηκε με την τέχνη τατουάζ σε δέρμα χοίρου, παρουσιάζοντας ζωντανά γουρούνια και αποξηραμένα δέρματα καλυμμένα με τατουάζ που απεικονίζουν εικόνες ποδηλάτη και πανκ ροκ, όπως κρανία, στιλέτα και λογότυπα της Harley Davidson. Μέχρι το 2004, επέκτεινε αυτό το μέσο για να συμπεριλάβει γεμιστά γουρούνια στολισμένα με μοτίβα Louis Vuitton και εικόνες πριγκίπισσες της Disney, εγείροντας ερωτήματα σχετικά με την εμπορική αξία των εμπορικών σημάτων και αμφισβητώντας τις προσδοκίες της καταναλωτικής κοινωνίας.
Ο Delvoye κέρδισε ευρεία προσοχή τη δεκαετία του 2000 με το έργο του Cloaca, μια μηχανή που προσομοιώνει το ανθρώπινο πεπτικό σύστημα, επαναπροσδιορίζοντας ουσιαστικά την κριτική λειτουργία της τέχνης. Αυτό το έργο, τόσο συγκλονιστικό όσο και πνευματικά διεγερτικό, ασκεί κριτική στον καταναλωτισμό και τη μηχανοποίηση της ζωής, ενώ θολώνει τα όρια μεταξύ τέχνης, επιστήμης και μηχανικής. Το Cloaca, που χαρακτηρίζεται από ένα λογότυπο που παρωδεί τον Mr. Clean και την Coca-Cola, αντικατοπτρίζει την εμπορευματοποιημένη μαζική αγορά μετατρέποντας τα τρόφιμα σε ρεαλιστικά απόβλητα. Αποτελεί παράδειγμα των μηχανισμών της σύγχρονης οικονομίας και της δυνατότητας ατελείωτης χειραγώγησης της αγοράς, κερδίζοντας παραδόξως εμπορική αξία ως έργο τέχνης που παράγει νέα έργα τέχνης.
Από τις αρχές της δεκαετίας του 2000, τα γοτθικά έργα του Delvoye έχουν εξερευνήσει το μείγμα ιστορικών καλλιτεχνικών στυλ με τη σύγχρονη μνημειακότητα. Χρησιμοποιώντας κορτένιο χάλυβα κοπής με λέιζερ, κατασκευάζει νεογοτθικά ίχνη που ξεπερνούν την απλή διακόσμηση και γίνονται σύμβολα σύγχρονης αξίας και μονιμότητας. Η σειρά του "Gothic Works" αποτελεί παράδειγμα αυτής της γοητείας, με γλυπτά όπως τσιμεντομίκτες και μπουλντόζες σε γοτθικό στυλ που συνδυάζουν περίπλοκες λεπτομέρειες με μια αίσθηση ιστορικής και πολιτιστικής σημασίας, επιδεικνύοντας την ικανότητά του να εμποτίζει βιομηχανικά αντικείμενα με γοτθικό μεγαλείο. Η τέχνη του, που συχνά χαρακτηρίζεται από την παιχνιδιάρικη αλλά και κριτική ενασχόλησή της με τα κοινωνικά πρότυπα, συνεχίζει να προκαλεί σκέψη και να πυροδοτεί συζητήσεις στον κόσμο της σύγχρονης τέχνης.
Η κλοάκα λειτουργεί
Ο Delvoye είναι ίσως περισσότερο γνωστός για το πεπτικό του μηχάνημα, το Cloaca, το οποίο αποκάλυψε στο Μουσείο voor Hedendaagse Kunst στην Αμβέρσα μετά από οκτώ χρόνια διαβούλευσης με ειδικούς, από υδραυλικούς μέχρι γαστρεντερολόγους. Ως σχόλιο για την αγάπη των Βέλγων για το καλό φαγητό, το Cloaca είναι μια μεγάλη εγκατάσταση που μετατρέπει το φαγητό σε κόπρανα, επιτρέποντας στον Delvoye να εξερευνήσει τη διαδικασία της πέψης. Σε αυτόν τον περίπλοκο μηχανισμό, το φαγητό ξεκινά από ένα μακρύ, διαφανές μπολ (στόμιο), ταξιδεύει μέσω μιας σειράς σταθμών συναρμολόγησης που μοιάζουν με μηχανή και καταλήγει ως σκληρή ύλη, που διαχωρίζεται από το υγρό μέσω ενός κυλίνδρου. Ο Delvoye συλλέγει και πουλά το ρεαλιστικά μυρωδάτο αποτέλεσμα, αιωρούμενο σε μικρά βάζα με ρητίνη στο στούντιο του στη Γάνδη.
Όταν ρωτήθηκε για την έμπνευσή του, ο Delvoye δήλωσε ότι τα πάντα στη σύγχρονη ζωή είναι άσκοπα και ότι το πιο άχρηστο αντικείμενο που μπορούσε να δημιουργήσει ήταν μια μηχανή που δεν εξυπηρετεί κανέναν σκοπό, εκτός από το να μειώνει τα τρόφιμα σε απόβλητα. Το Cloaca έχει εμφανιστεί σε πολλές εκδόσεις, συμπεριλαμβανομένων των Cloaca Original, Cloaca – New & Improved, Cloaca Turbo, Cloaca Quattro, Cloaca N° 5 και Personal Cloaca. Η Delvoye πούλησε επίσης ειδικά τυπωμένο χαρτί υγείας ως ενθύμιο της έκθεσης. Το 2016, πέντε ρολά από την έκθεση Mudam Luxembourg του 2007 προσφέρθηκαν για μεταπώληση έναντι 300 $ μέσω ενός διαδικτυακού πωλητή.
Προηγουμένως, ο Delvoye ισχυρίστηκε ότι δεν θα πουλούσε ποτέ μια μηχανή Cloaca σε ένα μουσείο, καθώς δεν μπορούσε ποτέ να εμπιστευτεί ότι ο επιμελητής θα συντηρούσε σωστά την εγκατάσταση. Ωστόσο, μετά από δύο χρόνια συζήτησης με τον David Walsh, ο Delvoye συμφώνησε να κατασκευάσει ένα προσαρμοσμένο Cloaca ειδικά για το Μουσείο Παλαιάς και Νέας Τέχνης στο Χόμπαρτ της Τασμανίας. Η νέα εγκατάσταση είναι αναρτημένη από την οροφή του μουσείου σε μια αίθουσα ειδικά κατασκευασμένη για αυτήν.
Γοτθικά έργα
Ο Delvoye είναι επίσης γνωστός για τη δουλειά του σε «γοτθικό» στυλ. Το 2001, συνεργάστηκε με έναν ακτινολόγο για να βάλει αρκετούς φίλους να βαφτούν με μικρές ποσότητες βαρίου και να συμμετάσχουν σε σαφείς σεξουαλικές πράξεις σε ιατρικές κλινικές ακτινογραφίας. Στη συνέχεια χρησιμοποίησε τις σαρώσεις ακτίνων Χ που προέκυψαν για να γεμίσει γοτθικά πλαίσια παραθύρων αντί για παραδοσιακά βιτρό. Ο Delvoye προτείνει ότι η ακτινογραφία μειώνει το σώμα σε μηχάνημα. Αν και δεν συμμετείχε ενεργά, ο Delvoye παρατήρησε τη διαδικασία από μια οθόνη υπολογιστή σε άλλο δωμάτιο, επιτρέποντας στα άτομα αρκετή απόσταση για να αποδώσουν κανονικά. Περιέγραψε την επέμβαση ως «πολύ ιατρική, πολύ αντισηπτική».
Η Delvoye δημιουργεί επίσης μεγάλα γλυπτά από χάλυβα κομμένα με λέιζερ αντικειμένων που συνήθως βρίσκονται στις κατασκευές, όπως τσιμεντοφόρα, προσαρμοσμένα σε φλαμανδικό μπαρόκ στυλ του δέκατου έβδομου αιώνα. Αυτές οι δομές αντιπαραθέτουν τη «μεσαιωνική δεξιοτεχνία με το γοτθικό φιλιγκράν», συνδυάζοντας τη βαριά, ωμή δύναμη των σύγχρονων μηχανημάτων με τη λεπτή τέχνη που συνδέεται με τη γοτθική αρχιτεκτονική. Σε μια έκθεση του 2013 στη Νέα Υόρκη, ο Delvoye παρουσίασε περίπλοκα έργα κοπής με λέιζερ που συνδύαζαν αρχιτεκτονικές και εικονιστικές αναφορές με σχήματα όπως ζώνες Möbius και κηλίδες μελανιού Rorschach.
Ο Wim Delvoye πλοηγείται συνεχώς ανάμεσα σε αντίθετες σφαίρες, όπως το ιερό και το βέβηλο ή το τοπικό και το παγκόσμιο, χρησιμοποιώντας σαρκασμό για να αμφισβητήσει τους μύθους που στηρίζουν τη σύγχρονη κοινωνία, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που σχετίζονται με τη θρησκεία, την επιστήμη και τον καπιταλισμό, μέσω απροσδόκητων υβριδισμών.
Εκθέσεις και συλλογές
Κατά τη διάρκεια της καριέρας του, ο Delvoye έχει εκθέσει τα έργα του σε πολλά αναγνωρισμένα μουσεία και γκαλερί παγκοσμίως, όπως η Μπιενάλε της Βενετίας το 1990 και το 1999, η Documenta IX το 1992 και η αξιοσημείωτη παρουσίαση του "Cloaca" στο New Museum της Νέας Υόρκης το 2002 Signant. Οι ατομικές εκθέσεις περιλαμβάνουν εκείνες στη συλλογή Peggy Guggenheim στη Βενετία (2009), Musée d'Art Moderne et d'Art Contemporain στη Νίκαια (2010), Musée Rodin στο Παρίσι (2010), Palais des Beaux-Arts (BOZAR) στις Βρυξέλλες ( 2010-2011), το Μουσείο Παλαιάς και Νέας Τέχνης στο Χόμπαρτ της Τασμανίας (2012) και το Μουσείο του Λούβρου (2012). Πιο πρόσφατες ατομικές εκθέσεις πραγματοποιήθηκαν στο Κέντρο Heydar Aliyev στο Μπακού (2015), στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης της Τεχεράνης (2016), στο MUDAM στο Λουξεμβούργο (2016-17), στο Ίδρυμα DHC/ART στο Μόντρεαλ (2016-17) και στο Tinguely Μουσείο στη Βασιλεία (2017-18). Το έργο του Delvoye παρουσιάστηκε επίσης σε μια ατομική έκθεση στα Βασιλικά Μουσεία Καλών Τεχνών του Βελγίου, Βρυξέλλες (2019).
Έργα του βρίσκονται σε πολλές δημόσιες συλλογές σε όλο τον κόσμο. Στο Βέλγιο, εμφανίζονται σε ιδρύματα όπως το AWZ & City of Middelkerke, The Belgacom Art Collection, Brussels Regional Community, Belfius Art Collection, City of Anderlecht, City of Brussels, City of Evergem, City of Ghent, City of Knokke, City of Wervik, Collection Katoennatie, The Flemish Art Collection, IDEA, ING Art Center, Middelheim Sculpture Park, MuHKA, Musée d'Ixelles, National Bank of Belgium, PMMK, Province of Henegouwen, SMAK και το Πανεπιστήμιο της Αμβέρσας. Στη Γαλλία, τα έργα του αποτελούν μέρος των συλλογών στο CAPC Bordeaux, Centre Georges Pompidou, Espace Claude Berri, FNAC, Fondation Cartier, Fondation d'art contemporain Florence & Daniel Guerlain, Fondation Salomon, FRAC Aquitaine, FRAC Auvergne, FRAC la Loire, FRAC Pays de la Loire, FRAC Limousin, Musée d'Art Moderne στο Saint-Etienne και Στρασβούργο, Musée de Rouen, Musée du Louvre και Cité de Roubaix. Στη Γερμανία, τα έργα του περιλαμβάνονται στη συλλογή Olbricht, DZ Bank AG και Μουσείο Kunst-Palast. Στην Ελλάδα, η τέχνη του κρατείται από το Ίδρυμα Δέστε στην Αθήνα. Στο Ιράν, παρουσιάζεται στο TomcA της Τεχεράνης και στο Ισραήλ, αποτελεί μέρος του Μουσείου Ισραήλ στην Ιερουσαλήμ. Στην Ιταλία, τα έργα του βρίσκονται στη συλλογή Castello di Rivoli και Parco Archeologico di Scolacium. Το Λουξεμβούργο διατηρεί τα έργα του στην πόλη του Λουξεμβούργου, στο Mudam και στη συλλογή Grand-Duchesse de Luxembourg. Στην Ολλανδία, αποτελούν μέρος του Μουσείου Stedelijk και της Συλλογής Interpolis. Το Museet της Νορβηγίας για Samtidskunst στο Όσλο, το Centro Modulo της Πορτογαλίας στη Λισαβόνα, το Kimpo Sculpture Park της Νότιας Κορέας, το Diputación de Granada της Ισπανίας, το Magasin III της Σουηδίας στη Στοκχόλμη και η Ελβετική Συλλογή Τέχνης UBS παρουσιάζουν επίσης έργα του. Στην Τασμανία, η τέχνη του είναι μέρος της MONA, και στις Ηνωμένες Πολιτείες, περιλαμβάνεται στη συλλογή Peter Norton, Μουσείο Guggenheim, Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης στο Σαν Ντιέγκο, Μουσείο Βιτρώ στο Σικάγο, The Cartin Collection στο Χάρτφορντ και The Συλλογή Margulies στην αποθήκη στο Μαϊάμι. Στην Κίνα, τα έργα του εκτίθενται στο πάρκο γλυπτών Jing'An στη Σαγκάη.
Selena Mattei
