Βασικά σημεία:
Καινοτόμος Χρήση Υλικών: Το έργο του Stingel αμφισβητεί την παραδοσιακή ζωγραφική ενσωματώνοντας καθημερινά υλικά όπως φελιζόλ, χαλί και χυτή πολυουρεθάνη για να δημιουργήσει ανάγλυφες, επεξεργασμένες επιφάνειες.
Πρώιμη Αναγνώριση και Τεχνικές: Απέκτησε φήμη στα τέλη της δεκαετίας του 1980 για τους μονοχρωματικούς ασημένιους πίνακές του, οι οποίοι αργότερα εξελίχθηκαν σε ζωντανές αφηρημένες συνθέσεις χρησιμοποιώντας τεχνικές στρωματοποιημένης βαφής και γάζας.
Καθηλωτικές Εγκαταστάσεις: Τις δεκαετίες του 1990 και του 2000, ο Stingel μεταμόρφωσε τους χώρους των γκαλερί με χαλιά και μεταλλικά πάνελ, προσκαλώντας το κοινό στην αλληλεπίδραση και θολώνοντας τα όρια μεταξύ τέχνης και αρχιτεκτονικής.
Πορτρέτα και Φωτογραφία: Από το 2005, ο Stingel δημιουργεί πορτρέτα βασισμένα σε φωτογραφίες άλλων καλλιτεχνών, εξερευνώντας την ταυτότητα και το συναίσθημα μέσα από αυτοπροσωπογραφίες σε αποχρώσεις του γκρι και αφηρημένα έργα.
Αγορά και Κριτική Επιτυχία: Οι αναδρομικές του εκθέσεις σε μεγάλα μουσεία και οι ρεκόρ πωλήσεων σε δημοπρασίες αναδεικνύουν τον αντίκτυπο και την αναγνώριση του Stingel στον κόσμο της σύγχρονης τέχνης.
Ο Ρούντολφ Στίνγκελ, γεννημένος το 1956, είναι καλλιτέχνης που ζει και εργάζεται στη Νέα Υόρκη.
Με καταγωγή από το Μεράνο της Ιταλίας, το έργο του Στίνγκελ προσκαλεί τους θεατές να συμμετάσχουν σε μια συζήτηση σχετικά με το πώς αντιλαμβάνονται την τέχνη. Μέσω εννοιολογικής ζωγραφικής και εγκατάστασης, εξετάζει την ίδια τη δημιουργική διαδικασία. Συχνά χρησιμοποιεί καθημερινά υλικά όπως φελιζόλ, χαλί και χυτή πολυουρεθάνη για να κατασκευάσει τα έργα του, τα οποία βασίζονται σε ένα ισχυρό εννοιολογικό πλαίσιο που αμφισβητεί τις παραδοσιακές ιδέες για τη ζωγραφική. Τα δισδιάστατα έργα του συχνά παρουσιάζουν επιφάνειες που είναι σκαλισμένες, πρεσαριστές ή εσοχές, καθιστώντας τον χειρισμό των βιομηχανικών υλικών από τον καλλιτέχνη σαφώς ορατό. Ο Στίνγκελ μοιράζει τον χρόνο του μεταξύ Νέας Υόρκης και Μεράνο.
Ρούντολφ Στίνγκελ: Επαναπροσδιορίζοντας την Υφή, τον Χώρο και τη Συμμετοχή στη Σύγχρονη Τέχνη
Ο Ρούντολφ Στίνγκελ τράβηξε για πρώτη φορά την προσοχή στα τέλη της δεκαετίας του 1980 με τους μονοχρωματικούς πίνακές του - ασημένιες επιφάνειες διακριτικά εμποτισμένες με κόκκινες, κίτρινες ή μπλε αποχρώσεις, που δημιουργήθηκαν μεταξύ 1987 και 1994. Τη δεκαετία του 1990, τα αφηρημένα έργα του εξελίχθηκαν σε ζωντανές συνθέσεις όπου λάδια σε φωτεινά, καθαρά χρώματα στάζονταν, πιέζονταν και σέρνονταν πλούσια σε μαύρο φόντο. Η τεχνική του συχνά ξεκινούσε με παχιά στρώματα χρωματιστού χρώματος που εφαρμόζονταν σε καμβά, επικαλύπτονταν με γάζα και στη συνέχεια ψεκάζονταν με ασημί χρώμα. Όταν η γάζα αφαιρούνταν, αποκάλυπτε επιφάνειες με πλούσια υφή και σχέδια.
Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, ο Stingel δημιούργησε επίσης μια σειρά έργων σε χαρτί χρησιμοποιώντας χρώματα λαδιού και σμάλτου εφαρμοσμένα μέσα από τούλινα παραβάν, δημιουργώντας μονοχρωματικούς, ανάγλυφους πίνακες όπως ο πίνακας του «Untitled» του 1998. Στην Μπιενάλε της Βενετίας του 1989, αμφισβήτησε τις παραδοσιακές αντιλήψεις για την καλλιτεχνική παραγωγή δημοσιεύοντας ένα πολύγλωσσο εγχειρίδιο «φτιάξ' το μόνος σου», δίνοντας τη δυνατότητα σε άλλους να αναπαράγουν την τεχνική του αφηρημένης ζωγραφικής μέσω σαφών οδηγιών.
Στις αρχές της δεκαετίας του 1990, ο Stingel επεκτάθηκε στη γλυπτική με ημιδιαφανή θερμαντικά σώματα από χυτή ρητίνη εμποτισμένα με πορτοκαλί ακρυλικό χρώμα, θολώνοντας τη γραμμή μεταξύ λειτουργικών αντικειμένων και τέχνης μέσα από τη λαμπερή, μαρμάρινη εμφάνισή τους. Ταυτόχρονα, άρχισε να μεταμορφώνει τους εκθεσιακούς χώρους με εγκαταστάσεις ειδικά για τον χώρο: μοκέτες σε τοίχους και δάπεδα με μονόχρωμα ή έντονα μοτίβα, μετατρέποντας ουσιαστικά την ίδια την αρχιτεκτονική σε ζωγραφική. Αξιοσημείωτα παραδείγματα περιλαμβάνουν το βελούδινο πορτοκαλί χαλί του στην Μπιενάλε της Βενετίας το 1993 και τα τεράστια ροζ και μπλε λουλουδάτα χαλιά στο Grand Central Terminal και στο Walker Art Center το 2004.
Οι καθηλωτικές εγκαταστάσεις του Stingel συχνά προσκαλούσαν το κοινό σε αλληλεπίδραση. Για παράδειγμα, στην Μπιενάλε της Βενετίας του 2003 και στην αναδρομική του έκθεση το 2007 στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης του Σικάγο και στο Μουσείο Whitney, κάλυψε τους τοίχους των γκαλερί με ανακλαστικά μεταλλικά μονωτικά πάνελ και ενθάρρυνε τους επισκέπτες να τα μαρκάρουν ελεύθερα, εκδημοκρατίζοντας τη δημιουργική πράξη και διαλύοντας τα όρια μεταξύ καλλιτέχνη και θεατή.
Η ζωγραφική του διαδικασία αγκάλιαζε επίσης την παραστατικότητα, όπως φαίνεται σε έργα που δημιουργήθηκαν περπατώντας σε δάπεδα από φελιζόλ εμποτισμένα με λάκα, λιώνοντας το υλικό και αφήνοντας πίσω του ίχνη που έγιναν το ίδιο το έργο τέχνης - παρουσιασμένα ως μνημειώδη πάνελ.
Από το 2005 και μετά, ο Stingel ξεκίνησε μια σειρά από πορτρέτα βασισμένα σε φωτογραφίες άλλων καλλιτεχνών, συμπεριλαμβανομένης μιας σειράς αυτοπροσωπογραφιών σε αποχρώσεις του γκρι εμπνευσμένων από εικόνες του Sam Samore. Αυτά τα πορτρέτα αντανακλούν διάφορα στάδια της ζωής και συναισθηματικές καταστάσεις, σε αντιπαράθεση με μεγάλους αφηρημένους καμβάδες που εντοπίζουν τα σημάδια του χρόνου και της δραστηριότητας στο στούντιο.
Το μεταγενέστερο έργο του περιλαμβάνει τεράστιους πίνακες ζωγραφικής τοπίων εμπνευσμένους από παλαιές ασπρόμαυρες φωτογραφίες της γενέτειράς του, του Μεράνο, οι οποίες εκτέθηκαν στην έκθεση «Rudolf Stingel. LIVE» το 2010 στην Neue Nationalgalerie του Βερολίνου.
Ο Στίνγκελ έχει επίσης συνεργαστεί με τον σύγχρονο καλλιτέχνη Ουρς Φίσερ σε πολλά έργα, διευρύνοντας περαιτέρω την ενασχόλησή του με τις διασταυρώσεις της τέχνης, της διαδικασίας και του χώρου.
Στο επίκεντρο οι εκθέσεις: Ορόσημα στο Μουσείο του Ρούντολφ Στίνγκελ
Ο Ρούντολφ Στίνγκελ προκάλεσε αίσθηση με τη συμμετοχή του στις Μπιενάλε της Βενετίας το 1999 και το 2003. Η αναδρομική έκθεση στα μέσα της καριέρας του, Rudolf Stingel , ήταν μια σημαντική εκδήλωση που διοργανώθηκε από το Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης (MCA) στο Σικάγο και αργότερα εκτέθηκε στο Μουσείο Αμερικανικής Τέχνης Whitney της Νέας Υόρκης το 2007. Για την πρώτη του ατομική μουσειακή έκθεση στις ΗΠΑ, ο Στίνγκελ μεταμόρφωσε το τριώροφο αίθριο του MCA και μια γκαλερί Whitney με μια καθηλωτική εγκατάσταση επενδυμένη με επιφάνειες με επένδυση αλουμινίου, με έναν κρεμαστό περίτεχνο πολυέλαιο. Οι επισκέπτες ενθαρρύνονταν να αφήσουν το στίγμα τους χαράζοντας μηνύματα και σχέδια στους απαλούς τοίχους, καθιστώντας την έκθεση μια διαδραστική εμπειρία.
Άνοδος της αγοράς: Πώς η τέχνη του Στίνγκελ έφτασε σε νέα ύψη
Μετά την έκθεση Whitney το 2007, η αγοραία αξία του Stingel εκτοξεύτηκε. Ένα αξιοσημείωτο γεγονός ήταν όταν ένα μεγάλο έργο από φελιζόλ πουλήθηκε για 1,9 εκατομμύρια δολάρια στον οίκο Phillips de Pury & Company. Μεταξύ 2007 και 2009, πάνω από 56 από τα έργα του πουλήθηκαν σε δημοπρασία—πάνω από τα διπλάσια σε σχέση με το σύνολο της προηγούμενης δεκαετίας. Σε δημοπρασία του οίκου Christie's στη Νέα Υόρκη το 2015, ο ασημένιος πίνακάς του Untitled (1993) πουλήθηκε για σχεδόν 4,8 εκατομμύρια δολάρια. Στη συνέχεια, το 2017, το έργο του Untitled (για τον Sam) σημείωσε προσωπικό ρεκόρ δημοπρασίας, φτάνοντας τα 10,5 εκατομμύρια δολάρια στην πώληση μεταπολεμικής και σύγχρονης τέχνης του οίκου Christie's.
Αναγνώριση και Βραβεία: Γιορτάζοντας την Επίδραση του Στίνγκελ
Το 2008, ο Στίνγκελ κέρδισε εθνική αναγνώριση με ένα δεύτερο βραβείο από την Ένωση Κριτικών Τέχνης των ΗΠΑ για την Καλύτερη Μονογραφική Έκθεση Μουσείου της σεζόν 2006–07, υπογραμμίζοντας τη σημαντική συμβολή του στη σύγχρονη τέχνη.
Συχνές ερωτήσεις
Ε1: Ποια υλικά χρησιμοποιεί συνήθως ο Ρούντολφ Στίνγκελ στα έργα τέχνης του;
Α1: Ο Στίνγκελ συχνά εργάζεται με μη συμβατικά υλικά όπως φελιζόλ, χαλιά, χυτή πολυουρεθάνη, λαδομπογιά, σμάλτο και μεταλλικό σπρέι. Η προσέγγισή του δίνει έμφαση στην υφή και τον χειρισμό των επιφανειών.
Ε2: Πώς εμπλέκει ο Στίνγκελ το κοινό στις εγκαταστάσεις του;
Α2: Πολλές από τις εγκαταστάσεις του Stingel προσκαλούν τους θεατές να αλληλεπιδράσουν με το έργο τέχνης, όπως ξύνοντας ή μαρκάροντας ανακλαστικούς τοίχους, θολώνοντας έτσι τα όρια μεταξύ καλλιτέχνη και κοινού.
Ε3: Ποια θέματα εξερευνά ο Στίνγκελ στην τέχνη του;
Α3: Το έργο του διερευνά την αντίληψη, τη δημιουργική διαδικασία, τη σχέση μεταξύ ζωγραφικής και χώρου, την ταυτότητα και τον ρόλο του χρόνου και της μνήμης.
Ε4: Πού έχει εκθέσει το έργο του ο Ρούντολφ Στίνγκελ;
A4: Έχει συμμετάσχει σε σημαντικές διεθνείς εκθέσεις, συμπεριλαμβανομένης της Μπιενάλε της Βενετίας (1999, 2003), και έχει πραγματοποιήσει αναδρομικές εκθέσεις στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης του Σικάγο και στο Μουσείο Αμερικανικής Τέχνης Whitney στη Νέα Υόρκη.
Ε5: Τι είναι αξιοσημείωτο στην επιτυχία της Stingel στην αγορά;
Α5: Από την έκθεση Whitney του 2007, οι τιμές των έργων του Stingel στις δημοπρασίες έχουν εκτοξευθεί, με ορισμένα έργα να πωλούνται για πάνω από 10 εκατομμύρια δολάρια, αντανακλώντας τη σημαντική του θέση στην αγορά σύγχρονης τέχνης.
Selena Mattei
