Paula Solís Burgos: το πάθος του λαδιού σε καμβά

Τι σας ενέπνευσε να δημιουργήσετε τέχνη και να γίνετε καλλιτέχνης (γεγονότα, συναισθήματα, εμπειρίες...);

Πάντα είχα έλξη για τον χώρο των πλαστικών τεχνών, από πολύ μικρός, -έτσι μου λέει τουλάχιστον η μητέρα μου-, μου άρεσε να ζωγραφίζω τα κινούμενα σχέδια που έβλεπα στην τηλεόραση, τους χαρακτήρες των παιδιών που έβγαιναν στα εξώφυλλα του σημειωματάριο, ακόμη και πορτρέτα συγγενών, γλυπτική και ζωγραφική. Αν και το θεωρούσα χόμπι στην παιδική και εφηβική ηλικία.

Ήμουν πάντα εσωστρεφής άνθρωπος, αλλά είχα ακόμα μια ευτυχισμένη παιδική ηλικία, αλλά όχι στην εφηβεία μου, και είναι σε αυτό το στάδιο όπου η ζωγραφική και η δημιουργία ήταν καταφύγιο από τις άσχημες στιγμές που περνούσα στο σχολείο. Όσο πλησίαζε η ώρα να επιλέξω την τριτοβάθμια εκπαίδευση, σκέφτηκα αρκετές επιλογές αλλά όσο περνούσε ο καιρός άρχισα να επιλέγω όλο και περισσότερο τον τομέα της τέχνης. Αυτός που ήταν μόνο «χόμπι» θα γινόταν κάτι που δεν θα μπορούσα χωρίς και αλλιώς ήξερα ότι μου έλειπαν τα εργαλεία για να κάνω οτιδήποτε άλλο. Με αυτή την αποφασιστικότητα, το 2004, χωρίς ακόμη να έχω τελειώσει το Λύκειο, έκανα αίτηση για να μπω στο βασικό στάδιο του προπτυχιακού προγράμματος Καλών Τεχνών στο Πανεπιστήμιο της Χιλής. Με δέχτηκαν και έτσι ξεκίνησε η πορεία μου, σχεδόν πριν από 20 χρόνια τώρα.

Ποιο είναι το καλλιτεχνικό σου υπόβαθρο, οι τεχνικές και τα θέματα με τα οποία έχεις πειραματιστεί μέχρι τώρα;

Όπως ανέφερα προηγουμένως, όταν ήμουν παιδί μου άρεσε να ζωγραφίζω τα κινούμενα σχέδια που έβγαιναν σε τετράδια και άλλα σχολικά είδη ή παιχνίδια, μετά άρχισα να αντιγράφω τους χαρακτήρες του anime, οπότε ζωγράφιζα και χρωματίζω με αυτοδίδακτο τρόπο στην παιδική και εφηβική ηλικία, μέχρι που κατάφερα να μπω στο Βασικό Στάδιο της καριέρας των Πλαστικών Τεχνών στο Πανεπιστήμιο της Χιλής. Αυτό ήταν όταν ξεκίνησα τις επίσημες σπουδές μου. Αυτό το στάδιο περιελάμβανε δύο χρόνια πριν μπω στο προπτυχιακό, σε αυτή την περίοδο είχα θέματα σχέδιο, όγκος, επιφάνεια και αισθητική. Μετά μπόρεσα να μπω στην καριέρα και εκεί πέρασα αρκετά χρόνια μελετώντας διάφορα θέματα. Τελείωσα το εργαστήριο ζωγραφικής, που ήταν το κύριο μάθημα, καθώς και τα θέματα σχεδίου και θεωρίας, αλλά άφησα μερικά μαθήματα επιλογής ημιτελή, οπότε η καριέρα μου ήταν ημιτελής.

Όσο για τις τεχνικές, η εξειδίκευσή μου θα αντιστοιχούσε στη ζωγραφική, άρα ο κύριος όγκος της δουλειάς μου αντιστοιχεί σε λάδια σε καμβά. Σε μικρότερο βαθμό χρησιμοποιώ και λάδι σε ξύλο.

Η ακουαρέλα σε σκούρο χαρτόνι είναι ένας άλλος από τους πόρους που χρησιμοποιώ συνήθως, ειδικά για μια από τις σειρές μου που εστιάζει σε εικόνες εγκυκλοπαίδειας. Εδώ πειραματίζομαι με αυτό το υλικό εφαρμόζοντας κολλητική ταινία και ανακατεύοντάς το και με άλλα στοιχεία. Το θέμα αυτής της σειράς είναι να αφαιρέσουμε αυτές τις εικόνες και να τις βγάλουμε από το πλαίσιό τους και να τις φέρουμε σε ένα βασίλειο όπου μπορούν να αξιοποιηθούν εικαστικά.

Στις διαφορετικές τεχνικές και υλικά τα επαναλαμβανόμενα στοιχεία στα έργα μου είναι η συμπερίληψη ζώων, χλωρίδας και ανθρώπινων μορφών. Μερικές φορές είναι στοιχεία που εξάγονται από το πλαίσιό τους αλλά σε άλλες παρεμβάλλεται η αρχική εικόνα.

Ανεξάρτητα από το έργο και την υλικότητα που εμπλέκεται, όλες οι προσπάθειές μου επικεντρώνονται σε ένα αναγνωρίσιμο σημείο αναφοράς. Υπάρχει ένας οδηγός στο ενδιάμεσο και η διαδικασία μπορεί να επεκταθεί φτάνοντας μερικές φορές σε κάποιο σημείο αφαίρεσης, αλλά το οποίο θα περιέχεται επίσης εντός των ορίων που επιτρέπει η αντιπροσωπευτική συνάρτηση.

Όλα αυτά, επιδιώκοντας να βρουν μια ισορροπία ανάμεσα σε εκείνα τα αναγνωρίσιμα γραφικά στοιχεία και τις αφηρημένες, τυχαίες όψεις που γεννιούνται κατά τη διαδικασία υλοποίησης του έργου, οι οποίες δεν έχουν συλληφθεί εκ των προτέρων αλλά προκύπτουν μέσω δοκιμής και λάθους.

Ποιες είναι οι 3 πτυχές που σας διαφοροποιούν από άλλους καλλιτέχνες, κάνοντας τη δουλειά σας μοναδική;

Ενώ μοιράζομαι πολλά από την άποψη της αναπαραστατικής τέχνης με έναν τεράστιο αριθμό συναδέλφων, ο τρόπος προσέγγισης των εικονιστικών αναφορών θα μπορούσε να είναι οι διαφορές. Αυτός θα μπορούσε να είναι ο βαθμός άδειας που δίνω στον εαυτό μου όταν ερμηνεύω τις πτυχές που πρέπει να αποτυπωθούν σε ένα έργο, προσπαθώ να ζωγραφίζω με τρόπο που δεν είναι τόσο περιεκτικό αν και ποτέ δεν είμαι απόλυτα ικανοποιημένος με τη διεκδικητικότητα της δουλειάς μου, σε κάθε έργο μου προσπαθήστε να δημιουργήσετε μια μεγαλύτερη σύνθεση κατά τη μετάφραση των αναφορών.

Προσπαθώ να πειραματιστώ πέρα από αυτά που έχω ήδη πετύχει στην προηγούμενη δουλειά, προσπαθώ να μην με ικανοποιεί ένα αποτέλεσμα.

Δίνω σημασία στο γεγονός ότι μπορείτε να δείτε τα στρώματα στα οποία είναι δομημένη η εικόνα, τις διαφανείς περιοχές που αποκαλύπτουν τα βήματα που διαμορφώνουν το έργο.

Από πού προέρχεται η έμπνευσή σας;

Από την υλικότητα της ζωγραφικής ως μέσου από μόνη της, τις δυνατότητες εκμετάλλευσής της και τον τρόπο χρήσης της για την αναπαράσταση των διαφορετικών όντων και στοιχείων των οποίων η παρουσία μου φαίνεται συναρπαστική, όπως τα ζώα, δίνοντάς τους ύπαρξη σε διαφορετικό επίπεδο, κάνοντάς τα παρόντα σε μέρη όπου δεν φαίνεται να ανήκουν, αφήνοντάς τα έξω από τον χρηστικό ρόλο που συνήθως τους δίνεται.

Ποια είναι η καλλιτεχνική σας προσέγγιση; Ποια οράματα, αισθήσεις ή συναισθήματα θέλετε να προκαλέσετε στον θεατή;

Στον θεατή ελπίζω να έχουν μια στιγμή αφαίρεσης, να φύγουν για μια στιγμή από την καθημερινότητά τους, να δουν τι ερμηνείες και αισθήσεις τους συγκινεί το έργο εικαστικά και τι πράγματα του μιλάει μεταφορικά, από την πλευρά μου νομίζω ότι κάτι υπάρχει που θα μπορούσε να πάει πίσω ίσως στην παιδική ηλικία. Θυμάμαι ως παιδί πολλά παραμύθια, όπου τα ζώα προσωποποιούσαν ανθρώπινες συμπεριφορές, αφήνοντας μια διδασκαλία που έπρεπε να μαθευτεί. Ίσως στους πίνακές μου αυτοί οι χαρακτήρες έρχονται αντιμέτωποι: το ζώο, ο άνθρωπος και το ερώτημα ποιο είναι το θηρίο που πρέπει να προσωποποιηθεί, και σε αυτό προστίθεται ο παράγοντας της σύνθεσης λουλουδιών, που έρχεται να θυμίσει ότι όλα αυτά μαραίνονται Κάποιο σημείο, που πρόσθεσε επίσης στην αναπαράσταση ζώων όπως το huemul, ότι ο ίδιος ο κίνδυνος εξαφάνισής του τονίζει αυτό το χαρακτηριστικό του φθαρτού. Εδώ το μείγμα της ανθρώπινης φιγούρας και αυτών των ζωικών παρουσών στον ίδιο χώρο θα μπορούσε να θεωρηθεί ως η σύγκρουση αυτών των κόσμων, η εισβολή του ανθρώπου, αλλά αυτό είναι μόνο μια ματιά, καθώς θα μπορούσε επίσης να είναι κάτι περισσότερο από μια σύγκρουση. ένα είδος διαλόγου που δεν μπορούμε να ακούσουμε, αλλά μπορούμε να τον παρακολουθήσουμε και να τον φανταστούμε.

Ποια είναι η διαδικασία δημιουργίας των έργων σας; Αυθόρμητη ή με μακρά προπαρασκευαστική διαδικασία (τεχνική, έμπνευση από τους κλασικούς της τέχνης ή άλλες);

Εξαρτάται από ποια σειρά έργων δουλεύω, αν είναι η σειρά ακουαρέλας είναι συνήθως μια διαδικασία επιλογής εικόνας και μετάβασης από εκεί, αν είναι άλλα έργα, η διαδικασία είναι μεγαλύτερη, γιατί πρέπει να συνθέσω μια σκηνή χρησιμοποιώντας διαφορετικά στοιχεία που μπορεί να προέρχονται από διαφορετικές εικόνες. Συνήθως αφιερώνω μέρες για να συνθέσω μια σκηνή που θεωρώ συνεκτική και ελκυστική εικαστικά.

Χρησιμοποιείτε κάποια συγκεκριμένη τεχνική εργασίας; Εάν ναι, μπορείτε να το εξηγήσετε;

Στα πρόσφατα έργα μου ζωγραφίζω το φόντο σε μαύρο, συμπαγές μαύρο και περνάω από στρώσεις, όπου αφήνω το φόντο ως την πιο σκοτεινή σκιά και μετά οριοθετώ αυτές τις περιοχές με κολλητική ταινία, περνάω μια στρώση κηλίδων, προσθέτω τυχαία μικρά κηλίδες, ή μεγαλύτερες κηλίδες, σε ολόκληρο τον καμβά, περιμένω να στεγνώσει και να εντοπίσω τις περιοχές που παραμένουν στο επίπεδο του σκότους, οριοθετώ ξανά με κολλητική ταινία και εδώ έρχεται ένα στρώμα όπου προσπαθώ να χρησιμοποιήσω μια μεγάλη βούρτσα και αυτό το σημάδι που φεύγει είναι αντιληπτό, περιμένω να στεγνώσει, και από εδώ, αρχίζω να βάφω πιο συμβατικά ας πούμε. Βάζω επίσης ένα στρώμα κολλητικής ταινίας όταν τα φυτά παρεμβάλλονται στην ανθρώπινη φιγούρα, ζώα ή άλλα στοιχεία που περιλαμβάνονται στην εικόνα, και αυτή η συνένωση είναι αυτό που με ελκύει περισσότερο σε αυτή τη διαδικασία, όπου τα μέρη που είναι κορεσμένα με λαδομπογιά έρχονται σε αντίθεση με Άλλα όπου είναι ορατά τα κατώτερα στρώματα, κάνοντάς τα να φαίνονται σαν κάποια στοιχεία και μέρη των μορφών να ήταν διαφανή, δίνοντάς τους αυτόν τον μεταβατικό χαρακτήρα, όπου τα στοιχεία δεν φαίνονται να υπάρχουν εντελώς.

Υπάρχουν καινοτόμες πτυχές στη δουλειά σας, μπορείτε να μας πείτε ποιες;

Νομίζω ότι από άποψη ζωγραφικής μπορεί να είναι δύσκολο να υποδείξουμε κάτι ως καινοτόμο, ίσως χαρακτηριστική θα μπορούσε να είναι η διαδικασία που προανέφερα.

Έχετε κάποιο σχήμα ή μέσο με το οποίο αισθάνεστε πιο άνετα; Εάν ναι, γιατί;

Θα έλεγα ότι το λάδι σε καμβά είναι το αγαπημένο μου μέσο, γιατί υπάρχει ένα παράθυρο χρόνου για να τροποποιήσεις τον πίνακα πριν στεγνώσει τελείως, μπορείς να χειριστείς την υφή του, τη ρευστότητά του. Αν και στο λάδι σε ξύλο διαπιστώνω ότι η πράξη της ζωγραφικής γίνεται πιο ρευστή από ότι όταν είναι σε καμβά. Ελπίζω να χρησιμοποιήσω περισσότερο αυτό το μέσο στο μέλλον.

Πού παράγετε τη δουλειά σας, στο σπίτι, σε ένα κοινό στούντιο ή στο δικό σας στούντιο; Και σε αυτόν τον χώρο πώς οργανώνεις τη δημιουργική σου δουλειά;

Παράγω τα έργα μου στο σπίτι, στο στούντιο-δωμάτιό μου, να το πω έτσι, το οποίο έχει επεκταθεί με τα χρόνια για να έχει περισσότερο χώρο, ωστόσο δεν είναι πολύ μεγάλο μέρος που περιορίζει το μέγεθος των μορφών που πρέπει να χρησιμοποιήσω. ελπίζω στο μέλλον να μην υπάρχει αυτός ο περιορισμός, καθώς θα ήθελα να πειραματιστώ με μεγαλύτερα έργα. Έχω έναν χώρο αφιερωμένο σε πίνακες ζωγραφικής σε καμβά ή/και ξύλο, όπου έχω μερικά καβαλέτα και έναν άλλο χώρο όπου έχω ένα τραπέζι σχεδίασης που χρησιμοποιώ για ακουαρέλες.

Η δουλειά σας σε ταξιδεύει για να γνωρίσεις νέους συλλέκτες, για εκθέσεις ή εκθέσεις; Αν ναι, τι σας φέρνει;

Μπόρεσα να ταξιδέψω για να εκθέσω σε ορισμένες περιπτώσεις σε άλλες περιοχές της Χιλής, είναι εμπλουτιστικό να γνωρίζω την καλλιτεχνική σκηνή σε άλλες τοποθεσίες. Ωστόσο, τα έργα μου έχουν ταξιδέψει πολύ περισσότερο από εμένα, έχουν φτάσει σε άλλες ηπείρους, μέρη όπου δεν έχω φτάσει ποτέ και ίσως και να μην φτάσω ποτέ. Έχουν ταξιδέψει μίλια σε όλο τον κόσμο, έχουν διασχίσει ωκεανούς και έχουν φτάσει σε διάφορες χώρες κουβαλώντας ένα μικρό κομμάτι μου μέσα τους.

Πώς φαντάζεσαι την εξέλιξη της δουλειάς σου και της καριέρας σου ως καλλιτέχνη στο μέλλον;

Ελπίζω να συνεχίσω να πειραματίζομαι και να προοδεύω από άποψη τεχνικής όσον αφορά την υλοποίηση των έργων μου. Ελπίζω επίσης να αποκτήσω περισσότερη έκθεση, να εκμεταλλευτώ τις δυνατότητες που προσφέρουν τα κοινωνικά δίκτυα για να δημοσιεύσω τη δημιουργική διαδικασία που εμπλέκεται στα έργα. Φυσικά συνεχίστε να εφαρμόζετε στις διάφορες κλήσεις. Συνεχίζω να παράγω και να τοποθετούμαι τόσο σε ομαδικές όσο και σε ατομικές εκθέσεις.

Ποιο είναι το θέμα, το στυλ ή η τεχνική της τελευταίας σας καλλιτεχνικής παραγωγής;

Η τελευταία μου καλλιτεχνική παραγωγή αντιστοιχεί στη σειρά Floral Arrangements, όπου όπως και στις προηγούμενες σειρές το όνομα συνδέεται με τη διάταξη των στοιχείων που συμπεριλαμβάνω, αν και σε αυτή την περίπτωση αφήνω ήδη λίγο από τους εσωτερικούς χώρους, ή μάλλον αφήνω το εξωτερικό να μπει, για να συμπεριλάβετε το στοιχείο της χλωρίδας, και εδώ στην αρχή αυτής της σειράς συνεχίζω να χρησιμοποιώ κίτρινα και κόκκινα φόντα, βασικά χρώματα, που σας αναγκάζουν να τα χρώματα που χρησιμοποιείτε έχουν την ίδια ένταση, σε αυτά τα φόντα μετακίνησα τους χαρακτήρες αυτού του νέου σειρές, επαναλαμβάνοντας τη χρήση της ανθρώπινης φιγούρας, άλλοτε και την παρουσία ζώων και χλωρίδας, φύλλα, οπωροφόρα δέντρα άλλοτε, διάφορα είδη λουλουδιών, θάμνους, που είναι διατεταγμένα σε μια διάταξη λουλουδιών όπου τα πάντα είναι καταδικασμένα να μαραίνονται, είμαστε φθαρτά, και αυτό τονίζεται στον τρόπο επίλυσης ορισμένων σημείων των τελευταίων έργων αυτής της σειράς, όπου δεν υπάρχουν πια φόντο έντονων χρωμάτων, αλλά ένα συμπαγές μαύρο, ένα κενό, που φαίνεται στη διαφάνεια κάποιων περιοχών, αφού τα έργα αυτής της σειράς προσπαθούν να αποτυπώσουν αυτό, το στιγμιαίο, το παροδικό αφήνοντας να φαίνονται τα κατώτερα στρώματα που συνθέτουν την εικόνα.

Μπορείτε να μας πείτε για τη σημαντικότερη εμπειρία σας στην έκθεση;

Είναι δύσκολο να προσδιοριστεί η πιο σημαντική εμπειρία έκθεσης, γιατί υπάρχουν εμπειρίες που η σημασία τους έγκειται στο να είσαι ντεμπούτο, άλλες στο να είσαι ατομική έκθεση, να κερδίσεις ένα βραβείο ως μέρος αυτής της έκθεσης ή το κύρος του τόπου όπου εκτέθηκε. Αν λάβω το τελευταίο ως αναφορά, ο πιο σημαντικός θα ήταν ο διαγωνισμός Arte en Vivo που έλαβε χώρα στο Εθνικό Μουσείο Καλών Τεχνών το 2010 και του οποίου η συμμετοχή είχε οριστεί από το Πανεπιστήμιο. Μια άλλη εμπειρία που θα ήταν σημαντική λόγω του χώρου όπου έλαβε χώρα ήταν η έκθεση του Mavi Young Art Award στο Μουσείο Εικαστικών Τεχνών το 2022, όπως είχα υποβάλει αίτηση σε προηγούμενες περιπτώσεις χωρίς ιδιαίτερη τύχη, αλλά ήταν σε αυτή την έκδοση που επιλέχθηκε τελικά. Όσον αφορά τα βραβεία, το υψηλότερο ήταν μια Πρώτη Θέση, το «Βραβείο Πρώτου Καλλιτέχνη» του κυκλώματος Federal Reserve 2017.

Αν μπορούσατε να δημιουργήσετε ένα διάσημο έργο στην ιστορία της τέχνης, ποιο θα επιλέγατε; Και γιατί ?

Όποιο έργο του Joaquin Sorolla θα ήθελα να είχα δημιουργήσει, να έχει αυτή τη ρευστότητα και ακρίβεια όσον αφορά τα χρώματα, κάθε πινελιά φαίνεται να έχει τεθεί με τέτοιο επίπεδο πεποίθησης και φυσικότητας ταυτόχρονα, έργα ζωηρά χρώματα που συνεχίζουν να τρέμουλο μέχρι σήμερα.

Ένα συγκεκριμένο έργο, αλλά άλλου καλλιτέχνη θα ήταν το «Ivan the Terrible and his son» του Ilya Repin, το βρίσκω συγκλονιστικό, τόσο εικαστικά όσο και συναισθηματικά. Μπορείτε να νιώσετε τη φρίκη στα πρόσωπα και την υφή του χαλιού και της κουρτίνας ταυτόχρονα.

Αν μπορούσατε να καλέσετε έναν διάσημο καλλιτέχνη (ζωντανό ή νεκρό) σε δείπνο, ποιος θα ήταν; Πώς θα προτείνατε να περάσουν το βράδυ;

Λαμβάνοντας υπόψη την προηγούμενη απάντησή μου, νομίζω ότι ο Joaquín Sorolla, θα τον προσκαλούσα σε μερικά χάμπουργκερ από ένα εστιατόριο που δεν λειτουργεί. «Σατανικούς» τους έλεγαν, μαζί με κάτι πατάτες τηγανητές. Θα του πρότεινα να περάσει τη νύχτα ζωγραφίζοντας κάποιο έργο για να μπορέσει, αν μη τι άλλο, να αφομοιώσει κάτι από έναν τόσο επιδέξιο ζωγράφο.