Ο Franz Priking, γεννημένος ως Franz Pricking στις 7 Αυγούστου 1929, στο Mülheim της Βόρειας Ρηνανίας-Βεστφαλίας, ήταν ένας εξέχων Γερμανός ζωγράφος και λιθογράφος του οποίου το καλλιτεχνικό ταξίδι διήρκεσε πάνω από τρεις δεκαετίες. Η καριέρα του Priking, που ξεκίνησε το 1944, σημαδεύτηκε από τη μετάβασή του από την παραστατική τέχνη σε ένα πιο συμβολικό στυλ. Επηρεασμένο από τις διδασκαλίες του Max Pechstein, το έργο του Priking εξελίχθηκε σε διάφορες φάσεις, αντανακλώντας τη δυναμική προσέγγισή του στην τέχνη. Πέρασε μεγάλο μέρος της επαγγελματικής του ζωής στη Γαλλία, όπου συνέχισε να αναπτύσσει το ξεχωριστό του στυλ μέχρι τον θάνατό του, στις 10 Ιουνίου 1979, στο Oppède του Vaucluse. Οι συνεισφορές του Priking στον κόσμο της τέχνης μνημονεύονται για το βάθος και την πρωτοτυπία τους, γεφυρώνοντας το χάσμα μεταξύ παραδοσιακών και σύγχρονων καλλιτεχνικών εκφράσεων.
Βιογραφία καλλιτέχνη: Franz Priking
Ο Franz Priking, γεννημένος ως Franz Pricking στις 7 Αυγούστου 1929, στο Mülheim της Ρηνανίας, ήταν ένας διακεκριμένος Γερμανός ζωγράφος και λιθογράφος του οποίου η καριέρα διήρκεσε αρκετές δεκαετίες μεταμόρφωσης στον κόσμο της τέχνης. Μεγαλωμένος από έναν πατέρα δημόσιο υπάλληλο που ενθάρρυνε τις πρώτες καλλιτεχνικές του κλίσεις, τα χρόνια διαμόρφωσης του Priking σημαδεύτηκαν από τον ταραχώδη αντίκτυπο του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, ο οποίος επηρέασε βαθιά την καλλιτεχνική του προοπτική. Η αρχική του επιδρομή στον εξπρεσιονισμό, ένα κίνημα που καταπνίγηκε κατά τη διάρκεια της ναζιστικής εποχής, έγινε ακρογωνιαίος λίθος της καλλιτεχνικής του ταυτότητας. Το ακαδημαϊκό ταξίδι του Priking ξεκίνησε το 1948 στο Bauhaus της Βαϊμάρης και ακολούθησαν σπουδές στην Ακαδημία Καλών Τεχνών του Βερολίνου υπό την καθοδήγηση του Max Pechstein, μιας βασικής φυσιογνωμίας του κινήματος Die Brücke. Παρά το γεγονός ότι συνάντησε τον σοσιαλιστικό ρεαλισμό μέσω του Μπέρτολτ Μπρεχτ, ο Πρίκινγκ γοητεύτηκε περισσότερο από καινοτόμες μορφές τέχνης.
Το 1950, ο Priking μετακόμισε στο Παρίσι πριν εγκατασταθεί στη Νότια Γαλλία, όπου εξέθεσε για πρώτη φορά το έργο του στο Μουσείο Réattu στην Αρλ το 1951. Μια κομβική στιγμή στην καριέρα του ήρθε το 1952 όταν πέρασε οκτώ μήνες στο Vallauris υπό την καθοδήγηση του Πάμπλο Πικάσο, που τον ενθάρρυνε με την προνοητικότητα, «Θα είσαι ένας από τους καλύτερους ζωγράφους της γενιάς σου». Επιστρέφοντας στην περιοχή της Αβινιόν, ο Priking συνέχισε να βελτιώνει το στυλ του, οδηγώντας στην πρώτη του μεγάλη ατομική έκθεση στη Galerie Motte στη Γενεύη το 1955 και σε επόμενες εκθέσεις σε όλη την Ευρώπη, συμπεριλαμβανομένου του Παρισιού, του Λονδίνου, της Ρώμης και του Τόκιο.
Η καριέρα του Priking άνθισε με διακρίσεις όπως το Young Painting Prize στο Παρίσι το 1958 και μέλος του Διεθνούς Ινστιτούτου Τεχνών και Γραμμάτων στη Γενεύη το 1961. Πέρασε τη δεκαετία του 1960 στο Oppède, όπου ανακαίνισε ένα μεσαιωνικό σπίτι και ανέπτυξε ένα ξεχωριστό στυλ που χαρακτηρίζεται από συμβολικά και δομικά στοιχεία. Το έργο του σε αυτήν την περίοδο, ενσωματώνοντας σύμβολα και γεωμετρικές φόρμες, αντανακλούσε μια στροφή από την καθαρή αναπαράσταση σε ένα πιο περίπλοκο και μαθηματικά δομημένο όραμα.
Τραγικά, ο Priking πέθανε στις 10 Ιουνίου 1979, λίγες εβδομάδες πριν από μια αναδρομική έκθεση στο Château de Val. Η καλλιτεχνική του κληρονομιά διατηρείται σε διάσημες συλλογές, όπως το Musée National d'Art Moderne στο Παρίσι και το Μουσείο του Βατικανού στη Ρώμη. Η πώληση των έργων του στο Hôtel Drouot του Παρισιού τον Δεκέμβριο του 2020 ανέδειξε τη διαρκή επιρροή του και τη βαθιά σύνδεση με τους θαμώνες του, όπως ο Δρ Jean Bigonnet. Οι συνεισφορές του Priking συνεχίζουν να τιμούνται για την καινοτόμο προσέγγιση, την τεχνική δεξιοτεχνία και τη βαθιά τους επίδραση στη σύγχρονη τέχνη.
Σύντομη Ιστορία του Γερμανικού Εξπρεσιονισμού
Ο γερμανικός εξπρεσιονισμός εμφανίστηκε στις αρχές του 20ου αιώνα ως ένα μετασχηματιστικό κίνημα τέχνης που έδινε προτεραιότητα στις συναισθηματικές και διανοητικές απαντήσεις του καλλιτέχνη έναντι της ρεαλιστικής αναπαράστασης, που χαρακτηρίζεται από απλοποιημένες φόρμες, ζωηρά χρώματα και δυναμικές πινελιές. Ξεκινώντας κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Kaiser Wilhelm II, εν μέσω της εκβιομηχάνισης και της έναρξης του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, το κίνημα αντιπροσώπευε μια τολμηρή απομάκρυνση από τις παραδοσιακές μορφές τέχνης, εστιάζοντας στην υποκειμενική εμπειρία και στα εσωτερικά συναισθήματα. Δύο εξέχουσες ομάδες ηγήθηκαν του κινήματος: Die Brücke, που ιδρύθηκε στη Δρέσδη το 1905 από τον Ernst Ludwig Kirchner και άλλους, που αγκάλιασαν την αυτοέκφραση και περιλάμβαναν στοιχεία παραδοσιακής και φυλετικής τέχνης. και Der Blaue Reiter, που ιδρύθηκε στο Μόναχο το 1911 από τον Wassily Kandinsky και τον Franz Marc, που αποκρυστάλλωσαν περαιτέρω τις αρχές του κινήματος. Και οι δύο ομάδες επηρεάστηκαν από τον προηγούμενο ρομαντισμό και τη λογοτεχνία Sturm und Drang, αντανακλώντας μια βαθιά σύνδεση με τη φύση και μια απόρριψη των κοινωνικών κανόνων. Καθώς το κίνημα εξελισσόταν, ενσωμάτωσε διάφορα μέσα πέρα από τη ζωγραφική, συμπεριλαμβανομένης της γλυπτικής, της αρχιτεκτονικής και του κινηματογράφου, ενώ επηρέασε επίσης τη λογοτεχνία, τη μουσική και το θέατρο. Η έναρξη του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου και τα επακόλουθά του, συμπεριλαμβανομένων των θανάτων βασικών προσωπικοτήτων όπως ο Φραντς Μαρκ, μετατόπισαν την εστίαση του κινήματος σε πιο πολιτικά και κοινωνικά θέματα, οδηγώντας σε μια πιο σκοτεινή, πιο κριτική προοπτική τα τελευταία χρόνια. Παρά τη σχετικά σύντομη ενεργό περίοδο του, η κληρονομιά του Γερμανικού Εξπρεσιονισμού διαρκεί μέσω της καινοτόμου χρήσης του χρώματος και της μορφής, της αμφισβήτησής του με τους συμβατικούς καλλιτεχνικούς κανόνες και της βαθιάς επιρροής του στην τέχνη και τον πολιτισμό που ακολούθησε.
Prinking_1 από Franz Priking
Franz Priking, Prinking_1 . Ζωγραφική.
Το έργο τέχνης, κυρίως λουσμένο σε αποχρώσεις του καφέ, προσφέρει μια εντυπωσιακή θέα από ψηλά, αποτυπώνοντας την περίπλοκη δυναμική της βιομηχανικής ζωής. Στο κέντρο της σύνθεσης, ένας γερανός στέκεται ως εστιακό σημείο, με τη δομή του να είναι σχολαστικά λεπτομερής με φόντο κτίρια με μυτερή στέγη που βρίσκονται στο κάτω μέρος του καμβά. Πάνω, ο πίνακας αποκαλύπτει αυτό που φαίνεται να είναι γραμμές τρένου, υποδηλώνοντας ένα δίκτυο κίνησης και συνδεσιμότητας μέσα στο περιβάλλον του εργοστασίου. Η επιλογή μιας μονόχρωμης καφέ παλέτας από την Priking προσθέτει μια αίσθηση βάθους και δομής, ενισχύοντας το βιομηχανικό θέμα διατηρώντας παράλληλα μια αίσθηση αφηρημένης αφαίρεσης. Αυτό το κομμάτι αποτελεί παράδειγμα της ικανότητας του Priking να μεταμορφώνει τις καθημερινές σκηνές σε υποβλητικά και οπτικά συναρπαστικά έργα τέχνης.
Prinking_2 από Franz Priking
Franz Priking, Prinking_1 . Ζωγραφική.
Ο πίνακας του Franz Priking προσφέρει μια στοχαστική άποψη ενός δρόμου που ελίσσεται μέσα από ένα δασωμένο τοπίο, ενσωματώνοντας στοιχεία της ξένης τέχνης με την έντονη, υποβλητική απεικόνιση του. Η σύνθεση παρουσιάζει δύο δέντρα στο πρώτο πλάνο, όρθια φρουρά πάνω από έναν γκρίζο δρόμο που εκτείνεται διαγώνια από κάτω δεξιά προς την επάνω αριστερή γωνία. Στα αριστερά, ένα πράσινο πεδίο έρχεται σε αντίθεση με τους σιωπηλούς τόνους του δρόμου, προσθέτοντας μια νότα ζωντάνιας στην κατά τα άλλα γαλήνια και ακατοίκητη σκηνή. Ο πίνακας, χωρίς ανθρώπινη παρουσία, αναδεικνύει τον προορισμό του δρόμου για ανθρώπινη χρήση, ενώ τονίζει την απομόνωση και την ησυχία του. Το έργο τέχνης του Priking προσκαλεί τους θεατές να αναλογιστούν τη διασταύρωση της φύσης και της ανθρώπινης υποδομής, απαθανατίζοντας μια στιγμή ήρεμης εγκατάλειψης με οπτικά συναρπαστικό τρόπο.
Ιστορία Έκθεσης
Οι πρώτες ατομικές του εκθέσεις ξεκίνησαν με μια έκθεση στο Galerie de l'Hôtel de l'Europe στην Αβινιόν τον Ιούλιο-Αύγουστο 1953, ακολουθούμενη από μια σημαντική παρουσίαση στη Galerie Motte στη Γενεύη το 1954. Κέρδισε περαιτέρω αναγνώριση με εκθέσεις στη Galerie Drouant- Ο David στο Παρίσι τον Νοέμβριο του 1957 και στη Galerie Drouant τον Δεκέμβριο του 1959 και 1965. Η δουλειά του παρουσιάστηκε επίσης στη Galerie Tooth στο Λονδίνο το 1958, στη Galerie de Francony στη Νίκαια τον Ιούνιο του 1959 και στην Galerie de la Colombe στο Vallauris το 1960. Αξιοσημείωτο σόλο Οι εκθέσεις περιλαμβάνουν το Musée Galliera στο Παρίσι από τον Ιανουάριο έως τον Μάρτιο του 1962, το Galerie Martin Caille στο Παρίσι και το Aix-en-Provence το 1962 και το Galerie Philippe Ducastel στην Αβινιόν το 1965, 1969 και 1970. Έκθεσε στη Galerie Emmanuel19 David6 στο Παρίσι , 1970, 1972 και 1974, και στην Galerie Isy Brachot στις Βρυξέλλες το 1973. Αργότερα εκθέσεις περιελάμβαναν Galerie Hélène Trintignan στο Μονπελιέ τον Οκτώβριο-Νοέμβριο 1977, Palais du Roi de Rome στο Rambouillet, και το Hôtel στο 200 Ιουνίου. Ιούλιος 2003. Η τελευταία του ατομική έκθεση πραγματοποιήθηκε στο Château de Val στο Lanobre το καλοκαίρι του 1979. Επιπλέον, ο Priking συμμετείχε σε ομαδικές εκθέσεις όπως η Jeune peinture internationale στο Musée Réattu στην Αρλ το 1952, το Κέντρο Σύγχρονων Τεχνών στο Σινσινάτι τον Ιανουάριο του 1959 , και διάφορες παραστάσεις μεσογειακής ζωγραφικής. Συμμετείχε στη Biennale Internationale des Antiquaires στο Grand Palais στο Παρίσι το 1967, στη Biennale de Menton το 1970 και στο Salon d'automne στο Παρίσι το 1972. Η δουλειά του επισημάνθηκε σε αναδρομικές και θεματικές εκθέσεις, συμπεριλαμβανομένου του "L' expressnisme de l'après-guerre en cinquante tableaux" στην Galerie Drouant τον Μάρτιο του 1982, μια αναδρομική έκθεση στη Galerie Ducastel στην Αβινιόν τον Νοέμβριο του 1982 και η έκθεση για την 30η επέτειο στην Galerie Martin Caille στο Παρίσι το 2004. Οι εκθέσεις του Cuno αργότερα περιελάμβαναν Amiet à Zao Wou-Ki" στο Musée d'Art de Pully το 2013 και "Focus sur la peinture méridionale" στη Galerie Jean-Claude Réno στο Μονπελιέ από τον Δεκέμβριο του 2013 έως τον Ιανουάριο του 2014. Η δουλειά του παρουσιάστηκε επίσης διεθνώς, μεταξύ άλλων στο Bienale de São Paulo, Salon Comparaisons και Salon des peintres témoins de leur temps, υπογραμμίζοντας τη σημαντική και διαρκή επίδρασή του στην παγκόσμια καλλιτεχνική σκηνή.
Η κληρονομιά του Franz Priking ως διακεκριμένου Γερμανού ζωγράφου και λιθογράφου χαρακτηρίζεται από τη βαθιά επιρροή του στον κόσμο της τέχνης μέσω του εκτεταμένου και ποικίλου έργου του. Γεννημένος το 1929, η καλλιτεχνική εξέλιξη του Priking, που διαμορφώθηκε από τις εμπειρίες και τις σπουδές του σε όλη την Ευρώπη, τον οδήγησε από τον πρώιμο εξπρεσιονισμό σε ένα πιο συμβολικό και δομικά πολύπλοκο στυλ. Η καριέρα του τονίστηκε από πολυάριθμες ατομικές εκθέσεις σε αναγνωρισμένες γκαλερί και μουσεία, όπως η Galerie Motte στη Γενεύη και το Musée Galliera στο Παρίσι, καθώς και σημαντικές ομαδικές εκθέσεις σε διεθνείς χώρους όπως η Biennale de São Paulo και το Grand Palais στο Παρίσι. Το έργο του Priking, που χαρακτηρίζεται από το βάθος και την πρωτοτυπία του, γεφύρωσε παραδοσιακές και σύγχρονες καλλιτεχνικές εκφράσεις, αντανακλώντας την καινοτόμο προσέγγιση και την τεχνική του δεξιοτεχνία. Παρά τον πρόωρο θάνατό του το 1979, η τέχνη του συνεχίζει να φημίζεται και να παραμένει επιρροή, με τη συμβολή του να διαρκεί σε εξέχουσες συλλογές και εκθέσεις σε όλο τον κόσμο.
Selena Mattei
