Εισαγωγή στο κόκκινο χρώμα

Ας ξεκινήσουμε λέγοντας ότι υπάρχουν δύο τρόποι για να καταλάβετε ότι μιλάω για το κόκκινο χρώμα, ο ένας απλός, οπτικός και διαισθητικός, ο άλλος πολύπλοκος, επιστημονικός και εκπαιδευτικός. Μπορώ να κάνω έκκληση στην απόχρωση που αντιλαμβάνεσαι όταν κοιτάς μια πέτρα ρουμπίνι, αλλά και αυτή του αχάτη, καθώς και στον φυτικό κόσμο, το χρώμα που διακρίνει τις φράουλες, τα κεράσια, τα ρόδια, μαζί με τριαντάφυλλα, τουλίπες, παπαρούνες κ.λπ. Όσον αφορά το ζωικό βασίλειο, από την άλλη, δράττομαι της ευκαιρίας να αναφέρω πασχαλίτσες, αστερίες, μερικούς παπαγάλους και πολλά άλλα είδη επίσης. Η ιστορία μπορεί ακόμα να συνεχιστεί, καθώς αυτή η χρωματικότητα είναι επίσης ορατή σε ορισμένα ατμοσφαιρικά φαινόμενα, όπως τα ουράνια τόξα, τα ηλιοβασιλέματα, ακόμη και στην περίπτωση ενός κόκκινου φεγγαριού και του νότιου σέλας. Τώρα ήρθε η ώρα για το δύσκολο κομμάτι, το οποίο δανείζομαι από τη Wikipedia: «Το κόκκινο είναι ένα από τα χρώματα στο ορατό φάσμα που αντιλαμβάνεται το ανθρώπινο μάτι, ταξινομείται ως «θερμό χρώμα». Έχει τη χαμηλότερη συχνότητα και, κατά συνέπεια, τη μεγαλύτερη μήκος κύματος σε σύγκριση με όλα τα άλλα ορατά χρώματα (μεταξύ 625 και 740 νανόμετρα περίπου). Ακόμα χαμηλότερες συχνότητες πέφτουν στο υπέρυθρο. Είναι επίσης ένα από τα κύρια χρώματα σύμφωνα με το μοντέλο RGB, μαζί με το μπλε και το πράσινο. Το συμπληρωματικό χρώμα του κόκκινου είναι κυανό." Επιστρέφοντας σε κατανοητή γλώσσα, θα συζητήσω εν συντομία την ιστορία του κόκκινου, το οποίο, με τη μορφή χρωστικής από ώχρα, χρησιμοποιείται από την προϊστορική τέχνη, συνεχίζοντας την επιτυχία του με τους Αιγύπτιους και τους Μάγια, καθώς και τους Ρωμαίους, πολιτισμούς στις οποίες χρησιμοποιήθηκε σε τελετές ή για να γιορτάσουν νίκες. Τα έργα του Μεσαίωνα και της Αναγέννησης αποκαλύπτουν τη δημοτικότητα της απόχρωσης στα ρούχα των αρχών και των αρχόντων, μια προοπτική που διατηρήθηκε με την πάροδο του χρόνου έως ότου, αργότερα, πήρε και πολιτικές χροιές (αναφέρομαι στη σύνδεση του κόκκινου με τον κομμουνισμό). Τέλος, είναι σημαντικό να συζητήσουμε τη σχέση του κόκκινου και της φωτογραφικής τέχνης, καθώς αυτό το ζεστό χρώμα, που συνδέεται με τη φωτιά, το πάθος και την αγάπη, αλλά και με τη βία, σε σημείο να συνδέεται τόσο με τον Έρωτα όσο και με τον Διάβολο, εμφανίζεται συχνά στο τα έργα των καλλιτεχνών Artmajeur. Για να μιλήσουμε για αυτούς τους καλλιτέχνες, θα παρουσιάσουμε επίσης τη σχέση μεταξύ της φωτογραφίας, του κόκκινου χρώματος, των καλλιτεχνικών ειδών και των ιδιαιτεροτήτων των μεμονωμένων λήψεων.

ΣΥΛΛΟΓΗ " CHANEL AUTREMENT " / ΣΟΥΠΑ / HOMMAGE A. WARHOL (2020)Φωτογραφία από Doat

THE CLOD (2021) Φωτογραφία: Emmanuel Passeleu

Φωτογραφία και κόκκινο χρώμα: καλλιτεχνικά είδη

Ας ξεκινήσουμε με μια αμετάβλητη έννοια: το χρώμα στην τέχνη είναι θεμελιώδες γιατί του έχει ανατεθεί το καθήκον να μεταφέρει ένα μεγάλο μέρος των νοημάτων και των αισθήσεων, με στόχο να μας πάρει από το χέρι και να μας οδηγήσει σε μια συγκεκριμένη αφήγηση, η οποία, από κάθε άποψη , είναι χρωματικά ικανό να διαφοροποιήσει τη διάθεσή μας. Κατά συνέπεια, η μελέτη των χρωμάτων που είναι διατεταγμένα σε μια φωτογραφική σύνθεση είναι θεμελιώδης, η οποία πρέπει να δημιουργηθεί με την τάση να εξαλείφει οτιδήποτε δεν είναι σημαντικό για να τονίσει αυτό που είναι, προκειμένου να μεταδώσει ένα συγκεκριμένο μήνυμα και να προωθήσει ένα προκαθορισμένο συναίσθημα. Όταν ένας φωτογράφος επιλέγει να επικοινωνήσει με τον θεατή μέσω της χρήσης του κόκκινου, γνωρίζει ότι έχει επιλέξει το χρώμα τόσο του πάθους όσο και του κινδύνου, και τα δύο είναι εξαιρετικά ικανά να τραβήξουν την προσοχή οποιουδήποτε αντιμετωπίζει το έργο τέχνης. Επιπλέον, αυτή η απόχρωση φέρνει επίσης έναν μοναδικό δυναμισμό και δύναμη στη λήψη, παράγοντες που αναδεικνύουν περαιτέρω τα μέρη της φωτογραφίας έτοιμα να περιλαμβάνουν τη χρήση της προαναφερθείσας χρωματικότητας. Αυτά τα χαρακτηριστικά κάνουν το κόκκινο και τη συνακόλουθη κεντρική του προσοχή, τέλειο για κάθε τύπο φωτογραφικού έργου εικόνας, συμπεριλαμβανομένων οπωσδήποτε ειδών πορτρέτου, τοπίου, νεκρής φύσης, αφαίρεσης και φωτογραφίας δρόμου, όπως φαίνεται από τα έργα των καλλιτεχνών Artmajeur Marta Lesniakowska, Carlos Canet Fortea, Arnold Mariashin, Carmen Carbonell και Sergio Capuzzimati.

POWER OF GAZE # 31 (2010)Φωτογραφία Marta Lesniakowska

Όσον αφορά τον πρώτο καλλιτέχνη και το είδος πορτρέτου, σκέφτηκα το "Power of gaze #31", μια ψηφιακή φωτογραφία κυρίως ασπρόμαυρη, σκοπός της οποίας, όπως διακηρύσσεται από τον τίτλο, είναι να αναγνωρίσει το εστιακό σημείο της εικονιστικής αφήγησης στο θέμα του θέματος. βλέμμα. Πώς επιτεύχθηκε αυτή η πρόθεση; Επιστρέφοντας στη δύναμη έλξης του κόκκινου, επιτεύχθηκε με τη συγκέντρωση της παρουσίας αυτής της χρωματικότητας στο επίπεδο του βλέμματος της γυναίκας ντυμένης με αρχαία ενδυμασία, της οποίας τα μάτια έχουν μειωθεί σε δύο κύκλους με μια κόρη στη μέση που αποδίδεται συνθετικά από μια τελεία. Σε αυτό το σημείο, ο θεατής δεν θα έχει πολλά να αποφασίσει, καθώς το βλέμμα του, είτε το θέλει είτε όχι, θα πέφτει πάντα πρωτίστως στο επίπεδο των ματιών που μόλις περιγράφηκαν, στο μέρος όπου ζωντανεύει η αφήγηση με κόκκινο χρώμα.

RED NIGHT (2022)Φωτογραφία Carlos Canet Fortea

Τώρα, ας περάσουμε στο είδος του τοπίου, το οποίο ήθελα να αναπαραστήσω μέσα από το μινιμαλιστικό έργο σε κόκκινο και μαύρο του Carlos Canet Fortea, με τίτλο «Red night». Αυτή η λήψη είναι έτοιμη να αποκαλύψει την εικόνα μιας σχεδόν αδιάκριτης επιφάνειας, στην οποία, σε αντίθεση με το σκοτάδι ενός μυστηριώδους σκιερού χώρου, έχουν τοποθετηθεί πολλές μικρές κόκκινες κουκκίδες, που πιθανώς προορίζονται να ερμηνεύσουν τα χαρακτηριστικά μιας ήρεμης θάλασσας, αντανακλώντας ένα έντονο και «φλογερό» ηλιοβασίλεμα. Για άλλη μια φορά, αυτό που δίνει πραγματικά νόημα στη σύνθεση είναι η χρωματική αντίθεση, που δημιουργείται από την παράθεση δύο ουσιαστικά αντίθετων χρωμάτων: μαύρο, που συμβολίζει το τέλος, το κλείσιμο και το θάνατο, και το κόκκινο, συνώνυμο της αγάπης, του συναισθήματος, της ζωτικότητας, καθώς και την προαναφερθείσα εμπλοκή, ικανή πάντα να τραβήξει κάθε βλέμμα.

RED BOTTLE (2021) Φωτογραφία από τον Arnold Mariashin

Εκτός από όσα έχουν ειπωθεί μέχρι στιγμής, αξίζει να σημειωθεί ότι την προσοχή μας τραβούν και ό,τι μας δίνει ευχαρίστηση ή μας κάνει χαρούμενους, σε σημείο που είναι σχεδόν αδύνατο να μην εστιάσουμε το βλέμμα μας στις λιχουδιές που τακτοποιούμε στο τραπέζι. μιας νεκρής φύσης. Αυτό γίνεται ακαταμάχητο όταν χρωματίζεται με κόκκινο, προτρέποντας πιθανώς τον θεατή να απλώσει το χέρι του και να αρπάξει αυτό που βλέπει! Αυτό ακριβώς βρίσκεται στο «Κόκκινο μπουκάλι» του Arnold Mariashin, μια φωτογραφία στην οποία, αφού σκεφτόμουν τι μπορεί να περιέχει η κανάτα, είτε κρασί, νερό ή κάτι άλλο, βρέθηκα με ανυπομονησία καρφωμένος στο ρόδι, ξαφνικά στον πειρασμό να τραβήξω μια μπουκιά και μετά αφήστε το «ακρωτηριασμένο» στη θέση του.

ROUGE (2017) Φωτογραφία από την Carmen Carbonell

Μιλώντας για αφαίρεση, αυτό το καλλιτεχνικό κίνημα είναι γνωστό για την εγκατάλειψη της αναπαράστασης της πραγματικότητας για να τονίσει τα συναισθήματα και τα ιδανικά, τα οποία αποκτούν ζωή με τη μορφή σχημάτων, γραμμών και χρωμάτων. Σε αυτά τα πλαίσια, τα χρώματα παίζουν θεμελιώδη ρόλο στις συνθέσεις, καθώς κάθε απόχρωση ή χρωματική αντιπαράθεση προορίζεται να εκφράσει συγκεκριμένα συναισθήματα, καθώς και αμετάβλητες, αντικειμενικές, κατανοητές, άυλες, αιώνιες και απόλυτες ιδέες. Μια φωτογραφία που επικοινωνεί μέσω των σημασιών που είναι εγγενείς στο κόκκινο χρώμα είναι το «Rouge» της Carmen Carbonell, όπου κόκκινα φτερά, ως επί το πλείστον θολά και επομένως αφηρημένα, επιπλέουν, γεμίζοντας την ατμόσφαιρα, μέσα στην οποία, μόνο σε απόσταση και κατά διαστήματα, η παρουσία πολύ πιο σκούρων Οι αποχρώσεις μπορούν επίσης να φανούν.

RED VELVET (2022)Φωτογραφία Sergio Capuzzimati

Τέλος, όσον αφορά τη φωτογραφία δρόμου, υπάρχουν πολλά θέματα στις πόλεις που μπορούν να τραβήξουν την προσοχή τόσο του φωτογράφου όσο και εκείνων που στη συνέχεια σκέφτονται τη λήψη. Ωστόσο, στην περίπτωση της φωτογραφίας του Sergio Capuzzimati με τίτλο "Red Velvet", η ζωή της πόλης του Χονγκ Κονγκ φαίνεται να παίρνει δεύτερη θέση, καθώς οι πρωταγωνιστές της σκηνής δεν είναι πλέον οι περαστικοί, τα αυτοκίνητα και τα κτίρια, αλλά το κόκκινο φώτα που αναδεικνύουν τα θέματα στη δεξιά πλευρά της φωτογραφικής υποστήριξης, καθιστώντας τα πιο ζωντανά, σαγηνευτικά, ενεργά και άξια ενδιαφέροντος.

ΠΑΡΑΝΟΕΙΔΗ ΟΡΑΜΑ. (2015)Φωτογραφία Abigail Gonzalez Pina

Φωτογραφία και το κόκκινο χρώμα: ιδιαιτερότητες της λήψης

Αφού συζητήσω τα προαναφερθέντα είδη, θα επισημάνω για άλλη μια φορά, χρησιμοποιώντας ως παραδείγματα τη δουλειά των καλλιτεχνών Artmajeur, ορισμένες ιδιαιτερότητες λήψης και σύνθεσης που είναι πάντα έτοιμες να εμπλέξουν και να ενισχύσουν το κόκκινο χρώμα, μέσω της χρήσης συνδυασμών με άλλα χρώματα, μονοχρωματικά. εικόνες, συμπληρωματικά χρώματα, ανάλογα χρώματα, τριαδικά χρώματα και αντίθεση ζεστού-κρύου. Για να σας δείξω τον συνδυασμό του κόκκινου με άλλα χρώματα με λίγα λόγια, σκέφτηκα την επαναλαμβανόμενη χρήση κόκκινου και μαύρου μαζί, και μερικές φορές κόκκινου με άσπρο και μαύρο, στη φωτογραφική βάση δεδομένων του Artmajeur, ακριβώς όπως στη σουρεαλιστική φωτογραφία της Abigail Gonzalez Pina, με τίτλο «Παρανοϊκό όραμα». Σε αυτό το έργο, ένα κόκκινο φύλλο τοποθετείται σαν το στέμμα ενός δέντρου, το οποίο, στο συγκεκριμένο κυρίως ασπρόμαυρο πλαίσιο, διασχίζεται μυστηριωδώς και από μερικά εργατικά μυρμήγκια.

RED SHADOW (2021) Φωτογραφία: Natalya Sleta

FEMME FATALE (2023) Φωτογραφία: Lídia Vives

RED HAIR (2023) Φωτογραφία: Bart Debo

Προχωρώντας σε ένα παράδειγμα μονόχρωμης, μπορούμε να αναφέρουμε την "Red shadow" της Natalya Sleta, μια φωτογραφία που, όπως υποδηλώνει το όνομά της, παρουσιάζει διάφορες αποχρώσεις του κόκκινου στο στατικό σώμα μιας χορεύτριας, καθώς και στο πιο σκούρο φόντο και σε η κορύφωση του σκότους που παρουσιάζουν οι σκιές. Αν μιλάμε για συμπληρωματικά χρώματα, σκέφτομαι να σας δείξω το "Femme fatale" της Lídia Vives, όπου το μοντέλο και φωτογράφος, ντυμένοι στα κόκκινα για την περίσταση, ποζάρουν σε πράσινο φόντο, ένα χρώμα που είναι γνωστό ότι είναι συμπληρωματικό με αυτό που είμαστε. εστιάζοντας σε. Γνωρίζατε ότι υπάρχουν και ανάλογα χρώματα; Αυτά είναι χρώματα που, όντας δίπλα στον χρωματικό κύκλο, μοιράζονται ένα κοινό χρώμα, κάνοντάς τα να φαίνονται παρόμοια και αρμονικά όταν τοποθετούνται μαζί. Οι αποχρώσεις ανάλογες με το κόκκινο είναι το κίτρινο και το πορτοκαλί, όλα μαζί με πάθος στο «Red hair» του Bart Debo, όπου, προς έκπληξή μας, προστίθεται μια τέταρτη απόχρωση: το μπλε των ματιών του μοντέλου, που εμφανίζεται σχεδόν στο κέντρο μιας σύνθεσης στην οποία τα υπόλοιπα χρώματα ανταλλάσσουν θέσεις αρκετά φυσικά (προσέξατε το πέμπτο χρώμα, μια πινελιά πράσινου;).

LA CATRINAS AND RED ROSES (2022) Φωτογραφία από την R&N Photography

"ΚΟΚΚΙΝΟ ΤΥΡΚΟΥΑΖ ΓΥΜΝΟ" (2019) (2019)Φωτογραφία Σπύρου Πολίτη

Όταν μιλάω για τριαδικά χρώματα, αναφέρομαι σε εκείνους τους τόνους που έχουν ίση απόσταση στον προαναφερθέντα χρωματικό τροχό, ο οποίος, στην περίπτωση του κόκκινου, εμφανίζεται με το κίτρινο και το μπλε, σχηματίζοντας ένα τονικό "τρίγωνο" έτοιμο να δημιουργήσει ένα αντίθετο και επομένως ενεργητικό. , ζωηρή, και νεανική εικόνα. Αυτές τις αισθήσεις μας προτείνει το «La Catrinas and red roses» της R&N Photography, όπου το χρώμα της θάλασσας αποδίδεται από τη σκιά των ξερών δέντρων, το χρώμα της αγάπης υπάρχει στα τριαντάφυλλα και το κομψό φόρεμα της γυναίκας. ενώ το κίτρινο, μερικώς φιλτράροντας μέσα από τα κλαδιά, φωτίζει την κεντρική περιοχή του φόντου. Τέλος, μιλώντας για ζεστό-κρύο αντίθεση, μπορεί να παρατηρηθεί στο «Red turquoise nude» του Σπύρου Πολίτη, όπου ένα δυναμικό αλλά φαινομενικά «παγωμένο» σώμα στα ψυχρά του χρώματα ξεχωρίζει σε κόκκινο φόντο, έτοιμο να επαναφέρει το μοντέλο στο ζωή με τη ζωντανή της ζεστασιά. Στην πραγματικότητα, τα ζεστά χρώματα όπως το κίτρινο, το κόκκινο και το πορτοκαλί μεταφέρουν ενέργεια και μας θυμίζουν φως, ενώ τα ψυχρά χρώματα όπως το πράσινο και το μπλε συνδέονται με συναισθήματα αρμονίας και σύνδεσης, κάνοντας μας να σκεφτόμαστε τις αισθήσεις της θάλασσας, του ουρανού και τα δάση.