Δεν είναι η αρχή ενός αστείου, το υπόσχομαι. Μια μέρα, από καθαρή σύμπτωση, τέσσερις εντελώς διαφορετικοί άνθρωποι μετακομίζουν σπίτι ταυτόχρονα. Υπάρχει ο λάτρης της ιστορίας της τέχνης, ο φιλόζωος, ο θιασώτης της μουσικής και ο ακούραστος ταξιδιώτης. Τέσσερις προσωπικότητες, τέσσερις εσωτερικοί κόσμοι και ένας κοινός στόχος: η δημιουργία ενός χώρου που αντικατοπτρίζει την ουσία τους.
Τι σημαίνει όμως πραγματικά να ζούμε σε έναν χώρο που μιλάει για το ποιοι είμαστε; Και πώς μπορούν τα βαθύτερα πάθη μας να εμπνεύσουν τον χώρο που ονομάζουμε σπίτι;
Ο λάτρης της ιστορίας της τέχνης
Για τους λάτρεις της ιστορίας της τέχνης, ο χώρος που κατοικούν δεν είναι απλώς ένα σπίτι - είναι ένας κενός καμβάς που περιμένει να γεμίσει με οπτικές αφηγήσεις. Κάθε γωνιά πρέπει να λέει μια ιστορία, κάθε αντικείμενο πρέπει να έχει ένα βαθύτερο νόημα. Για αυτούς, τα έργα τέχνης δεν είναι απλώς διακοσμητικά. Είναι γέφυρες ανάμεσα στο παρελθόν και το παρόν, που συνδέουν μεγάλους δασκάλους με τη δική τους φαντασία.
Αυτή η εκλεπτυσμένη ψυχή μπορεί να ονειρεύεται κομμάτια που παραπέμπουν στο μεγαλείο των κλασικών: αναπαραγωγές αναγεννησιακών λεπτομερειών, μυθολογικές σκηνές ή ακόμα και σύγχρονες πινελιές που κάνουν διάλογο με αριστουργήματα του παρελθόντος. Αλλά δεν σταματά εκεί - οι επιλογές εκτείνονται πέρα από την αισθητική. Το ίδιο το θέμα γίνεται η καρδιά ενός κομματιού, μια ωδή σε συγκεκριμένα κινήματα, ιστορικές περιόδους ή εμβληματικές φιγούρες. Ένα πορτρέτο σε στυλ μπαρόκ; Μια ποιμαντική σκηνή που αποτίει φόρο τιμής στον ρομαντισμό; Ή μήπως ένα αφηρημένο έργο που ερμηνεύει εκ νέου την εικονιστική γλώσσα;
Άλλωστε, ο λάτρης της τέχνης ζει σε έναν κόσμο όπου τα χρονικά όρια διαλύονται. Το βράδυ ονειρεύονται τον Μιχαήλ Άγγελο και τον Λεονάρντο να κάθονται μαζί τους, να πίνουν ένα ποτό και να συζητούν για την εξέλιξη της παραστατικής τέχνης. Μια πρόποση με τον Καραβάτζιο για το δράμα του φωτός, ένα αστείο με τον Μονέ για το φευγαλέο της στιγμής. Το σπίτι τους γίνεται ένα προσωπικό μουσείο, ένα μέρος όπου ο χρόνος αιωρείται μεταξύ αισθητικής και ιστορίας.
Εάν βλέπετε τον εαυτό σας σε αυτό το προφίλ, εδώ είναι δύο έργα Artmajeur που πιστεύω ότι είναι τέλεια για εσάς!
Η Αφροδίτη μου (2022) Πίνακας της Kristina Korò
Το «My Venus» του Korò είναι ένα σύγχρονο αφιέρωμα στον Botticelli που επαναπροσδιορίζει και ερμηνεύει ξανά το ιδανικό της αιώνιας ομορφιάς, προσαρμόζοντάς το επιδέξια στη σύγχρονη εποχή μας. Απογυμνωμένη από το αρχικό της πλαίσιο, αυτή η Αφροδίτη τονίζει τη διαχρονική εικονικότητά της, στρέφοντας όλη την προσοχή στη φιγούρα και την εξαιρετική συμβολική της δύναμη. Δεν υπάρχουν κοχύλια, άνεμοι ή ωκεανοί στο βάθος - υπάρχει μόνο αυτή, σε όλη της την τελειότητα, που αναδεικνύεται ως το απόλυτο σύμβολο της θηλυκότητας και της αρμονίας.
Οι ζωηρές πινελιές εμπνευσμένες από τον πόντους όχι μόνο μεταφέρουν τη χάρη αυτής της εμβληματικής φιγούρας αλλά αποτυπώνουν επίσης τη βαθύτερη ουσία του αιώνιου θηλυκού. Η Αφροδίτη του Μποτιτσέλι, σε αυτήν την εκδοχή, δεν ερμηνεύεται απλώς εκ νέου, αλλά γιορτάζεται, αλληλεπιδρώντας άμεσα με τον θεατή. Υπερβαίνοντας ένα απλό αφιέρωμα στο παρελθόν, ο καλλιτέχνης καλεί τον προβληματισμό για την ομορφιά και την αρμονία ως παγκόσμιες, διαχρονικές αξίες.
Και τι θα έλεγε ο λάτρης της τέχνης; Πιθανότατα θα στέκονταν μπροστά της με ευλαβικό θαυμασμό, ήδη οραματίζοντάς την να εμφανίζεται τέλεια στο σαλόνι τους - ίσως με ένα ποτήρι κρασί στο χέρι και ένα συμβολικό τοστ στον Μποτιτσέλι για τη δημιουργία μιας εικόνας που συνεχίζει να εμπνέει ανά τους αιώνες.
Blue Grey Abstract Painting, Conversation with Rothko (2024) Πίνακας του Leon Grossmann
Αυτός ο πίνακας του Grossmann, εμπνευσμένος από το Color Field Painting του Rothko, ερμηνεύει εκ νέου τη χρωματική αφαίρεση, αφαιρώντας κάθε αφήγηση για να επικεντρωθεί στην ουσία του χρώματος. Το βαθύ μπλε και το σκονισμένο γκρι συμμετέχουν σε έναν σιωπηλό διάλογο, ενώ οι έντονες κόκκινες άκρες προσθέτουν έναν διακριτικό συναισθηματικό τόνο. Δεν υπάρχει φιγούρα, καμία ιστορία - μόνο χρώμα, που προκαλεί περισυλλογή και προβληματισμό.
Κάθε πινελιά δονείται, μετατρέποντας το κομμάτι σε οπτικό διαλογισμό. Σε μια εποχή με γρήγορο ρυθμό, αυτός ο πίνακας μας υπενθυμίζει τη σημασία της παύσης και της απώλειας στη σιωπή.
Και ο φιλότεχνος; Μετά από μια αρχική κριτική ματιά, θα υπέκυπταν σιγά σιγά στο απέραντο μπλε και το καθησυχαστικό γκρι, παρατηρώντας τελικά το κρυμμένο κόκκινο στις άκρες. Θα ήταν πάρα πολύ: θα παραδοθούν σε στοχαστική έκσταση, σχεδόν έτοιμοι να λιποθυμήσουν, μουρμουρίζοντας: «Ο Ρόθκο θα ενέκρινε».
Ο λάτρης των ζώων
Για τους φιλόζωους, ένα σπίτι δεν είναι ποτέ απλώς μια στέγη πάνω από το κεφάλι τους: είναι ένα άντρο, ένα καταφύγιο, μια μικρή όαση όπου βασιλεύει η φύση και η ελευθερία. Κάθε λεπτομέρεια φαίνεται να λέει για μια βαθιά σύνδεση με τον κόσμο των ζώων, τόσο πολύ που οι φίλοι έχουν ήδη αρχίσει να σας αποκαλούν «Άγιος Φραγκίσκος». Φυσικά, δεν φταις εσύ αν σε έπιασαν να μιλάς με σκυλιά, να τραγουδάς με πουλιά ή να χορεύεις με μαϊμούδες…
Τα τέλεια κομμάτια για αυτού του είδους τους λάτρεις των ζώων; Αυτά που παραπέμπουν στην άγρια ελευθερία και ομορφιά της φύσης: μια αλεπού που τρέχει μέσα στο δάσος, μια μεγαλοπρεπής κουκουβάγια που κοιτάζει τον κόσμο από ψηλά ή ακόμα και στυλιζαρισμένα πορτρέτα γατών και σκύλων που σχεδόν ζωντανεύουν στους τοίχους σας (ίσως για να σας προσφέρουν συμβουλές διακόσμησης ).
Το σπίτι σας είναι λιγότερο σαλόνι και περισσότερο εσωτερική ζούγκλα. Δεν υπάρχουν λευκοί τοίχοι, μόνο βαμμένα δάση. καμία σιωπή, μόνο η ηχώ της φύσης που αναπνέει. Και ναι, ίσως ο καλύτερός σου φίλος είναι ένα γκόλντεν ριτρίβερ, αλλά τουλάχιστον δεν σε διακόπτουν ποτέ όταν μιλάς.
Εδώ είναι δύο κομμάτια που τόσο εγώ όσο και το golden retriever σας θεωρούμε απαραίτητα για τον χώρο σας!
Pawing horse (2022) Πίνακας του Roberto Barbuti
Cat - Giant (2020)Γλυπτική από την Artgallery
Αυτά τα γλυπτά αντιπροσωπεύουν μια τέλεια γέφυρα μεταξύ τέχνης και φύσης, ιδανική για τους λάτρεις των ζώων που επιθυμούν να φέρουν μια συμβολική και τρισδιάστατη παρουσία στα σπίτια τους. Το άλογο από τερακότα του Μπαρμπούτι, με τις μνημειώδεις και δυσανάλογες μορφές του, θυμίζει την πρωτόγονη δύναμη των σπηλαιογραφιών της παλαιολιθικής εποχής, μετατρέποντάς το σε ένα σύγχρονο έργο ικανό να εκφράζει δύναμη και ζωντάνια. Κατασκευασμένο με την τεχνική colombino , το άλογο ενσαρκώνει την ουσία του ζώου, καθιστώντας ένα διαχρονικό σύμβολο της σύνδεσης μεταξύ ανθρώπου και φύσης.
Από την άλλη, η χάλκινη γάτα της Artgallery, με το λεπτό και στυλιζαρισμένο σώμα της, είναι ένας φόρος τιμής στη χάρη των αιλουροειδών και στο αινιγματικό μυστήριο. Η τρισδιάστασή του δεν είναι απλώς ένα τεχνικό χαρακτηριστικό, αλλά ένα στοιχείο που μεταφέρει παρουσία και ρεαλισμό, σαν να δίνει ζωή σε αυτή την κομψή και σιωπηλή φιγούρα.
Και μετά υπάρχει ο φιλόζωος, ο οποίος μπορεί να έχει απροσδόκητες αντιδράσεις σε αυτά τα γλυπτά: φανταστείτε τους να σκαρφαλώνουν στο άλογο από τερακότα, να ονειρεύονται να καλπάζουν προς κάποιον επικό προορισμό ή να προσφέρουν ένα μπολ με φαγητό στη χάλκινη γάτα, με στοργικά κτυπήματα και μια πρόσκληση για γουργούρισμα. Γιατί, τελικά, δεν είναι μόνο να διακοσμήσεις το σπίτι σου — είναι να καλωσορίσεις έναν νέο φίλο… ακόμα κι αν δεν κουνηθεί!
Ο λάτρης της μουσικής
Για τους παθιασμένους λάτρεις της μουσικής, ένα σπίτι δεν είναι απλώς ένας χώρος — είναι ένα τρισδιάστατο φύλλο μουσικής. Κάθε δωμάτιο πρέπει να δονείται, να χορεύει και να αντηχεί σαν μελωδία. Ναι, μιλάμε για σένα, που τριγυρνάς στο σπίτι με τα ακουστικά μόνιμα μέσα, μπερδεύοντας το «γεια» με το «τζαζ» και το «πώς είσαι;» για "ποιο κλειδί είναι;" Παραδεχτείτε το: μερικές φορές απαντάτε τυχαία για να αποφύγετε την παύση της αγαπημένης σας λίστας αναπαραγωγής.
Τα τέλεια κομμάτια για αυτόν τον τύπο χρόνιας μελομανίας; Περιλήψεις που απηχούν τη ροή μιας συμφωνίας, εικόνες που μοιάζουν να χορεύουν στο ρυθμό ενός βιολιού ή ενός σόλο σαξόφωνου. Κάθε δωμάτιο έχει τον τόνο του: το σαλόνι παίζει σαν κομμάτι του Miles Davis—χαλαρό αλλά με ρυθμό που κρατά την προσοχή σας. η κρεβατοκάμαρα, από την άλλη, είναι τυλιγμένη στις οικείες νότες ενός μπλουζ κομματιού, γιατί ο ύπνος είναι τελικά το αργό outro της ημέρας.
Και όταν επιλέγετε ένα έργο τέχνης, να θυμάστε: ο χώρος σας χρειάζεται ρυθμό. Και αν ο φιλόζωος σας δανείσει το golden retriever του, να είστε σίγουροι ότι δεν θα παραπονεθεί για τη μουσική σας. Όχι γιατί το εκτιμά, αλλά απλά γιατί, ε, δεν μπορεί. Απλώς θα συνεχίσει να ελπίζει στον ήχο μιας τσάντας που θροΐζει.
Λοιπόν, αγαπητέ λάτρεις της μουσικής, αν το σπίτι σου ήταν συμφωνία, αυτά τα δύο κομμάτια θα ήταν το μεγάλο του φινάλε!
ο μουσικός με την κόκκινη γραβάτα (2020) Πίνακας του Dek
Εάν το αγαπημένο σας playlist είναι πάντα σε επανάληψη και ζείτε τη ζωή στο ρυθμό ενός σόλο σαξ, ο πίνακας "The Musician in the Red Tie" του Dek φαίνεται κομμένος στα μέτρα σας! Το έργο τέχνης απεικονίζει έναν μουσικό πλήρως βυθισμένο στην ερμηνεία τους, με μια κομψή κόκκινη γραβάτα που δίνει στον πίνακα τον τίτλο του. Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι αυτό το κομμάτι δεν είναι απλώς ένα πορτρέτο, αλλά μια γιορτή της στενής σύνδεσης μεταξύ του καλλιτέχνη και της μουσικής - μια στιγμή εστίασης και αρμονίας που φαίνεται να ξεπερνά τα όρια του καμβά.
Δημιουργημένος σε ακρυλικό, αυτός ο πίνακας είναι επίσης μια οπτική συμφωνία, που παραπέμπει στην έντονη ατμόσφαιρα ενός τζαζ κλαμπ λουσμένου με φώτα νέον. Οι ρέουσες γραμμές που πηγάζουν από το όργανο μεταμορφώνονται σε ένα υπνωτικό ρεύμα, σαν να μπορούσες να δεις πραγματικά τη μουσική να χορεύει στον αέρα.
Αυτό είναι κάτι περισσότερο από έναν πίνακα ζωγραφικής—είναι ένα γράμμα αγάπης για τη μουσική. Κρεμασμένο στο σαλόνι σας, θα μεταμορφώσει τον χώρο σε μια ιδιωτική σκηνή, όπου κάθε γωνιά αντηχεί με ρυθμούς και αρμονίες. Ιδανικό για όποιον θεωρεί ότι τα ακουστικά είναι μια φυσική προέκταση των αυτιών τους και η σίγαση αποτελεί τεχνικό πρόβλημα.
Karnay (2020) Γλυπτό του Khurshed Husenov
Αν πιστεύετε ότι η μουσική είναι η απόλυτη μορφή τέχνης (και ας το παραδεχτούμε, ποιος λάτρης της μουσικής δεν το κάνει;), τότε το γλυπτό του Khurshed Husenov είναι η τέλεια γιορτή αυτού του πάθους. Το Karnay , ο τίτλος του έργου, πήρε το όνομά του από το μακρύ πνευστό όργανο που χρησιμοποιείται στις χώρες της Κεντρικής Ασίας, το Ιράν και το Καζακστάν, το οποίο εκτείνεται σε μήκος περίπου τρία μέτρα. Σε αυτό το γλυπτό, ο Χουσένοφ αποτυπώνει το μεγαλείο τεσσάρων μουσικών που παίζουν καρνάι, με τα κεφάλια τους γερμένα προς τον ουρανό, σαν να συμμετέχουν σε διάλογο με το σύμπαν.
Οι τέσσερις ερμηνευτές αντιμετωπίζουν ο ένας τον άλλον σε ένα είδος τελετής, με τα όργανά τους να μπλέκονται προς τα πάνω, δημιουργώντας ένα σχεδόν αρχιτεκτονικό αποτέλεσμα στο χρυσό μπρούτζο που λάμπει κάτω από το φως. Λες και η ίδια η μουσική παίρνει μορφή, πετάει στα ύψη μέσα από τις υψηλότερες νότες για να φτάσει σε ουράνιες σφαίρες. Επιπλέον, ο γυαλισμένος μπρούτζος προσθέτει μια αίσθηση αρχοντιάς στο κομμάτι, αναδεικνύοντας τη μελωδία ως την πιο εξαιρετική μορφή τέχνης, ικανή να αγγίξει τόσο την καρδιά όσο και το πνεύμα.
Η σύνθεση του Husenov είναι τόσο μουσική όσο και οπτική: η επαναλαμβανόμενη, ρυθμική δομή των μουσικών και των οργάνων τους δημιουργεί ένα είδος οπτικής συμφωνίας. Αυτό το έργο δεν είναι μόνο ένας φόρος τιμής στη μουσική αλλά και μια ωδή στη δύναμή της να ενώνει και να γιορτάζει την ομορφιά του συλλογικού και του θεϊκού.
Ο ακούραστος ταξιδιώτης
Χάσατε την πτήση σας για τα Κανάρια Νησιά και τώρα βρεθήκατε αντιμέτωποι με τη σκληρή πραγματικότητα να διακοσμήσετε επιτέλους το νέο σας σπίτι; Μόλις επέστρεψες από τις διακοπές σου, αλλά η νοσταλγία για τις τροπικές παραλίες είναι πιο δυνατή από το τζετ λαγκ σου; Ή, ας είμαστε ειλικρινείς, ξοδεύετε τον χρόνο σας ονειροπολώντας σε ταξιδιωτικά γραφεία… όχι επειδή ασχολείστε με τον ταξιδιωτικό πράκτορα, αλλά επειδή τα ταξίδια είναι η πραγματική σας εμμονή;
Για εσάς, τον έμπειρο εξερευνητή που πιθανότατα δεν έχει ακόμη ξεπακετάρει τη βαλίτσα του περασμένου καλοκαιριού, υπάρχει μια λύση: φέρτε τα ταξίδια σας στο σπίτι! Ναι, η μετατροπή κάθε δωματίου σε φόρο τιμής στις περιπέτειές σας είναι πολύ πιο απλή από ό,τι νομίζετε.
Προτείνουμε τέχνη που παραπέμπει σε μακρινούς ορίζοντες, αρχαίους χάρτες και εξωτικά τοπία. Ένας πίνακας με αμμόλοφους για το διάδρομο; Μια φωτογραφία ενός τροπικού νησιού για την κουζίνα; Κάθε τοίχος μπορεί να γίνει ένα παράθυρο σε έναν νέο κόσμο, προσφέροντάς σας μια απόδραση από τη ρουτίνα χωρίς να χρειάζεται να κάνετε check in ή να ανησυχείτε μήπως χάσετε το διαβατήριό σας.
Και ας το παραδεχτούμε: τα ταξίδια είναι υπέροχα, αλλά ποιος θέλει να χάσει άλλη μια σύνδεση στη Φρανκφούρτη ή να παλέψει για το κάθισμα στο παράθυρο; Το να φέρετε την περιπέτεια στο σπίτι σας είναι η τέλεια λύση. Το μόνο που χρειάζεται είναι μια ματιά στους τοίχους σας για να νιώσετε σαν εξερευνητής σε μια αποστολή, ακόμα κι αν απλά αποφασίζετε μεταξύ σούσι και πίτσας για δείπνο. Ποιος χρειάζεται πραγματικά να μαζέψει χιλιόμετρα όταν μπορείτε να εξερευνήσετε τον κόσμο από την άνεση του σαλονιού σας; Ένα ταξίδι εσωτερικού—χωρίς χαμένες αποσκευές και πάντα η καλύτερη σύνδεση Wi-Fi.
Αγαπητέ εξερευνήτρια, αυτά τα δύο κομμάτια είναι το ταξίδι που σε περιμένει κάθε φορά που περνάς την εξώπορτά σου!
Milano cromatica - Arco della Pace (2023) Πίνακας του Domenico Asmone
Πίνακας του Παρισιού της Renée Oconel
Για σένα, αγαπητέ εξερευνήτρια, εδώ είναι ένα έργο τέχνης που σου επιτρέπει να ξαναεπισκεφτείς το Μιλάνο χωρίς καν να βγεις έξω από το σπίτι σου. Το "Milano Cromatica - Arco della Pace" είναι το καλλιτεχνικό ταξίδι που οδηγεί το σαλόνι σας κατευθείαν σε μια ιστορική πλατεία, όπου το Arco della Pace είναι πλημμυρισμένο από αποχρώσεις του πράσινου και του γαλάζιου του ουρανού—σχεδόν σαν να είχατε πιει ένα μιλανέζικο aperitivo που ήταν λίγο πολύ δυνατό. Σκιές που μοιάζουν με ανθρώπους περιφέρονται στο προσκήνιο, ίσως άλλοι εξερευνητές παγιδευμένοι στα εκφραστικά χρώματα. Είναι ένας συνδυασμός αφαίρεσης και εικονοποίησης, ένα άμεσο νεύμα στη ζωγραφική υλικότητα που μας υπενθυμίζει ότι το Μιλάνο δεν αφορά μόνο τη μόδα - αλλά και την ιστορία και τον πολιτισμό.
Και αν, αφού επισκεφτήκατε την πρωτεύουσα της Λομβαρδίας, αποφασίσατε να αλλάξετε το εισιτήριό σας για να συνεχίσετε την περιπέτεια; Το Παρίσι μπορεί να είναι ο επόμενος προορισμός σας! Ο πίνακας του Oconel σε μεταφέρει στις εμβληματικές γκρίζες στέγες της Πόλης του Φωτός, όπου το βλέμμα σου ταξιδεύει προς τον Πύργο του Άιφελ, ενώ εδώ κι εκεί αναδύεται μια τοιχογραφία, σαν το Παρίσι να προσπαθεί να σου υπενθυμίσει ότι, πέρα από το κομψό εξωτερικό του, έχει και μια ψυχή του δρόμου. Το ακρυλικό χρώμα αποκαλύπτει στρώματα εφημερίδας σε ορισμένα σημεία, δημιουργώντας ένα ανάγλυφο αποτέλεσμα που ενισχύει το βάθος της σύνθεσης.
Γιατί ήθελα να προτείνω αυτές τις δύο πόλεις στον ταξιδιώτη; Για να δημιουργήσουμε έναν ουσιαστικό διάλογο, καθώς το Παρίσι και το Μιλάνο μοιράζονται τόσα κοινά: και τα δύο είναι σύμβολα της τέχνης, της μόδας και της πολυτέλειας, μητροπόλεις όπου η κομψότητα και ο πολιτισμός συναντώνται σε κάθε γωνιά. Το Μιλάνο, με τη δυναμική ιστορία και τη ζωντανή του δημιουργικότητα, και το Παρίσι, με τον διαχρονικό ρομαντισμό και την εμβληματική του φινέτσα, είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος για όποιον αγαπά την κατάδυση σε ένα ταξίδι ομορφιάς, στυλ και έμπνευσης.
Και πώς αντιδρά ο έμπειρος ταξιδιώτης; Λοιπόν, μπορεί να αρχίσουν να περιφέρονται στο σπίτι με μια μπαγκέτα κρυμμένη κάτω από το μπράτσο τους ή να επιμείνουν να αναδημιουργήσουν ένα απεριτίβο στο σπίτι με ένα negroni sbagliato στο χέρι, προσποιούμενοι ότι βρίσκονται στο ιστορικό Bar Basso στο Μιλάνο. Αλλά το πραγματικό ερώτημα είναι: θα μας καλέσουν να συμμετάσχουμε στο aperitivo τους;
Olimpia Gaia Martinelli
| ArtMajeur Magazine
