Η Γιορτή των Εραστών είναι προ των πυλών, ας εκμεταλλευτούμε αυτήν την ευκαιρία για να τραβήξουμε φωτογραφίες από τα πιο χαλαρά φιλιά και πίνακες αγάπης στην Ιστορία της Τέχνης.
Από τις παλιές και όχι λιγότερο γνωστές μυθολογικές σκηνές της Αναγέννησης μέχρι τα πολύ σύγχρονα στένσιλ του καλλιτέχνη του δρόμου Banksy, η δυναμική και η αγαπημένη αγκαλιά ανέκαθεν ενθουσίαζαν την έμπνευση των καλλιτεχνών, είτε πρόκειται για ζωγράφους, γλύπτες ή φωτογράφους..
8. Francesco Hayez: το πιο σκοτεινό
Francesco Hayez, Le Baiser , 1859. Pinacoteca de Brera, Μιλάνο.
Το παλαιότερο επίτευγμα σε αυτήν την κατάταξη είναι από τον Francesco Hayez , έναν διάσημο εκπρόσωπο του ιταλικού ρομαντισμού . Σε αυτό το έργο, ανακαλύπτουμε ένα ζευγάρι αγκαλιασμένο στο κέντρο του καμβά, σαν να ήταν ένα . Γύρω τους κυριαρχούν οι σκιές, μαντεύουμε ακόμη και τη σιλουέτα μιας ηλικιωμένης γυναίκας στην αριστερή πλευρά, από πίσω, κατεβαίνοντας τις σκάλες. Αυτό το φλογερό φιλί φαίνεται να έχει κλαπεί , να πραγματοποιείται κρυφά και βιαστικά, αυτοί οι νέοι εραστές απολαμβάνουν έτσι μια σύντομη ανάπαυλα μακριά από τα βλέμματα που αποδοκιμάζουν . Βαθιά ενάντια στα σημερινά πρότυπα διακόσμησης που ίσχυαν εκείνη την εποχή, αυτή η αναπαράσταση του φλογερού φιλιού από τον Hayez αποτέλεσε αντικείμενο πολλών ερμηνειών: θεωρείται ως σύμβολο της ιταλικής ενοποίησης ( Risorgimento ) πολύ διαιρεμένη την περίοδο, ακόμη και ως αλληγορία της συμμαχίας μεταξύ Γαλλίας και Ιταλίας , τα δύο αυτά έθνη έχουν υπογράψει σύμφωνο το 1859, έτος υλοποίησης αυτού του έργου.
7. Auguste Roden: το πιο ηλεκτρικό
Auguste Rodin, Το φιλί , 1889 . Μουσείο Ροντέν, Παρίσι.
Είναι δύσκολο να απαριθμήσουμε τις πιο δημοφιλείς αγκαλιές στην ιστορία της τέχνης χωρίς να αναφέρουμε τον Le Baiser του Auguste Roden . Αυτό το μνημειώδες μαρμάρινο γλυπτό δημιουργήθηκε κατόπιν αιτήματος του γαλλικού κράτους, στο πλαίσιο της Παγκόσμιας Έκθεσης του Παρισιού που διοργανώθηκε το 1889 . Δεν είναι επομένως το μοναδικό διαχρονικό αριστούργημα που προέκυψε από αυτό το διεθνές πολιτιστικό γεγονός, αφού ο θρυλικός Πύργος του Άιφελ χτίστηκε επίσης για την περίσταση.
Αυτή η φλογερή αγκαλιά είναι εμπνευσμένη από το ποίημα του Δάντη Η θεϊκή κωμωδία . Αντιπροσωπεύει έτσι τη Francesca da Rimini και τον κουνιάδο της Paolo Malatesta , με τους οποίους ερωτεύτηκε κατάματα . Αυτοί οι δύο εραστές δολοφονήθηκαν από τον σύζυγο της Φραντσέσκα, αφού τους είχε αιφνιδιάσει διαβάζοντας μαζί τις περιπέτειες του Λάνσελοτ και της βασίλισσας Τζένεβερ (επίσης φλογερούς εραστές). Μπορούμε επίσης να δούμε το βιβλίο στο άγαλμα του Ροντέν, στο αριστερό χέρι του Πάολο. Αυτή η μοιχεία τους καταδίκασε να περιπλανηθούν στον Κάτω Κόσμο , αλλά η ισχυρή τους αγάπη θα παραμείνει για πάντα χαραγμένη στο βράχο χάρη στη δημιουργική ιδιοφυία του Όγκυστ Ροντέν .
6. Henri de Toulouse-Lautrec: Ο πιο φλογερός
Henri de Toulouse-Lautrec, Dans le Lit, Le Baiser , 1892. Ιδιωτική συλλογή .
Αυτό που μας αρέσει στο Toulouse-Lautrec είναι η ωμή αλήθεια που προκύπτει από όλο το έργο του . Εμβληματικός ζωγράφος της μποέμικης ζωής και επιπόλαιος Παρισινός μικρόκοσμος στα τέλη του 19ου αιώνα, αφιέρωσε την ύπαρξή του στην τέχνη του. Μέχρι τον πρόωρο θάνατό του σε ηλικία 37 ετών, περιφερόταν στα λίγο πολύ καλά καταστήματα στην περιοχή Pigalle και στο Moulin Rouge , από καταστήματα για ποτό μέχρι καμπαρέ που χόρευαν, συμπεριλαμβανομένων των οίκων ανοχής. Σε ένα από αυτά συνειδητοποίησε αυτό το σαρκικό και στοργικό φιλί . Μην αφήνετε τα κοντά μαλλιά του χαρακτήρα στα δεξιά να σας παραπλανούν: μακριά από μια ανδρόγυνη αρρενωπότητα, είναι πράγματι δύο γυναίκες που ανακαλύπτουμε αγκαλιασμένες η μία την άλλη με πάθος. Η επιλογή μιας τέτοιας σύνθεσης σε μια τόσο ετερόρροπη εποχή, αναμεμειγμένη με υψηλή ποιότητα κατασκευής της οποίας μόνο το Toulouse-Lautrec είχε το μυστικό, έκανε αυτόν τον πίνακα το αριστούργημα που γνωρίζουμε τώρα.
5. René Magritte: το πιο ενοχλητικό
René Magritte, Les Amants I , 1928. Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης, Νέα Υόρκη.
Αυτός ο διάσημος πίνακας του René Magritte , ο οποίος έχει γίνει εικονική εικόνα της κρίσης του κορωνοϊού , είναι ο πρώτος σε μια σειρά 4 πινάκων με τίτλο Les Amants και αριθμημένος από το I έως το IV. Πολύ εμπνευσμένος από τις παριζιάνικες σουρεαλιστικές συναντήσεις του ( Νταλί, Έρνστ, Μπρετόν… ), ο Μαγκρίτ παρουσιάζει εδώ ένα ζευγάρι πλεγμένο με πρόσωπα καμουφλαρισμένα από δύο λευκά υφάσματα . Πίσω τους, ανακαλύπτουμε ένα πολύ εκλεπτυσμένο εσωτερικό, εστιάζοντας έτσι την πλήρη προσοχή του θεατή σε αυτό το μυστηριώδες πυρετώδες φιλί . Τα λευκά σεντόνια στερούν τους λάτρεις των διαφορετικών αισθήσεων , οι οποίες είναι συνήθως απαραίτητες κατά τη διάρκεια μιας αγκαλιάς : η όραση, η αφή, αλλά και η μυρωδιά, η ακοή και η γεύση εκμηδενίζονται από αυτά τα παράξενα πέπλα που φυλακίζουν τα πρόσωπα αυτών των δύο ερωτικών πουλιών.. Αυτό το σύνολο παρεξηγήσεων φέρνει προφανώς μαζί του την ανθολογία διαφορετικών ερμηνειών : αναπαράσταση μιας ασυνείδητης επιθυμίας; ωδή στην τυφλή αγάπη; κατά την κρίση των συναισθημάτων (για να ζήσουμε ευτυχισμένοι, ας ζήσουμε κρυμμένοι); Ο René Magritte, στην καθαρή φλέβα του σουρεαλισμού, δεν θα δώσει καμία εξήγηση για αυτή τη σύνθεση, αφήνοντας στους πιο απαιτητικούς παρατηρητές ένα ευρύ και μυστηριώδες πεδίο ερμηνείας, τόσο ευχάριστο για τα μάτια όσο και διεγερτικό για τον εγκέφαλο .
4. Edvard Munch: Το πιο σύντηγμα
Edvard Munch, Kiss at the Window , 1897. Μουσείο Munch, Όσλο .
Ο πιο διάσημος από τους Νορβηγούς ζωγράφους, ο Έντβαρντ Μουνκ , μας δίνει εδώ ένα σκοτεινό και ασυμβίβαστο έργο . Αυτό το λάδι σε καμβά ζωγραφισμένο το 1897 είναι μέρος μιας σειράς με τίτλο Η ζωφόρος της ζωής , την οποία ο συμβολιστής ζωγράφος συνέχισε να εμπλουτίζει για σχεδόν 30 χρόνια. Ο σκοπός αυτής της σειράς ήταν να απεικονίσει τα διαφορετικά στάδια ανάπτυξης μιας σχέσης μεταξύ ενός άνδρα και μιας γυναίκας , αυτό που ο ίδιος ο Μουνκ ονόμασε "η μάχη μεταξύ άντρα και γυναίκας που ονομάζουμε αγάπη" .
Αυτός ο πίνακας δεν μπορεί να ερμηνευθεί χωρίς πλαίσιο, χωρίς να γνωρίζει την τραγική πορεία της ζωής του δημιουργού του .
Πράγματι, καθ 'όλη τη διάρκεια της καριέρας του, ο Έντβαρντ Μουνκ αντιμετώπιζε ασθένειες (σωματικές και ψυχικές), αυστηρό και φανατικό πατέρα , πολυάριθμους θανάτους μεταξύ των αγαπημένων του προσώπων , καθώς και πολλές ρομαντικές απογοητεύσεις και επαναλαμβανόμενες κρίσεις αλκοολισμού . Όλα αυτά τα στοιχεία επηρέασαν έντονα την καλλιτεχνική του παραγωγή και τα συναισθήματα που προέκυψαν από αυτήν. Σε αυτό το έργο, παρατηρούμε ένα ζευγάρι στο σκοτάδι, το οποίο φιλιέται με τέτοιο τρόπο που τα πρόσωπά τους καταλήγουν να αναμειχθούν μεταξύ τους και να κάνουν μόνο μία άμορφη εργασία . Αυτή η σύνθεση μαρτυρά πικρά την αμφιθυμία του Έντβαρντ Μουνκ όσον αφορά το ρομαντισμό , το πάθος στην αγάπη . Μπορούμε να αναλύσουμε σε αυτό το μείγμα προσώπων τη σύντηξη ενότητας ενός ζευγαριού , όπως είναι δυνατόν να κατανοήσουμε την απώλεια της ατομικότητας που προκύπτει από αυτή την απορρόφηση , την απώλεια της ύπαρξής του και της δικής του ταυτότητας , που αναπόφευκτα πλησιάζει τον θάνατο .
3. Constantin Brancusi: Το πιο αιώνιο
Κωνσταντίνος Μπρανκούζι, Το φιλί , 1909 . Νεκροταφείο Montparnasse, Παρίσι .
Εδώ είναι ένα έργο με ένα πεπρωμένο τόσο ρομαντικό όσο και τραγικό . Το Le Baiser , από τον Γάλλο-Ρουμάνο καλλιτέχνη Brancusi , είναι μια σειρά από σαράντα γλυπτά που κατασκευάστηκαν το 1905. Αυτά τα γλυπτά ξεκινούν από κοινές προθέσεις : απλοποίηση της μορφής, γεωμετρική διαπλοκή, σύντηξη όντων ... Ωστόσο, είναι επίσης ξεχωριστές , δεν παράγονται σε σειρά από το ίδιο casting, αλλά από τον ίδιο τον καλλιτέχνη, ο οποίος τροποποίησε ορισμένα χαρακτηριστικά των γλυπτών του κατά τη δημιουργική του διαδικασία.
Ένα από αυτά κοσμεί ακόμη τον τάφο μιας νεαρής γυναίκας στο νεκροταφείο Montparnasse στο Παρίσι σήμερα. Το 1910, μια νεαρή Ρωσίδα εξόριστη ονόματι Τατιάνα Ρατσουβσκάνα αυτοκτόνησε. Οι γονείς του, απαρηγόρητοι, αποφασίζουν να παραγγείλουν στον Κωνσταντίνο Μπρανκούζι , άγνωστο ακόμα εκείνη την εποχή (αλλά μαθητής του διάσημου Ροντέν ), ένα μεγάλο άγαλμα για να το εγκαταστήσουν στην κηδεία της νεκρής κόρης τους .
Πολύ ευαίσθητος σε αυτή τη δραματική ιστορία, ο γλύπτης αποφάσισε να εγκαταστήσει μια πολύ ιδιαίτερη εκδοχή του Φιλί στον τάφο της νεαρής κοπέλας. Cmψος 90 εκατοστών, παρήγαγε έτσι το μεγαλύτερο άγαλμα αυτής της μεγάλης σειράς, το μόνο γλυπτό όπου ανακαλύπτουμε εραστές στο ισόγειο, στο σύνολό τους. Σήμερα, περισσότερα από 100 χρόνια μετά από αυτά τα γεγονότα, η τιμή του καλλιτέχνη έχει εκραγεί : αυτό το γλυπτό εκτιμάται τώρα σε αρκετές δεκάδες εκατομμύρια ευρώ και η ποίηση αυτής της τραγωδίας ξεθωριάζει .
Οι κληρονόμοι του νεκρού επιθυμούν να ανακτήσουν αυτό το γλυπτό , το οποίο θεωρούν ότι είναι ιδιοκτήτες του, αλλά το γαλλικό κράτος αντιτίθεται σθεναρά , θεωρώντας αυτό το έργο ως ιστορικό μνημείο .
Ο διαχωρισμός για κάποιους, η διατήρηση μιας ιστορικής κληρονομιάς για άλλους, οι συζητήσεις παραμένουν ανοιχτές και η νόμιμη σταυροφορία μόλις ξεκίνησε . Μια τραγωδία μπορεί να κρύψει μια άλλη, δεν μπορούμε πλέον να σκεφτούμε αυτό το έργο, το οποίο τώρα καλύπτεται με ένα ξύλινο κουτί (για να το προστατεύει από τους φυσικούς κινδύνους και τη ρύπανση) και παρακολουθείται συνεχώς από πολλές κάμερες.
2. Marc Chagall: ο πιο σουρεαλιστής
Marc Chagall, The Birthday , 1915. Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης, Νέα Υόρκη.
Σε αυτό το έντονα ποιητικό και σουρεαλιστικό έργο , ο καλλιτέχνης Λευκορωσικής καταγωγής μας οδηγεί σε ένα από τα όνειρά του . Δείχνει ένα ζευγάρι, τον Marc Chagall και το άλλο του μισό, Bella , να φιλιούνται σε μια θέση αψηφώντας τους νόμους της βαρύτητας όπως τους ξέρουμε. Ο ζωγράφος μας σηματοδοτεί έτσι ότι γι 'αυτόν, εκτός από μια απλή έκφραση, η αγάπη δίνει πραγματικά φτερά . Όταν έφτιαξε αυτόν τον πίνακα, βγήκε από μια μακρά περίοδο χωρισμού με την αγαπημένη του , τη νεανική του αγάπη που μόλις είχε βρει και το χέρι της οποίας είχε ζητήσει. Σε όλη αυτή την ευτυχισμένη περίοδο, δεν θα σταματήσει να ζωγραφίζει τα πόδια του αποσπασμένα από το έδαφος, αιωρούμενα σε διαφορετικά ονειρικά και παιδικά σύμπαντα . Σε αυτό το έργο, όλα είναι φαντασία : οι κανόνες της προοπτικής εγκαταλείπονται για να δώσουν τη θέση τους στην εικονογραφική ευφορία : το έδαφος είναι έντονο κόκκινο, το τραπέζι έχει μόνο το ένα πόδι, τα αντικείμενα που τοποθετούνται πάνω του, όσο σταθερά και αν είναι, φαίνονται υποκλιμένα στην πτώση. Το
1. Gustav Klimt: Το πιο εμβληματικό
Gustav Klimt, The Kiss , 1909. Belvedere Palace, Βιέννη .
Το φιλί του Γκούσταβ Κλιμτ είναι αναμφίβολα η πιο εύγλωττη ρομαντική αγκαλιά στην ιστορία της τέχνης . Σε ένα πολύ ιδιαίτερο στυλ του οποίου μόνο ο Κλιμτ έχει το μυστικό, ανακαλύπτουμε ένα ζευγάρι, στο ισόγειο, καλυμμένο με επιχρυσωμένα και στολισμένα στολίδια . Ο Άντρας φιλάει απαλά τον μνηστή του στο μάγουλο, ενώ εκείνη τον αγκαλιάζει και του παραδίδεται . Γύρω τους, μια φυσική φρεσκάδα προκαλεί αποπλάνηση : από το πεδίο των πολύχρωμων λουλουδιών, με λουλουδάτα μοτίβα που καλύπτουν το φόρεμα του γυναικείου χαρακτήρα, μέχρι το στεφάνι κισσού που κοσμεί το κρανίο της μνηστήρας της, όλα μοιάζουν να συγκλίνουν για να στερεωθούν ποτέ στην εξαιρετική ποίηση αυτής της σκηνής . Ποιοι είναι όμως αυτοί οι εραστές;
Για μερικούς, είναι απλώς μια απεικόνιση του καλλιτέχνη και της συντρόφου του , Emilie Flöge . Για άλλους, είναι μάλλον μια μυθολογική αλληγορία που αντιπροσωπεύει τη στιγμή που ο Απόλλωνας φιλά τη νύμφη Δάφνη , η οποία στη συνέχεια μεταμορφώνεται σε δάφνη για να ξεφύγει από τον Θεό των Τεχνών και της Ομορφιάς.
Και ορίστε, αυτό είναι το τέλος αυτής της κατάταξης που ξεχειλίζει από αφοσίωση και ενθουσιασμό. Ελπίζουμε να απολαύσατε αυτήν την επιλογή όσο ήταν ευχάριστο να γράψετε και σας ευχόμαστε ευχάριστη Ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου . Για τους μεγαλύτερους θαυμαστές των παθιασμένων συνδέσεων και της τέχνης, σας συνιστούμε να ανακαλύψετε τη συλλογή έργων που γιορτάζουν την αγάπη : η αγάπη με την πρώτη ματιά εγγυημένη!
Bastien Alleaume
Διαχειριστής περιεχομένου - Artmajeur Online Art Gallery
Bastien Alleaume (Crapsule Project)