Ένα γερμανικό μουσείο ακύρωσε μια έκθεση της καλλιτέχνιδας Candice Breitz, που είχε προγραμματιστεί για το 2024, ως απάντηση στις δηλώσεις της για τη βία στη Γάζα. Η Breitz, γεννημένη στη Νότια Αφρική και τώρα με έδρα το Βερολίνο, είναι Εβραία και η δουλειά της συχνά διερευνά κοινωνικά ζητήματα. Στην έκθεση επρόκειτο να παρουσιαστεί το «TLDR», μια εγκατάσταση βίντεο για τις εργάτριες του σεξ στο Κέιπ Τάουν, που έχει προβληθεί παγκοσμίως.
Η Breitz έμαθε για την ακύρωση μέσω μιας αναφοράς μέσων ενημέρωσης, η οποία ανέφερε τις ανησυχίες του μουσείου σχετικά με τα σχόλιά της στο πλαίσιο της σύγκρουσης μεταξύ της Χαμάς και του Ισραήλ. Στην απάντησή της, η Breitz επέκρινε την απόφαση ως αντισημιτική και αντικατοπτρίζει ένα ευρύτερο πρόβλημα στη Γερμανία, όπου αισθάνεται ότι υπάρχει βιασύνη να καταδικαστούν οι εβραϊκές απόψεις χωρίς τη δέουσα διαδικασία ή ανοιχτό διάλογο. Αναφέρθηκε στην έννοια του «φιλοσημιτικού Μακαρθισμού» της Αμερικανίδας φιλόσοφου Σούζαν Νέιμαν για να περιγράψει την κατάσταση.
Οι δηλώσεις του Μπράιτζ, που έγιναν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ζητούσαν κατάπαυση του πυρός στη Γάζα και καταδίκαζαν τις ενέργειες τόσο της Χαμάς όσο και των Ισραηλινών ηγετών. Εξέφρασε ενσυναίσθηση για τους Ισραηλινούς αμάχους ενώ επέκρινε τις ισραηλινές πολιτικές και την ηγεσία του Μπενιαμίν Νετανιάχου, καθώς και τις καταπιεστικές ενέργειες της Χαμάς στη Γάζα.
Αυτό το περιστατικό είναι μέρος ενός ευρύτερου μοτίβου στη Γερμανία όπου ακυρώθηκαν εκδηλώσεις και εκθέσεις που σχετίζονται με άτομα που έκαναν δηλώσεις υπέρ της Παλαιστίνης. Αυτό περιλαμβάνει μια διάσκεψη του Βερολίνου για τον εθνικοσοσιαλισμό και τον αντισημιτισμό, με επικεφαλής τον Μπράιτς, η οποία ακυρώθηκε μετά την επίθεση της 7ης Οκτωβρίου από τη Χαμάς. Η γερμανική μπιενάλε φωτογραφίας απέσυρε επίσης την εμπλοκή της με τον καλλιτέχνη Shahidul Alam για τις κατηγορίες του εναντίον του Ισραήλ και στο Έσσεν, μια έκθεση άλλαξε λόγω της στάσης της επιμελήτριας Anais Duplan για την παλαιστινιακή απελευθέρωση.
Η διαμάχη γύρω από την ακυρωμένη έκθεση του Μπράιτζ αναδεικνύει μια περίπλοκη και ευαίσθητη κατάσταση στη Γερμανία. Εγείρει ερωτήματα σχετικά με τον ρόλο της τέχνης στον πολιτικό λόγο, την ελευθερία της έκφρασης και τις προκλήσεις της αντιμετώπισης της ισραηλινο-παλαιστινιακής σύγκρουσης σε μια χώρα που εξακολουθεί να αντιμετωπίζει το δικό της ιστορικό πλαίσιο του Ολοκαυτώματος. Η κατάσταση του Breitz υποδεικνύει επίσης το ευρύτερο ζήτημα του τρόπου με τον οποίο οι θεσμοί ανταποκρίνονται στις πολιτικές πιέσεις και τη λεπτή ισορροπία μεταξύ της καλλιτεχνικής ελευθερίας και των πολιτικών ευαισθησιών.