Steve Martin: εμμονικός συλλέκτης

Ποιος είναι ο Steve Martin;

Ο Stephen Glenn Martin, γεννημένος στις 14 Αυγούστου 1945, είναι ένας πολύπλευρος Αμερικανός διασκεδαστής. Διαθέτει ένα ποικίλο ρεπερτόριο ως κωμικός, ηθοποιός, συγγραφέας, παραγωγός και μουσικός. Η λαμπρή καριέρα του του χάρισε μια εντυπωσιακή σειρά διακρίσεων, συμπεριλαμβανομένων πέντε βραβείων Grammy, ενός Primetime Emmy Award και ενός Honorary Academy Award το 2013. Επιπλέον, το μιούζικαλ του "Bright Star" απέσπασε δύο υποψηφιότητες για βραβεία Tony το 2016. Ανάμεσα στις πολλές διακρίσεις του , ο Μάρτιν τιμήθηκε με το βραβείο Mark Twain για το αμερικανικό χιούμορ το 2005, το Kennedy Center Honours το 2007 και το αξιότιμο βραβείο AFI Life Achievement το 2015. Το 2004, το Comedy Central αναγνώρισε την κωμική ιδιοφυΐα του κατατάσσοντάς τον στην έκτη θέση στη λίστα τους 100 κορυφαία stand-up κόμικ. Ο Guardian, σημειώνοντας το εξαιρετικό ταλέντο του, αναγνώρισε τον Μάρτιν ως έναν από τους καλύτερους ηθοποιούς που δεν είχαν λάβει ακόμη υποψηφιότητα για Όσκαρ.

Η άνοδος του Μάρτιν ξεκίνησε τη δεκαετία του 1960 όταν υπηρέτησε ως συγγραφέας για το "The Smothers Brothers Comedy Hour", ένα επίτευγμα που του χάρισε ένα βραβείο Primetime Emmy το 1969. Αργότερα έγινε συχνός οικοδεσπότης στο "Saturday Night Live", ενισχύοντας το θέση στη βιομηχανία της ψυχαγωγίας. Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1970, ο Μάρτιν γοήτευε το κοινό με τις αντισυμβατικές και παράλογες κωμικές ρουτίνες του, ξεπουλώντας θέατρα σε εθνικές περιοδείες. Απομακρυνόμενος από το stand-up comedy τη δεκαετία του 1980, ξεκίνησε μια ακμάζουσα καριέρα ηθοποιού, πρωταγωνιστώντας σε μια σειρά επιτυχημένων ταινιών όπως "The Jerk" (1979), "Dead Men Don't Wear Plaid" (1982), " The Man with Two Brains" (1983), "All of Me" (1984), "¡Three Amigos!" (1986), "Planes, Trains and Automobiles" (1987), "Dirty Rotten Scoundrels" (1988), "LA Story" (1991), "Bowfinger" (1999) και "Looney Tunes: Back in Action" (2003). ). Σημειωτέον, απεικόνισε πατριάρχες της οικογένειας στις ταινίες «Parenthood» (1989), στις ταινίες «Father of the Bride» (1991–1995) και στις ταινίες «Cheaper by the Dozen» (2003–2005).

Από το 2015, ο Μάρτιν έχει ξεκινήσει πολλές εθνικές περιοδείες κωμωδίας μαζί με τον συνάδελφό του κωμικό Μάρτιν Σορτ. Το 2018, αποκάλυψαν την ειδική τους στο Netflix, "An Evening You Will Forget for the Rest of Your Life", η οποία συγκέντρωσε τρεις υποψηφιότητες για τα βραβεία Emmy Primetime. Το 2021, ο Μάρτιν μπήκε στην τηλεόραση, συνδημιουργώντας και πρωταγωνίστησε στην κωμική σειρά Hulu "Only Murders in the Building", μαζί με τον Short και τη Selena Gomez. Αυτή η προσπάθεια του χάρισε τρεις υποψηφιότητες για το Primetime Award Emmy, δύο υποψηφιότητες για το Screen Actors Guild Award, μια υποψηφιότητα για Χρυσή Σφαίρα και μια υποψηφιότητα για το βραβείο Peabody 2021. Το 2022, ο Martin και ο Short μοιράστηκαν καθήκοντα φιλοξενίας στο "Saturday Night Live", με τον Gomez να κάνει μια guest εμφάνιση.

Τα δημιουργικά ταλέντα του Μάρτιν επεκτείνονται στο γράψιμο, συμπεριλαμβανομένης της γραφής των βιβλίων για το μιούζικαλ "Bright Star" (2016) και την κωμωδία "Meteor Shower" (2017), τα οποία έκαναν πρεμιέρα στο Μπρόντγουεϊ. Έγραψε επίσης τη μουσική για τον πρώτο. Η μουσική ήταν πάθος ζωής για τον Μάρτιν, ο οποίος παίζει μπάντζο από μικρή ηλικία. Ενσωμάτωσε απρόσκοπτα τη μουσική στις κωμικές του ρουτίνες από την αρχή του επαγγελματικού του ταξιδιού. Ξεκινώντας από τη δεκαετία του 2000, έστρεψε σταδιακά την εστίασή του στη μουσική, μειώνοντας τις υποκριτικές του δεσμεύσεις για να αφιερώσει περισσότερο χρόνο στο παίξιμο μπάντζο, την ηχογράφηση και τις περιοδείες. Οι συνεργασίες του με διάφορους μουσικούς του bluegrass, συμπεριλαμβανομένου του Earl Scruggs, κορυφώθηκαν με το βραβείο Grammy για την Καλύτερη Ενόργανη Παράσταση το 2002. Το εναρκτήριο σόλο μουσικό άλμπουμ του, "The Crow: New Songs for the 5-String Banjo" (2009), κέρδισε το Grammy Βραβείο για το καλύτερο άλμπουμ Bluegrass ως απόδειξη της μουσικής του ικανότητας.

Steve Martin: εμμονικός συλλέκτης

Δεν αναγνωρίζεται ευρέως το γεγονός ότι ο Steve Martin, ο διάσημος ηθοποιός και κωμικός του Χόλιγουντ, είναι αφοσιωμένος γνώστης της τέχνης. Είναι συχνός θαμώνας των γκαλερί τέχνης και της παγκόσμιας σκηνής της έκθεσης τέχνης και το πάθος του για τη συλλογή έργων τέχνης χρονολογείται από τα πρώτα του χρόνια.

Με τα δικά του λόγια, ο Μάρτιν παραδέχεται ανοιχτά ότι είναι ένας ένθερμος συλλέκτης έργων τέχνης που έκανε την πρώτη του απόκτηση τέχνης σε νεαρή ηλικία 21 ετών. Αυτή η αρχική αγορά περιείχε έναν πίνακα του Αμερικανού καλλιτέχνη του 19ου αιώνα Τζέιμς Γκέιλ Τάιλερ.

Σε μια συνέντευξη του 1987 στο περιοδικό Time, ο ηθοποιός αποκάλυψε: "Η συλλογή τέχνης είναι η κύρια ενασχόλησή μου. Η τέχνη έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τις επαγγελματικές μου αναζητήσεις, χρησιμεύοντας ως μια μορφή διαφυγής για μένα. Είναι σχεδόν σαν, εκπληκτικά, αυτά τα έργα τέχνης διαθέτουν εγγενής ομορφιά που με αφήνει να αναρωτιέμαι, "Πώς προέκυψε αυτό;"

Η συλλογική έκθεση του Martin στο ξενοδοχείο Bellagio στο Λας Βέγκας

Μια έκθεση στο ξενοδοχείο Bellagio στο Λας Βέγκας το 2001 έδωσε μια ματιά στη συλλογή έργων τέχνης του Steve Martin, αποκαλύπτοντας μια σειρά από αξιόλογους καλλιτέχνες.

Κατά τη διάρκεια εκείνης της περιόδου, ο Τζέιμς Μαν, ο επιμελητής στο Μουσείο Τέχνης του Λας Βέγκας, μοιράστηκε με την Las Vegas Sun ότι ο ηθοποιός είχε μια τάση να συνδυάζει απρόσκοπτα αναδυόμενους, νεότερους καλλιτέχνες με καθιερωμένους δασκάλους του 20ου αιώνα, ακόμη και καλλιτέχνες που είχαν κάπως παραβλεφθεί. και σκοτεινό.

Ο Mann κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η συλλογή του Martin ήταν μια πραγματικά επιμελημένη συλλογή έργων τέχνης. Σημείωσε ότι ο Martin τρέφει βαθύ θαυμασμό για τα κομμάτια που απέκτησε και η συνολική ποιότητα των καλλιτεχνών που εκπροσωπούνται στη συλλογή ήταν αρκετά εντυπωσιακή.

Μεταξύ των πολύτιμων λίθων στη συλλογή του κωμικού είναι έργα τέχνης από σύγχρονους Αμερικανούς καλλιτέχνες όπως ο Έρικ Φισλ και η Σίντι Σέρμαν, μαζί με αξιοσημείωτα παραδείγματα μεταπολεμικής και σύγχρονης αμερικανικής ζωγραφικής όπως ο Έντουαρντ Χόπερ. Επιπλέον, ο Μάρτιν έχει ένα σχέδιο του διάσημου Willem de Kooning.

Μια σχετικά συντηρητική συλλογή

Εκτός από τη συλλογή του, ο Steve Martin έχει συγκεντρώσει έργα ευρωπαίων προσωπικοτήτων τέχνης όπως ο Pablo Picasso, ο Georges Seurat, ο Francis Bacon και ο Lucian Freud.

Κριτικά, η συλλογή του Martin έχει χαρακτηριστεί ως «αρκετά παραδοσιακή» και επικεντρώνεται κυρίως στην παραστατική τέχνη. Ο κριτικός του SFGate, Ντέιβιντ Μπονέτι, παρατήρησε ότι αποτελείται κυρίως από πίνακες και σχέδια, με περιορισμένη αναπαράσταση της πρωτοπορίας, της εννοιολογικής τέχνης ή της τέχνης των μέσων ενημέρωσης.

Ωστόσο, το καλλιτεχνικό ταξίδι του κωμικού έχει εξελιχθεί σημαντικά από την έκθεσή του το 2001. Ενώ οι καλλιτεχνικές του προτιμήσεις φαίνεται να παρέμειναν σταθερές, έδειξε προθυμία να αγκαλιάσει νέους ορίζοντες. Τον Οκτώβριο του 2015, για παράδειγμα, ο Martin ανέλαβε το ρόλο του επιμελητή για μια εκτενή αναδρομική έκθεση με τα έργα του Καναδού τοπιογράφου Lawren Harris. Αυτή η έκθεση έκανε το ντεμπούτο της στο Hammer Museum στο Λος Άντζελες και αυτή τη στιγμή εκτίθεται στο Μουσείο Καλών Τεχνών στη Βοστώνη, με σχέδια να ταξιδέψει στην Πινακοθήκη του Οντάριο το ερχόμενο καλοκαίρι.

Joella Marano από το Μανχάταν, Νέα Υόρκη - Steve Martin, 120η επέτειος του Carnegie Hall MOMA, Νέα Υόρκη, 12 Απριλίου 2011, μέσω της Wikipedia.

ερωτευμένος με τον ζωγράφο του Group of Seven, Λόρεν Χάρις

Οι χαρακτηριστικές και υποβλητικές απεικονίσεις των βόρειων τοπίων του Καναδά τον ξεχωρίζουν από τους άλλους καλλιτέχνες της Ομάδας των Επτά. Οι πίνακές του έχουν απήχηση σε γενιές Καναδών και επίσης βρήκαν έναν αφοσιωμένο θαυμαστή στον Αμερικανό ηθοποιό, συγγραφέα και κωμικό Steve Martin.

Για τον Steve Martin, η συνάντηση με τα έργα τέχνης του Lawren Harris πριν από περισσότερες από δύο δεκαετίες φαινόταν σαν μια συναρπαστική ανακάλυψη. Έκτοτε, έγινε ένας από τους πιο ενθουσιώδεις υποστηρικτές του έργου του Χάρις στις Ηνωμένες Πολιτείες. Σύμφωνα με τον Μάρτιν, η τέχνη του Χάρις προκαλεί μια βαθιά αίσθηση ανύψωσης και μοναξιάς. Σας επιτρέπει να βυθιστείτε στον φυσικό κόσμο, να παρακολουθήσετε το μεγαλείο των βουνών, ενώ βιώνετε μια βαθιά σύνδεση με τη φύση, χωρίς αισθήματα απομόνωσης ή ερήμωσης.

Το 2016, μια αξιόλογη έκθεση με τα έργα του Χάρις, σε συνεπιμέλεια του Στιβ Μάρτιν, έφτασε στον Καναδά. Με τίτλο «The Idea of North», έκανε το ντεμπούτο του στην Πινακοθήκη του Οντάριο την Ημέρα του Καναδά. Ο Michael Enright είχε το προνόμιο να λάβει μια ξενάγηση στην έκθεση από τον Steve Martin λίγο πριν τα επίσημα εγκαίνιά της.

North Shore, Lake Superior

Steve Martin: "Αυτό το έργο τέχνης φέρει μια αξιοσημείωτη αίσθηση δράματος. Θα παρατηρήσετε ένα μοναχικό νεκρό δέντρο, τοποθετημένο σχεδόν στο κέντρο, μια επιλογή που οι περισσότεροι καλλιτέχνες συνήθως αποφεύγουν. Ωστόσο, λειτουργεί εκπληκτικά εδώ. Είναι μια ζωντανή απεικόνιση της άψυχης ζωής με την παρουσία του νεκρού δέντρου. Ωστόσο, στο σκηνικό, έχετε αυτές τις υπέροχες εκρήξεις ηλιακού φωτός, που ρίχνουν ακτίνες στη σκηνή και δημιουργούν αντανακλάσεις στο νερό. Υπάρχει μια αισιόδοξη ποιότητα σε αυτόν τον πίνακα, παρόμοια με την αναγέννηση ενός Φοίνικα."

Pic Island

Steve Martin: "Αυτό το έργο τέχνης με το Pic Island αποπνέει μια βαθιά αίσθηση ηρεμίας. Ανάμεσα στους μεγαλειώδεις και μεγαλειώδεις πίνακες που εκπέμπουν δόξα, υπάρχει μια εντυπωσιακή αντίθεση με τη μορφή αυτής της γαλήνιας σύνθεσης, που χαρακτηρίζεται από την ηρεμία και την πλούσια παλέτα χρωμάτων. Είναι αξίζει να σημειωθεί η εκτεταμένη γκάμα χρωμάτων που εμφανίζεται εδώ, καταρρίπτοντας την ιδέα ότι το έργο του Χάρις περιορίζεται μόνο στο μπλε και το λευκό. Όπως μπορείτε να δείτε, υπάρχει μια όμορφη αλληλεπίδραση μωβ και κίτρινων αποχρώσεων."

Κορυφή απομόνωσης

Steve Martin: "Συνοήθηκε αυτήν την τοποθεσία. Δεν υπάρχει ένα πραγματικό βουνό με το όνομα Isolation Peak, έτσι του έδωσε ένα ποιητικό όνομα. Αυτό που με εντυπωσιάζει περισσότερο σε αυτόν τον πίνακα είναι η ατμοσφαιρική του ποιότητα. Αισθάνεσαι πραγματικά μια αύρα να τυλίγει το βουνό στο έργο τέχνης, μια ατμόσφαιρα γύρω από το χιόνι. Είναι μια συναρπαστική επίδειξη ενός τοπίου που φαίνεται να κυματίζει και να δονείται. Δεν πιστεύω ότι το χιόνι σχηματίζεται φυσικά σε τέτοια δομημένα μοτίβα. Υπάρχει αυτή η βαθιά αίσθηση του περιορισμού του βουνού και της ζωντανής του ενέργειας, που συνυπάρχουν στο ίδιο πλαίσιο».

Λίμνη Superior

Steve Martin: "Πράγματι, είναι ένα μοναχικό τοπίο, ωστόσο έχει τη δική του μοναδική ομορφιά. Αν ήσασταν φυσικά παρόντες σε αυτό το σκηνικό, δεν πιστεύω ότι θα το αντιλαμβανόσασταν ως ένα έρημο ή μελαγχολικό μέρος. Ωστόσο, ο Lawren Harris είχε η προνοητικότητα να μην το εξιδανικεύεις με υπερβολική ομορφιά, καθώς αυτό μπορεί γρήγορα να γίνει υπερβολικά συναισθηματικό.

Σε αυτήν την περίπτωση, αν το είχε παρουσιάσει ως ένα μέρος αχαλίνωτης δόξας, στολισμένο με πλούσια φυλλώματα, χαρούμενα κύματα και παιχνιδιάρικες πάπιες, θα είχε ως αποτέλεσμα μια μάλλον άψυχη και κλισέ εικόνα - κάτι που θυμίζει παιδικά βιβλία».

Ο Steve Martin ως τελειόφοιτος στο γυμνάσιο, 1963, μέσω της Wikipedia.

Αυτόχθονες Αυστραλοί ζωγράφοι

Με την καθοδήγηση του ηθοποιού, κωμικού και διάσημου συλλέκτη Steve Martin, η Gagosian Gallery έχει ρίξει σημαντικό ενδιαφέρον στους αυτόχθονες Αυστραλούς ζωγράφους, επηρεάζοντας σημαντικά αυτή τη θέση στην αγορά τέχνης. Το 2019, ο Martin και η σύζυγός του, Anne Stringfield, δάνεισαν γενναιόδωρα κομμάτια από την προσωπική τους συλλογή τέχνης των Αβορίγινων σε μια έκθεση που φιλοξενήθηκε στην τοποθεσία Gagosian's Upper East Side.

Ο Steve Martin, ο οποίος συνήθως κρατά ιδιωτική τη συλλογή έργων τέχνης του, εξέφρασε τον ενθουσιασμό του για την τέχνη των ιθαγενών σε μια συνέντευξη στο ABC της Αυστραλίας. Ανέφερε ότι στη συλλογή του, τα αυστραλιανά έργα τέχνης μοιράζονται πλέον χώρο με κομμάτια εμβληματικών καλλιτεχνών όπως ο Edward Hopper, ο Giorgio Morandi και ο David Hockney. Τόνισε ότι αυτοί οι πίνακες της ερήμου από αυτόχθονες καλλιτέχνες εναρμονίζονται με άλλα σύγχρονα αριστουργήματα και είναι έτοιμοι να διατηρηθούν στην ευρύτερη αρένα δημοπρασιών τέχνης αντί να περιορίζονται σε μια εξειδικευμένη κατηγορία.

Το πάθος του Steve Martin για την τέχνη χρονολογείται από πολλά χρόνια, αλλά η βαθιά του γοητεία με την ιθαγενή αυστραλιανή τέχνη εμφανίστηκε σχετικά πρόσφατα. Περίπου το 2015, ενώ διάβαζε ένα άρθρο των New York Times σχετικά με μια έκθεση με το έργο του Warlimpirrnga Tjapaltjarri, μέλους των Pintupi Nine—μια ομάδα Ιθαγενών Αυστραλών που είχαν παραμείνει απομονωμένοι από τον σύγχρονο κόσμο μέχρι το 1984—Ο Μάρτιν γοητεύτηκε από έναν πίνακα. . Μέχρι το τέλος εκείνης της ημέρας, είχε αποκτήσει ένα από τα έργα τέχνης που παρουσιάστηκαν, το οποίο γρήγορα εκτιμήθηκε σε αξία.

Το συγκεκριμένο έργο τέχνης παρουσιάστηκε στην έκθεση Gagosian, η οποία ακολούθησε μια μικρότερη παρουσίαση που είχε κανονίσει ο Steve Martin τον Μάρτιο, που αρχικά προοριζόταν για στενούς φίλους και την οικογένεια. Κατά τη διάρκεια της έκθεσης στη γκαλερί, αύξησε τη συλλογή του με ένα κομμάτι από τη Συλλογή Αβορίγινων Τέχνης Kluge-Ruhe του Πανεπιστημίου της Βιρτζίνια.

Αν και είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι κανένας από τους πίνακες που εκτίθενται δεν ήταν διαθέσιμος προς πώληση, η παρουσία τους είχε μια αξιοσημείωτη επίδραση κυματισμού στην αγορά τέχνης. Ο Steve Martin συνδέεται ιδιαίτερα με το έντονο ενδιαφέρον του για την καναδική ομάδα των επτά, ιδιαίτερα τον καλλιτέχνη Lawren Harris (1885-1970). Η αγορά για τα έργα του Χάρις γνώρισε μια σημαντική άνοδο όταν ο ηθοποιός συνεργάστηκε στο έργο «The Idea of North: The Paintings of Lawren Harris» σε συνδυασμό με το Hammer Museum του Λος Άντζελες και την Πινακοθήκη του Οντάριο.

Η αγορά τέχνης των Αβορίγινων της Αυστραλίας γνώρισε μια ταραχώδη ιστορία, που χαρακτηρίστηκε από περιόδους υψηλής ζήτησης που οδήγησαν στην οικονομική κρίση, ακολουθούμενη από απότομη πτώση κατά τη διάρκεια της επακόλουθης οικονομικής ύφεσης.

Αναλογιζόμενος αυτό, ο Steve Martin τόνισε: "Πολλά πρόσφατα κινήματα τέχνης ήταν επιρρεπή στην οικονομική κερδοσκοπία, τόσο σε τοπικό όσο και σε διεθνές μέτωπο. Το 2008, οι αγορές της σύγχρονης και της σύγχρονης τέχνης υπέστησαν μια σημαντική προσωρινή οπισθοδρόμηση, αλλά στη συνέχεια ανέκτησαν σημαντική δυναμική την επόμενη δεκαετία ." Ωστόσο, η αγορά τέχνης των ιθαγενών της Αυστραλίας, όντας ουσιαστικά τοπική, ήταν ιδιαίτερα ευάλωτη κατά τη διάρκεια αυτής της ύφεσης και γνώρισε βραδύτερη ανάκαμψη. Ωστόσο, έκτοτε, αναδύθηκε μια πιο ποικιλόμορφη και περίεργη αγορά τέχνης, που χαρακτηρίζεται από ποικίλα ενδιαφέροντα και γούστα.

Στη δεκαετία του 1960, μια κοινότητα ιθαγενών Αυστραλών καλλιτεχνών άρχισε να αναδύεται, μια απάντηση στον αναγκαστικό εκτοπισμό πολλών φυλών από τη Δυτική Έρημο σε έναν οικισμό νότια του Άλις Σπρινγκς. Ενθαρρυμένοι να εκφραστούν μέσω της ζωγραφικής, αυτό γέννησε μια νέα μορφή τέχνης, η οποία μετέφρασε σε καμβά παλαιές παραδόσεις της τέχνης της άμμου και της διακόσμησης του σώματος.

Η Carol Smith, ειδικός στην τέχνη, τόνισε τη συχνά παρεξηγημένη φύση της τέχνης των Αβορίγινων. Σημείωσε ότι ενώ κάποιοι το αντιλαμβάνονται αποκλειστικά ως αντανάκλαση του παραδοσιακού πολιτισμού, ενσωματώνει μια βαθιά σύγχρονη ουσία. Αυτά τα έργα τέχνης αποτελούν το αποκορύφωμα πολυετούς αφοσίωσης καλλιτεχνών που έχουν κατακτήσει μια πραγματικά εξαιρετική οπτική αισθητική. Παρά το γεγονός ότι ορισμένοι Αβορίγινες καλλιτέχνες ζουν και εργάζονται σε απομακρυσμένες κοινότητες, συμμετέχουν ενεργά στην παγκόσμια αγορά τέχνης.

Η έκθεση παρουσίασε έργα από αξιόλογους καλλιτέχνες όπως οι George Tjungurrayi, Bill Whisky Tjapaltjarri, Yukultji Napangati, Tjapaltjarri και Kngwarreye. Το έργο της Kngwarreye κέρδισε μεγάλη προσοχή όταν οι παρατηρητές παρατήρησαν τις εντυπωσιακές ομοιότητες μεταξύ των δημιουργιών της και της νέας σειράς "Veil Paintings" του Damien Hirst. Ωστόσο, η Kngwarreye παραμένει σχετικά άγνωστη εκτός της πατρίδας της, παρά τις σημαντικές καλλιτεχνικές της συνεισφορές.

Η Carol Smith τόνισε τη σημασία της συμμετοχής του Steve Martin στην προώθηση της ιθαγενούς αυστραλιανής τέχνης. Τόνισε ότι ενώ η σύγχρονη ιθαγενής τέχνη μπορεί εύκολα να δει σε μεγάλες αυστραλιανές γκαλερί και μουσεία, πολλοί Αμερικανοί μπορεί να μην έχουν ποτέ την ευκαιρία να τη γνωρίσουν από πρώτο χέρι. Ο Steve Martin, όντας ένας σεβαστός και γνώστης συλλέκτης έργων τέχνης, στρέφοντας την προσοχή του στην ιθαγενή αυστραλιανή τέχνη, έχει τη δυνατότητα να ενθαρρύνει περισσότερους ανθρώπους να ξεπεράσουν τις αρχικές επιφυλάξεις και να εξερευνήσουν αυτή τη μορφή τέχνης πιο βαθιά.