Cafer Tabak

BAŞ YAPITLARA KENDİ MERCEĞİNDEN BAKMAK *

BAŞ YAPITLARA KENDİ MERCEĞİNDEN BAKMAK *

Kaya ÖZSEZGİN
Sanatta ustalık, yaşamın akışı içinde değer kazanan ve kuşakların gözünde gerçek anlamını bulan bir olgudur. Bu düzeye varmış her sanatçı eğilimi ve görüşü ne olursa olsun, Sanat tezgahında pişmeyi, mesleğin gizlerini öğrenmeyi ilke edinmiş çıraklar için tükenmeyen birer kaynaktır. Zaman zaman o kaynaklara dönülür, onlardan güç alınır, engellerin aşılmasında ustalar çıraklara yol gösterir, onlara yeni ufuklar açar.
İlk sergisini birkaç ay önce düzenleyen Cafer Tabak, çalışmanın süreçsel etkinlikler halinde sürmesi gerektiği gerçeğinden hareketle, bu kez sanat Tarihinin baş yapıtlarını, arka fon oluşturacak bir düzenleme anlayışı içinde ele alıyor. Picasso’dan Gauguin’e, Matisse’den Miro’ya kadar uzanan çağdaş bir yelpazeye yaydığı ustaları, kompozisyonlarına taşıyor, onlara bir saygı (Hommage) Sergisi düzenliyor. Bir bölümünü, kendine özgü bir teknikle tuvalin gerisinde aydınlattığı bu resimlerinde, ustaların yapıtları, karanlığın içinden sıyrılarak izleyicinin gözlerine ulaşıyor, geniş fırça tuşlarının arkasından, tanıdık bir sima gibi izleyiciye gülümsüyor.
Burada ustasını seçmekte ya da belirlemekten çok, sanata ustalığın saygı uyandırıcı yönünden yola çıkıyor, sanatta saygınlığın gizemli boyutlarına dikkat çekilmiş oluyor. Sanat tarihinde ünlenmiş bir yapıtı, kendi yorum dünyasına çekerek, kendi tekniğiyle yorumlama deneğimi olarak da adlandırabileceğimiz bu yöntem, özellikle çağdaş sanatçıların klasik yapıtlar karşısındaki tavrını dışa vurur, bu yapıtlara olan saygılarını dile getirmeye aracılık yapar.
Cafer Tabak, bir başyapıta bir başka sanatçının bakışını biçimlendiren bu yöntemi, alışılmış biçimine uyarak, kendi eğilim doğrultusunda değerlendiriyor. Böylece de kendi yorumunu, birde bu doğrultuda boyutlandırmış oluyor.


* -“Ustalara Saygı” Sergisi Kataloğundan.
-1996