Pop Art to ruch w sztuce, który pojawił się po raz pierwszy w latach pięćdziesiątych XX wieku i osiągnął swój szczyt w latach sześćdziesiątych zarówno w Ameryce, jak i Wielkiej Brytanii, czerpiąc inspirację ze źródeł w kulturze popularnej i komercyjnej. Zaczęło się jako odpowiedź na dominujące teorie sztuki, kultury i tego, czym sztuka powinna być. Młodzi artyści wierzyli, że to, czego nauczyli się w szkole plastycznej i co zaobserwowali w muzeach, ma niewiele wspólnego z ich codziennym życiem i otoczeniem. Zamiast tego wykorzystali obrazy z hollywoodzkich filmów, kultury popularnej, w tym komiksów, reklam, opakowań produktów i innych komercyjnych mediów, w uderzającym zerwaniu z konwencjonalną techniką artystyczną, aby stworzyć obrazy i rzeźby, które obejmowały życie codzienne w najbardziej dosłownym tego słowa znaczeniu. Pop Art przekształcił się w jeden z najbardziej wpływowych ruchów sztuki współczesnej, być może w wyniku włączenia obrazów komercyjnych.
Posługując się ikonografią kultury popularnej i masowej, nurt rzucił wyzwanie wysokim tradycjom artystycznym. Wykorzystując w sztuce obrazy kultury popularnej, najczęściej poprzez sarkazm, podkreśla banalne lub podstawowe elementy każdej cywilizacji. Musi również zajmować się metodami stosowanymi przez artystów do mechanicznego powielania lub przedstawiania. W pop-arcie elementy są czasami wyraźnie izolowane, łączone lub usuwane z ich zwykłego kontekstu.
Z biegiem czasu następowały liczne zmiany w trendach artystycznych i za każdym razem artyści tworzyli nowe i innowacyjne dzieła sztuki. Każde twórcze przedsięwzięcie oddaje hołd przeszłości, jednocześnie wyznaczając drogę dla przyszłości poprzez wymyślanie nowych form. Ruch Pop Art był pionierem w łączeniu kultury wysokiej i niskiej i stworzył jedne z najbardziej pamiętnych dzieł sztuki XX wieku. Malarstwo i rzeźba zostały zrewolucjonizowane przez artystów z całej Europy, w tym z Francji, Anglii, Włoch, Szwecji i Stanów Zjednoczonych, pokazując pospolite, masowo produkowane przedmioty, które nigdy wcześniej nie były traktowane poważnie jako przedmiot lub treść sztuki.
Do najbardziej znanych artystów pop-artu należą Roy Lichtenstein, Keith Haring, Robert Rauschenberg, Richard Hamilton, Andy Warhol, David Hockney, Robert Indiana, James Rosenquist, Alex Katz i Takashi Murakami.
Ruch Pop Art próbował zatrzeć różnicę między sztuką „wysoką” a kulturą „niską”, tworząc obrazy i rzeźby przedstawiające ikony popkultury. Jednym z najbardziej wpływowych aspektów pop-artu jest idea, że nie ma hierarchii kultur i że sztuka może czerpać z dowolnego źródła. Osoby, które chciały kupić Pop Art, wiedziały, że mniej doceniane materiały zajęły miejsce „szlachetnych materiałów”, takich jak drewno czy brąz, i zostały wymieszane z przedmiotami codziennego użytku. Otworzyło to nowe możliwości dla rzeźby pop-artu i doprowadziło do rozwoju tego, co znamy dzisiaj.
Rzeźba LOVE Roberta Indiany jest bez wątpienia najbardziej rozpoznawalnym dziełem sztuki tego ruchu, podobnie jak rzeźbione pudełka soku pomidorowego Brillo i Campbell autorstwa Andy'ego Warhola, które tak mocno wstrząsnęły światem sztuki i przesunęły granice tego, co stanowiło sztukę, ale inne osiągnięcia, takie jak miękkie rzeźby Claesa Oldenburga, przedstawiające przedmioty codziennego użytku o monumentalnych wymiarach, w znacznym stopniu przyczyniły się do rozwoju ruchu. Inni rzeźbiarze, tacy jak George Segal, Jeff Koons czy nawet Richard Orlinski, również zapiszą się w historii rzeźby Pop Art.
Znaczącą postacią w powojennej brytyjskiej awangardzie był szkocki rzeźbiarz i artysta Eduardo Paolozzi. Uważany jest za jednego z pierwszych pionierów pop-artu. Jego kolaż „Byłem zabawką bogacza”, który łączył elementy kultury popularnej, w tym okładkę książki pulp fiction, reklamę Coca-Coli i plakat rekrutacyjny do wojska, był kluczowym elementem ruchu Pop Art. Utwór jest doskonałym przykładem ciemnej strony brytyjskiego pop-artu, który skupiał się bardziej na kontraście między blaskiem i bogactwem amerykańskiej kultury popularnej a ekonomiczną i polityczną nędzą brytyjskiej rzeczywistości. Wpływ technologii i kultury masowej na sztukę wysoką podkreślał Paolozzi, członek luźno zrzeszonej Independent Group. Chociaż przez całą swoją karierę pracował w wielu innych mediach i zawsze określał swoją twórczość jako sztukę surrealistyczną, silniej związał się z rzeźbą.
Amerykański rzeźbiarz Claes Oldenburg jest dobrze znany ze swoich wielkoformatowych replik przedmiotów codziennego użytku, których używał w swoich publicznych instalacjach artystycznych. Miękkie wersje rzeźbiarskie przedmiotów codziennego użytku to kolejny ważny temat w jego twórczości. Oldenburg słynie z tworzenia humorystycznych rzeźb z jedzenia i przedmiotów nieożywionych. Jego dobrze znana kolekcja takich dzieł została po raz pierwszy pokazana w 1961 roku w instalacji artysty „The Store” w Lower East Side w Nowym Jorku. Oldenburg wyprodukował ciastko truskawkowe i kandyzowane jabłka jako gipsowe rzeźby na potrzeby projektu. Instalacja Oldenburga, która została ustawiona jak konwencjonalny sklep z odmianami i sprzedawała jego towary po niskich kosztach, oprócz kopiowania towarów konsumpcyjnych, stanowiła oświadczenie o relacji między przedmiotami sztuki a towarami. Rzeźby w „Sklepie” zostały starannie wykonane ręcznie, mimo że przedstawiano je tak, jakby były produkowane masowo, a bujne, ekspresyjne pociągnięcia pędzla pokrywające obiekty w Pastry Case wydają się parodiować powagę abstrakcyjnego ekspresjonizmu, dominującego tematu w Pop Art. W bardzo ironicznej scenerii Oldenburg łączy towar z emocjonalnym ekspresjonistycznym gestem.
Amerykański artysta Robert Indiana był częścią ruchu pop-artu. W formie karty, którą dostarczał różnym przyjaciołom i znajomym ze świata sztuki, początkowo opracował swój kultowy obraz LOVE w 1964 roku. Robert Indiana został poproszony o stworzenie grafiki na doroczną kartkę bożonarodzeniową Muzeum Sztuki Nowoczesnej w 1965 roku. na swoim obrazie LOVE Indiana przesłał trzy 12-calowe kwadratowe olejne na płótnie warianty. Czerwony, niebieski i zielony zostały wybrane przez muzeum jako najmocniejsze kombinacje kolorów. Szybko znalazło się na szczycie najpopularniejszych kart, jakie kiedykolwiek muzeum posiadało sprzedany. W 1966 roku Indiana współpracował z Marianem Goodmanem z Multiples, Inc., aby stworzyć swoją pierwszą rzeźbę LOVE z aluminium, kontynuując budowanie swojej serii LOVE. Indiana ukończył swoją pierwszą ogromną rzeźbę LOVE ze stali Cor-Ten w 1970 roku.
Amerykański malarz i rzeźbiarz George Segal był częścią ruchu pop-artu. Pomimo rozpoczęcia kariery artystycznej jako malarz, Segal jest najbardziej znany ze swoich odlewanych figurek naturalnej wielkości i scen, w których się pojawiały. Segal wynalazł zastosowanie bandaży gipsowych (pasków z gazy impregnowanej gipsem, przeznaczonych do wykonywania odlewów ortopedycznych) jako nośnika rzeźbiarskiego zamiast konwencjonalnych metod odlewania.
Podczas gdy mężczyźni zdominowali amerykański pop-art, kilka kobiet, w tym Marisol, brało udział w wystawach razem z nimi. Jednak jej twórczość nie zawsze była zgodna ze sztywną ikonografią popu. Jej blokowe, bezwładne rzeźby, które dowcipnie nawiązują do mody, rodziny i gwiazd filmowych, są najbardziej znane z łączenia sztuki ludowej i asamblażu.
Jednym z najbardziej znanych żyjących artystów na świecie jest Jasper Johns. Prawie wszystkie ruchy artystyczne od lat 50. XX wieku do chwili obecnej były pod wpływem jego prac w malarstwie, rzeźbie i grafice, w tym ekspresjonizmu abstrakcyjnego, neodada i pop-artu. Johns był jednym z artystów, którzy pomogli ruchowi Pop Art objąć społeczeństwo konsumpcyjne. Jego prace Pop Art przedstawiają przede wszystkim znaki, takie jak flagi, cele i mapy. W rzeczywistości obraz Flaga, jeden z najbardziej rozpoznawalnych elementów ruchu Pop Art, jest jego najbardziej znanym dziełem. Uważa się, że zrobił to po tym, jak zobaczył we śnie amerykańską flagę. Jego dzieła stale otrzymują miliony dolarów na aukcjach i wyprzedażach, a często ustanawiają rekordy najwyższej sumy, jaką kiedykolwiek zapłacono za dzieło żyjącego artysty.
Amerykański artysta Jeff Koons jest znany ze swoich prac związanych z kulturą popularną i rzeźb, które przedstawiają przedmioty codziennego użytku, takie jak balonowe zwierzęta wykonane ze stali nierdzewnej o lustrzanych powierzchniach. Jego rzeźby osiągnęły wysokie ceny, a co najmniej dwie z nich ustanowiły rekordy aukcyjne dzieł żyjących artystów: Balloon Dog (Orange) w 2013 roku sprzedano za 58,4 mln USD, a Królik w 2019 roku za 91,1 mln USD.
Pop-art amerykańskiego artysty Keitha Haringa wyłonił się z nowojorskiej sceny graffiti lat 80. Jego animowana estetyka rozwinęła się w dobrze znany język wizualny. Duża część jego sztuki zawiera aluzje seksualne, które zostały przekształcone w działania społeczne, wykorzystując obrazy do promowania świadomości AIDS i bezpiecznego seksu. Reputacja Haringa wzrosła dzięki jego spontanicznym rysunkom kredą ludzi, psów i innych stylizowanych motywów na nagich czarnych spotach reklamowych w nowojorskim metrze. Po tym, jak stał się znany, stworzył żywe, wielkoformatowe malowidła ścienne, z których kilka zostało zamówionych. W latach 1982-1989 wykonał ponad 50 publicznych dzieł sztuki, wiele z nich bezpłatnie dla szpitali, przedszkoli i szkół. Rozszerzył swoją praktykę, otwierając Pop Shop w 1986 roku. Poprzez własną ikonografię, jego późniejsze prace często wyrażały tematy polityczne i socjologiczne - anty-crack, anty-apartheid, bezpieczny seks, homoseksualizm i AIDS.
Współczesne rzeźby Pop Art to forma oryginalnej sztuki, która łączy kulturę popularną z rzeźbą. Rzeźby te są zwykle wykonane z różnych materiałów, takich jak plastik, włókno szklane i żywica. Często są podtrzymywane przez metalowe ramy lub stojaki, co pozwala im dumnie i wysoko się prezentować. To, co czyni tę sztukę wyjątkową, to jej zdolność do przekształcania codziennych przedmiotów w Dzieła sztuki, które są zarówno wizualnie oszałamiające, jak i skłaniające do refleksji. Te rzeźby kwestionują tradycyjne metody rzeźby, poprzez wprowadzenie jaskrawych kolorów, odważnych wzorów i nieoczekiwanych materiałów. Ta forma sztuki jest idealna dla tych, którzy chcą dodać swojemu życiu lub miejscu pracy pop koloru i osobowości.
Rzeźby Pop Art powstały w połowie XX wieku jako odpowiedź na kulturę konsumentyzmu i masowej produkcji w tamtym czasie. Artyści tacy jak Claes Oldenburg, George Segal i Tom Wesselmann byli wśród pionierów tej ruchliwości, która miała na celu zacieranie granic między sztuką wysoką a kulturą popularną.
Współczesne rzeźby Pop Art rozwijają się w ostatnich latach w szybkim tempie, stając się bardziej dynamiczne i ekspresyjne. Użycie odważnych kolorów, unikalnych materiałów i innowacyjnych technik jest powszechne w tym gatunku, co prowadzi do urzekających i wizualnie zachwycających dzieł. Te rzeźby zyskują coraz większą popularność na współczesnym rynku sztuki, gdzie zarówno kolekcjonerzy, jak i miłośnicy sztuki poszukują tych wyjątkowych tworów. Istotą tych rzeźb jest ich zdolność do uchwycenia istoty kultury popularnej, jednocześnie przesuwając granice tradycyjnej rzeźby.
Współczesna rzeźba pop art to nowoczesna forma sztuki, która łączy elementy kultury popularnej i sztuki pięknej. Wiele artystów zyskało uznanie za swoją pracę w tej dziedzinie. Oto kilka przykładów:
Jeff Koons
Jeff Koons to amerykański artysta znany z dużych rzeźb, które często zawierają dmuchane przedmioty, takie jak balony i zabawki basenowe. Jego prace eksplorują tematy konsumpcjonizmu i kultury masowej, a uważany jest za jednego z najbardziej utalentowanych artystów współczesnych.
Takashi Murakami
Takashi Murakami to japoński artysta, który zdobył międzynarodowe uznanie za swoje jaskrawo kolorowe rzeźby i obrazy, które łączą tradycyjną japońską sztukę z nowoczesną kulturą pop. Jego prace często zawierają postacie z kreskówek i motywy inspirowane anime.
Yayoi Kusama
Yayoi Kusama to japońska artystka znana z wibracyjnych, immersyjnych instalacji i rzeźb. Jej prace często zawierają kropki i jaskrawe kolory, a eksplorują tematy nieskończoności i kosmosu.
KAWS
KAWS to amerykański artysta znany z rzeźb i obrazów inspirowanych kreskówkami. Jego prace często zawierają postać Companion, postać przypominającą Myszkę Miki z przekreślonymi oczami. Współpracował z wieloma znaczącymi markami, w tym Nike i Uniqlo.
Daniel Arsham
Daniel Arsham to amerykański artysta tworzący rzeźby, które eksplorują tematy czasu i rozkładu. Jego prace często zawierają codzienne przedmioty, takie jak telefony i aparaty, które są renderowane w materiałach, które nadają im postarzały, archeologiczny wygląd.
Ci artyści wniosli znaczący wkład w dziedzinę współczesnego rzeźbiarstwa Pop Art, a ich prace nadal inspirują i fascynują publiczność na całym świecie.
Współczesne rzeźby Pop Art są popularne od lat 50. XX wieku i nadal cieszą się popularnością. Oto kilka znanych przykładów:
"Balloon Dog" autorstwa Jeffa Koonsa, stworzona w 1994 roku - Ta rzeźba to duża reprezentacja psa wykonana całkowicie z błyszczących, metalicznych balonów. Jest to zabawne i kapryśne podejście do tradycyjnego tematu.
"Tulips" autorstwa Jeffa Koonsa, stworzona w latach 1995-2004 - Ta rzeźba to seria jaskrawych, przeskalowanych tulipanów wykonanych ze stali nierdzewnej. To żywe i przyciągające uwagę dzieło, które bawi się ideą masowej produkcji.
"Diamond Dust Shoes" autorstwa Andy’ego Warhola, stworzona w 1980 roku - Ta rzeźba to seria butów na wysokim obcasie wykonanych z gipsu i pokrytych pyłem diamentowym. Jest to komentarz na temat blasku i przesady w przemyśle modowym.
"Comedian" autorstwa Maurizio Cattelana, stworzona w 2019 roku - Ta rzeźba to banan przyklejony taśmą klejącą do ściany. Jest to prowokacyjne i kontrowersyjne dzieło, które kwestionuje wartość sztuki i rolę artysty w społeczeństwie.
"LOVE" autorstwa Roberta Indiany, stworzona w 1964 roku - Ta rzeźba to duża reprezentacja słowa "love" w pogrubionych, kolorowych literach. Stała się ona ikonowym symbolem ruchu Pop Artu i została odtworzona w różnych formach i mediach.
Ogólnie rzeźby Pop Art są fascynującą i dynamiczną formą sztuki, która nadal fascynuje publiczność swoim zabawnym i prowokacyjnym obrazem.
