Julia Dogan: Sztuka zawsze była moim sposobem komunikacji

Co zainspirowało Cię do tworzenia sztuki i zostania artystą?

Sztuka zawsze była moim sposobem komunikowania się ze światem — gdy słowa zawodzą, moje obrazy mówią. Doświadczyłam w życiu tak wiele, co wymagało ekspresji: chwil radości, bólu, wolności i tęsknoty. Każda zmiana, każde wyzwanie, każda chwila wzrostu dodała warstwy do mojego artystycznego głosu.

Tworzenie sztuki pozwala mi nawiązać głęboką więź z ludźmi, pomagając im zmienić ich perspektywy, tak jak ja to zrobiłam. Nie chcę po prostu tworzyć pięknych obiektów — chcę inspirować innych do przyjęcia wolności w ich własnym życiu, do postrzegania wyzwań życiowych nie jako barier, ale jako okazji do rozwoju. To pragnienie skłoniło mnie do rozwinięcia Conceptual Pop Realism , stylu, który łączy realistyczne obrazy z filozoficzną głębią i podnoszącymi na duchu emocjami.

Wszystko, co maluję, niesie przesłanie: wolność to wybór i może prowadzić do szczęścia. Wierzę w używanie żywej, pozytywnej energii, aby angażować widzów i zachęcać ich do refleksji nad złożonością życia, nie czując się przytłoczonymi przez nią. Chodzi o transformację i to właśnie jest moja sztuka — ciągła podróż wyzwolenia i odkrywania samego siebie.

Więc dla mnie zostanie artystą nie było tylko karierą; to było nieuniknione. To jest to, kim jestem w głębi duszy. Każde płótno, którego dotykam, jest zaproszeniem dla ludzi do refleksji, poczucia się wzmocnionymi i ostatecznie stania się bardziej wolnymi wersjami samych siebie.

Jakie jest Twoje artystyczne wykształcenie, jakie techniki i tematy do tej pory eksperymentowałeś?

Moja artystyczna podróż była dynamiczną eksploracją zarówno techniki, jak i znaczenia. Zacząłem od klasycznego rysunku, który dał mi solidne podstawy w formie i kompozycji. Z czasem zanurzyłem się w malarstwie olejnym, oczarowany jego bogactwem i zdolnością do przekazywania złożonych emocji. Eksperymentowałem z różnymi gatunkami — portretem, martwą naturą i abstrakcyjnymi koncepcjami — aż znalazłem swój unikalny głos w realizmie. Ale nigdy nie chciałem po prostu odtwarzać rzeczywistości; chciałem używać jej jako pomostu do czegoś głębszego.

Na początku moje tematy były głównie zaczerpnięte z życia codziennego — ludzi, przedmiotów i momentów, które niosły ze sobą rezonans emocjonalny. W miarę rozwoju moje skupienie przesunęło się w stronę idei filozoficznych. Zacząłem włączać symbolikę, tworzyć kompozycje, w których każdy szczegół miał znaczenie, zmuszając widzów do myślenia poza powierzchnią. Tak narodził się Konceptualny Pop Realizm — połączenie jasnych, przystępnych obrazów z warstwami znaczenia, które stopniowo rozwijają się dla tych, którzy chcą przyjrzeć się bliżej.

Technicznie rzecz biorąc, uwielbiam bawić się kontrastami — zarówno w kolorze, jak i treści. Często używam żywych palet, aby zrównoważyć cięższe tematy, zapraszając widzów do poważnych rozmów w lekki sposób. Eksperymentuję również z teksturami, łącząc płynny realizm z ekspresyjnymi, bardziej szorstkimi pociągnięciami, aby stworzyć wizualne napięcie i energię. Każdy utwór to podróż, nie tylko dla widza, ale także dla mnie, ponieważ nieustannie badam, jak przesuwać granice między realizmem a koncepcją.

Ostatecznie moja praca dotyczy wolności — wolności ekspresji, myśli i bycia. Poprzez te eksperymenty z tematami i technikami odkryłem, że moja sztuka nie dotyczy tylko tego, co maluję, ale tego, jak sprawia, że ludzie się czują: wzmocnieni, zainspirowani i połączeni z czymś większym niż oni sami.

Jakie 3 aspekty wyróżniają Cię na tle innych artystów i sprawiają, że Twoja praca jest wyjątkowa?

1. Stworzenie   Konceptualny realizm pop
   Opracowałem Conceptual Pop Realism jako sposób na połączenie realizmu z filozofią i emocjami, oferując alternatywę dla ciężkich tematów często występujących w sztuce konceptualnej. Podczas gdy tradycyjny realizm konceptualny może wydawać się mroczny i ciężki, moje podejście zaprasza widzów do zaangażowania się w głębokie idee przez pozytywny, żywy obiektyw. Używam jasnych kolorów i dostępnych obrazów, aby wywołać refleksję, zachęcając widzów do eksplorowania pytań filozoficznych w sposób, który ich podnosi na duchu i dodaje im siły. To połączenie znaczenia i nastroju — głębokich myśli bez ciężaru — sprawia, że mój styl jest wyjątkowy.

2. Wolność jako główny temat
   Dążenie do wolności to nie tylko temat — to dusza mojej pracy. Każde dzieło, które tworzę, jest świadectwem wiary, że wolność przynosi szczęście i rozwój. W przeciwieństwie do wielu artystów, którzy skupiają się wyłącznie na estetyce lub narracji, wykorzystuję swoje obrazy jako medium, aby inspirować innych do osobistego wyzwolenia. Moja sztuka nie polega tylko na opowiadaniu historii; chodzi o zapraszanie ludzi do refleksji nad własnym życiem, kwestionowania ograniczeń i odkrywania nowych możliwości. Każdy obraz jest wezwaniem do działania: żyj autentycznie, obejmij zmiany i szukaj wewnętrznej wolności.

3. Połączenie emocjonalne poprzez realizm i symbolikę
   To, co wyróżnia moją pracę, to sposób, w jaki łączę techniczne mistrzostwo z głębokim rezonansem emocjonalnym. Moje obrazy nie są tylko realistycznymi przedstawieniami — są symbolicznymi podróżami. Każdy obiekt, kolor i element w kompozycji służy celowi, niosąc ze sobą wiele warstw znaczenia. Wierzę, że sztuka powinna nie tylko angażować wizualnie, ale także wywoływać silne emocje i prowokować do myślenia. To połączenie realizmu i subtelnej symboliki zapewnia, że moja praca rezonuje zarówno na poziomie intelektualnym, jak i emocjonalnym, wywierając trwały wpływ na tych, którzy się z nią zetkną.

Wszystkie te elementy sprawiają, że moja sztuka to coś więcej niż tylko dzieła wizualne – to transformacyjne doświadczenia, których celem jest wzbudzenie samoświadomości i wewnętrznej wolności u każdego widza.

Skąd czerpiesz inspirację?

Moja inspiracja pochodzi z głębokiego związku z samym życiem — jego złożonością, sprzecznościami i pięknem. Znajduję ją zarówno w wielkich, jak i zwykłych momentach: w uczuciu światła słonecznego na mojej skórze, rytmie fal podczas surfowania lub w sposobie, w jaki emocje rozwijają się w pozornie przyziemnych sytuacjach. Każde doświadczenie, radosne lub trudne, niesie przesłanie, a ja przekazuję je w mojej sztuce.

Natura odgrywa znaczącą rolę w moim procesie twórczym. Ocean, w szczególności, jest stałym źródłem inspiracji — surfing uczy mnie wolności, płynności i odporności, lekcji, które przenoszę do swojej pracy. Dynamiczna interakcja między chaosem a harmonią w świecie przyrody odzwierciedla tematy, które eksploruję w moich obrazach.

Głęboko inspirują mnie także ludzkie emocje i historie, które w sobie nosimy. Obserwowanie ludzi — ich interakcji, wrażliwości i triumfów — pobudza pomysły na kompozycje. Staram się uchwycić nie tylko chwilę, ale emocje i myśli pod powierzchnią, wykorzystując moją sztukę do odzwierciedlenia tego, czego słowa często nie potrafią wyrazić.

Na koniec, wolność jest kamieniem węgielnym mojej inspiracji. Postrzegam ją jako ostateczny cel i nieustannie badam, co oznacza życie w wolności — umysłowej, emocjonalnej i twórczej. Ta eksploracja napędza każdy pociągnięcie pędzla. Moja inspiracja nie ogranicza się do konkretnych wydarzeń lub obiektów; to ciągłe poszukiwanie znaczenia i połączenia, a każdy obraz staje się częścią tej podróży.

Jakie jest Twoje podejście artystyczne? Jakie wizje, wrażenia lub uczucia chcesz wywołać u widza?

Moje podejście artystyczne opiera się na przekonaniu, że sztuka może przemienić ludzi, budząc ich do ich własnego potencjału. Każdy obraz, który tworzę, jest świadomym połączeniem techniki, znaczenia i emocji. Moim celem jest wyjście poza zwykłą estetykę — moim celem jest nawiązanie głębszej więzi z widzami, zainspirowanie ich do refleksji nad złożonością życia przez pryzmat wolności i pozytywności. Chcę, aby wychodzili z moich obrazów nie tylko jako widzowie, ale jako uczestnicy ich własnej emocjonalnej podróży.

Wizualnie łączę realistyczne przedstawienia z elementami symbolicznymi, aby zaoferować warstwy znaczenia, które rozwijają się stopniowo. Chcę, aby widzowie najpierw zostali wciągnięci przez piękno i żywą energię dzieła, a następnie odkryli głębsze pytania filozoficzne pod powierzchnią. Ta współgra między prostotą a głębią odzwierciedla moje pragnienie, aby widzowie zatrzymali się, zastanowili i zaangażowali — nie tylko w sztukę, ale także w swoje własne myśli i emocje.

Głównym uczuciem, które chcę wywołać, jest wolność — psychiczna, emocjonalna i twórcza. Wierzę, że poprzez sztukę ludzie mogą stawić czoła swoim ograniczeniom, kwestionować swoje przekonania i odkrywać nowe sposoby myślenia. Moje obrazy mają podnosić na duchu, inspirować i rozpalać poczucie możliwości. Chcę, aby ludzie wyszli z lekkością w sercu, poczuciem, że są zdolni do więcej, niż sobie wyobrażali, i potrzebą dążenia do własnej wersji szczęścia.

Jednocześnie w swojej pracy akceptuję kontrasty — równoważąc światło i cień, radość i melancholię, łagodność i siłę. To napięcie odzwierciedla rzeczywistość życia, w której wolność często pochodzi z konfrontacji z trudnymi prawdami. Poprzez te kontrasty chcę, aby widzowie poczuli emocjonalne uwolnienie, jakby napotkali moment jasności lub spokoju w chaosie.

Ostatecznie moje podejście dotyczy połączenia: między widzem a sztuką, między myślą a uczuciem, a także między każdą osobą a jej wnętrzem. Każdy obraz jest zaproszeniem do głębszego, swobodniejszego i radośniejszego doświadczania życia.

Jaki jest proces tworzenia Twoich prac? Spontaniczny czy z długim procesem przygotowawczym?

Proces tworzenia moich prac to połączenie spontaniczności i skrupulatnego przygotowania. Zazwyczaj zaczyna się od pomysłu lub uczucia — iskry inspiracji, która może pochodzić z osobistego doświadczenia, emocji, a nawet sceny z codziennego życia. Jednak nigdy nie pędzę prosto do płótna. Daję czas, aby pomysł dojrzał, aby zastanowić się, jak chcę przełożyć go na doświadczenie wizualne.

Przygotowanie obejmuje zarówno elementy koncepcyjne, jak i techniczne. Szkicuję wstępne pomysły, czasami eksperymentując z kompozycjami, aby upewnić się, że wizualny przepływ jest zgodny z podstawowym przesłaniem. Ten etap obejmuje również badania — czy to ponowne odwiedzenie klasyków sztuki w poszukiwaniu inspiracji, czy eksploracja koncepcji filozoficznych, które chcę przekazać. Uwielbiam zanurzać się w dziełach mistrzów takich jak Vermeer czy Hopper, nie po to, aby ich naśladować, ale aby zrozumieć, jak uchwycili światło, emocje i narrację.

Gdy mam już jasną wizję, zaczyna się prawdziwa praca. Często przygotowuję wiele warstw na płótnie, budując tekstury, aby stworzyć głębię. Sam proces malowania to miejsce, w którym spontaniczność bierze górę. Nawet jeśli podchodzę do płótna z planem, zostawiam miejsce na nieoczekiwane. Czasami najbardziej znaczące szczegóły wyłaniają się organicznie podczas aktu malowania — nagły pociągnięcie pędzla, zmiana koloru lub nowy element, który zmienia kierunek dzieła.

Postrzegam również swoje prace jako dialogi między intuicją a intencją. Wiem, dokąd chcę iść, ale pozwalam, aby malarstwo mnie prowadziło. Ta równowaga między kontrolą a wolnością odzwierciedla tematy, które eksploruję w swojej sztuce — życie jest zarówno nieprzewidywalne, jak i pełne intencji, a to właśnie w tej interakcji często pojawia się piękno.

Ukończenie każdego obrazu może zająć tygodnie, a nawet miesiące, zwłaszcza jeśli chcę zbudować złożone warstwy symboliki. Nie chodzi tylko o osiągnięcie technicznej perfekcji; chodzi o poczucie, że dzieło jest emocjonalnie kompletne — że niesie energię, którą chciałem uchwycić. Kiedy się cofnę i poczuję, że obraz ma własne życie, wtedy wiem, że jest skończony.

Czy stosujesz jakąś szczególną technikę pracy? Jeśli tak, czy możesz ją wyjaśnić?

Tak, głównie stosuję technikę gładkiego malowania ( gladkoe pis'mo ), która ma swoje korzenie w tradycjach starych mistrzów. Ta metoda polega na nakładaniu wielu cienkich warstw półprzezroczystego szkliwa, znanego jako lazur , w celu budowania głębi, jasności i subtelnych gradacji tonów bez widocznej lub wypukłej faktury na płótnie. Każda warstwa jest ostrożnie nakładana i suszona przed dodaniem kolejnej, co daje powierzchnię idealnie gładką w dotyku, bez żadnych pociągnięć pędzla wystających z płótna.

Oprócz tego tradycyjnego podejścia, opracowałem własną technikę kolorowego gruntowania . Zamiast zaczynać od neutralnej lub białej bazy gesso, nakładam żywe kolorowe podkłady, które działają jak podstawa obrazu. Ta technika pozwala pigmentom na interakcję z kolorami bazowymi w unikalny sposób, tworząc efekt świecenia. Kolory pozostają żywe i intensywne, wzmacniając energię obrazu, a co najważniejsze, pozostają jasne i świeże na zawsze, opierając się efektowi zmatowienia, który często pojawia się z czasem. Ta innowacja zapewnia, że moje prace zachowują swój pierwotny emocjonalny wpływ przez lata.

Połączenie gładkiego malowania i kolorowego podkładu nadaje moim pracom wyjątkową głębię wizualną i świetlistość. Przezroczyste warstwy budują żywą bazę, pozwalając światłu przechodzić przez farbę i odbijać się, dzięki czemu kolory wydają się bogate i żywe. To czasochłonny proces, który wymaga precyzji i cierpliwości, ale pozwala mi osiągnąć płynną harmonię między technicznym mistrzostwem a emocjonalnym rezonansem.

To skrupulatne podejście odzwierciedla moją filozofię, że sztuka powinna wydawać się niewymagająca wysiłku i harmonijna, nawet gdy niesie ze sobą głębokie, złożone tematy. Gładka, nieskazitelna powierzchnia zaprasza widzów do głębokiego zaangażowania się w znaczenie ukryte pod obrazem, bez rozpraszania uwagi. Dzięki tym technikom tworzę dzieła, które nie tylko oddają emocje, ale także zachowują swojego żywego ducha dla przyszłych pokoleń.

Czy w Twojej pracy są jakieś innowacyjne aspekty? Czy możesz nam powiedzieć, które?

Najważniejszą innowacją w mojej pracy jest stworzenie konceptualnego pop-realizmu . Ten styl, który założyłem w 2019 roku, reprezentuje nowy kierunek we współczesnej sztuce, łącząc realistyczne obrazy z głębokim znaczeniem filozoficznym i pozytywną energią emocjonalną. W przeciwieństwie do tradycyjnej sztuki konceptualnej, która często podkreśla ciężkie, melancholijne lub abstrakcyjne tematy, moje podejście zaprasza widza do znaczącej refleksji poprzez żywe, podnoszące na duchu obrazy. Ta równowaga między głęboką myślą a przystępną estetyką sprawia, że konceptualny pop-realizm jest wyjątkowy — i niezbędny — we współczesnym świecie.

W czasach, gdy sztuka może wydawać się oderwana od pozytywnych doświadczeń emocjonalnych, wierzę, że Conceptual Pop Realism wypełnia ważną lukę. Moim celem jest inspirowanie widzów nie tylko do myślenia, ale także do poczucia się wzmocnionymi i wolnymi. Każdy obraz porusza kwestię filozoficzną — taką jak wolność osobista, rozwój lub uwolnienie emocjonalne — ale robi to w sposób, który zachęca do optymizmu i działania. Emocjonalny ton dzieła jest równie ważny, jak jego głębia konceptualna; chcę, aby moja sztuka wywoływała radość, inspirowała do refleksji i dawała siłę. To podejście przesuwa uwagę z walki na możliwość, pokazując widzom, że głębokie myślenie nie musi być ciężkie — może być transformujące i podnoszące na duchu.

Oprócz emocjonalnego wpływu, wizualny aspekt Konceptualnego Pop-Realizmu jest starannie opracowany, aby zaangażować widza. Używam jasnych kolorów, czystych form i starannie dobranych symboli, aby uczynić złożone idee bardziej dostępnymi. Połączenie realizmu z estetyką „pop” przyciąga ludzi, tworząc moment połączenia, zanim odkryją głębsze znaczenie pod powierzchnią. Ta dwoistość — gdzie wizualna lekkość spotyka intelektualną głębię — jest tym, co daje mojej pracy jej moc.

Konceptualny pop-realizm to nie tylko styl; to filozofia. Odzwierciedla sposób, w jaki postrzegam świat: każde wyzwanie niesie ze sobą szansę, każde ograniczenie można zdefiniować na nowo, a każda osoba ma potencjał, by żyć swobodnie i autentycznie. Poprzez to innowacyjne podejście chcę nie tylko tworzyć piękne dzieła sztuki, ale także pomagać ludziom zmieniać sposób, w jaki myślą i czują. Chodzi o tworzenie sztuki, która rezonuje, inspiruje do działania i ostatecznie sprawia, że życie staje się bogatsze i bardziej znaczące.

Czy masz format lub medium, z którym czujesz się najbardziej komfortowo? Jeśli tak, dlaczego?

Tak, najlepiej czuję się z farbami olejnymi na płótnie . Praca z farbami olejnymi ma w sobie coś ponadczasowego i głęboko satysfakcjonującego — daje mi kontrolę, której potrzebuję, aby tworzyć gładkie, wyrafinowane powierzchnie, a jednocześnie oferuje nieskończone możliwości eksperymentowania. Farby olejne pozwalają mi budować subtelne warstwy za pomocą glazur, nadając mojej pracy głębię i świetlistość, co idealnie wpisuje się w zasady konceptualnego realizmu pop .

Płótno jest moim ulubionym medium ze względu na jego elastyczność i trwałość. Podtrzymuje wiele cienkich warstw glazury, które nakładam, nie tracąc integralności z upływem czasu. Jest to niezbędne do uzyskania gładkiej, bezszwowej powierzchni, do której dążę — gdzie nie wystaje żaden pociągnięcie pędzla, a uwaga widza pozostaje skupiona na emocjach i znaczeniu dzieła. Połączenie gładkich technik malarskich z kolorowym gruntowaniem również pięknie sprawdza się na płótnie, zapewniając, że żywa energia moich prac pozostanie promienna i żywa przez wiele lat.

Dotykowe doświadczenie pracy z olejem jest dla mnie równie ważne. Bogactwo i responsywność farby pozwalają na precyzję i spontaniczność. Daje mi to swobodę podążania za intuicją, wprowadzania zmian i korekt po drodze, przy jednoczesnym zachowaniu kontroli nad końcowym rezultatem. Odzwierciedla to moją filozofię artystyczną: równowagę między strukturą a swobodą, gdzie każdy element przyczynia się do harmonijnej całości.

Ostatecznie olej na płótnie oferuje wszystko, czego potrzebuję, aby przekazać głębię, znaczenie i żywotność, które definiują moją sztukę. To idealne medium do wyrażania emocjonalnych i filozoficznych wymiarów Konceptualnego Pop-Realizmu — gdzie jasne wizualizacje spotykają się z głębokimi ideami, a każdy obraz staje się zaproszeniem do refleksji, odczuwania i rozwoju.

Gdzie tworzysz swoje prace? W domu, we wspólnym warsztacie czy we własnym warsztacie? I w tej przestrzeni, jak organizujesz swoją twórczość?

Tworzę swoje prace w moim własnym prywatnym studiu , które jest wydzielonym pomieszczeniem w domu, w którym mieszkam. Ta przestrzeń jest moim sanktuarium, zaprojektowanym specjalnie, aby wspierać kreatywność i koncentrację. Posiada duże okna, które wypełniają pomieszczenie naturalnym światłem , tworząc idealne warunki do malowania. Wpadające światło dzienne pozwala mi zobaczyć prawdziwe kolory mojej pracy, tak jak będą się one pojawiać w różnych środowiskach, co jest kluczowe dla żywotności i świetlistości, które chcę osiągnąć poprzez Konceptualny Pop Realizm .

Studio jest zorganizowane tak, aby wspierać zarówno techniczne, jak i emocjonalne aspekty mojego procesu. Moje narzędzia i materiały są starannie ułożone — moje pędzle, farby olejne i szkliwa są zawsze w zasięgu ręki, więc mogę płynnie przechodzić między pomysłami, nie przerywając przepływu. Płynna technika malowania, której używam, wymaga precyzji i skupienia, więc posiadanie czystego, dobrze zorganizowanego miejsca pracy jest niezbędne.

Mam również obszary w studiu poświęcone różnym etapom tworzenia. Jest przestrzeń do szkicowania i planowania, gdzie eksploruję kompozycje i symbolikę, a także inny obszar do samego procesu malowania. Często mam wiele prac w toku w tym samym czasie, co pozwala mi odejść od jednego dzieła i powrócić do niego ze świeżym spojrzeniem.

Poza praktycznym wyposażeniem, studio jest miejscem, w którym odnajduję jasność umysłu. Jest wypełnione naturalnym światłem, spokojną energią i swobodą tworzenia bez rozpraszania uwagi. To środowisko pomaga mi głęboko łączyć się z tematami, które eksploruję — wolnością, rozwojem i uwolnieniem emocjonalnym — i zapewnia, że każdy obraz niesie w sobie żywą energię, którą zamierzam. Moje studio to nie tylko miejsce pracy; to miejsce, w którym moje pomysły ożywają, gdzie czuję się najbardziej jak w domu i gdzie zapraszam inspirację do przepływu.

Czy Twoja praca sprawia, że podróżujesz, aby spotkać nowych kolekcjonerów, na targi lub wystawy? Jeśli tak, co Ci przynosi?

Tak, często podróżuję na wystawy, targi i wydarzenia artystyczne, a te podróże są istotną częścią mojej kariery. Przynoszą mi komercyjny sukces, większe uznanie i widoczność w świecie sztuki. Każda wystawa otwiera nowe drzwi, łącząc mnie z kolekcjonerami, artystami i galerzystami z całego świata. Te interakcje są bezcenne — nie tylko ze względu na bezpośrednie możliwości, jakie zapewniają, ale także ze względu na długoterminowe relacje i współpracę, które często się pojawiają.

Podróże na wystawy pozwalają mi również poznawać nowe środowiska, kultury i perspektywy, które inspirują i wpływają na mój proces twórczy. Każde wydarzenie to wyjątkowa okazja, aby zaprezentować moją pracę nowej publiczności, przekazać moją filozofię stojącą za Konceptualnym Pop-Realizmem i zaangażować się w rozmowy, które rzucają wyzwanie i rozwijają moje idee.

Ponadto te wydarzenia oferują chwile nawiązania kontaktu z innymi artystami i galerzystami, co uważam za zarówno wzbogacające, jak i motywujące. Wymiana pomysłów i uczenie się od innych pomaga mi się rozwijać, a obserwowanie, jak różne społeczności reagują na moją pracę, wzmacnia moją artystyczną wizję.

W wielu aspektach te podróże dotyczą czegoś więcej niż tylko sukcesu biznesowego lub zawodowego — są źródłem inspiracji i rozwoju osobistego. Potwierdzają znaczenie wolności, połączenia i autentyczności, które są sednem mojej sztuki. Spotykanie ludzi, którzy rezonują z moją pracą, wzmacnia moje przekonanie, że sztuka ma moc inspirowania zmian, nie tylko w obrębie jednostek, ale także w różnych kulturach i społecznościach.

Jak wyobrażasz sobie rozwój swojej twórczości i kariery artystycznej w przyszłości?

Wyobrażam sobie, że moja praca będzie ewoluować w kierunku głębszej eksploracji konceptualnej, przy jednoczesnym dalszym inspirowaniu pozytywnych emocji i rozwoju osobistego. Konceptualny pop-realizm pozostanie rdzeniem mojej artystycznej podróży, ale planuję poszerzać jego granice — eksperymentując z projektami na większą skalę, wielowarstwowymi narracjami, a nawet włączając nowe media, takie jak instalacje lub elementy cyfrowe. Moim celem jest tworzenie wciągających doświadczeń, które angażują widzów wizualnie, emocjonalnie i intelektualnie, zachęcając ich do refleksji, marzeń i działania.

Kluczową częścią mojej wizji przyszłości jest przyciągnięcie większej liczby artystów do malowania w stylu Konceptualnego Pop-Realizmu . Chcę inspirować i prowadzić innych twórców w kierunku tego podejścia, pomagając im wbudowywać filozoficzne znaczenie w ich pracę, jednocześnie utrzymując ją podnoszącą na duchu i dostępną. Moją ambicją jest, aby Konceptualny Pop-Realizm rozwinął się w ruch, jednoczący artystów, którzy wierzą, że sztuka może zarówno rzucać wyzwania, jak i inspirować, oferując głębokie znaczenie, jednocześnie podnosząc na duchu.

Marzę również o stworzeniu muzeum poświęconego Konceptualnemu Pop-Realizmowi , przestrzeni, w której ten styl sztuki może rozkwitać i ewoluować z czasem. To muzeum będzie nie tylko domem dla moich prac, ale także platformą dla innych artystów pracujących w ramach tej filozofii. Będzie to miejsce wystaw, dialogu i wymiany, zapraszające publiczność do zaangażowania się w sztukę, która oferuje wolność i rezonans emocjonalny.

W przyszłości widzę, że moja kariera będzie się rozwijać na całym świecie. Chcę dotrzeć do zróżnicowanej publiczności poprzez międzynarodowe wystawy i budować trwałe relacje z kolekcjonerami, galeriami i instytucjami. Oprócz sukcesu komercyjnego, chcę pozostawić spuściznę, która utrwali Conceptual Pop Realism jako wpływowy styl w sztuce współczesnej.

Ponadto planuję kontynuować wydawanie książek, w tym tej, nad którą obecnie pracuję, aby pomóc artystom znaleźć ich unikalny głos i tworzyć znaczącą, wpływową sztukę. Dzielenie się moimi doświadczeniami i spostrzeżeniami pozwoli mi nawiązać kontakt z innymi twórcami i pokierować ich w stronę satysfakcjonujących, atrakcyjnych zawodowo karier artystycznych.

Ostatecznie moja ewolucja jako artysty będzie odzwierciedlać mój osobisty rozwój. Będę nadal zgłębiać, co oznacza życie w wolności i autentyczności, zawsze szukając nowych sposobów komunikowania tych idei poprzez sztukę. Moim marzeniem jest nie tylko pozostawienie po sobie pięknych dzieł, ale stworzenie trwałego ruchu — takiego, który da zarówno artystom, jak i widzom siłę do przyjęcia wolności, radości i sensu w ich życiu.

Jaki jest temat, styl lub technika Twojej najnowszej produkcji artystycznej?

Moja najnowsza produkcja artystyczna nadal jest głęboko zakorzeniona w filozofii i estetyce realizmu popkulturowego, kontynuując eksplorację tematów wolności, emocjonalnego uwolnienia i osobistej transformacji. Dzieła w tej nowej serii zapraszają widzów do refleksji nad ich wewnętrznymi światami, używając żywych kolorów i pozytywnej energii, by inspirować poczucie radości i możliwości. Poprzez te prace badam ideę, że przyjęcie wolności — niezależnie od tego, czy chodzi o emocjonalną, mentalną czy twórczą — prowadzi do szczęścia i rozwoju.

Technicznie, nadal stosuję moją charakterystyczną technikę gładkiego malowania, budując głębię poprzez cienkie warstwy przezroczystych lakierów. Każda warstwa wchodzi w interakcję z kolorowym podkładem, co sprawia, że kolory wydają się promienne, a ich blask utrzymuje się przez długi czas. Ta metoda pozwala światłu przenikać przez warstwy i odbijać się, tworząc świetlisty, promienny efekt, który wzmacnia emocjonalną energię dzieła.

Tematyką tych nowych prac są często obiekty i postacie symboliczne, wybrane po to, by reprezentować kontrasty między walką i uwolnieniem, zamknięciem i wolnością. Choć te tematy są uniwersalne, zawsze staram się przedstawiać je w pozytywnym świetle — każda kompozycja jest przypomnieniem, że nawet w trudnych momentach istnieje potencjał do wzrostu i wyzwolenia.

Celem moich najnowszych dzieł nie jest jedynie tworzenie pięknych obrazów, ale inspirowanie widzów do spojrzenia w głąb siebie, rozpoznania barier, które napotykają, i poczucia mocy, by je przezwyciężyć. Każdy obraz staje się podróżą — zarówno dla mnie, jak i dla tych, którzy się z nim stykają — dialogiem między myślą a uczuciem, światłem a głębią, wolnością a znaczeniem.

Te nowe dzieła stanowią ewolucję mojej praktyki twórczej, wnosząc jeszcze większą precyzję i żywotność do zasad realizmu popkulturowego, pozostając wiernym mojej filozofii: sztuka powinna podnosić, inspirować i transformować.

Czy możesz opowiedzieć o swoim najważniejszym doświadczeniu wystawienniczym?

Wystawianie moich prac jest nieodłączną częścią mojej artystycznej podróży. Każda wystawa daje nowe możliwości — wprowadza moją sztukę do nowych kręgów odbiorców, zwiększa moją widoczność i napędza moją karierę do przodu. Jednym z najważniejszych doświadczeń, które miałem, była wystawa w Nowym Jorku. Około sześć miesięcy po tej wystawie, duży galerzysta skontaktował się ze mną z propozycją współpracy. To był punkt zwrotny w mojej karierze, a od tamtej pory współpracujemy razem. To partnerstwo otworzyło przede mną wiele drzwi, rozszerzając mój zasięg i pozwalając mojej pracy rozwijać się na nowe sposoby.

Każda wystawa ma dla mnie wartość, niezależnie od miejsca, w którym się odbywa. Każda wystawa przynosi świeże perspektywy i pozwala mi nawiązywać kontakt z nowymi odbiorcami, kolekcjonerami i profesjonalistami ze świata sztuki. Chodzi nie tylko o wystawianie moich prac, ale o interakcję z ludźmi, dzielenie się moją filozofią realizmu popkulturowego oraz budowanie trwałych relacji. Wystawy są istotną częścią mojego procesu twórczego — sprzyjają uznaniu, inspirują nowe kierunki w mojej pracy i nieustannie popychają moją karierę na nowe wyżyny.

Gdybyś mógł stworzyć jakiekolwiek słynne dzieło w historii sztuki, które byś wybrał? I dlaczego?

Gdybym mógł stworzyć jakiekolwiek słynne dzieło w historii sztuki, wybrałbym "Zdradę obrazów" René Magritte'a. Obraz ten, przedstawiający fajkę i napis "Ceci n'est pas une pipe" (To nie jest fajka), zmusza widza do ponownego przemyślenia tego, co widzi. Sugeruje, że obraz obiektu nie jest tym samym, co obiekt sam w sobie, skłaniając nas do refleksji nad tym, że rzeczywistość może być iluzoryczna. Ta koncepcja zachęca ludzi do spojrzenia poza powierzchnię i rozważenia różnych perspektyw — temat, który głęboko rezonuje z moją własną filozofią artystyczną.

Praca Magritte'a doskonale pasuje do celów realizmu popkulturowego. Tak jak jego obraz sprawia, że kwestionujemy założenia, tak moja sztuka stara się inspirować widzów do refleksji nad życiem, emocjami i wolnością poprzez żywe obrazy i głębsze filozoficzne przesłania. Zdolność Magritte'a do przekształcania czegoś znajomego w głębokie oświadczenie filozoficzne inspiruje mnie w mojej własnej drodze twórczej.

Dążę do tworzenia dzieł, które nie tylko angażują wizualnie, ale także intelektualnie stymulują widza — sztuki, która zachęca do myślenia w inny sposób, dostrzegania tego, co jest poza pozorami, i eksplorowania nowych sposobów rozumienia siebie i świata.

Podobnie jak Magritte, wierzę, że sztuka nie polega tylko na tym, co widzimy, ale na tym, jak to postrzegamy. Ta idea jest kluczowa w mojej pracy: biorę pozornie proste obiekty lub sytuacje i nadaję im znaczenie, które stopniowo się ujawnia. Zarówno jego podejście, jak i moje, zmuszają widza do głębokiego zaangażowania, pokazując, że sztuka może wywołać myśli, inspirować do działania i zmieniać sposób, w jaki doświadczamy rzeczywistości.

Gdybyś mógł zaprosić na kolację jednego słynnego artystę (żyjącego lub zmarłego), kogo byś zaprosił? Jak zaproponowałbyś, by spędził ten wieczór?

Gdybym mógł zaprosić trzech artystów na kolację, byłyby to René Magritte, Banksy i Andy Warhol. Każdy z nich miał ogromny wpływ na sposób postrzegania sztuki i wpłynął na różne aspekty mojej własnej filozofii twórczej. Oprócz ich artystycznej genialności, wszyscy trzej są niezwykle interesującymi i charyzmatycznymi osobowościami, co sprawia, że ich sztuka ma tak wielki wpływ. Ich zdolność do łamania konwencji i wyrażania głębokich idei poprzez swoją twórczość czyni ich idealną trójką na wieczór pełen głębokich, znaczących rozmów i twórczej eksploracji.

Z René Magrittem chciałbym porozmawiać o jego ideach dotyczących rzeczywistości, percepcji i iluzji. Jego sztuka naucza nas, że to, co widzimy, nie zawsze jest tym, czym się wydaje, zachęcając widza do kwestionowania świata wokół siebie — idee, które są zgodne z moją twórczością w realizmie popkulturowym. Nasza rozmowa z pewnością wywołałaby ekscytujące sposoby dalszego zgłębiania tej równowagi między powierzchnią a głębią w sztuce.

Od Banksy'ego chciałbym usłyszeć opowieści o skrzyżowaniu sztuki i aktywizmu, oraz o tym, jak udało mu się pozostać anonimowym, tworząc jednocześnie jedne z najbardziej społecznie zaangażowanych dzieł naszych czasów. Jego zdolność do prowokowania myślenia w tak zabawny, a jednocześnie poważny sposób, odzwierciedla moje własne przekonanie, że sztuka może inspirować do wolności i osobistej transformacji. Chciałbym wymienić się pomysłami na temat tego, jak sztuka może wyzwać normy społeczne, zachowując przy tym swoją dostępność i angażujący charakter.

Z Andy Warholem rozmowa poszłaby w kierunku sławy, konsumpcjonizmu i rynku sztuki. Jego wizjonerskie podejście do masowej produkcji i popkultury zmieniło nasze postrzeganie roli sztuki w społeczeństwie. Zapytałbym go, jak podchodziłby do współczesnego świata sztuki i kultury cyfrowej. Fascynujące byłoby zbadanie z nim, jak zasady realizmu popkulturowego łączą się z obecnym krajobrazem artystycznym.

Wieczór byłby luźnym, spontanicznym spotkaniem — płynącym swobodnie między głęboką rozmową a wybuchami twórczej inspiracji. Po kolacji moglibyśmy rysować pomysły lub burzować mózgi na temat przyszłych projektów artystycznych, po prostu dla przyjemności dzielenia się naszymi kreatywnymi pomysłami.

Ostatecznie byłby to niezapomniany wieczór — spotkanie umysłów, gdzie surrealizm, sztuka uliczna i popkultura się zderzają, tworząc przestrzeń sprzyjającą pojawieniu się nowych idei. Ci trzej artyści to nie tylko legendy, ale także osoby o ogromnej charyzmie i wizji. Ich siła charakteru sprawia, że ich sztuka jest tak potężna, a ja bardzo ceniłbym sobie możliwość nawiązania z nimi kontaktu, dzielenia się myślami i odkrywania transformacyjnego potencjału sztuki.