tworzenie rzeźby (© Kolet)
Co skłoniło cię do zostania artystą? Jakie jest Twoje tło ?
Zafascynowana muzykalnością form i przepychem barw litografii malarza Maurice'a Estève'a przy wejściu do mojego pokoju, już jako dziecko, pod wpływem mojego ojca, zaczęłam malować abstrakcyjny kolaż. ten sam amatorski artysta abstrakcjonistyczny i doskonały kolorysta. Kontynuowałem drogę abstrakcji, podążając w wieku 15 lat za pracownią artysty wizualnego i przyjaciela moich rodziców Pierre-Yves Bohm w Szkole Sztuk Pięknych w Tourcoing (59). W 2014 roku kurs kultury wizualnej na temat sztuki współczesnej Maniasukiego Frezina i warsztaty z eksperymentów plastycznych François Martinache w Centrum Sztuk Plastycznych i Wizualnych w Lille (59) skłoniły mnie do poszerzenia moich formatów i wprowadzenia więcej liryzmu i intuicyjnych gestów do moje kompozycje. W 2015 roku, obok kolażu, zaczęłam modelować z gliny w Garage 47, z Élisabeth Halloo Joye (Villeneuve d'Ascq - 59). Aby lepiej zrozumieć tom, śledziłem w 2018 roku mistrzowską klasę ceramiki z talerzem Gisèle Buthod-Garçon w centrum Keramis w La Louvière (Belgia) i zapoznałem się z rzeźbą w masie z Joëlem Strillem w Vannes (56). Od tego czasu kontynuuję swoje osobiste poszukiwania modelarskie w pracowni rzeźby Caroline Chopin w Saint-André (59 l.), z którą od lata 2021 r. dzieliłam przestrzeń w ramach kolektywu artystycznego Les Ateliers Jouret w Roubaix ( 59). To skłoniło mnie do zostania profesjonalnym artystą w październiku 2021 roku, zwłaszcza że odbyłam równoległe szkolenie z przedsiębiorczości artystycznej (Cohorte ArtxTerra 2020).
Taniec - © NC
Jakie 3 rzeczy odróżniają Cię od innych artystów?
Abstrakcyjny dialog, który został nawiązany między moimi „unoszącymi się” papierowymi kolażami a ceramicznymi rzeźbami, w całkowicie instynktownym podejściu, gdzie króluje kolor. Całkowicie abstrakcyjny wszechświat dla kolaży, a do rzeźb często zaprasza się rodzaj „abstrakcyjnej figuracji”. Bliski związek między kreacją plastyczną a słowami, które często uważamy za zdestrukturyzowane do tego stopnia, że stają się abstrakcyjnymi motywami w kolażach i tytułach, które często tworzą „obraz”, oparty na odniesieniach artystycznych, kulturowych, humorystycznych…
Skąd czerpiesz inspirację?
Wszystko, co muszę zrobić, to wprowadzić się w „stan przepływu” (który Anton Ehrenzweig określił jako „nieświadome skanowanie”) i dać się ponieść albumowi muzycznemu (jazz, opera, barok, tango, rock, różnorodność…) dzięki czemu linie, kształty, kolory można łączyć łatwo i spontanicznie. Dotyczy to zarówno kolaży, jak i rzeźby. Lubię nawiązywać "przedawnione i barokowe" korespondencje z innymi formami artystycznymi lub kulturowymi: muzyką, mitologią, obiektami archeologicznymi, romantyczną wyobraźnią, obrazami z dzieciństwa...
Opowiedz nam o koncepcji swoich prac, masz długą pracę przygotowawczą, czy jest ona dość spontaniczna?
Nigdy nie wykonuję żadnych prac przygotowawczych. Ufam swojej intuicji, kierowanej (zdalnie) nieświadomym skanowaniem. A ręce się poruszają!
tworzenie kolaży (© Marc T.)
Co chcesz pokazać poprzez swoją pracę?
NIC: to praca czysto estetyczna dotycząca relacji między kształtami a kolorami! Pewna osobista idea estetyki, zakładająca przynależność do sztuki nowoczesnej i wielkich artystów abstrakcyjnych (Estève, Herbin, Poliakoff, Léger, Nevelson, Moore, Bram Van Velde…). Z, w głębi, moim głębokim brakiem zainteresowania sztuką współczesną lub konceptualną.
Czy w swojej pracy wykorzystujesz nietypowe techniki lub materiały?
Używam bardzo „skromnych” iw końcu całkiem ekologicznych materiałów: makulatury, gliny. Bardziej naturalnie, akryl, kredka, tusz, markery, ołówek… Ale naprawiam kolaże na materiale, który nadaje im bardziej współczesny wydźwięk: na lakierowanej płycie aluminiowej w stylu Dibon. Robię kolaże „pływające”, których nie naprawiam do końca, żeby bawić się cieniami i drobnymi reliefami, żeby się uwolniły, żeby „odkleić farbę” i „wyjść z kadru”, a wszystko to uciekając od zamknięcia, bo ja generalnie odrzuć niezbędne maty!
Czy masz ulubiony format? Czemu ?
Moje rzeźby "sumiały" na razie około 25/30 cm, bo niestety "sformatowałem" małe formaty na I warsztatach modelarskich, w których zostałem zainicjowany... Jeśli chodzi o kolaże, dla wygody nie przekraczam 120 mx 80 cm .
I puf! - © NC
Jakie trudności napotykasz w swojej pracy?
Nie chcę wpaść w to, co „uwodzicielskie”, „dekoracyjne”, „narracyjne” czy „błyskotliwe”, które obecnie wydaje się sprzedawać bardzo dobrze… i utrzymuje dość szkodliwe pomieszanie sztuki i dekoracji. Bez fałszywej skromności moje kreacje skierowane są do amatorów wyczulonych na określoną kulturę artystyczną.
Jak pracujesz? W domu, we wspólnym warsztacie, we własnym warsztacie?
W kilku warsztatach w domu: jeden dla kolaży, drugi dla rzeźby. W Ateliers Jouret iw pracowni rzeźby Karoliny Chopin.
Czy praca artysty prowadzi cię do wielu podróży?
Nie. Ale często podróżowałem, aby zaspokoić osobiste potrzeby kulturalne.
Wor(l)ds w kawałku 6 - © NC
Jaki był najlepszy moment w Twojej karierze?
Kiedy mój ojciec, artysta wizualny i profesor sztuk pięknych w Tourcoing, Pierre-Yves Bohm, zachęcali mnie do uprawiania kolażu, gdy byłem jeszcze dzieckiem.
Jak widzisz swoją pracę za dziesięć lat?
Jak pogłębienie tego, z czym eksperymentuję od ponad 40 lat: abstrakcyjny kolaż, z rozszerzeniem na pół-abstrakcyjną rzeźbę, która osiągnie wielką dojrzałość. Dlaczego nie wkroczyć w NFT?
Nad czym aktualnie pracujsz? Planujesz wkrótce wystawę?
Obecnie pracuję nad „bardziej odsłonięciem się” poprzez rozpowszechnianie moich dzieł w sieciach społecznościowych, sieci! Kontynuując tworzenie: pływające kolaże i kolorowe abstrakcyjne rzeźby. Uczestniczę w kilku wystawach zbiorowych, które są "w przygotowaniu" w regionie Lille... I jedna w Belgii: w czerwcu 2022, wystawa zbiorowa "Timeless II", w Château de Bourgogne w Estaimbourgu.
MicMac — © NC
Gdybyś mógł stworzyć arcydzieło historii sztuki, które byś wybrał? Czemu ?
Prawdziwy talizman, który zadecydował o moim artystycznym przeznaczeniu: akwarele Maurice'a Estève'a, które towarzyszą mi od dzieciństwa. Ponieważ nie mogłam być Estève, zaczęłam desperackie poszukiwanie sztuki!
Gdybyś mógł zaprosić na obiad znanego artystę (żywego lub martwego), którego byś wybrał? Czemu ?
Danielu Spoerri, aby przykleić, a potem zabrać stół na pamiątkę, bądź świadkiem naszych uczt!
Olimpia Gaia Martinelli
